حمیدرضا احمدی آشتیانی، امیررضا نوری گرمرودی، علیرضا فیروز،
دوره 11، شماره 2 - ( 5-1399 )
چکیده
به هر نوع گسستگی بافت، زخم گفته می‌شود که می‌تواند در پوست، بافت همبند یا مخاط ایجاد شود. پس از بروز زخم، فرایند التهاب، تغییر وضعیت سیستم ایمنی و همچنین فرایند ترمیم پوست فعال می‌شوند. ارائه‌ی فراورده‌ای که بتواند فرایند‌های فوق را در جهت ترمیم مطلوب قرار دهد بسیار کارا خواهد بود. مطالعات نشان داده است که فرآورده‌های آلوئه‌ورا با داشتن اثراتی همچون افزایش تولید کلاژن، خاصیت آنتی‌اکسیدانی و داشتن خاصیت آب‌رسانی، گزینه‌ی بسیار مناسبی از این نظر هستند.
گیاه آلوئه‌ورا به‌طور عمده در مناطق خشک رشد نموده که می‌تواند باعث استقبال از این نوع از فراورده‌ها در بسیاری از نقاط جهان شود. همچنین استفاده از گیاهان دارویی هزینه‌ی نظام سلامت را تا حدی کاهش می‌دهد. آلوئه‌ورا گیاهی است که در فرایند کاشت، داشت و برداشت هزینه‌ی زیادی ندارد و علاوه‌بر آن سازگاری فراورده‌های آلوئه‌ورا با انواع فرمولاسیون‌ها، فرمولاتور‌ها را ترغیب به استفاده از آن در صنعت داروسازی و آرایشی بهداشتی می‌کند.
در این مطالعه‌ی مروری به موارد استفاده‌ی آلوئه‌ورا در زخم و برخی بیماری‌های پوستی پرداخته خواهد شد.
هوشنگ نعمتی، مظفر خزاعی، مهری ناظری، مریم بزرگی،
دوره 13، شماره 1 - ( 2-1401 )
چکیده
زمینه و هدف: پسوریازیس یک بیماری التهابی پوستی مزمن، تحت‌تأثیر فاکتورهای ژنتیکی و مبتنی‌بر ایمنی است که با التهاب پوست همراه است. ژل آلوئه‌ورا به‌طور سنتی برای درمان بیماری‌های پوستی ازجمله پسوریازیس استفاده می‌شود.
روش اجرا: در این مطالعه عصاره اتانولی ژل آلوئه‌ورا برای فعالیت ضدالتهابی و آنتی‌اکسیدانی در سلول‌های A431 مشتق‌شده از پوست مورد ارزیابی قرار گرفت. در ابتدا پس از تهیه عصاره و در مرحله بعد سنتز سبز نانوذرات طلا با استفاده از عصاره، تأثیر آن‌ها را در بیان ژن‌های التهابی و همچنین خاصیت آنتی‌اکسیدانی بررسی شد.
یافته‌ها: استفاده از غلظت‌های مختلف عصاره آلوئه‌ورا سبب افزایش نسبی در سطوح بیان EGFR و Nrf2 و کاهش بیان ژن‌های التهابی NF-κB، TNF-α و IL-6 در سلول‌های A431 پوست شد؛ اما تأثیر نانوذرات سنتزشده در مقایسه با عصاره آلوئه‌ورا در تغییر بیان ژن‌های سیگنالینگ و التهابی بیشتر بود.
نتیجه‌گیری: عصاره و نانوذرات سنتزشده خاصیت آنتی‌اکسیدانی داشتند و همچنین سبب کاهش بیان ژن‌های التهابی در سلول‌ها شدند؛ البته تأثیر نانوذرات نسبت به عصاره در کاهش ژن‌های التهابی خیلی بیشتر بود.
