18 نتیجه برای آلوپسی
محمدعلی نیلفروش‌زاده، سید‌محسن حسینی، فرحناز فاطمی‌نائینی، فریبا جعفری، الهه هفت‌برادران، نرگس رحمانیان، فاطمه هاشمی، مریم وطن‌خواه،
دوره 1، شماره 3 - ( 7-1389 )
چکیده
زمینه و هدف: آلوپسی آندروژنتیک شایعترین شکل ریزش موی پیشرونده منتشر و قرینه می‌باشد که هر دو جنس را مبتلا می‌کند. الگوی ریزش مو و پاتوفیزیولوژی آن در دو جنس متفاوت می‌باشد. طبقه‌بندی‌های متفاوتی برای ریزش مو در زنان ارائه شده‌است ازجمله طبقه‌بندی Ludwig، Hamilton، Chirstmas tree و Early onset hairloss.
روش اجرا: این مطالعه یک مطالعه توصیفی است که در سال‌های 1388-1387 در آرایشگاه‌های شهر اصفهان به انجام رسیده است. جامعه آماری مورد مطالعه شامل تمامی زنان در طیف سنی 70-20 سال بود که به این واحد‌ها مراجعه کرده بودند. روش نمونه‌گیری در این مطالعه به شیوه تصادفی ساده بود و طی آن تعداد 1800 خانم مراجعه‌کننده ازنظر ریزش مو و دیگر فاکتور‌ها موردبررسی قرار گرفتند. داده‌های مطالعه پس از جمع‌آوری با کمک نرم‌افزار SPSS و استفاده از آزمون‌های T، chi-square تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: از 1800 خانم مطالعه‌شده 39.6% (712نفر) دارای ریزش موی آندروژنتیک بوده و 60.4% (1088 نفر) فاقد آن بودند. میانگین سن زنان مبتلا به ریزش مو 13±50.4 سال و میانگین سن زنان غیرمبتلا به ریزش مو 13.2±31.9 سال بود و طبق آزمون T student میانگین سن این دو گروه تفاوت معنی‌داری داشت (0.001<P).
نتیجهگیری: در مواجهه با خانم‌های مبتلا به ریزش مو علاوه‌بر تفحص در مورد علل روتین، باید به بررسی اختلالات تیروئیدی، سطح فریتین سرم و هورمون‌های آندروژن نیز پرداخته شود.
مرضیه اکبرزاده، طاهره نادری، محمدحسین دباغ‌منش، زهرا زارع، حمیدرضا طباطبایی،
دوره 2، شماره 4 - ( 10-1390 )
چکیده
زمینه و هدف: آلوپسی آندروژنتیک یکی از اختلالات شایع پوستی می‌باشد که تغییرات هورمونی و عوامل ژنتیک در بروز آن مؤثر می‌باشد. شایعترین شکل ریزش موی پیشرونده منتشر و قرینه می‌باشد که هر دو جنس را مبتلا می‌کند. این مطالعه با هدف بررسی شیوع آلوپسی آندروژنتیک در دختران 18-14 ساله‌ی شهر شیراز انجام گردیده است.
روش اجرا: این مطالعه‌ی مقطعی در سال 1388 در مناطق مختلف آموزش و پرورش شهر شیراز روی 3190 دانش‌آموز 18-14 ساله انجام شد. انتخاب دانش‌آموزان به با استفاده از روش نمونه‌گیری آسان صورت گرفت. در این پژوهش آلوپسی، موارد متوسط و شدید کاهش تراکم موهای فرق سر و خط پیشانی در نظر گرفته شد. جهت ارتباط آلوپسی با سندرم تخمدان پلی‌کیستیک، اندازه‌گیری تستوسترون خون و سونوگرافی انجام شد. پس از جمع‌آوری داده‌های مطالعه با استفاده از نرم‌افزار SPSS و با به کاربردن آزمون‌های مربع کای، دقیق فیشر و t تجزیه شدند.
یافتهها: 135 نفر (2/4 درصد) از کل افراد مورد مطالعه براساس طبقه‌بندی Ludwig آلوپسی متوسط تا شدید داشتند. ارتباط آماری معنی‌داری بین سطح تستوسترون و تستوسترون آزاد خون و الگوی ریزش آلوپسی به دست نیامد (05/0>P). آزمون دقیق فیشر ارتباط معنی‌داری بین افراد مبتلا به آلوپسی و تخمدان پلی‌کیستیک در مقایسه با افراد آلوپسی و غیرمبتلا به تخمدان پلی‌کیستیک نشان نداد (2/0=P).
نتیجهگیری: این مطالعه ارتباط آماری معنی‌داری بین مبتلایان به آلوپسی با هورمون‌های آندروژنتیک و سندرم تخمدان پلی‌کیستیک نشان نداد. انجام مطالعه در گروه سنی بالاتر توصیه می‌شود.
امیرهوشنگ احسانی، محبوبه‌سادات حسینی، امیررضا حنیف‌نیا،
دوره 3، شماره 1 - ( 1-1391 )
چکیده
زمینه و هدف: آلوپسی آره‌آتا ریزش موی غیراسکارگذاری است
که علل متفاوتی از جمله عدم تعادل غلظت‌های عناصر کمیاب بدن مانند روی به‌عنوان عامل
آغازکننده‌ی آن مطرح است. هدف این مطالعه، اندازه‌گیری مقدار سرمی روی در بیماران آلوپسی
آره‌آتا و مقایسهی آن با مقادیر طبیعی بود.
روش اجرا: در 23 زن و 19 مرد مبتلا به آلوپسی آره‌آتا، مقدار سرمی
روی با روش اسپکتروفتومتری جذبی اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری مربع کای، t و تحلیل
واریانس (ANOVA) مورد تحلیل
قرار گرفت.
یافتهها: مقدار سرمی روی در 16
بیمار مبتلا کمتر از حد طبیعی (70µg/dL) بود که مبتلایان به اشکال شدیدتر (شکل یونیورسالیس) و نیز مدت
بیشتر بیماری بودند. میانگین مقدار سرمی روی بیماران 81.88µg/dL به‌دست آمد که در مقایسه با میانگین مقدار سرمی
روی جمعیت سالم (83.5µg/dL) تفاوت معنی‌داری نداشت (P=0.668). میانگین سطح سرمی روی در انواع
مختلف بیماری با یکدیگر و مقدار طبیعی تفاوت معنی‌داری نداشت (P>0.05). ارتباط بین میزان سرمی روی
و مدت درگیری معنی‌دار بود (P=0.022).
نتیجهگیری: مبتلایان به انواع شدیدتر بیماری مقادیر سرمی روی کمتری در مقایسه با مبتلایان به سایر انواع آلوپسی آره‌آتا داشتند.
امیرهوشنگ احسانی، محبوبه‌سادات حسینی، کامبیز کامیاب، معصومه روحانی‌نسب، امیررضا حنیف‌نیا، پژمان مباشر، ،
دوره 3، شماره 2 - ( 4-1391 )
چکیده
زمینه و هدف: آلوپسی سیکاترسیل با
تخریب پایدار واحد پیلوسباسه مشخص می‌شود که به ریزش موی برگشت‌ناپذیر منجر می‌شود
و دو نوع اولیه و ثانویه دارد. نوع اولیه بر اساس اینفیلترای التهابی غالب در بافت‌شناسی
به سه دسته نوتروفیلیک، لنفوسیتیک و مختلط تقسیم می‌شود. دکالونس فولیکولیت،
دایسکتینگ سلولیت و آکنه کلوئیدالیس سه زیرگروه آلوپسی سیکاتریسیل اولیه‌ی
نوتروفیلیک هستند. در این مطالعه فراوانی هر یک از این سه زیرگروه و تفکیک سنی و
جنسی آن‌ها بررسی شده است.
روش اجرا: این مطالعه‌ی مقطعی گذشته‌نگر
روی بیماران با تشخیص بالینی و تأیید بافت‌شناسی آلوپسی سیکاتریسیل اولیه‌ی
نوتروفیلیک مراجعه‌کننده به درمانگاه پوست بیمارستان رازی طی سال‌های 88-1384 صورت
گرفت.
یافتهها: از 135 بیمار با میانگین
سنی 32±10.6 سال، 71.9% مرد و 28.1% زن بودند. انواع بیماری شامل دکالونس فولیکولیت 72.6% با میانگین سنی 31.89 سال، دایسکتینگ
سلولیت (25.0%) با میانگین سنی 32.4 سال و تنها 2 مورد (1.5%) آکنه کلوئیدالیس با
میانگین سنی 52 سال بودند. میانگین دوره‌ی بیماری در کل بیماران 4.2±3.9 (میانگین 4.03 سال در بیماران مرد و 4.7 سال در بیماران زن) بود . میانگین دوره‌ی
بیماری در دکالونس فولیکولیت 4.7 سال، در دایسکتینگ سلولیت 1.9 سال و در آکنه
کلوئیدالیس 17.5 سال بود.
نتیجهگیری: آلوپسی سیکاتریسیل نوع
نوتروفیلیک در مردان و در دهه‌ی سوم عمر شایع‌تر است و دکالونس فولیکولیت شایعترین
آن‌ها می‌باشد.
ایمان احراری، لادن دستغیب، زهرا قاضی، مریم‌السادات ساداتی،
دوره 3، شماره 3 - ( 7-1391 )
چکیده
زمینه و هدف: تینه‌آ کاپیتیس یکی از شایعترین عفونت‌های قارچی پوستی است. اگرچه پیشرفت در داروها و وضعیت بهداشتی از شیوع آن کاسته است، اما هم‌چنان در کشور ما به خصوص در نواحی روستایی شایع می‌باشد. هدف از این مطالعه توصیف فراوانی عوارض کریون بود.
روش اجرا: 18 بیمار مبتلا به کریون بستری‌شده در بیمارستان طی یک دوره‌ی 10 ساله مجدداً معاینه شدند و براساس پرونده‌ی پزشکی، اطلاعات مربوط به بیماران تکمیل شد.
یافتهها: 61.1% از بیماران کمتر از 10 سال و 77.7% مذکر بودند. متوسط دوره‌ی بیماری تا شروع درمان 16.9 روز بود. میزان اسکار و آلوپسی در تمام گروه‌ها یکسان بود و همه‌ی بیماران دچار اسکار شده بودند. 2 بیمار دچار انزوای اجتماعی در اثر این عوارض شدند. داروهای مختلف اثری در بروز عوارض نداشت و اسکار در همه‌ی گروه‌ها روی داد.
نتیجهگیری: میزان عوارض به‌جامانده، رابطه‌ای با عوامل مختلف نظیر نوع دارو و زمان شروع بیماری تا درمان نداشت و آلوپسی در همه‌ی بیماران روی داد. نیاز به تحقیقات بیشتر در درمان بیماران برای جلوگیری از عوارض هم‌چنان احساس می‌شود.
دکتر نفیسه اسماعیلی، دکتر زهرا حلاجی، دکتر امیرهوشنگ احسانی، دکتر محبوبه اقبالیان، عباس کریمی،
دوره 4، شماره 2 - ( 4-1392 )
چکیده
زمینه و هدف: آلوپسی آره‌آتا بیماری التهابی مزمن است که با درگیری فولیکول‌های مو همراه است. هدف از این مطالعه بررسی پاسخ اثرات سولفاسالازین در درمان بیماران آلوپسی آره‌آتای مقاوم به درمان می‌باشد.
روش کار: بیماران آلوپسی آره‌آتای مقاوم به درمان دارای شرایط لازم جهت ورود به مطالعه، با اخذ رضایت‌نامه‌ی آگاهانه به مدت 6 ماه تحت درمان با سولفاسالازین قرار گرفتند. پس از اتمام دوره‌ی درمان، رشد مجدد موهای کرکی و انتهایی با معاینه و مقایسه با فوتوگرافی اولیه تعیین شد.
یافتهها: شانزده بیمار وارد مطالعه شدند که 5 بیمار مطالعه را تا آخر ادامه دادند. در 3 بیمار هیچ پاسخی به درمان مشاهده نشد. در 1 بیمار بعد از 4 ماه درمان، 60-55% پاسخ به درمان مشاهده شد که از اواخر ماه چهارم عود بیماری مجددا آغاز گردید. در یک بیمار پاسخ 15% رشد دوباره موها مشاهده شد که بر اثر عوارض دارویی، درمان بعد از ماه دوم قطع گردید. دو بیمار دچار عوارض جانبی ناشی از مصرف دارو شدند.
نتیجهگیری: در این مطالعه چون بیماران مقاوم به درمان وارد مطالعه شده بودند، نتایج را به همه بیماران آلوپسی نمی‌توان تعمیم داد. در بیماران مقاوم به درمان‌های معمول بهطور کلی پاسخ به درمان بسیار ناامید‌کننده است و پاسخ درمانی ضعیف یا شکست درمان در انواع مقاوم نمی‌تواند رد‌کننده تأثیر دارو در انواع خفیف بیماری باشد.
سیمین شمسی میمندی، رضوان امیری، مهین افلاطونیان، عباس پرداختی،
دوره 5، شماره 2 - ( 5-1393 )
چکیده
زمینه و هدف: آلوپسی آندروژنتیک از شایعترین انواع ریزش مو در آقایان می‌باشد. در حال حاضر تنها داروی موضعی مورد تأیید توسط سازمان غذا و داروی آمریکا برای آلوپسیآندروژنتیک، مینوکسیدیل می‌باشد. به هر صورت، اثربخشی این دارو به دلیل نفوذ کم پوستی، محدود است. با توجه به اینکه سیستمهای دارورسانی مانند لیپوزومها و نیوزومها اثربخشی بیشتر و عوارض جانبی کمتری دارند، این مطالعه به‌منظور مقایسهی اثربخشی محلول موضعی مینوکسیدیل نیوزومال 2.5% با محلول موضعی متداول مینوکسیدیل %2.5 صورت گرفته است.
روش اجرا: در این کارآزمایی بالینی، تصادفی دارای گروه شاهد دوسوکور، 90 بیمار مذکر که براساس معیارهای Hamilton مبتلا به آلوپسی آندروژنتیک بودند، وارد مطالعه شدند. بیماران ازنظر پاسخ به درمان براساس ارزیابی پزشک (با درماتوسکوپ) و خودارزیابی بیمار در هر یک از دو گروه به مدت 6 ماه بهصورت ماهانه موردپیگیری قرار گرفتند.
یافتهها: هشتاد و هشت نفر از شرکت‌کنندگان مطالعه را به پایان رساندند. میانگین تعداد موی افزایشیافته در گروه نیوزومال 28.18±11.00 و در گروه مینوکسیدیل متداول 5.23±14.22 در طول دوره‌ی درمان بود (P<0.001). در ارزیابی میانگین پاسخ به درمان توسط بیمار در گروه نیوزومال 8.72±5.03 و در گروه مینوکسیدیل متداول 3.33±2.67 بود که بهطور معنی‌داری رضایت بیشتر بیماران را نشان می‌دهد (P=0.001). دو بیمار در گروه مینوکسیدیل نیوزومال به‌دلیل قرمزی و خارش ناشی از مصرف دارو از مطالعه خارج شدند.
نتیجهگیری: با توجه به نتایج این مطالعه، مینوکسیدیل نیوزومال ازنظر آماری بهطور معنی‌داری باعث پاسخ درمانی بهتری نسبت به محلول متداول مینوکسیدیل شد. بنابراین ممکن است استفاده از این ترکیب جدید دارویی برای درمان آلوپسی آندروژنتیک توصیه می‌گردد.
حمیدرضا قاسمی‌بصیر، محمود فرشچیان، پدرام علیرضایی، مهدیس جهانی،
دوره 5، شماره 4 - ( 11-1393 )
چکیده
زمینه و هدف:
آلوپسی سیکاتریسیل به‌دنبال جایگزینی غیرقابل‌برگشت فولیکول‌ها به‌وسیله‌ی فیبروز
ایجاد می‌شود و با ازدست‌دادن دائمی موها تظاهر می‌کند. مطالعات اندکی در ایران
برای بررسی ویژگی‌های بالینی و هیستوپاتولوژیک آلوپسی سیکاتریسیل انجام شده است.
هدف از انجام این مطالعه بررسی ویژگی‌های دموگرافیک، بالینی و هیستوپاتولوژیک
بیماران مبتلا به آلوپسی سیکاتریسیل مراجعه‌کننده به کلینیک پوست مرکز آموزشی
درمانی فرشچیان همدان در یک بازه‌ی زمانی دوساله و هم‌چنین ارزیابی قدرت تشخیصی
کرایتریای پاتولوژیک در تشخیص انواع مختلف آلوپسی سیکاتریسیل بود.
روش اجرا:
این مطالعه‌ی مقطعی برروی 89 بیمار که با تشخیص بالینی آلوپسی سیکاتریسیل تحت
بیوپسی قرار گرفتند، انجام شد. ابتدا ویژگی‌های دموگرافیک و بالینی بیماران به
همراه تشخیص کلینیکی ثبت می‌گردید و سپس لام بیوپسی آن‌ها توسط دو پاتولوژیست
مختلف (که از تشخیص یکدیگر مطلع نبودند) مورد ارزیابی قرار می‌گرفت. اطلاعات تشخیصی
به‌دست‌آمده از این دو پاتولوژیست بهطور جداگانه ثبت و درنهایت ضریب توافق تشخیصی
دو پاتولوژیست تعیین گردید.
یافتهها:
در این مطالعه، فراوانی تشخیص اتیولوژیک آلوپسی براساس معاینه‌ی بالینی و
هیستوپاتولوژی به‌ترتیب شامل Lichen planopilaris، Disciod lupus erythematosus، Alopecia areata، Pseudopelade of Brocq، Folliculitis
decalvans و
Central centrifugal cicatricial alopecia بود. از نظر ضریب توافق تشخیصی نیز نتیجه‌ی نهایی حاکی از ضریب
توافق قوی بین تشخیص بالینی و پاتولوژیست اول
(کاپا=836/0)، ضریب توافق متوسط تا قوی بین تشخیص بالینی و پاتولوژیست
دوم
(کاپا=703/0) و ضریب توافق متوسط تا قوی بین پاتولوژیست اول و دوم
(کاپا=663/0) بود.
نتیجهگیری:
تشخیص آلوپسی سیکاتریسیل نیازمند معاینه‌ی بالینی همراه با ارزیابی
هیستوپاتولوژیک نمونه‌ی حاصل از بیوپسی پوست می‌باشد. قدرت تشخیصی کرایتریای
پاتولوژیک در انواع آلوپسی سیکاتریسیل حتی در انتهای طیف بیماری که نمای
میکروسکوپیک آن‌ها با یکدیگر هم‌پوشانی زیادی دارد، قابل قبول بوده بنابر این برای
اثبات تشخیص نیازی به بازبینی لام توسط پاتولوژیست دوم نمی‌باشد.
آمنه یزدانفر، لیلا خضریان، لیلا موسوی، مهتاب فیضیان،
دوره 6، شماره 3 - ( 8-1394 )
چکیده
زمینه و هدف: آلوپسی‌سیکاتریسیل به ضایعاتی اطلاق می‌شود که باعث ریزش موی دائمی و غیرقابل‌برگشت شده و با تخریب فولیکول‌های مو همراه باشد. کلمه‌ی سیکاتریسیل یا همراه با جوشگاه به این معنی است که اپی‌تلیوم فولیکول‌های مو با بافت هم‌بند جایگزین شده است. بعد از بهبودی بیماری یا التهاب اولیه، احتمال رویش مجدد مو بسیار کم است.
روش اجرا: در این مطالعه‌ی مقطعی گذشته‌نگر، 222 پرونده‌ی مبتلایان به آلوپسی سیکاتریسیل ثبت‌شده در بیمارستان فرشچیان همدان بررسی و داده‌های دموگرافیک بیماران شامل سن، جنسیت، شغل و نیز علائم بالینی بیماری ازجمله محل ضایعه، مدت زمان بیماری، وسعت ضایعه و علائم بیماری استخراج شد.
یافتهها: یکصد و ده بیمار (5/49%) لوپوس اریتماتوی دیسکوئید، 71 بیمار (9/31%) لیکن‌پلان، 23 بیمار (4/10%) سودوپلاد بروک، 11 بیمار (9/4%) کراتوزپیلاریس‌دکالونس و 3 بیمار (3/1%) آلوپسی سیکاتریسیل مرکزی مرکزگریز داشتند. آلوپسی موسینوز و تخریب سلولی یا فولیکولی هر کدام 2 نفر (9/0%) بودند. هم‌چنین ارتباط مدت، وسعت، سن، جنس، محل ضایعه، علائم بالینی و شغل با بیماری بررسی شد.
نتیجهگیری: آلوپسی‌های سیکاتریسیل ازجمله بیماری‌های مربوط به مو هستند که درصورت تشخیص و درمان به‌موقع می‌توان از پیشرفت ضایعه و عوارض ناشی از آن جلوگیری کرد. تشخیص این ضایعات با بررسی بالینی ـ آسیب‌شناسی دقیق میسر است.
حمیدرضا طالاری، رضوان طلایی، حسین اکبری، نرجس سادات کدخدایی،
دوره 6، شماره 4 - ( 11-1394 )
چکیده
زمینه و هدف: آلوپسی آندروژنتیک شایعترین علت ریزش مو بعد از بلوغ است. شیوع بیماری‌های همراه با آن در مبتلایان به این بیماری بهطور فزاینده‌ای در حال شناسایی است که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان سندرم متابولیک و بیماری‌های قلبی ـ عروقی را نام برد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط آلوپسی آندروژنتیک با ضخامت لایه‌ی اینتیما مدیای سرخرگ کاروتید به‌عنوان مشخصه‌ای برای تشخیص زودهنگام آترواسکلروز در زنان بود.
روش اجرا: این مطالعه‌ی مورد ـ شاهدی روی 54 زن، 27 نفر مبتلا به آلوپسی آندروژنتیک و 27 نفر شاهد سالم انجام شد. اطلاعات دموگرافیک و بالینی افراد در پرسش‌نامه‌ی از پیش تدوین‌شده ثبت و ضخامت لایه‌ی اینتیما مدیای سرخرگ کاروتید با استفاده از سونوگرافی اندازه‌گیری شد. پس از گردآوری اطلاعات، ارتباط ضخامت لایه‌ی اینتیما مدیای سرخرگ کاروتید با آلوپسی آندروژنتیک با استفاده از آزمون‌های t مستقل و Mann-Whitney در دو گروه مقایسه شد.
یافتهها: میانگین±انحراف معیار سن گروه مورد و شاهد به‌ترتیب برابر 6/6±8/28 و 7/6±1/28 سال بود. هرچند نتایج به‌دست‌آمده نشان‌دهنده بالاتربودن ضخامت لایه‌ی اینتیما مدیای کاروتید در بیماران مبتلا به آلوپسی آندروژنتیک بود ولی ارتباط آماری معنی‌داری بین آلوپسی آندروژنتیک و ضخامت لایه‌ی اینتیما مدیای سرخرگ کاروتید یافت نشد (05/0P>). هم‌چنین، رابطه‌ی آماری معنی‌داری بین ضخامت لایه‌ی اینتیما مدیای سرخرگ کاروتید و سن شروع بیماری، شدت آلوپسی و الگوی آلوپسی یافت نشد (05/0P>).
نتیجهگیری: هرچند نتایج این مطالعه معنی‌دار نشد ولی بالاتربودن ضخامت لایه‌ی اینتیما مدیای کاروتید در مبتلایان به آلوپسی آندروژنتیک را می‌توان به‌عنوان عاملی برای پیش‌بینی بیماری‌های قلبی ـ عروقی مدنظر داشت.
مسعود محمدی،
دوره 8، شماره 3 - ( 8-1396 )
چکیده
مینه و هدف: آلوپسی یکی از بیماری‌های شایع مزمن پوستی بوده و ازجمله مهم‌ترین عامل پیش‌بینی‌کننده پریشانی‌های روانی و افسردگی است لذا با توجه به اهمیت این موضوع بر بهداشت عمومی جامعه، این مطالعه قصد دارد تا با مطالعه‌ای سیستماتیک و متاآنالیز شیوع افسردگی در مبتلایان به ریزش مو در ایران را به‌دست آورد.
روش اجرا: مطالعه‌ی حاضر با روش متاآنالیز انجام شد. مقالات مرتبط با موضوع مورد بررسی ازطریق جست‌وجو در پایگاه‌های SID، Pubmed (Medline) و Sciencedirect به‌دست آمد. ناهمگنی مطالعات با استفاده از شاخص I2 بررسی و تحلیل داده‌ها در نرم‌افزار Comprehensive Meta-Analysis انجام شد.
یافتهها: در 9 مقاله‌ی موردبررسی، شیوع کلی افسردگی در مبتلایان به آلوپسی 3/60% (5/68%-4/51% و حدود اطمینان 95%) به‌دست آمد. بیشترین شیوع افسردگی به‌دست‌آمده در مبتلایان به آلوپسی در خرم‌آباد با 7/66% (6/75%-3/56% و حدود اطمینان 95%) و کمترین شیوع افسردگی به‌دست‌آمده در مبتلایان به آلوپسی در مشهد با 3/47 درصد (53%-41% و حدود اطمینان 95%) به‌دست آمد.
نتیجهگیری: با توجه به نتایج این مطالعه، شیوع افسردگی در مبتلایان به آلوپسی بالا بوده لذا ارائه‌ی راهکارهای درمانی مناسب برای مبتلایان و لزوم توجه به مشاوره‌های روان‌شناسی برای این مبتلایان بسیار ضروری به نظر می‌رسد.
فاطمه علیزاده چایچیان، مریم کاظمی، مجید رستمی مقدم،
دوره 11، شماره 3 - ( 8-1399 )
چکیده
زمینه و هدف: آلوپسی سیکاتریسیل (اسکارینگ)، یک گروه از اختلالاتی را تشکیل می‌دهد که در آن ریزش دائمی مو از جایگزینی فولیکول‌های مو با فیبروز یا کلاژن هیالینی ایجاد می‌شود که خود شامل دو نوع اولیه مانند (discoid lupus erythematosus) DLE، LPP (lichenpilaropilaris)،(frontal fibrosing alopecia) FFA، فولیکولیت دکالونس و ثانویه مانند کریون و سوختگی است. این مطالعه با هدف بررسی انواع مختلف اسکارینگ آلوپسی در بیماران مراجعه‌کننده با این تظاهر به درمانگاه پوست بیمارستان امام رضا (ع) در سال 1397 انجام گرفت.
روش اجرا: در این مطالعه‌ی توصیفی ـ مقطعی، 96 بیمار با تشخیص بالینی اسکارینگ آلوپسی در سال 1397 به درمانگاه پوست بیمارستان امام رضا (ع) اردبیل مراجعه کردند. ویژگی‌های اپیدمیولوژیک مانند سن، جنس و محل سکونت بیماران و نیز فراوانی علل کلینیکوپاتولوژیک آلوپسی سیکاتریسیل با استفاده از روش‌های آماری توصیفی در نسخه‌ی 16 نرم‌افزارSPSS مورد بررسی قرار گرفت.
یافتهها: شایعترین علل در بین بیماران مبتلا به آلوپسی سیکاترسیسل اولیه به‌ترتیب DLE (04/26%)، LPP (25/6%)، آکنه کلوئیدالیس (16/4%)، فولیکولیت دکالوانس (08/2%)، FFA (08/2%) و سودوپلاک‌بروک (04/1%) بودند. در بیماران مبتلا به آلوپسی سیکاتریسیل ثانویه، شایعترین علل به‌ترتیب کریون (2/55%) و پس از آن morphea، لنفوم جلدی و سوختگی (هر کدام 04/1%) بودند.
نتیجهگیری: با توجه به اینکه اکثریت بیماران مورد مطالعه، مبتلا به کریون و کودکان ساکن روستا بودند، می‌توان با افزایش سطح بهداشت که عامل مهمی در کنترل این بیماری می‌باشد، تشخیص زودهنگام در کودکان و درمان به‌موقع آن‌ها، از گسترش این بیماری جلوگیری کرد.
فراست نورمحمدیفر، علیرضا سلطانیان، پدرام علیرضائی،
دوره 11، شماره 3 - ( 8-1399 )
چکیده
زمینه و هدف: تریکوسکوپی یک ابزار تشخیصی غیرتهاجمی بیماری‌های مو است. هدف از این مطالعه بررسی یافته‌های تریکوسکوپیک در انواع مختلف آلوپسی بود.
روش اجرا: این مطالعه‌ی مقطعی از فروردین 1398 تا تیر 1399 بر روی 155 بیمار دچار آلوپسی مراجعه‌کننده به بیمارستان سینای همدان انجام شد. بیماران پس از اخذ رضایت کتبی وارد مطالعه می‌شدند. بیوپسی جهت تشخیص قطعی نوع آلوپسی انجام و سپس بررسی تریکوسکوپیک صورت می‌گرفت. یافته‌های تریکوسکوپیک همراه با داده‌های دموگرافیک ثبت می‌شد. در پایان داده‌ها با روش‌های آماری مناسب توصیف شد.
یافتهها: در مجموع 155 بیمار (79 مرد و 76 زن) وارد مطالعه شدند. شایعترین یافته‌ی تریکوسکوپیک در آلوپسی آره‌آتا، موی ولوس با 5/95 درصد شیوع و شایعترین یافته در آلوپسی آندروژنتیک، تفاوت (هتروژنیتی) در ضخامت ساقه‌ی مو بود که در تمامی بیماران دیده شد. شایعترین یافتهها در تلوژن افلوویوم چهار علامت واحدهای پیلوسباسه دارای موی منفرد، علامت پری پیلار، موهای دوباره رشدکننده‌ی برافراشته (upright regrowing hairs)و موهای ترمینال نازک بود که در تمامی بیماران مشاهده گردید. شایعترین یافته در لیکن پلانوپیلاریس، پوسته‌ریزی دور فولیکول با 8/81% شیوع و شایعترین یافتهها در لوپوس اریتماتوی دیسکویید، نقاط بزرگ زردرنگ و پوسته‌ریزی ظریف (هر دو با 100% شیوع) و در تینه‌آ کاپیتیس، نقاط سیاه با 7/85% شیوع بود.
نتیجهگیری: تریکوسکوپی به‌عنوان روشی غیرتهاجمی می‌تواند در تشخیص افتراقی علل مختلف آلوپسی کمک‌کننده باشد.
سپهر زرگران، سروش محیط‌مافی، علی انیسیان،
دوره 12، شماره 1 - ( 2-1400 )
چکیده
زمینه و هدف: آلوپسی با کاهش تعداد فولیکول‌های مو در محل التیام زخم از عوارض کرایوسرجری هستند که ظاهر ناخوشایندی در بافت اسکار ناشی از موریختگی در ترمیم پوست ایجاد می‌کنند. هدف این مطالعه بررسی تأثیر لیزر کم‌توان بر جلوگیری از نکروز فولیکول‌های مو و افزایش تعدادشان در زخم‌های کرایوسرجری است.
روش اجرا: 50 رت ویستار نر تصادفاً در 2 گروه اصلی آزمایش و کنترل (با / بدون استفاده از لیزر کم‌توان) و ۵ زیرگروه فرعی تقسیم شدند. بررسی هیستوپاتولوژیک دو شاخص تعداد فولیکول مو و رگزایی در بازه‌های زمانی 3، 7، 14، 21 و 28 روزه در آزمایشگاه انجام شد.
یافتهها: شاخص رگزایی اختلاف معنی‌داری در روزهای 14 و 21، بین گروه‌های اصلی نداشت (05/0<P) اما در روزهای 3، 7 و 28 گروه آزمایش نسبت به شاهد بهطور معنی‌داری بیشتر بود. در تمامی روزها هر دو گروه روند معنی‌دار افزایش رگزایی را شاهد بودند (05/0>P). تنها در گروه شاهد بین روزهای سوم و هفتم و در هر دو گروه بین روزهای 21 و 28 اختلاف آماری وجود نداشت (05/0<P). در مقایسه شاخص فولیکول مو در تمامی روزها روند افزایشی داشته که در گروه آزمایش بهطور معنی‌داری بیشتراز گروه شاهد است (05/0>P). تنها بین روزهای سوم و هفتم اختلاف آماری وجود نداشت (05/0<P).
نتیجهگیری: استفاده از لیزر کم‌توان پس از زخم‌های کرایوسرجری همراه اسکار و موریختگی، می‌تواند باعث جلوگیری از نکروز فولیکول‌های مو و متعاقباً افزایش تعدادشان در رت شود.
مجید بنی‌محمد، مهدی فرقانی رامندی، حمیدرضا پازکی طرودی،
دوره 12، شماره 2 - ( 5-1400 )
چکیده
آلوپسی آره‌آتا (AA) نوعی ریزش موی ناگهانی غیراسکاردهنده می‌باشد که بهصورت پچ‌های گرد یا بیضی در هر منطقه مودار می‌تواند مشاهده شود. این بیماری یک اختلال اتوایمون با پاسخ ایمونولوژیکی علیه فولیکول‌های مو می‌باشد که عوامل ژنتیکی و محیطی در ایجاد آن نقش دارند. شیوع AA در حدود 2/0-1/0 درصد در سراسر جهان است. براساس شدت بیماری و محل‌های درگیری می‌تواند به انواع آلوپسی با الگویPatchy ، Alopecia reticularis، آلوپسی توتالیس، آلوپسی یونیورسالیس، Alopecia ophiasis، آلوپسی Sisiapho، آلوپسی منتشر و Perinevoid alopecia areata تقسیم شود. گزینه‌های مختلف درمانی برای AA وجود دارد ولی پس از خاتمه، میزان عود زیادی بروز می‌دهند. AA با انفیلتراسیون لنفوسیت‌های T اطراف بولب فولیکول مو شناخته می‌شود و به عنوان درمان اصلی، کورتیکواستروئید‌ها مطرح می‌باشند. یکی دیگر از راه‌های درمان، ایمونوتراپی موضعی است که از مواد بسیار مهم آن دیفنیل سیکلوپروپنون است (DPCP). این ماده در مواردی که بیش از 50% ریزش مو داشته‌اند یا مقاوم به درمان شده‌اند استفاده می‌شود. مکانیسم دقیق عملکرد DPCP به‌درستی مشخص نیست ولی احتمالا نوعی رقابت آنتی‌ژنیک داشته و باعث کاهش تولید آنتی‌بادی‌های ضد فولیکول‌های مو می‌شود. این دارو می‌تواند پاسخ ایمنی را در پوست تغییر دهد و نسبت سلول‌های CD4 به CD8 در اطراف فولیکول مو را به نحوی عوض کند که منجر به بهبودی بیماری شود. بیان شده که میزان رشد مجدد موها در درمان با DPCP بهطور میانگین 50 درصد است. در این مقاله به بررسی آخرین یافتهها راجع به AA پرداخته و جوانب درمانی آن، بالأخص با DPCP را بیان کرده‌ایم.
علی یوسفی، اطهر معین، علی دواتی،
دوره 12، شماره 3 - ( 8-1400 )
چکیده
زمینه و هدف: آلوپسی آندروژنتیک نوعی از ریزش مو وابسته به آندروژن‌ها و ژنتیک است و علی‌رغم اینکه بیشتر یک مسأله زیبایی است؛ ولی در سال‌های اخیر مطالعات نشان داده که این نوع آلوپسی با اختلالات زمینه‌ای ازجمله بیماری‌های عروق کرونر در ارتباط است. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی آلوپسی آندروژنتیک در بیماران بستری در بخش و ارتباط آن با سابقه بیماری‌های عروق کرونری قلب و ریسک‌فاکتورهای آن است.
روش اجرا: در این مطالعه توصیفی ـ تحلیلی مقطعی، 250 نفر (125 خانم و 125 آقا) از بیماران بستری در بیمارستان مورد معاینه و بررسی قرار گرفتند و پس از گردآوری اطلاعات، داده‌ها به کمک نسخه 25 نرم‌افزار آماری spss تجزیه و تحلیل شد.
یافتهها: فراوانی آلوپسی در بیماران بستری در بخش بهطور کلی 8/46%، در مردان 6/61% و در زنان 32% بود. فراوانی سابقه بیماری عروق کرونری قلب در بیماران بستری در بخش بهطور کلی 6/25%، در مردان 4/34% و در زنان 8/16%بود. در بیماران دچار آلوپسی، فراوانی سابقه بیماری عروق کرونری قلب 31/39%، افزایش فشارخون 8/20%، هایپرلیپیدمی 2/17%، دیابت 4/14% و مصرف سیگار 6/15% بود و همه این موارد غیر از مصرف سیگار با آلوپسی ارتباط معنی‌داری داشتند.
نتیجهگیری: فراوانی آلوپسی آندروژنتیک در بیماران بستری در بخش شایع بوده و شیوع آن در آقایان بیش از دوبرابر خانم‌هاست. سابقه بیماری عروق کرونری قلب و ریسک‌فاکتورهای آن در افراد با آلوپسی بیشتر و ارتباط معناداری با آن دارد و این مهم می‌تواند در غربالگری و تشخیص زودرس بیماری عروق کرونری قلب و در پی آن به پیشگیری از آن کمک کند.
ایلشن لطفی، سیدسعید طامهری‌زاده، محمدحسن جوانبخت، مریم غیاثی، مهشیدالسادات انصاری،
دوره 13، شماره 3 - ( 8-1401 )
چکیده
زمینه و هدف: آلوپسی آره‌آتا یک بیماری خودایمن فولیکول مو است. Osteopontin یک فعال‌کننده اولیه لنفوسیت T است که ممکن است در برخی بیماری‌های ایمنی نقش داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی سطح سرمی استئوپونتین در بیماران مبتلا به آلوپسی آره‌آتا و مقایسه آن با سطح سرمی افراد سالم بود.
روش اجرا: 54 بیمار مبتلا به آلوپسی آره‌آتا که در سال‌های 1396 و 1397 به بیمارستان رازی تهران مراجعه کرده بودند، وارد مطالعه شدند. نیمی از بیماران بیماری شدید و نیمی از آن‌ها بیماری خفیف داشتند. هم‌چنین 52 فرد سالم به‌عنوان گروه کنترل (همسان ازنظر سن و جنس) انتخاب شدند. شدت بیماری با استفاده ازSALT (Severity of Alopecia Tool) Score تعیین و سطوح سرمی استئوپونتین به روش الایزا اندازه‌گیری شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که سطح سرمی استئوپونتین در بیماران مبتلا به آلوپسی آره‌آتا بهطور معنی‌داری بیشتر از افراد سالم بود. بین سطح استئوپونتین و نمره SALT یا طول مدت بیماری رابطه معنی‌داری وجود نداشت.
نتیجهگیری: سطح استئوپونتین در بیماران با آلوپسی آره‌آتا بیشتر از افراد سالم است؛ اما با شدت بیماری ارتباطی ندارد.زمینه و هدف: آلوپسی آره‌آتا یک بیماری خودایمن فولیکول مو است. Osteopontin یک فعال‌کننده اولیه لنفوسیت T است که ممکن است در برخی بیماری‌های ایمنی نقش داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی سطح سرمی استئوپونتین در بیماران مبتلا به آلوپسی آره‌آتا و مقایسه آن با سطح سرمی افراد سالم بود.
روش اجرا: 54 بیمار مبتلا به آلوپسی آره‌آتا که در سال‌های 1396 و 1397 به بیمارستان رازی تهران مراجعه کرده بودند، وارد مطالعه شدند. نیمی از بیماران بیماری شدید و نیمی از آن‌ها بیماری خفیف داشتند. هم‌چنین 52 فرد سالم به‌عنوان گروه کنترل (همسان ازنظر سن و جنس) انتخاب شدند. شدت بیماری با استفاده ازSALT (Severity of Alopecia Tool) Score تعیین و سطوح سرمی استئوپونتین به روش الایزا اندازه‌گیری شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که سطح سرمی استئوپونتین در بیماران مبتلا به آلوپسی آره‌آتا بهطور معنی‌داری بیشتر از افراد سالم بود. بین سطح استئوپونتین و نمره SALT یا طول مدت بیماری رابطه معنی‌داری وجود نداشت.
نتیجهگیری: سطح استئوپونتین در بیماران با آلوپسی آره‌آتا بیشتر از افراد سالم است؛ اما با شدت بیماری ارتباطی ندارد.
مجید رستمی مقدم، حامد زندیان، محمد جعفرزاده، امیرحسین جدیری آقائی،
دوره 15، شماره 3 - ( 8-1403 )
چکیده
زمینه و هدف: تلوژن افلوویوم (TE) نوعی ریزش موی منتشر است که 2 تا 3 ماه پس از یک عامل استرس‌زا، ازجمله عفونت کووید 19، رخ می‌دهد. هدف این مطالعه تعیین فراوانی TE در زنان مبتلا به کووید 19 بود.
روش اجرا: این مطالعه توصیفی برروی 270 زن مراجعه‌کننده به درمانگاه پوست و مو بیمارستان امام رضا اردبیل با شکایت ریزش مو انجام شد. اطلاعات مربوط به سابقه ابتلا به کووید 19، بستری، داروهای مصرفی، دریافت واکسن و مشخصات دموگرافیک جمع‌آوری شد. شدت آلوپسی با معاینه بالینی و تست ترکشن بررسی شد و داده‌ها با نرم‌افزار SPSS تحلیل شدند.
یافتهها: میانگین سن بیماران 41 سال بود. 1/61% سابقه بستری، 7/43% مصرف آنتی‌بیوتیک، 8/61% مصرف کورتیکواستروئید و 8/51% مصرف NSAID داشتند. شدت کووید 19 با بروز زودتر (001/0P=) TE و افزایش تعداد موهای کنده‌شده در تست ترکشن (001/0P=) ارتباط معناداری داشت. بستری به‌دلیل کووید 19 و مصرف کورتیکواستروئید مدت زمان بین بیماری و شروع علائم TE را کاهش دادند. تزریق واکسن آسترازنکا با افزایش تعداد موهای کنده‌شده (02/0P=) همراه بود.
نتیجهگیری: شدت TE با شدت کووید 19، بستری، مصرف کورتیکواستروئید و تزریق واکسن آسترازنکا مرتبط بود.
