28 نتیجه برای سرطان
محمد ابراهیمزاده اردکانی، محمد اخوان تفتی، نجمه دهقانیزاده،
دوره 5، شماره 3 - ( 8-1393 )
چکیده
توانایی انتشار به ارگانهای داخلی را دارد و میتواند منجر به مرگ شود. هدف از انجام این مطالعه، بررسی میزان بقای بیماران مبتلا به ملانوم بدخیم برحسب سن، جنس، تعداد میتوز، ضخامت تومور، میزان ارتشاح لنفوسیت، محل تومور و مرحله میباشد.
روش اجرا: مطالعهی حاضر یک مطالعهای توصیفی ـ تحلیلی است که روی دادههای 61 بیمار مبتلا به ملانوم بدخیم ثبتشده در آزمایشگاه آسیبشناسی بیمارستان شهید صدوقی یزد انجام شد. ابزار مطالعه پرسشنامه بود و اطلاعات پرسشنامه با تماس تلفنی، بررسی اسلاید آسیبشناسی و پروندهی بیماران تکمیل شد.
یافتهها: میانگین مدت بقای بیماران موردمطالعه 12/6±09/61 ماه بهدست آمد. میانگین سنی افراد موردمطالعه 6±9/67 سال با محدودهی سنی 18 تا 89 سال بود. بیشترین میزان بقا مربوط به مرحلهی I و کمترین میزان بقا مربوط به مراحل IV و III بود. بیشترین میزان بقا مربوط به ملانوم تنه، سر و گردن و کمترین میزان بقا مربوط به ملانوم اندامها بود. در این مطالعه مدت بقا ارتباط معناداری با مرحله (033/0=P) و محل تومور (0421/0=P) داشت.
نتیجهگیری: بقای بیماران مبتلا به ملانوم بدخیم در یزد ارتباط معناداری با مرحله و محل تومور داشت ولی با تعداد میتوز، جنس، سن، عمق تومور و ارتشاح لنفوسیتها این ارتباط معنادار نشد.
مریم میرزایی، سعید راضی، مهشید غنچه، عبدالله محمدیانهفشجانی، حمید صالحینیا،
دوره 5، شماره 4 - ( 11-1393 )
چکیده
زمینه و هدف:
سرطان پوست از شایعترین سرطانها در جهان است که باعث مرگومیر و هزینههای
درمانی فراوانی میشود. برای پیشگیری از رخداد این سرطان نیاز به اطلاعاتی دربارهی
بروز و روند تغییرات آن در مناطق مختلف میباشد. مطالعهی حاضر با هدف بررسی
فراوانی و روند تغییرات بروز سرطان پوست در استان تهران انجام شد.
روش اجرا:
در این مطالعهی مقطعی، اطلاعات لازم از دادههای ثبت و اطلاعات سرطان منتشرشده
توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی طی سالهای 1382 تا 1388 استخراج شده،
میزانهای بروز سنی و جنسی محاسبه و روندی از بروز بیماری به تفکیک جنس و گروههای
سنی در طی این مدت تعیین شد.
یافتهها: در مقطع زمانی مطالعه، 7429
تعداد مورد سرطان پوست رخ داده که 4807 مورد در مردان و 2622 مورد در زنان بوده
است. بر این اساس، میزان بروز سرطان پوست در تهران دارای روندی صعودی بوده و میزان
بروز آن در زنان و مردان بهترتیب از 99/8
و 52/11 در سال 1383، به 03/18 و 16/28 در سال
1387 رسید. همچنین با افزایش سن، میزان بروز سرطان پوست در هر دو جنس افزایش یافته و بروز آن در مردان بالاتر از زنان بود.
نتیجهگیری: میزان بروز سرطان
پوست در تهران در حال افزایش است. این امر می تواند ناشی از پیرشدن جمعیت، عوامل
خطرساز محیطی و سبک زندگی باشد. پژوهشهایی جامعتر برای بررسی عوامل خطرساز این
سرطان در تهران ضروری بهنظر میرسد.
آفاق کاظمی، امید اسکندری، محمد کریمی،
دوره 6، شماره 1 - ( 2-1394 )
چکیده
زمینه و هدف: سرطان پوست از شایعترین سرطانهای انسان است که در ایران روندی روبه افزایش دارد. هدف از این مطالعه، بررسی فراوانی، بروز و توزیع جغرافیایی سرطان پوست در استان کردستان و شناخت مناطق پرخطر برای این سرطان بود.
روش اجرا: در این مطالعهی مقطعی ـ توصیفی، دادههای تحقیق بااستفاده از نسخهی 16 نرمافزار آماری SPSS توصیف و تحلیل شد. از نمودارها و آزمونهای آماری t و تحلیل واریانس (ANOVA) برای مقایسهی میانگینها استفاده شد. نقشهی پراکندگی سرطان پوست در استان کردستان با استفاده از نسخهی 3/9 نرمافزار
(Geographic Information System) GIS طی سالهای 1385 الی 1389 ترسیم گردید. بهمنظور بررسی علت بالابودن میزان بروز مبتلایان به سرطان پوست در برخی شهرستانهای این استان، نقشهی توزیع جغرافیایی شاخص جهانی تابش پرتو فرابنفش نیز تهیه شد.
یافتهها: شهرستان سنندج با میزان بروز 55/17 در هر صد هزار نفر بیشترین میزان و شهرستان سروآباد با میزان بروز 73/3 در هر صدهزار نفر دارای کمترین میزان بروز بودند. تعداد مبتلایان مرد (542 نفر)، نزدیک به دو برابر مبتلایان زن (324 نفر) بود (0001/0P). همچنین تعداد موارد سرطان پوست در ساکنان شهرها (01/68%) بیش از دو برابر روستانشینان (99/31%) بود (008/0=P).
نتیجهگیری: شیوهی زندگی مردان و تماس شغلی آنها با آفتاب میتواند عامل خطرساز مهمی در روند روبهرشد سرطان پوست در استان کردستان باشد. همبستگی موردانتظار بین بروز سرطان پوست در سطح شهرستانها و توزیع جغرافیایی شاخص جهانی تابش پرتوفرابنفش خورشید مشاهده نشد. پژوهشهای کاملتری در این زمینه مورد نیاز است.
مهشید غنچه، فاطمه کوهی، حمید صالحینیا،
دوره 6، شماره 2 - ( 5-1394 )
چکیده
هدف: سرطان پوست از شایعترین سرطانها در کشور میباشد. اولین قدم برای پیشگیری و درمان سرطانها، اطلاع از بروز و روند تغییرات بیماری میباشد، لذا مطالعهی حاضر با هدف بررسی اپیدمیولوژیک سرطان پوست و روند تغییرات بروز آن در 4 استان جنوبی کشور (استانهای فارس، خوزستان، بوشهر و هرمزگان) انجام شد.
روش اجرا: مطالعهی حاضر بهصورت مقطعی گذشتهنگر و با استفاده از تحلیل دادههای موجود و منتشرشدهی نظام کشوری ثبت سرطان انجام شد. میزان بروز سنی گزارششده با روش استانداردسازی مستقیم و با استفاده از جمعیت استاندارد جهان محاسبه شد. جهت بررسی تغییرات بروز از نرمافزار WinPepi و انجام آزمون روند خطی Cochrane-Armitage استفاده شد.
نتایج: سرطان پوست در مناطق جنوبی کشور دارای بروز بالایی میباشد. در مجموع 6230 مورد سرطان پوست در طول 6 سال (1383 تا 1388) در منطقهی جنوب کشور ثبت شده و بروز این سرطان در این منطقه دارای روند افزایشی بود (001/0P=). همچنین در تمام سالهای مطالعهی بروز سرطان در مردان بیشتر از زنان بود. ازنظر فراوانی بهترتیب استان فارس، خوزستان، بوشهر و هرمزگان بیشترین بروز استانداردشده سنی را دارا بودند.
نتیجهگیری: با توجه به بروز بالای سرطان پوست و ارتباط آن با قرارگرفتن در معرض تابش نور خورشید، آموزش مردم در زمینهی محافظت صحیح در برابر پرتوی آفتاب، آموزش و توانمندسازی پزشکان و عموم مردم در زمینهی تشخیص زودرس تومورهای پوستی و همچنین مطالعات علتشناسی میتواند مفید باشد.
فاطمه ولیپوری گودرزی، جواد حدادنیا، مریم هاشمیان،
دوره 6، شماره 4 - ( 11-1394 )
چکیده
فروغالسادات قاسمزاده، کبری اطمینانی، علی عرب خردمند، سیدمهدی محمدی، سیدبنیامین حسینی معینی،
دوره 8، شماره 1 - ( 2-1396 )
چکیده
زمینه و هدف: سرطان پوست غیرملانومایی (NMSC) شامل سرطان سلولهای سنگفرشی (SCC) و بازال (BCC) شایعترین سرطان در ایران است. مطالعهی حاضر با هدف استنتاج اطلاعات مستتر در پروندهی بیماران NMSC ارجاعشده به انستیتو کانسر تهران انجام شد.
روش اجرا: 865 پرونده NMSC از سالهای 94-1386 به روش نمونهگیری تصادفی ساده از بایگانی انستیتو کانسر انتخاب شدند. ابتدا متغیرهای اپیدمیولوژیک استخراج و پس از پیشپردازش دادهها، از آمار توصیفی برای طبقهبندی و نمایش ترسیمی یافتهها استفاده شد.
یافتهها: میانگین سنی برای بیماران 65 سال و بیشترین و کمترین تعداد موارد در گروههای سنی 69-60 و 19-10 سال مشخص شدند. در چهار دههی اول زندگی میزان ابتلا به SCC بیشتر از BCC بود و در دهههای بعدی این روند عکس میشد. حدود 56% موارد BCC و 44% SCC بودند و فراوانی NMSC در مردان 33/2 برابر زنان بود. بیشترین و کمترین موضع درگیر سر، گردن و تنه بودند. در 32% افراد، بیماری حداقل دوبار عود کرده بود. ازنظر سابقهی بیماری، بیشتر افراد به نوعی از سرطان، بیماریهای قلبی ـ عروقی یا متابولیک مبتلا بودند. شغل 114 نفر پرخطر شناخته شد. بیشتر بیماران از بخشهای شمالی و غربی کشور به این مرکز ارجاعشده بودند.
نتیجهگیری: ابتلای بیشتر به BCC، درگیری دههی سنی بالای 60 سال در ناحیهی سر، گردن و سابقهی قبلی سرطان، همراستا با سایر مطالعات بودند اما ابتلای بیشتر به SCC نسبت به BCC در چهار دههی اول زندگی، درگیری بیشتر پاها نسبت به دستها، زندگی در عرضهای جغرافیایی بالا، متفاوت با سایر مطالعات بود. پروندههای بیماران منابع بالقوهای هستند که میتوانند به مدیریت بیماری کمک نمایند.
امیرهوشنگ احسانی، مریم نسیمی، پدرام نورمحمدپور، ارغوان عزیزپور، فاطمه گلپایگانی،
دوره 8، شماره 1 - ( 2-1396 )
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به اینکه سرطان سلول سنگفرشیsquamous cell carcinoma (SCC) در جامعه از شیوع و مرگومیر بالایی برخوردار است و ما در کشور آمار دقیقی از پروگنوز، مرگ و عود بیماران در دست نداریم، هدف از این مطالعه بررسی وضعیت بیماران مبتلا به SCC لب تحتانی در ایران میباشد تا با یافتن اطلاعات جامع در مورد SCC لب تحتانی در مورد تغییر در پیگیری و درمان این بیماران اقدام کنیم.
روش اجرا: با مراجعه به پرونده بیماران مبتلا به SCC لب تحتانی که طی 5 سال (88 تا 93) در بیمارستان رازی تهران بستری و تحت درمان قرار گرفته بودند، اطلاعات بیماران با تجسس داخل پروندهی آنها و درصورت فقدان اطلاعات با برقراری تماس تلفنی جمعآوری و دادههای بهدستآمده توسط نرمافزار SPSS تحلیل گردید.
یافتهها: در انتهای مطالعه تعداد 69 بیمار (11 زن، 58 مرد با نسبت 1 به 5) با میانگین سنی 1/64 سال وارد مطالعه شدند. بیشترین دههی سنی بیماران دههی هشتم بوده است. ازنظر مصرف دخانیات (سیگار) 36 مورد (1/62%) سابقه مصرف دخانیات را داشتند، 46 بیمار (7/66%) سابقهی تماس طولانیمدت با نور خورشید داشتند. ازنظر امید به زندگی 66 بیمار در دورهی 5 سال اول پس از شروع درمان بقا داشتند و تنها 3 بیمار (35/4%) فوت شدند که 1 مورد از موارد فوت بهعلت کهولت سن بود و 2 مورد فوت بهعلت بیماری داشتند. ازلحاظ میزان عود و ظهور مجدد بیماری بعد از درمان دورهی اول، 17 بیمار (6/24%) سابقهی عود مثبت و 52 بیمار (4/75%) سابقهی عود منفی داشتند.
نتیجهگیری: مطالعهی حاضر نشان داد SCC لب تحتانی در دههی هفتم زندگی و در مردان نسبت به زنان از شیوع بیشتری برخوردار میباشد. همچنین با توجه به میزان عود کم، شانس بقای بالا و با توجه به نتایج سایر مطالعات متد درمانی جراحی برای بیماران مبتلا به SCC لب تحتانی بسیار مؤثر است.
احمد جعفری، نفیسه اسماعیلی، شمسالملوک نجفی، حانیه امامی رضوی،
دوره 8، شماره 4 - ( 11-1396 )
چکیده
زمینه و هدف: سرطان دهان بهعنوان شایعترین سرطان سر و گردن، رتبهی هشـتم را ازلحاظ شیوع در میان تمامی سرطانها به خود اختصاص داده است. در این میان، بیش از 90% سـرطانهای دهان از نوع اسکواموسسلکارسینوما (Squamous cell carcinoma [SCC]) میباشد. هدف اصلی این مطالعه بررسی میزان بقای بیماران مبتلا به SCC دهان و عوامل مؤثر بر آن است.
روش اجرا: در این مطالعه، 174 پروندهی مربوط به بیــماران مبتلا به SCC دهان بررسی شد. سپس بهمنظور گردآوری اطلاعات موردنیاز، بقای بیماران ازطریق تماس تلفنی پیگیری شد. تحلیل آماری این مطالعه با اسـتفاده از نرمافزار SPSS 20 انجام شد. میزان بقا با منحنی Kaplan-Meier و عوامل مؤثر بر آن با آزمون Cox regression بررسی گردید.
یافتهها: مردان، 6/57% از تعداد کل بیماران را به خود اختصاص دادهاند. محدودهی سنی بیماران 22 تا 89 سال با میانگین سن ابتلای 5/61 سال میباشد. شایعترین محل بروز تومورهای دهانی این بیماران برروی زبان بود. میزان بقای کلی پنج سالهی بیماران برابر با 4/49% با خطای معیار 05/0 بهدست آمده است. میزان بقا با سن بیماران و همچنین نحوهی درمان شامل جراحی یا شیمی درمانی ارتباطی معنیدار داشت.
نتیجهگیری: میزان ابتلا در مردان بیشتر است و بهطور کلی با افزایش سن میزان بقای بیماران کاهش مییابد. سرطانهای دهان بهعلت میزان بقای پایین نیازمند توجه ویژه میباشند.
لیلا میرانزاده، فتحالله غلامی بروجنی،
دوره 9، شماره 1 - ( 2-1397 )
چکیده
زمینه و هدف: سرطان پوست یکی از شایعترین سرطانها در تمام دنیا بوده و در نقاط مختلف کشور ما ازلحاظ فراوانی در رتبهی اول یا دوم قرار دارد. با توجه به فقدان اطلاعات جامع از این نوع سرطان در شهرستان کاشان، این مطالعه با هدف تعیین فراوانی انواع سرطان پوست در این شهرستان انجام شد.
روش اجرا: مطالعه براساس بررسی دادههای موجود (data study) صورت گرفت. همهی موارد ثبتشدهی سرطان طی سالهای 1388 تا 1396 در آزمایشگاه آسیبشناسی دانشگاه علوم پزشکی کاشان که در مرکز ثبت سرطان بایگانی شده بود مطالعه شد، دادههای مربوط به شاخص فرابنفش خورشید از سایتهای معتبر هواشناسی در بازهی زمانی فوق استخراج شد. دادهها بهوسیلهی آمار توصیفی و استنباطی (آزمونهای مربع کای و MANOVA) با استفاده از نرمافزار SPSS نسخهی 16، مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت.
یافتهها: مجموع سرطانهای پوست در کاشان 42/26% کل سرطانها را طی سالهای 1388 تا 1396 شامل میشد. 79% از سرطانهای پوست، به نوع بازوسلولر اختصاص یافته است. این مقادیر در انواع اسپینوسلولر و ملانوم بدخیم بهترتیب 16% و 3% بوده است. میانگین سنی افراد مبتلا به سرطانهای پوست در این شهرستان 48 سال است. مردان شیوع بالاتری از سرطانهای پوست از نوع بازوسلولر را نسبت به زنان از خود نشان دادند. بررسی دادههای طولانیمدت شاخص UV در این شهرستان نشان میدهد در هشت ماه از سال این شاخص بالاتر از 6 (با اثرات زیاد تا خطرناک) بوده است.
نتیجهگیری: سرطان پوست یکی از شایعترین سرطانها در شهرستان کاشان بهخصوص در مردان است و باید آموزشهای موردنیاز جهت کاهش خطرات و پیشگیری به افراد ساکن این شهرستان داده شود.
کیوان عزیمند، عطاءلله عبداللهی کاکرودی، محمد جوانبخت،
دوره 9، شماره 1 - ( 2-1397 )
چکیده
زمینه و هدف: شرایط محیطی و اقلیمی در مناطق مختلف جغرافیایی زمینه را برای برخی از بیماریها فراهم میکند. سرطان پوست نیز یکی از سرطانهای شایع است که نرخ بروز آن در نواحی جغرافیایی متفاوت است. هدف از این مطالعه مشخصکردن تأثیر پارامترهای اقلیمی و محیطی در بروز بیماری سرطان پوست و تهیهی نقشهی توزیع جغرافیایی سرطان پوست در ایران است.
روش اجرا: مطالعهی حاضر با استفاده از دادههای بیماران سرطان پوست، دادههای جمعیت کل کشور، دادههای اقلیمی و محیطی مؤثر بر بروز سرطان پوست انجامگرفته است. در این مطالعه پس از محاسبهی نرخ بروز سرطان پوست برای کل کشور، از مدل رگرسیون وزندار جغرافیایی برای برقراری رابطهی رگرسیونی بین دادههای اقلیمی و محیطی با نرخ بروز سرطان پوست استفادهشده است. همچنین در این مطالعه میزان ضریب تشخیص بین نقشهی واقعیت نرخ بروز سرطان پوست و نقشهی مدلشدهی آن محاسبه گردیده است.
یافتهها: نتایج ضریب همبستگی نشان داده است که پارامترهای UV خورشید و رطوبت نسبی بهترتیب بیشترین همبستگی مثبت و منفی با نرخ بروز سرطان پوست داشتهاند. بخشهای جنوب، شرق و مرکز ایران از بیشترین نرخ بروز سرطان پوست و سواحل شمالی و شمال غرب ایران از کمترین نرخ بروز بیماری برخوردار بودهاند. اعتبارسنجی نقشهی واقعیت نرخ بروز بیماری و نقشهی مدلشدهی نرخ بروز بیماری حاکی از ضریب تشخیص 71/0 بوده است.
نتیجهگیری: تمامی پارامترهای اقلیمی و محیطی موردنظر در این مطالعه در نرخ بروز سرطان پوست مؤثر بودهاند.
علی صادقی ارومیه، بابک براتی، جاوید تقینژاد،
دوره 9، شماره 2 - ( 5-1397 )
چکیده
سرطان نوعی بیماری ژنتیکی است. برخی از سرطانها به ارث میرسند اما بیشتر آنها، بهعلت جهش در سلولهای سوماتیک بهوجود میآیند. علت این جهشها یا خطای ذاتی در رونوشت از DNA یا قرارگرفتن در معرض کارسینوژنها است. ملانوم جدیترین سرطان پوست، در ملانوسیتها رشد میکند. ملانوسیتها به ساخت ملانین یا همان رنگدانهی پوست میپردازند. قویترین فاکتور خطر برای ملانوم، وجود خالهای خوشخیم یا غیرطبیعی متعدد و سابقهی خانوادگی از ملانوم است. متاستاز یک فرآیند چندمرحلهای پیچیده است که از گسترش سلولهای سرطانی به مناطق دیگر بدن ایجاد میشود و اغلب منجر به مرگ بیمار میگردد. متاستاز ملانوما عمدتاً به گرههای لنفاوی، کبد، ریهها و دستگاه عصبی مرکزی صورت میگیرد. هدف از مطالعهی حاضر مروری بر متاستاز و مکانیسم ملانوم بدخیم با جستوجوی پایگاههای علمی SID، Google ScholarSpringer، American Electronic Library و PubMed است.
سارا هاشمی، علیاکبر یحیایی،
دوره 9، شماره 3 - ( 8-1397 )
چکیده
زمینه و هدف: سرطان پوست از بدخیمیهای شایع در دنیا است که با ناتوانیهایی همراه است. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش ایمنسازی در برابر استرس بر کیفیت زندگی و امید به زندگی در مبتلایان به سرطان پوست انجام شد.
روش اجرا: پژوهش از نوع مطالعات نیمهآزمایشی با پیشآزمون ـ پسآزمون پیگیری با گروه آزمایش و کنترل بود. از میان مردان مبتلا به سرطان پوست مراجعهکننده به مرکز بالینی نگاه شهر ساوه در سال 1396، 30 نفر تصادفی انتخاب شده و بهصورت تصادفی در دو گروه 15 نفری تقسیم شدند. شش جلسهی آموزشی در هفته برگزار شد. آزمودنیها در آغاز و پایان طرح پرسشنامههای کیفیت زندگی و امید به زندگی را پر نمودند. دادهها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر تجزیه و تحلیل شد.
یافتهها: میانگین نمرات در گروه آزمایش تفاوت معناداری نسبت به گروه کنترل نشان داد (001/0P<). آزمودنیهای گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل بهطور معناداری نمرات بهتری داشتند که اثربخشی مداخله را نشان داد.
نتیجهگیری: آموزش ایمنسازی در برابر استرس میتواند بهعنوان مداخلهای مفید و کاربردی در درمان روانشناختی مبتلایان به سرطان پوست و افزایش کیفیت زندگی و امید به زندگی آنها بهکار رود.
مژگان سلطانی، زهره لطیفی، شکوفه موسوی،
دوره 10، شماره 4 - ( 11-1398 )
چکیده
زمینه و هدف: هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر آموزش خودشفابخشی (Self healing) بر شفقت به خود، نگرانی از تصویر تن و روند بهبود بیماری در زنان مبتلا به سرطان پوست بود.
روش اجرا: پژوهش نیمهآزمایشی از نوع پیشآزمون ـ پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل انجام شد. جامعهی آماری شامل زنان مبتلا به سرطان پوست مراجعهکننده به مرکز درمانی ـ آموزشی شهید رحیمی شهرستان خرمآباد در سال 98- 1397 بود. 34 نفر داوطلب، انتخاب و تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل (بهترتیب 16 و 18 نفر) قرار گرفتند. تمام شرکتکنندگان، پرسشنامههای شفقت به خود، نگرانی از تصویر تن و فرم اطلاعات بالینی روند سرطان پوست را بهعنوان پیشآزمون تکمیل کردند. آموزش خودشفابخشی (سلفهیلینگ) به مدت 12 جلسهی 90 دقیقهای بر روی گروه آزمایشی اجرا شد. در پایان از هر دو گروه پسآزمون بهعمل آمد و پیگیری تا دو ماه انجام شد. دادهها با استفاده از تحلیل واریانس اندازهگیری مکرر و آزمون کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: آموزش خودشفابخشی توانست میزان شفقت به خود شامل مهربانی با خود، قضاوت صحیح، حس انسانیت مشترک و ذهنآگاهی را بهطور معناداری افزایش (01/0>P) و میزان نگرانی از تصویر تن، انزوا و همانندسازی افراطی را کاهش دهد (05/0>P) اما در پسآزمون و پیگیری دوماهه اگرچه آموزش بر بهبود روند بیماری تأثیر داشت ولی این تأثیر معنادار نبود.
نتیجهگیری: رویکرد خودشفابخشی باعث افزایش شفقت به خود شده و نگرانی از تصویر تن را در زنان مبتلا به سرطان پوست کاهش میدهد.
جواد رحمتی، حجت مولائی گورچینقلعه، شهریار حدادی ابیانه،
دوره 11، شماره 2 - ( 5-1399 )
چکیده
مقدمه: شیوع بالای سرطانهای پوستی صورت در مجاورت کانتوس داخلی چشم، توجه به بازسازی این قسمت را دوچندان کرده است. روشهای بازسازی متعددی برای ترمیم نقص پوستی حاصل از برداشتن تومور تعریف شده است که هر یک محاسن و معایبی دارند و در اینجا قصد داریم بازسازی کانتوس داخلی با نتیجهی زیبایی مثالزدنی را معرفی کنیم.
گزارش مورد: آقای ۴۷ سالهای با سرطان سلول بازال در ناحیهی کانتوس میانی راست و بدون درگیری سیستمیک مراجعه کرده بود. پس از برداشتن ضایعه با حاشیهی مطمئن، نقص پوستی حاصله (به قطر ۳۰ میلیمتر) با استفاده از پوست تمام ضخامت از پشت گوش همان سمت، بازسازی شد. در معاینهی انجامشده چندین ماه بعد از جراحی، تشخیص اسکار و محل عمل به دشواری ممکن بود که رضایت کامل بیمار را در پی دارد.
نتیجهگیری: اهمیت فضای بین دو چشم، چه از نظر زیبایی و چه از نظر روابط اجتماعی غیر قابل انکار است و افزودهشدن هرگونه برش اضافی در این ناحیه و بخشهای مجاور، میتواند چالشبرانگیز باشد. استفاده از پوست ضخامت کامل ـ درصورتی که از محل مناسبی انتخاب شود ـ نتایج زیباییشناختی بلندمدتی در قیاس با سایر روشهای ترمیمی این ناحیه دارد.
پگاه عباسی، مریم پیمانی، داریوش فرهود، حمیدرضا محمودی، کامران قائدی،
دوره 13، شماره 2 - ( 5-1401 )
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به آمار بالای ابتلای جهانی به سرطان پوست و مرگومیر بالای ناشی از ملانوم، شناسایی ژنهای درگیر در این بیماری و پیشبینی داروهای مؤثر حائز اهمیت است ازاینرو، در این مطالعه به شناسایی و بررسی سطح بیان ژنهای مؤثر و کلیدی در متاستاز ملانوما و همچنین بررسی پتانسیل تشخیصی آنها، بهعنوان مارکرهای زیستی و یافتن داروهای مؤثر بر بیان این ژنها پرداختهشده است.
روش اجرا: در این مطالعه، از پایگاه داده GEO و از مطالعه GSE15605 با 74 نمونه شامل 16 نمونه نرمال، 46 نمونه سرطانی فاقد متاستاز و 12 نمونه سرطانی با متاستاز استفاده شده است. پروفایل بیان ژنها در این مطالعه توسط پلتفرم GPL570، حاوی 54675 پروب تولیدشده است. آخرین فایل انوتیشن GPL570 بارگیری و پردازشهای اولیه انجام شد.
یافتهها: نتایج نشان داد سطح بیان ژنهای کاندید در نمونههای متاستازی نسبت به نمونههای نرمال نیز، تغییر بیان معناداری داشته است. نتایج حاصل از آنالیز دادههای مرتبط با ژنهای کاندید در این مطالعه نشان داد داروهای Glucosamine، Ad-E2F-1 plus doxorubicn، GSI، torcetrapib، Ribavirin و NSC319726 میتوانند بهترتیب بر بیان ژنهای MYH10، SPRR3 و TOP2A مؤثر باشند. ازطرفی نتایج حاصل از پایگاه بانک دارو نشان داد داروهای مختلفی مانند Amsacrine، Dexrazoxane، Valrubicin و Teniposide، میتوانند نقش مهارکننده ژن TOP2A را داشته باشند.
نتیجهگیری: از پایگاه GEO جهت شناسایی ژنهای کلیدی در متاستاز ملانوما و از DRUGBANK، برای شناسایی داروهایی که بر بیان این ژنها تأثیر دارند، استفاده شد.
فاطمه یزدانی حمید،
دوره 13، شماره 2 - ( 5-1401 )
چکیده
سرطانهای پوستی، بدخیمیهای بسیار شایعی هستند که میلیونها نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار میدهند و شامل انواع ملانومها و سرطانهای پوست غیرملانومایی میشود. ملانومها جزو خطرناکترین سرطانها هستند، درحالی که سرطانهای پوست غیرملانوما بهطور کلی، الگوی بالینی خوشخیمتری را نشان میدهند. با ایﻦ ﺣﺎل، ﮔﺎﻫﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺗﻬﺎﺟﻤﯽ و متاستاتیک باشند. ﻣﻼﻧﻮمﻫﺎ ﻣﻌﻤﻮﻻً در ﻧﻮاﺣﯽ از ﺑﺪن ﮐﻪ در ﻣﻌﺮض ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻫﺴـﺘﻨﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، اﮔﺮﭼﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ در ﻣﻨﺎﻃﻘﯽ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً در ﻣﻌﺮض ﻧﻮر ﺧﻮرﺷـﯿﺪ ﻗﺮار ﻧﻤﯽﮔﯿﺮﻧﺪ ﻧﯿﺰ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮایﻦ، ﺗﻮﺳـﻌﻪ آﻧﻬﺎ ﭼﻨـﺪﻋﺎﻣﻠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻋﻮاﻣﻞ ﺧﻄﺮ درونزا و ﺑﺮونزا اﺳﺖ. ﻣﺪیﺮیﺖ سرﻃﺎن ﭘﻮﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﻮع آن ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد و ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻣﺒﺘﻨﯽﺑﺮ ﺟﺮاﺣﯽ، ﺷﯿﻤﯽدرﻣﺎﻧﯽ، ایﻤﻮﻧﻮﺗﺮاﭘﯽ و درﻣﺎن ﻫﺪفمند اﺳﺖ. در ایﻦ راﺳﺘﺎ، درﻣﺎنهای انکولوژیک پیشرفتهایی را در سالهای گذشته نشان دادهاند. با این حال درمانهای کنونی هنوز معایب مختلفی مانند ویژگی کم سلولی، عودهای مکرر، سمیت بالا و افزایش هزینهها دارند.
علاوهبر این، پیگیری داروهای جدید پرهزینه است و مجوز برای استفاده بالینی آنها، ممکن است 15-10 سال طول بکشد بنابراین، جابهجایی داروهایی که قبلاً تأیید شدهاند و برای سایر بیماریها مورد استفاده قرار میگرفتند، بهعنوان یک جایگزین عالی ظاهر شده است. در این بررسی کوچک، هدف ما ارائه یک نمای کلی و بهروز از استفاده مجدد داروها برای درمان سرطان پوست و بحث در مورد دیدگاههای آینده آنهاست.
پگاه تمیمی، پرهام تمیمی، علیاصغر قادری،
دوره 14، شماره 4 - ( 11-1402 )
چکیده
اختلال در تنظیم RNA بلند غیرکدکننده ممکن است منجر به بیماریهای مختلفی ازجمله سرطان شود. اخیراً بسیاری از lincRNAها بهدلیل نقش مهمشان در ملانوم، Cutaneous Squamous Cell Carcinoma (CSCC) و Basal Cell Carcinoma (BCC) کشف شدهاند. این RNA بلند غیرکدکننده در تکثیر سلولهای سرطانی پوست، رگزایی، تهاجم و متاستاز نقش دارند.
برخی از RNAهای بلند غیرکدکننده وجود دارند که در Nonmelanoma Skin Cancer (NMSC) تنظیم مثبتی دارند؛ از جمله PICSAR، PRECSIT، LINC01048، MALAT1، LINC00319، AK144841 در SCC و H19، CASC15 و SPRY4-IT در BCC. در مقابل، برخی از RNA بلند غیرکدکننده وجود دارند که در SCC تنظیم منفی میکنند؛ ازجمله TINCR، SMRT-2 و LINC00520.
بسیاری از RNA غیرکدکنندهها بهطور خاص در برخی بافتها یا سلولها بیان میشوند و برخی دیگر با مرحلهبندی تومور، مقاومت دارویی و پیشآگهی ارتباط دارند ازاینرو، RNA غیرکدکننده میتواند بهعنوان ابزارهای تشخیصی و پیشآگهی در سرطانهای پوست استفاده شود.
علیرضا محبیپور، فیروز امانی، میترا رزمی، مسعود امنزاده، محمد بهرامی،
دوره 15، شماره 2 - ( 5-1403 )
چکیده
زمینه و هدف: سرطان دومین علت اصلی مرگ و میر در جهان است و سرطان پوست نیز شایعترین نوع سرطان در میان انسانهاست که هزینههای زیاد و آسیبهای اقتصادی و اجتماعی زیادی به جامعه وارد میکند. افزایش موارد سرطان پوست در کشور ما و همچنین در استان اردبیل، ما را برآنداشت تا شیوع و روند اپیدمیولوژیک ده ساله سرطان پوست را در بیماران مراجعهکننده به کلینیک پوست در اردبیل طی سالهای 1400-1390 بررسی کنیم.
روش اجرا: در این مطالعه، ۳۳۱ بیمار طی سالهای 1390 تا 1400 با تشخیص سرطان پوست به کلینیک پوست مراجعه کرده بودند. چکلیستها براساس اطلاعات موجود در پروندههای آنها تکمیل شد.
یافتهها: از تمامی بیماران، ۲۰۸ نفر (8/62%) مرد، 4/60% از اردبیل، 2/14% در سال ۲۰۱۶ و 2/46% در گروه سنی ۵۰-۷۰ سال بودند. میانگین سنی بیماران 5/62 سال با انحراف معیار 7/14 در محدوده ۲۵-۹۶ سال بود. شایعترین نوع سرطان پوست در نمونههای مورد مطالعه طی ده سال مربوط به BCC با ۱۸۴ مورد (6/55%) و بیشتر بیماران مورد مطالعه در درجه ۳ با ۲۳۱ بیمار (8/69%) بودند. شایعترین محل سرطان پوست با ۹۳ مورد، (1/28%) بینی بود.
نتیجهگیری: نتایج نشان داد که روند سرطان پوست در نمونههای مورد مطالعه مشابه آمار استانی، روند ثابتی ازنظر کاهش یا افزایش نداشته و روند نوسانی بوده است. بروز این بیماری در مراجعین مرد حدود دو برابر مراجعین زن بوده و بیشتر موارد در درجات بالا و نوع BCC بوده است.
مهدی میرزایی علویجه، مهین امینی، فرزاد جلیلیان،
دوره 15، شماره 2 - ( 5-1403 )
چکیده
زمینه و هدف: سرطان پوست یکی از شایعترین سرطانها است. مطالعات فراوانی تأثیر مثبت استفاده از کرمهای ضدآفتاب در پیشگیری از سرطان پوست را نشان دادند. هدف از انجام مطالعه حاضر تعیین نابرابری در استفاده از کرم ضدآفتاب بود.
روش اجرا: این پژوهش مقطعی در میان بزرگسالان شهر کرمانشاه انجام شد. اطلاعات بهوسیله پرسشنامه با انجام مصاحبه جمعآوری گردید. شاخص و منحنی تمرکز برای تعیین کمیت و تجزیه نابرابری در استفاده از کرم ضدآفتاب استفاده شد. نتایج نسبت شانس تطبیقیافته و آنالیز تجزیه برای استفاده از ضدآفتاب نیز برآورد گردید.
یافتهها: 39/14% از ضدآفتاب استفاده میکردند. نسبت استفاده در مردان 65/5% و در زنان 72/21% بهدستآمد. شاخص تمرکز برای استفاده از ضدآفتاب (001/0P<) 344/0 بهدست آمد که نشاندهنده تمرکز بیشتر استفاده از ضدآفتاب در بین ثروتمندان است. ثروتمندان 72/3 برابر فقرا و همچنین افراد در طبقه متوسط نیز 48/1 برابر فقرا شانس بیشتری برای مصرف ضدآفتاب دارند. بیشترین سهم مشارکت در ایجاد نابرابری در مصرف ضدآفتاب، متغیر وضعیت اقتصادی ـ جامعهای با 26/61%، سطح تحصیلات با 23/13% و سن با 02/13% بهدست آمد.
نتیجهگیری: تمرکز مداخلات ارتقای سلامت باید گروههای با وضعیت اقتصادی ـ جامعهای پایین را هدف قرار دهد. در توسعه و پیادهسازی مداخلات باید مردان و افراد کمتر تحصیلکرده را در اولویت قرار داد.
نگار اصغری حصوری، زینب باقری،
دوره 15، شماره 2 - ( 5-1403 )
چکیده
محدودیت نیدلهای رایج در انتقال دارو مانند درد، عفونت و عوارض جانبی، محرکی برای جستوجوی جایگزینهای کارآمدتر شدهاست. در این میان، میکرونیدلها امید جدیدی را در زمینه دارورسانی پوستی به ارمغان آوردهاند. این ساختارهای میکرونی، بهطور موقت در لایههای بالایی پوست قرار میگیرند و مسیری بدون درد و غیرتهاجمی برای عبور داروها از سد پوستی فراهم میکنند. تنوع در طراحی و مواد تشکیلدهنده میکرونیدلها، امکان رهایش طیف وسیعی از داروها را با راندمان بالا و عوارض جانبی کم فراهم میکند. ازسوی دیگر، بهدلیل محدودیت داروهای سنتی و نیاز به گزینههای هدفمندتر و کمعارضهتر، نانوداروها بهعنوان جایگزینی ایدهآل مطرح میشوند. نانوداروها سیستمهای دارورسانی نوینی هستند که در ابعاد نانومتری طراحی و تولید میشوند. این ذرات کوچک، قابلیت حمل و رهایش داروها را بهطور مستقیم به سلولهای هدف، با دقت و کارایی بالا دارند. نانوداروها با کاهش عوارض جانبی و افزایش اثربخشی درمان، میتوانند نقشی کلیدی در ارتقای کیفیت درمان بیماریهای مختلف ایفا کنند. با توجه به مزایای منحصربهفرد ترکیب میکرونیدلها و نانوداروها، بررسی استراتژیهای مختلف استفاده از این سیستمهای نوین در رهایش داروها، موضوعی حائز اهمیت است. در این مقاله، به بررسی این موضوع و همچنین کاربردهای انتقال نانودارو توسط میکرونیدل در درمان بیماریها و چالشهای پیشرو این فناوری نوظهور پرداخته شدهاست.