291 نتیجه برای نوع مطالعه: پژوهشي
حامد زرتاب، ندا پژوهی، منصور نصیری‌کاشانی،
دوره 2، شماره 2 - ( 4-1390 )
چکیده
هیستیوسیتوز سلول لانگرهانس، یک بیماری پرولیفراتیو سلول‌های لانگرهانس و لنفوسیت‌ها می‌باشد که دارای زیرگروه‌های مختلفی است. از نظر تظاهر بالینی و شدت، این بیماری طیف گسترده‌ای را از یک بیماری تک‌کانونی خودمحدود تا درگیری چندسیستمی تهدیدکننده‌ی حیات دربرمی‌گیرد. برای تشخیص بیماری در کنار علایم بالینی، از مارکرهای ایمونوهیستوشیمی استفاده میشود. در موارد نیاز به درمان، روش‌های درمانی مختلفی برای این بیماری پیشنهاد شده است که هیچ‌یک نتیجه‌ی ایده‌آل نداشته‌اند.این مقاله به معرفی یک خانم 23 ساله می‌پردازد که با بثورات ماکولوپاپولر وسیع زرد تا قرمز ـ قهوه‌ای رنگ روی صورت همراه با پرادراری، پرنوشی و خستگی مراجعه کرده است.
آمنه یزدان‌فر، الهام قاسمی،
دوره 2، شماره 2 - ( 4-1390 )
چکیده
زمینه و هدف: شایع‌ترین بدخیمی در کل دنیا سرطان پوست است که با ایجاد ناتوانی بالا و مرگ‌ومیر نسبتاً پایین همراه است (به‌جز برای ملانوم که مرگ‌ومیر بالایی دارد). در دهه‌های اخیر بروز سرطان پوست افزایش یافته است که مهم‌ترین عوامل خطر آن نور خورشید و نوع پوست است. هدف این مطالعه بررسی فراوانی انواع مختلف سرطان‌های پوست در بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان سینای همدان طی 17 سال است.
روش اجرا: در یک مطالعه‌ی مقطعی، 951 بیمار مبتلا به انواع مختلف سرطان‌های پوست، وارد مطالعه شدند. برای هر بیمار مشخصات مربوط به سن، جنس، محل سکونت، شغل، نوع پاتولوژیک سرطان پوست و محل بروز تومور از پرونده‌ی بیمار استخراج شد.
یافتهها: در این مطالعه میانگین سنی بیماران مبتلا به سرطان پوست، 15.3±61.6 سال (حداقل 2 و حداکثر 100سال) بود و اکثر آن‌ها (67.2%) مرد و کارگر (38%) بودند. شایع‌ترین انواع پاتولوژیک سرطان‌های پوست، سرطان سلول بازال ((BCC) (59% و سرطان سلول سنگفرشی ((SCC) (29% بودند. صورت با 61.2% شایع‌ترین محل درگیری و ناحیه‌ی تناسلی با 0.4% نادرترین محل بروز تومور بود.
نتیجهگیری: این مطالعه نشان‌گر آن بود که سرطان پوست در مردان سنین بالا و کارگران شایع‌تر است. توصیه میشود برنامه‌های غربالگری جهت تشخیص این بیماری در مراحل اولیه‌ی آن، در مردان مسن، به‌ویژه آنان که به‌واسطه‌ی شغل‌شان در مواجهه‌ی زیاد با نور آفتاب قرار دارند، انجام شود.
طاهری نادری، مرضیه اکبرزاده، محمدحسین دباغ‌منش، حمیدرضا طباطبایی، زهرا زارع،
دوره 2، شماره 2 - ( 4-1390 )
چکیده
زمینه و هدف: نوجوانان مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک، نگران افزایش وزن، بینظمی قاعدگی، آکنه و هیرسوتیسم هستند. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی آکنه‌ی صورت و تنه در دختران 14 تا 18 ساله‌ی دبیرستان‌های شهر شیراز و رابطه‌ی آن با تخمدان پلی‌کیستیک در سال 1388 انجام شد.
روش اجرا: این مطالعه‌ی مقطعی بر روی 3189 دانش‌آموزان دختر 18-14 ساله انجام شد. پس از پر‌کردن پرسش‌نامه، آکنه بر اساس علایم بالینی به خفیف، متوسط و شدید تقسیم‌بندی شد. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، پرسش‌نامه‌ای شامل مشخصات فردی، ویژگی بالینی هیپرآندروژنیسم، نتایج آزمایشات و سونوگرافی بود. آزمایشات شامل: پرولاکتین (برای رد هیپرپرولاکتینمی)، دی‌هیدرواپی‌آندرستن‌دیون سولفات (برای رد بیماری‌های آدرنال)، تستوسترون توتال و آزاد، هورمون محرکه‌ی تیروئید (برای رد هیپوتیروئیدی) انجام گردید. داده‌ها در قالب جداول فراوانی توصیف و با استفاده از آزمون‌های آماری مربع کای و t مستقل تحلیل شدند.
یافتهها: شیوع آکنه شدید 5% بود. میانگین تستوسترون توتال در افراد دارای آکنه‌ی شدید در مقایسه با افراد بدون آکنه بالاتر بود. شدت آکنه‌ی صورت و بدن با وجود تخمدان پلی‌کیستیک همراهی داشت و این همراهی از نظر آماری معنی‌دار بود (0.05<P). میانگین هورمون محرک جسم زرد (LH) در افراد فاقد آکنه در مقایسه با افراد دارای آکنه بالاتر بود (0.05>P).
نتیجه گیری: بین شدت آکنه‌ی صورت و بدن و تخمدان پلی‌کیستیک ارتباط آماری معنی‌داری به دست آمد. با توجه به عوارض آکنه در کیفیت زندگی دختران، غربالگری هورمونی و سونوگرافی در دختران دارای آکنه‌ی متوسط نیز توصیه می شود.
مهناز محمودی‌راد، اکرم میرامین محمدی، پرویز طوسی، علی خامسی‌پور، امیرهوشنگ احسانی، سیدابراهیم اسکندری، نیکی محمودی‌راد، یاسمن میردامادی، زینب قاسمی، محسن گرامی‌شعار، شیما یونس‌پور،
دوره 2، شماره 2 - ( 4-1390 )
چکیده
زمینه و هدف: مالاسزیا قارچ دوشکلی و چربی‌دوست است که دارای گونه‌های مختلفی می‌باشد. بعضی از آن‌ها به صورت فلور طبیعی روی پوست وجود دارند و در شرایطی ایجاد بیماری می‌کنند. گونه‌های مالاسزیا در موارد پیتیریازیس ورسیکالر با استفاده از روش مولکولی تعیین گردید.
روش اجرا: از در این مطالعه‌ی توصیفی 60 ایزوله‌ی بالینی از ضایعه‌های پوستی مبتلایان به پیتیریازیس ورسیکالر مورد مطالعه قرار گرفت. شناسایی ایزوله‌ها با استفاده از روش مولکولی PCR-RFLP صورت گرفت. در این روش ناحیه‌ی (Internal Transcribed Spacer 2(ITS2 توسط پرایمرهای ITS 3 و ITS 4 تکثیر شد و توسط سه اندونوکلئاز تحدیدی AluI، BanI و MspAI قطعات مشخصی برای هر گونه‌ی مالاسزیا بهدست آمد.
یافتهها: گونه‌های جداشده از بیماران به ترتیب مالاسزیا فورفور (36.7%)، مالاسزیا گلوبوزا (30.0%)، مالاسزیا سیمپودیالیس (20.0%)، مالاسزیا اسلوفیئی (8.3%)، مالاسزیا رستریکتا (3.3%) و مالاسزیا آبتوسا (1.7%) بودند. در ضمن هیچ موردی از مالاسزیا جاپونیکا، مالاسزیا پکی‌درماتیس، مالاسزیا درماتیس، مالاسزیا نانا و مالاسزیا یاماتوئنسیس مشاهده نشد. گونه‌ی مالاسزیا سیمپودیالیس در گروه زنان بیشتر از گروه مردان مشاهده شد (0.02=P).
نتیجهگیری: شایع‌ترین گونه‌ی جداشده از ضایعه‌های پیتیریازیس ورسیکالر، مالاسزیا فورفور و پس از آن مالاسزیا گلوبوزا بود.
مهناز محمودی‌راد، اکرم میرامین محمدی، پرویز طوسی، علیرضا فیروز، سیدابراهیم اسکندری، نیکی محمودی‌راد، یاسمن میردامادی، امیرهوشنگ احسانی، زینب قاسمی، شیما یونس‌پور،
دوره 2، شماره 2 - ( 4-1390 )
چکیده
زمینه و هدف: مالاسزیا قارچی دوشکلی و چربی‌دوست است که دارای گونه‌های مختلفی می‌باشد. بعضی از آن‌ها به صورت فلور طبیعی روی پوست وجود دارند و در شرایطی ایجاد بیماری می‌کنند. هدف اصلی از این مطالعه، بررسی گونه‌های مالاسزیا در موارد درماتیت سبورئیک با استفاده از روش مولکولی PCR-RFLP بود.
روش اجرا: از در این مطالعه‌ی توصیفی، 70 نمونه‌ی جداشده از ضایعه‌های پوستی مبتلایان به درماتیت سبورئیک مورد مطالعه قرار گرفت. شناسایی ایزوله‌ها با استفاده از روش مولکولی PCR-RFLP انجام شد. در این روش ناحیه‌ی (Internal Transcribed Spacer 2(ITS2 توسط پرایمرهای ITS3 و ITS4 تکثیر گردید و توسط سه اندونوکلئاز تحدیدی AluI، BanI و MspAI قطعات مشخصی برای هر گونه‌ی مالاسزیا بهدست آمد.
یافتهها: گونه‌های جداشده از بیماران به ترتیب مالاسزیا گلوبوزا (48.6%)، مالاسزیا فورفور (40.0%)، مالاسزیا اسلوفیئی (8.6%) و مالاسزیا سیمپودیالیس (2.8%) بودند. هیچ موردی از M. pachydermatis، M. japonica، M. dermatis، M. restricta، M. obtusa، M. nana و M. yamatoensis از نمونه‌ها جدا نشد.
نتیجهگیری: شایع‌ترین گونه‌ی ایزوله‌شده از ضایعات درماتیت سبورئیک، مالاسزیا گلوبوزا و پس از آن مالاسزیا فورفور بود.
عذرا محمدپناه اردکان، رحیم یوسفی،
دوره 2، شماره 2 - ( 4-1390 )
چکیده
زمینه و هدف: جراحی زیبایی درغیاب نشانههای جسمانی، اغلب برای بهبود عملکرد روانی ـ اجتماعی انجام میگیرد. این مفهوم چندبعدی به عوامل متعددی به‌ویژه باورها در مورد ظاهر و احساس کهتری وابسته است. هدف پژوهش حاضر مقایسه‌ی دو مؤلفه‌ی باورها در مورد ظاهر و احساس کهتری در افراد داوطلب و غیرداوطلب جراحی زیبایی، بررسی رابطه‌ی این دو مؤلفه و ارزیابی عوامل پیش‌گوییکننده‌ی انگیزه جستوجوی جراحی زیبایی در افراد داوطلب بود.
روش اجرا: روش انجام این پژوهش مورد ـ شاهدی بود که در آن با روش نمونه‌گیری در دسترس از تعداد 50 نفر از افرادی که برای انجام جراحی زیبایی به کلینیک‌های زیبایی شهرستان تبریز مراجعه کردند، درخواست شد تا به‌صورت داوطلبانه پرسشنامههای باورها در مورد ظاهر و مقیاس کهتری را پر کنند. هم‌چنین برای مقایسه، 50 نفر فرد غیرداوطلب به‌عنوان گروه شاهد انتخاب شدند.
یافتهها: یافتههای پژوهش حاضر مشخص کرد که در وهله‌ی اول بین باورها در مورد ظاهر و احساس حقارت در افراد داوطلب و غیرداوطلب جراحی زیبایی تفاوت وجود دارد، به‌طوری که افراد داوطلب نسبت به افراد غیرداوطلب نمرات بالاتری در این دو مؤلفه بهدست آوردند. در وهله‌ی دوم، مشخص شد که بین باورها در مورد ظاهر و احساس کهتری در افراد داوطلب جراحی زیبایی ارتباط وجود دارد، به این صورت که هرچه نمرات فرد در مقیاس باورها در مورد ظاهر بیشتر باشد، احساس کهتری بیشتری نشان میدهند و بالعکس. از چشماندازی دیگر، مشاهده شد که دو متغیر وضعیت تأهل و احساس کهتری، پیشبینیکنندههای قوی برای گرایش به جراحی زیبایی میباشند.
نتیجهگیری: انگیزه‌ی جستوجوی جراحی زیبایی بر اساس ترکیبی از عوامل شناختی، شخصیتی و میانفردی است؛ از این رو، به مشاورههای روانشناختی قبل از جراحیهای زیبایی توصیه میشود.
اکرم انصار، محمود فرشچیان، سیدمصطفی قاسم‌زاده،
دوره 2، شماره 2 - ( 4-1390 )
چکیده
سیده‌نوشین قلندرپورعطار، نرگس قندی، کامبیز کامیاب حصاری، مریم غیاثی، مریم دانش‌پژوه، مژگان کاربخش، شیدا شمس،
دوره 2، شماره 2 - ( 4-1390 )
چکیده
زمینه و هدف: پمفیگوس یک بیماری تاولی خودایمن اختصاصی پوست و غشاهای مخاطی است که در مطالعات پیشین همراهی آن با بیماری‌های بافت همبند مشاهده شده است. با توجه به این مسئله، وجود اتوآنتی‌بادی‌هایی از قبیل Anti Nuclear Antibodies (ANA) در مبتلایان دور از ذهن نمی‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی ANA مثبت در بیماران پمفیگوس‌ولگاریس و مقایسه‌ی آن با گروه کنترل بوده است.
روش اجرا: در این مطالعه‌ی مورد ـ شاهدی گروه بیماران از میان بیماران مبتلا به پمفیگوس‌ولگاریس بستری در بیمارستان رازی تهران و گروه شاهد از میان مراجعین غیرمبتلا انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات فرم ثبت داده‌ها بود که درآن متغیرهایی مانند سن، جنس، فنوتیپ بیماری و نتیجه‌ی آزمایش ANA ثبت می‌شد. در این مطالعهANA به روش ایمونوفلورسانس غیرمستقیم (HEP2) اندازه‌گیری شد.
یافتهها: در 26.7% بیماران (8 نفر از 30 نفر) مبتلا به پمفیگوس‌ولگاریس و 10% افراد گروه کنترل (3 نفر از 30 نفر) ANA مثبت گزارش گردید (0.095=P). شایع‌ترین الگوی ANA در بیماران الگوی هموژن و در افراد گروه کنترل الگوی نقطه‌ای بود (0.206=P).
نتیجهگیری: در این مطالعه، فراوانی موارد مثبت ANA در گروه شاهد مشابه با مطالعات پیشین بود، اما در گروه بیماران مبتلا به پمفیگوس‌ولگاریس فراوانی به‌دست‌آمده با آمار موجود در برخی مطالعات قبلی متفاوت بود. تفاوت در میزان حساسیت کیت‌های آزمایشگاهی و آستانه‌ی مثبت درنظرگرفتن ANA و تفاوت در نحوه‌ی گزینش بیماران مورد مطالعه، از جمله عواملی است که می‌تواند توجیه‌کننده‌ی این اختلاف باشد. پیگیری بالینی بیماران مبتلا به پمفیگوس‌ولگاریس و درخواست ANA درصورت وجود علایم بیماری‌های بافت همبند توصیه میشود.
مونا ملک‌محمدی، حسین عبدل‌تهرانی، ناصر اقدمی،
دوره 2، شماره 3 - ( 7-1390 )
چکیده
اسید هیالورونیک، عمده‌ترین و مهم‌ترین جزء تشکیل‌دهنده‌ی ماتریکس خارج سلولی، یک گلیکوزآمینوگلیکان است که آب جذب می‌کند و به مقدار زیاد در بافت آسیب‌دیده درحال ترمیم یا درحال رشد دیده میشود. کمبود اسید هیالورونیک یکی از عوامل اصلی و اساسی بروز ضایعات پوستی به‌ویژه با بالارفتن سن است. بیشتر از 50% از کل اسید هیالورونیک بدن در پوست قرار دارد زیرا برای ثبات و نگهداری ماتریکس داخلی و بسیاری از عملکردهای سلول‌ها موردنیاز است. یکی از راه‌های ترمیم جراحات پوستی استفاده از ژل‌های پرکننده حاوی اسیدهیالورونیک خارجی است. از این جهت که این مواد منشأ درونی انسانی ندارد و از حیوانات و یا باکتری‌ها تهیه میشود، در بسیاری از موارد باعث بروز حساسیت‌های پوستی می‌شوند و نیمه‌عمر کوتاهی دارند. تلاش برای حفظ و یا افزایش ترشح اسید هیالورونیک توسط سلول‌های فیبروبلاست پوست انسان در پیشگیری و برطرف‌کردن علائم پیری پوست بسیار حائز اهمیت است.
علی اخوان، مسعود شبانی،
دوره 2، شماره 3 - ( 7-1390 )
چکیده
اپیدرمولیز تاولی گروهی از بیماری‌های پوستی هستند که با تاول و زخم به‌دنبال ضربه‌های کوچک مشخص میشود. از مهم‌ترین عوارض آن بروز سرطان سلول سنگفرشی در بیماران است. گرچه بروز سرطان سلول سنگفرشی در پوست یافته‌ی شایعی است اما بروز آن در مخاط‌ها بسیار نادر است. در این مقاله ما دو عضو یک خانواده با سرطان سلول سنگفرشی در مری و زبان را معرفی می‌کنیم.
علی عباسی، علیرضا شریعتی، حمید آسایش، محمدمهدی ابراهیمی،
دوره 2، شماره 3 - ( 7-1390 )
چکیده
زمینه و هدف: خارش یکی از ناتوان‌کننده‌ترین عوارض در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه می‌باشد که بر کیفیت زندگی این بیماران اثر منفی دارد. هدف از این مطالعه تعیین میزان شیوع خارش اورمیک و عوامل مرتبط در بیماران همودیالیزی مراجعه‌کننده به مراکز دیالیز استان گلستان بود.
روش اجرا: در این مطالعه‌ی مقطعی، تمامی 375 نفر بیمار همودیالیزی مراجعه‌کننده به هشت مرکز همودیالیز استان گلستان در سال 1388، با استفاده از روش سرشماری انتخاب و وارد مطالعه شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامههای اطلاعات دموگرافیک و خارش یوسیپویچ جمع‌آوری شدند. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری tمستقل و مربع کای انجام شد.
یافتهها: میانگین و انحراف معیار سن بیماران 13.27±48.36 سال بود و 51.2% از بیماران مرد بودند. شیوع کلی خارش اورمیک48.3 % (181 نفر) بود. کمترین و بیشترین میزان شیوع خارش در بین مراکز بررسی‌شده به‌ترتیب 37.9% و 57.1% بود. 60.2% از بیماران خارش محدود داشتند و شایع‌ترین محل خارش، ناحیه‌ی پشت بدن (68.8%) بود. میزان شیوع خارش اورمیک با تعداد جلسات دیالیز بیماران در هفته 0.003 و سطح سرمی فسفر (0.001) ارتباط معنادار داشت.
نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان داد که خارش اورمیک هنوز یکی از مشکلات شایع در بیماران همودیالیزی می‌باشد. اتخاذ راه‌کارهایی برای رفع یا کاهش این مشکل، ضروری به‌نظر می‌رسد.
رضوان طلایی، عباس درودگر، سیدغلام‌عباس موسوی، نسرین عبدولی،
دوره 2، شماره 3 - ( 7-1390 )
چکیده
زمینه و هدف: نوروپاتی دیابتی در حدود 50% افراد با دیابت شیرین طولانی‌مدت نوع 1 یا 2 اتفاق می‌افتد. این مطالعه با هدف بررسی نوروپاتی حسی در بیماران دیابتی در خطر ابتلا به زخم مراجعه‌کننده به درمانگاه دیابت دانشگاه علوم پزشکی کاشان در سال 1387 تا 1389 با استفاده از مونوفیلامان و نیز نشانههای نوروپاتی انجام شد.
روش اجرا: 352 بیمار مبتلا به دیابت وارد این مطالعه‌ی مقطعی شدند. در ابتدا بیماران با کمک پرسش‌نامه‌ای در مورد نشانههای سوبژکتیو مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس نشانههای نوروپاتیک آن‌ها با کمک Quantitative Neuropathy Symptom Score بررسی و بیماران با کمک مونوفیلامان 5.07/10g معاینه شدند. توصیف و تحلیل داده‌ها با استفاده از گزارش نسبت شانس(Odds Ratio [OR]) و فاصله اطمینان 95% (95% Confidence interval [CI])، ارایه میانگین، انحراف‌معیار و نسبت‌ها و انجام آزمون‌های مربع کای و کاپا صورت گرفت.
یافتهها: 15.6% بیماران دیابتی در ارزیابی به‌وسیله‌ی مونوفیلامان، مبتلا به نوروپاتی بودند. 19.4% مردان و 14.3% زنان دیابتی مبتلا به نوروپاتی بودند (1.4=P=0.24,OR). میانگین طول مدت ابتلا به دیابت در بیماران مبتلا به نوروپاتی بیشتر از بیماران دیابتی بدون نوروپاتی بود (9.96 در برابر 9.68 سال،P>0.05) 72.2% بیماران دارای سابقه‌ی ابتلا به زخم پا دارای علایم نوروپاتی بودند (16.6=P<0.001,OR). براساس علایم، 27.8% بیماران دارای نوروپاتی شدید، 41.8% دارای نوروپاتی متوسط، 12.8% دارای نوروپاتی خفیف و 17.6% بیماران فاقد نوروپاتی بودند.
نتیجهگیری: لازم است کلیه‌ی بیماران دیابتی جهت پیشگیری از ابتلا به زخم پای دیابتی به‌وسیله‌ی آزمون مونوفیلامان ازنظر ابتلا به نوروپاتی، بدون درنظرداشتن علایم نوروپاتی غربالگری شوند.
سودابه زندی، سیمین شمسی میمندی، صادق هاشمی‌نسب گرجی، فاطمه صبوری شهر بابک،
دوره 2، شماره 3 - ( 7-1390 )
چکیده
زمینه و هدف: پسوریازیس یک بیماری مزمن و عودکننده است که دارای تأثیراتی بر روی جسم، روح و کیفیت زندگی بیماران است. هدف از این مطالعه بررسی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پسوریازیس بود.
روش اجرا: در این مطالعه‌ی مقطعی که در سال 1388 انجام شد، 97 بیمار مبتلا به پسوریازیس مراجعه‌کننده به درمانگاه و مرکز PUVA درمانی بیمارستان افضلی‌پور در شهر کرمان انتخاب شدند. کیفیت زندگی بیماران با استفاده از پرسش‌نامه‌ی شاخص کیفیت زندگی (DLQI) Dermatology Life Quality Index و شدت بیماری آنان با PASI) Psoriasis Area Severity Index مورد ارزیابی قرار گرفت و نمره‌ی اطلاعات به‌دست‌آمده با استفاده از آزمون‌های آماری One-way AVONA و مربع کای مورد تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: 55.7% بیماران مذکر بودند و میانگین سنی افراد 35.3سال (از 16 تا 75 سال) بود. شایع‌ترین نوع بیماری، پسوریازیس ولگاریس (76.3%) بود و 3.1% مبتلا به آرتروپاتی بودند. متوسط مدت ابتلا به بیماری 21 ماه (از 11ماه تا 30سال)، میانگین نمره‌ی کیفیت زندگی افراد 14.1 (حداقل 1 و حداکثر 29) و میانگین نمره‌ی شدت بیماری 18.6 (حداقل 0.6 و حداکثر66.6) بود. نمره‌ی DLQI با شدت بیماری، وضیعت تأهل و نوع بیماری از لحاظ آماری ارتباط معنی‌داری داشت (P<0.05).
نتیجهگیری: بیماری پسوریازیس با تخریب کیفیت زندگی بیماران همراه است، بنابراین برای کاهش اثرات سوء بیماری بر زندگی بیماران باید اقدامات حمایتی روانی و اجتماعی صورت گیرد.
پروین منصوری، سهیلا حصوری، علیرضا فیروز، علیرضا خاتمی، حامد زرتاب، عسل عطارد، رضا چلنگری، کاتالین چلنگری، فریبرز صادقی،
دوره 2، شماره 3 - ( 7-1390 )
چکیده
زمینه و هدف: درماتیت روش اصلی آتوپیک یک بیماری خارش‌دار، مزمن و عودکننده است که در نوزدان و کودکان شایع‌تر است. درمان بیماری، مصرف نرم‌کننده‌ها و کورتیکوستروییدهای موضعی و هم‌چنین اجتناب و پرهیز از محرک‌هاست، اما عوارض جانبی ناشی ازکورتیکوستروییدهای موضعی مصرف آن‌ها را محدود کرده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی بی‌خطری و تأثیر پماد تاکرولیموس 03/0% در درمان این بیماری بود.
روش اجرا: در این کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده و دوسویه کور، 76 بیمار مبتلا به درماتیت‌آتوپیک با سن بیشتر از 2 سال در دو گروه مساوی تحت درمان با پماد تاکرولیموس 03/0% (داروسازی ابوریحان، ایران) یا پلاسبو 2 بار در روز و به مدت 6 هفته قرار گرفتند. پاسخ به درمان هر 2 هفته یک‌بار با مقیاس SCORAD در 2 گروه بررسی و مقایسه گردید.
یافتهها: 29 نفر در گروه تاکرولیموس و 26 نفر در گروه دارونما، مطالعه را به پایان رساندند. کاهش میانگین SCORAD پس از 2 و 4 هفته در گروه تاکرولیموس به‌صورت معنی‌داری بیشتر از گروه دارونما بود (05/0. از نظر عوارض جانبی خارش و سوزش، اختلاف معنی‌داری بین دو گروه وجود نداشت، اما عارضه‌ی جانبی قرمزی در گروه دارونما به‌صورت معنی‌داری بیشتر مشاهده شد .
نتیجهگیری: پماد تاکرولیموس 03/0% در درمان درماتیت آتوپیک مؤثرتر از دارونما است.
حمیده هریزچی‌قدیم، شهلا بابایی‌نژاد، فریده گل‌فروشان، حمیده عظیمی، آزاده آزادی،
دوره 2، شماره 3 - ( 7-1390 )
چکیده
زمینه و هدف: اثرات ضدالتهابی و نیز کاهش رنگدانه‌ی پوستی با مصرف موضعی ترتینوئین و همین‌طور آلفاهیدروکسی‌اسیدها شناخته شده است. در مطالعه‌ی اخیر میزان اثربخشی کرم ترتینوئین 05/0% در برابر آلفاهیدروکسی‌اسید 7% در درمان کک‌ومک مورد مقایسه قرار گرفته است.
روش اجرا: مطالعه به‌صورت کارآزمایی بالینی بوده، تعداد 80 بیمار دچار کک‌ومک انتخاب شدند. بیماران به دو گروه 40 نفره تقسیم شده، برای گروه اول کرم آلفاهیدروکسی‌اسید 7% یک‌شب درمیان و برای گروه دوم کرم ترتینوئین موضعی 05/0% یک‌شب درمیان تجویز گردید. هر دو گروه از ضدآفتاب نیز استفاده می‌نمودند. پیگیری به‌صورت ماهانه تا پنج ماه ادامه یافت.
یافتهها: در گروه تحت‌درمان با ترتینوئین 3 نفر (5/7%) و در بیماران تحت درمان با آلفاهیدروکسی‌اسید، 8 نفر (20%) پاسخ به درمان عالی داشتند. هم‌چنین پاسخ به درمان در گروه کرم ترتینوئین در 20 نفر (50%) و در گروه آلفاهیدروکسی‌اسید در 16 نفر (40%) خوب ارزیابی شد. میزان رضایت‌مندی بیماران از نتایج درمان نیز با نتایج ارزیابی پزشک هم‌خوانی داشت. به‌طوری که تفاوت معناداری بین میزان پاسخ به درمان ازنظر پزشک معالج و بیماران وجود نداشت (384/0=P و 132/0=P).
نتیجهگیری: در درمان کک‌ومک کرم ترتینوئین و آلفاهیدروکسی‌اسید هر دو مؤثر بوده، استفاده از یکی به دیگری ارجحیتی ندارد.
علیرضا خاتمی، حامد زرتاب،
دوره 2، شماره 4 - ( 10-1390 )
چکیده
درماتولوژی تمام جنبه‌های بیماری‌هایی را که روی پوست و ضمایم آن شامل مو، ناخن، غدد عرق و غشاهای مخاطی دهانی و تناسلی خارجی رخ میدهند را دربرمی‌گیرد. در این رشته تخصصی، قریب 3000 اختلال و بیماری وجود دارد که از نظر سبب‌شناختی طیف گسترده‌ای را دربرمی‌گیرند و برخی از آن‌ها از شیوع و میزان بروز بالایی در جوامع برخوردارند. علی‌رغم شیوع بالای این گروه از بیماری‌ها، که با توجه به درگیر کردن سطح بدن با ایجاد تنش و اضطراب، اختلال کیفیت زندگی و نهایتاً بار بیماری، در سطح فرد و متعاقباً خانواده و اجتماع همراه هستند، غالباً اهمیت این بیماری‌ها از منظر بهداشت عمومی و سلامت جامعه نادیده گرفته میشود، بنابراین بر آن شدیم تا بیان مثال‌هایی از وضعیت بیماری‌های مربوط به حیطه‌ی درماتولوژی در کشورها و جمعیت‌های مختلف و تأثیر آن‌ها بر سلامت جامعه، از منظر بار بیماری و اقتصاد سلامت، به دلایل بی‌توجهی به این رشته‌ی مهم که به عواقب نامطلوب متعددی در حیطه‌ی بهداشت عمومی منجر میشود، بپردازیم. هم‌چنین، راهبردهایی نیز برای اصلاح وضع موجود پیشنهاد میشود.
آزیتا نیکو، کامبیز کامیاب‌حصاری،
دوره 2، شماره 4 - ( 10-1390 )
چکیده
زمینه و هدف: (consumption of the epidermis (COE با نازک‌شدن اپی‌درم و از دست دادن رت‌ریج‌های مجاور با دسته‌های سلول‌های بدخیم ملانوسیتی مشخص میشود. هدف از این مطالعه، بررسی اهمیت COE به‌عنوان یک معیار تشخیصی برای ملانوم بدخیم و ارزیابی ارتباط آن با یافتههای clinicopathological بوده است.
روش اجرا: در این پژوهش سن، جنسیت، محل ضایعه و پارامترهای آسیب‌شناسی مانند نوع تومور، ضخامت Breslow، وجود زخم، سطح Clark و COE در 90 مورد ملانوم مورد بررسی قرار گرفت.
یافتهها: برخلاف دیگر مطالعات، COE در بیماران با acral lentiginous melanoma و در نواحی آکرال شایع‌تر بود.
نتیجهگیری: گرچه COE می‌تواند به‌عنوان یک معیار آسیب‌شناختی در تشخیص ملانوم بدخیم استفاده شود، اما همبستگی COE با وجود زخم و سایر عوامل پیش‌آگهی در ملانوم وجود ندارد.
منا ملک‌محمدی، حسین عبدل‌تهرانی، ناصر اقدمی،
دوره 2، شماره 4 - ( 10-1390 )
چکیده
در جامعه‌ی بشری تغییرات بدفرم و ناهنجاری‌های پوستی ناشی از سوختگی و جراحات حاصل از جراحی و حوادث و امثال آن‌ها در فرد بازتاب‌های روانی و رفتاری ناخوشایندی ایجاد می‌کنند. ماتریکس خارج سلولی (extra cellular matrix [ECM]) بزرگ‌ترین جزء تشکیل‌دهنده‌ی پوست طبیعی است که ژل مانند است و به‌وسیله‌ی سلول‌های پوست تولید میشود. ساخته‌شدن ECM یک عامل کلیدی برای پرشدن ضایعات پوستی از قبیل سوختگی، سالک، آبله مرغان و محل جراحات و جوش است. اجزاء ماتریکس خارج سلولی عبارت‌اند از: پلی‌ساکارید‌های مختلف، آب و پروتئین‌های کلاژنی. قدرت انبساط و استحکام پوست طبیعی با در نظر گرفتن وزن آن نزدیک به قدرت آهن است در حالی که دارای الاستیسیتی و قابلیت تراکم‌پذیری بالایی می‌باشد. این ویژگی‌ها به‌دلیل اثر توأم دو دسته‌ی اصلی از مولکول‌های تشکیل‌دهنده‌ی ECM می‌باشد که به‌وسیله‌ی فیبروبلاست و سلول‌های اپی‌درم ترشح می‌شوند: 1) پروتئین‌های ساختاری فیبری شکل مانند: کلاژن‌ها، الاستین، فیبرونکتین و لامینین که به ECM استحکام و حالت ارتجاعی می‌بخشند. 2) پروتئوگلیکان‌ها مثل درماتان‌سولفات و هیالورونیک اسید، که معمولاً از چندین رشته گلیکوزآمینوگلیکان که از یک هسته‌ی پروتئینی منشعب می‌شوند. پروتئوگلیکان‌ها مولکول‌های بزرگ و جاذب آب هستند که حالت ضربه‌گیری ECM را برای حفظ سلول‌ها ایجاد می‌کنند. در کل اطلاع از ساختار و مراحل ترمیم پوست ما را در طراحی آزمایشات و انجام تحقیقاتی دقیق‌تر در این راستا کمک می‌کند.
مرضیه اکبرزاده، طاهره نادری، محمدحسین دباغ‌منش، زهرا زارع، حمیدرضا طباطبایی،
دوره 2، شماره 4 - ( 10-1390 )
چکیده
زمینه و هدف: آلوپسی آندروژنتیک یکی از اختلالات شایع پوستی می‌باشد که تغییرات هورمونی و عوامل ژنتیک در بروز آن مؤثر می‌باشد. شایع‌ترین شکل ریزش موی پیشرونده منتشر و قرینه می‌باشد که هر دو جنس را مبتلا می‌کند. این مطالعه با هدف بررسی شیوع آلوپسی آندروژنتیک در دختران 18-14 ساله‌ی شهر شیراز انجام گردیده است.
روش اجرا: این مطالعه‌ی مقطعی در سال 1388 در مناطق مختلف آموزش و پرورش شهر شیراز روی 3190 دانش‌آموز 18-14 ساله انجام شد. انتخاب دانش‌آموزان به با استفاده از روش نمونه‌گیری آسان صورت گرفت. در این پژوهش آلوپسی، موارد متوسط و شدید کاهش تراکم موهای فرق سر و خط پیشانی در نظر گرفته شد. جهت ارتباط آلوپسی با سندرم تخمدان پلی‌کیستیک، اندازه‌گیری تستوسترون خون و سونوگرافی انجام شد. پس از جمع‌آوری داده‌های مطالعه با استفاده از نرم‌افزار SPSS و با به کاربردن آزمون‌های مربع کای، دقیق فیشر و t تجزیه شدند.
یافتهها: 135 نفر (2/4 درصد) از کل افراد مورد مطالعه براساس طبقه‌بندی Ludwig آلوپسی متوسط تا شدید داشتند. ارتباط آماری معنی‌داری بین سطح تستوسترون و تستوسترون آزاد خون و الگوی ریزش آلوپسی به دست نیامد (05/0>P). آزمون دقیق فیشر ارتباط معنی‌داری بین افراد مبتلا به آلوپسی و تخمدان پلی‌کیستیک در مقایسه با افراد آلوپسی و غیرمبتلا به تخمدان پلی‌کیستیک نشان نداد (2/0=P).
نتیجهگیری: این مطالعه ارتباط آماری معنی‌داری بین مبتلایان به آلوپسی با هورمون‌های آندروژنتیک و سندرم تخمدان پلی‌کیستیک نشان نداد. انجام مطالعه در گروه سنی بالاتر توصیه میشود.
محمود فرشچیان، قاسم رحمت‌پور رکنی، مهناز شریفیان،
دوره 2، شماره 4 - ( 10-1390 )
چکیده
زمینه و هدف: واکنش‌های دارویی ناخواسته یک پیامد اجتناب‌ناپذیر از درمان‌های دارویی میباشند که باعث مرگ و ناتوانی بیماران می‌گردد. واکنش‌های دارویی پوستی تقریباً در 3-2% از بیماران بستری در بیمارستان دیده شده ولی تنها 2% آن‌ها شدید و کشنده میباشند. در این مطالعه بر آن شدیم تا به بررسی دو ساله‌ی بیماران بستری و سرپایی مبتلا به واکنش‌های دارویی پوستی ازنظر نوع تظاهرات بالینی، سن، جنس و نوع داروی مصرفی بپردازیم.
روش اجرا: این مطالعه، یک مطالعه‌ای مقطعی بود که بر روی 308 بیمار با تشخیص واکنش‌های دارویی ناخواسته‌ی پوستی مراجعه‌کننده به بیمارستان فرشچیان همدان طی دو سال انجام شد. در ابتدا از کلیه‌ی بیماران مشکوک، شرح‌حال کامل بالینی و دارویی گرفته شد و سپس توسط متخصص پوست مجرب معاینه شده و ضایعات منطبق با اشکال بالینی قطعی واکنش‌های دارویی وارد مطالعه شدند. اطلاعات گردآوری شده وارد نرم‌افزار SPSS و داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون t توصیف و تحلیل شدند.
یافتهها: در بین 308 بیمار واردشده در مطالعه 114 بیمار مرد (37%) و 194 بیمار خانم (63%) بودند، میانگین سنی مجموع شرکت‌کنندگان (میانگین±انحراف معیار) 8/16±3/35 سال بود. 163 بیمار (9/52%) مبتلا به کهیر حاد دارویی، 57 بیمار (5/18%) با بثورات ثابت دارویی و 46 بیمار (9/14%) مبتلا به بثورات اگزانتماتیک بودند. آنتی‌بیوتیک‌ها (7/42%) و سپس داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (5/16%) بیشترین داروی مصرفی در بیماران بوده است.
نتیجهگیری: این مطالعه نشان داد واکنش دارویی بیشتر در خانم‌ها رخ داده و آنتی‌بیوتیک‌ها به‌ویژه بتالاکتام‌ها و داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی شایع‌ترین داروهای ایجادکننده‌ی واکنش‌های دارویی ناخواسته پوستی میباشند. هم‌چنین کهیر دارویی شایع‌ترین نوع بالینی واکنش دارویی بوده است. این یافته مغایر با سایر مقالات بوده است.
