7 نتیجه برای تصویر بدن
عالمه ده‌نبی، حمید رادسپهر،
دوره 8، شماره 3 - ( 8-1396 )
چکیده
زمینه و هدف: افراد مبتلا به لوپوس اریتماتوزوس سیستمیک رویکرد انعطافپذیری در مواجهه با استرس نداشته و در به‌کارگیری مهارتهای شناختی ضعف دارند. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر گروه درمانی شناختی ـ رفتاری بر کاهش استرس ادراک‌شده از تصویر بدن و بهبود انعطافپذیری شناختی زنان مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک انجام پذیرفت.
روش اجرا: در این پژوهش، 24 نفر از زنان مراجعه‌کننده به کلینیکهای منتخب روماتولوژی مشهد در سال 95-1394 انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش (گروه درمانگری شناختی ـ رفتاری) و کنترل قرار گرفتند. قبل و بعد از انجام مداخلات، پرسشنامههای استرس و نگرانی از تصویر بدن (Body image concern inventory [BICI])، انعطافپذیری شناختی (Cognitive flexibility inventory [CFI])، رضایتمندی مراجع (client satisfactory questionnaire [CSQ]) و شاخص بهبود کلی بالینی (Global improvement scale [CGI]) پر شدند. دادهها با استفاده از آزمون t مستقل و تحلیل کواریانس چندمتغیری (MANOVA) در نرمافزار 19SPSS با سطح معناداری 05/0 تحلیل شدند.
یافته‌ها: گروه درمانی شناختی ـ رفتاری در مقایسه با گروه شاهد، کاهش معنادار استرس و نگرانی از تصویر بدن و بهبود بیشتر انعطافپذیری شناختی داشتند (001/0P<). آزمودنیهای گروه آزمایش در مقایسه با گروه شاهد میزان رضایت از درمان و بهبودی کلی خود را به‌طور معناداری بالاتر ارزیابی کردند و بهبودی آنها در تمام متغیرهای پژوهش بیشتر از گروه شاهد بود (001/0P<).
نتیجه‌گیری: گروه درمانی شناختی ـ رفتاری در کاهش نگرانی از تصویر بدن و بهبود انعطافپذیری شناختی زنان مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک مؤثر است.
نگار صادقی، علی‌رضا مرادی، جعفر حسنی، شهرام محمدخانی،
دوره 9، شماره 2 - ( 5-1397 )
چکیده
زمینه و هدف: جراحی زیبایی از پدیده‌های رایج دهه‌های اخیر است و تصویر بدنی، عاملی کلیدی در گرایش به آن است. اما تصویر بدنی، مفهومی چندبعدی است که باید همه‌ی ابعاد آن بررسی گردند. پژوهش حاضر با هدف مطالعه‌ی ابعاد شناختی، هیجانی و رفتاری تصویر بدنی در زنان علاقمند به جراحی زیبایی انجام گرفت.
روش اجرا: مطالعه‌ی حاضر یک مطالعه‌ی علّی ـ مقایسه‌ای از انواع مطالعات توصیفی بود. نمونه‌ی 600 نفری از دانشجویان دختر سنین 18 تا 35 سال از دانشگاه‌های شهر تهران به شیوه‌ی نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند و مجموعه‌ای از پرسشنامههای مقیاس باورها درباره‌ی ظاهر (BAAS)، مقیاس تصویر بدنی (BASS)، مقیاس راهبردهای مقابله‌ای مرتبط با تصویر بدنی (BICSI) و مقیاس پذیرش جراحی زیبایی (ACSS) را تکمیل کردند. داده‌های گردآوری‌شده با روش تحلیل واریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: دانشجویان علاقمند به جراحی زیبایی نسبت به دانشجویان غیرعلاقمند نمرات بالاتری در مؤلفه‌های ارزش‌گذاری ظاهری به‌عنوان مؤلفه‌ی شناختی و نارضایتی بدنی به‌عنوان مؤلفه‌ی هیجانی تصویر بدنی به‌دست آوردند. در سه مؤلفه‌ی رفتاری تصویر بدنی تنها در راهبرد بازسازی ظاهری بین دو گروه از دانشجویان علاقمند و غیرعلاقمند تفاوت معنادار وجود داشت و در راهبردهای پذیرش و اجتناب بین دانشجویان تفاوتی وجود نداشت (0001/0P<).
نتیجه‌گیری: هر سه بعد شناختی، هیجانی و رفتاری در جراحی زیبایی با اهمیت است و زنان علاقمند به جراحی زیبایی نه‌تنها دچار نارضایتی بدنی هستند بلکه نگرش‌های ناکارآمدی در حوزه‌های ارتباطات بین فردی، پیشرفت شخصی و خودپنداره دارند و از راهبردهای مبتنی بر تغییر بدن استفاده می‌کنند. این یافته‌ها می‌توانند در برنامه‌های پیشگیری و درمان مورد استفاده قرار بگیرند.
مهرنوش جمشیدی، سارا هاشمی،
دوره 10، شماره 1 - ( 2-1398 )
چکیده
زمینه و هدف: هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه‌ی کمال‌گرایی و افسردگی با تصویر بدنی در دختران داوطلب جراحی زیبایی است. روش تحقیق، توصیفی، از نوع همبستگی و ازنظر هدف کاربردی است.
روش اجرا: جامعه‌ی آماری شامل دختران 40-20 ساله که داوطلب جراحی زیبایی (بینی و سینه) در شمال شهر تهران بودند که در سال 1397 به کلینیکهای زیبایی مراجعه نموده‌اند. حجم نمونه برابر با 360 نفر در نظر گرفته شد. ابزار گردآوری دادهها سه پرسش‌نامه‌ی کمال‌گرایی چندبعدی تهران (1386)، افسردگی بک BDI.II (۱۹۹۶) و پرسش‌نامه‌ی تصویر بدنی MBSRQ (1983) استفاده شده و تحلیل یافته‌ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد بین کمال‌گرایی و افسردگی با تصویر بدنی رابطه‌ی معکوس وجود دارد یعنی هر چقدر کمال‌گرایی و افسردگی در آزمودنی‌ها بالاتر باشد، تصویر بدنی ضعیف‌تری خواهند داشت. نیز بین کمال‌گرایی و افسردگی رابطه‌ی مستقیم وجود دارد یعنی هر چقدر افسردگی در آزمودنی‌ها بالاتر باشد، کمال‌گرایی بالاتری خواهند داشت (05/0P<).
نتیجه‌گیری: متغیرهای کمال‌گرایی و افسردگی قادر به پیش‌بینی تصویر بدنی هستند. متغیر کمال‌گرایی با توجه به بزرگتربودن مقدار Beta سهم بیشتری در پیش‌بینی تصویر بدنی دختران دارد.
شکوفه صمدیان، رویا کوچک‌انتظار، مهناز استکی، آنیتا باغداساریانس، افسانه قنبری‌پناه،
دوره 10، شماره 2 - ( 5-1398 )
چکیده
زمینه و هدف: جراحی زیبایی یکی از آخرین دستاوردهای بشر برای خلق زیبایی است. هدف از این پژوهش تبیین رابطه‌ی بین ویژگی‌های شخصیتی و استرس ادراک‌شده با نگرانی از تصویر بدنی بود.
روش اجرا: پژوهش حاضر از نوع همبستگی با تکیه بر مدل‌یابی معادلات ساختاری است. تعداد 350 نفر از متقاضیان جراحی زیبایی که به مراکز جراحی شمال تهران در سال 1396 مراجعه کرده بودند داوطلبانه و به روش نمونه‌گیری در دسترس و هدفمند انتخاب شدند و به پرسشنامههای استرس ادراک‌شده کوهن و همکاران (1983)، شخصیت نئو (1985) و نگرانی از تصویر بدنی لیتلتون (2005) پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل‌ها در دو سطح توصیفی و استنباطی با استفاده از نسخه‌ی 24 نرمافزار Spss، Amos و با آزمون‌های نرمال‌بودن، مدل‌یابی معادلات ساختاری انجام گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد بین ویژگی‌های شخصیتی و نگرانی از تصویر بدنی رابطه‌ی معناداری وجود دارد. همچنین بین استرس ادراک‌شده و نگرانی از تصویر بدنی و ویژگی‌های شخصیتی و استرس ادراک‌شده رابطه‌ی معناداری وجود دارد. همچنین مدل ساختاری رابطه بین ویژگی‌های شخصیتی و استرس ادراک‌شده با نگرانی از تصویر بدنی از برازش مطلوبی برخوردار است.
نتیجه‌گیری: لازم است از مقیاس‌های هنجارشده برای درک و ارزیابی روان‌شناختی قبل از جراحی زیبایی استفاده شود و این غربالگری می‌تواند باعث کاهش تعداد جراحی‌های غیرضروری و افزایش رضایت از نتایج جراحی شود.
مرسده یاری، عبدالله شفیع‌آبادی، جعفر حسنی،
دوره 11، شماره 2 - ( 5-1399 )
چکیده
زمینه و هدف: جراحی زیبایی به‌عنوان گونه‌ای خاص و رایج در فرهنگ تغییر بدن، همواره موضوعی بحث‌برانگیز در جامعه‌ی معاصر بوده است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه‌ی اثربخشی درمان شناختی ـ رفتاری هیجان‌مدار با شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر تصویر بدنی و آمیختگی شناختی نوجوانان دختر متقاضی جراحی زیبایی انجام گرفت.
روش اجرا: این مطالعه‌ی مداخله‌ای نیمه‌آزمایشی، با طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه‌ی آماری تحقیق را کلیه‌ی دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه دوم در شهر تهران سال تحصیلی 98-1397 تشکیل دادند. از این جامعه،30 دانش‌آموز براساس روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. قبل و بعد از انجام مداخلات، پرسش‌نامه‌ی چندبعدی خود ـ بدن (MBSRQ) و پرسش‌نامه‌ی آمیختگی شناختی (CFQ) پر شدند. دادهها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره با سطح معناداری 05/0 تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد درمان شناختی ـ رفتاری و ذهن‌آگاهی در بهبود تصویر بدن نوجوانان دختر متقاضی جراحی زیبایی اثربخش بوده (05/0P<) و بین اثربخشی این دو شیوه‌ی درمان، تفاوت معناداری وجود ندارد (0662/0P<).
نتیجه‌گیری: درمان شناختی ـ رفتاری هیجان‌مدار و شناخت درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی در بهبود تصویر بدن و کاهش آمیختگی شناختی تأثیرگذار است و برگزاری کلاس‌های بازآموزی و نظارت مستمر برای ثبات تغییرهای به‌وجودآمده، ضروری به نظر می‌رسد.
نگار صادقی، الهه فرجی، مصطفی علامی،
دوره 11، شماره 3 - ( 8-1399 )
چکیده
زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی ویژگی‌های روان‌سنجی مقیاس تصویر بدنی در افراد آمپوته بود.
روش اجرا: یک نمونه‌ی 200 نفری از جانبازان قطع عضو و افراد قطع عضو تحت پوشش هلال احمر با استفاده از نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به نسخه‌ی فارسی مقیاس تصویر بدنی در افراد قطع عضو، مقیاس سازگاری اجتماعی بل و مقیاس رضایت از نواحی بدن پاسخ دادند. پایایی این مقیاس با استفاده از روش همسانی درونی و همبستگی مجموعه‌ی ماده محاسبه شد. همچنین به‌منظور بررسی روایی مقیاس از تحلیل عاملی تأییدی، روایی ملاکی و روایی همگرا استفاده شد.
یافته‌ها: ضریب آلفای کرونباخ (89/0) و همبستگی‌های مجموعه ماده نشان داد که پایایی این مقیاس در حد مطلوبی بود. نتایج تحلیل عاملی تأییدی ساختار تک‌عاملی مقیاس را تأیید کرد. همچنین روایی ملاکی این مقیاس با مقیاس سازگاری اجتماعی بل و روایی همگرا با مقیاس رضایت از نواحی بدن مطلوب گزارش شد.
نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داد نسخه‌ی فارسی مقیاس تصویر بدنی در افراد قطع عضو ابزار مناسبی برای اندازه‌گیری تصویر بدنی در این افراد است و می‌تواند در زمینه‌های پژوهشی و درمانی در نمونه‌ی ایرانی مورد استفاده قرار گیرد.
محبوبه دهقان نیری، محمدحسین بیاضی،
دوره 14، شماره 1 - ( 2-1402 )
چکیده
زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی گروه‌درمانی شناختی رفتاری و گروه‌درمانی هیجان‌مدار بر کاهش علائم بیماری پسوریازیس، پریشانی روان‌شناختی و ادراک از تصویر بدن انجام‌شد.
روش اجرا: این پژوهش نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیمارانی بود که در بهار 1401 با مراجعه به متخصصان درماتولوژی شهر مشهد تشخیص پسوریازیس دریافت‌کردند. 45 بیمار پسوریازیس به‌روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌روش تصادفی در دو گروه آزمایش (درمان شناختی‌رفتاری و هیجان‌مدار) و کنترل (گروه‌های 15نفره) جایگزین شدند. گروه‌های آزمایش 8 جلسه، هفته‌ای یک جلسه 90 دقیقه‌ای تحت درمان قرار گرفتند. گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. پیش‌از آغاز و پس از پایان جلسات درمان، بیماران مقیاس پریشانی روان‌شناختی، پرسش‌نامه نگرانی از تصویر بدنی و پرسش‌نامه علائم جسمانی با شاخص شدت و سطح پسوریازیس را کامل کردند. دادهها با روش تحلیل کوواریانس یکمتغیری تجزیهوتحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان‌داد گروه‌درمانی شناختی‌رفتاری و گروه‌درمانی هیجان‌مدار در کاهش پریشانی روان‌شناختی (01/0>P، 06/21= (41 و 1)F)، بهبود ادراک از تصویر بدن (01/0>P، 65/33= (41 و 1)F) و کاهش شدت علائم پسوریازیس (01/0>P، 67/12= (41 و 1)F) اثربخش هستند. همچنین گروه‌درمانی شناختی‌رفتاری، روش مؤثرتری برای کاهش پریشانی روان‌شناختی و بهبود ادراک از تصویر بدن (01/0>P) است؛ اما بین اثربخشی گروه‌درمانی شناختی رفتاری و گروه‌درمانی هیجان‌مدار در کاهش علائم پسوریازیس مبتلایان تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0<P).
نتیجه‌گیری: درمان شناختی رفتاری و درمان هیجان‌مدار می‌توانند در کنترل علائم بیماری پسوریازیس نقش کلیدی و موثری ایفا کنند.
