زمینه و هدف: پسوریازیس یک بیماری پوستی مزمن پاپولواسکواموس با شیوع تقریبی 2% است. پسوریازیس در دوران کودکی نسبتاً شایع است. بیش از 10% موارد این بیماری قبل از 10 سالگی شروع می‌شود. هدف از انجام این پژوهش، مقایسه‌ی تفاوت‌های بالینی پسوریازیس با شروع در کودکی و بزرگسالی در بیماران ایرانی می‌باشد
روش اجرا: اطلاعات بالینی مربوط به بیماران مراجعه‌کننده با تشخیص پسوریازیس به بیمارستان تخصصی پوست رازی در سال‌های 85 و 86 جمع‌آوری شد. این بیماران به دو گروه تقسیم شدند: بیماران پسوریازیس با شروع در کودکی (سنین کمتر یا مساوی 16 سال) و بیماران پسوریازیس با شروع در بزرگسالی. متغیرهای بالینی شامل تعداد بیماران، سن شروع، سابقه‌ی خانوادگی، استرس روحی به‌عنوان عامل مستعدکننده، اولین مکان درگیری، نوع بالینی پسوریازیس و مکان‌های درگیری مورد تحلیل قرار گرفت
یافته‌ها: از مجموع 162 بیمار مورد مطالعه، 50 بیمار (33.2%) کودک و بقیه در گروه بالغین بودند. 48% کودکان مبتلای مذکر در مقایسه با 58.9% در گروه بالغین بود. سابقه‌ی خانوادگی پسوریازیس در گروه کودکان 20% و در گروه بالغین 12.5% بود. استرس روحی به‌عنوان عامل مستعدکننده، تقریباً در هر دو گروه مشابه بود. شایع‌ترین تظاهر بالینی پسوریازیس در هر دو گروه نوع پلاکی و سر و گردن، شایع‌ترین مکان درگیری در هر دو گروه بود
نتیجه‌گیری: یافته‌های ما مشابه مطالعات قبلی نشان داد درگیری جنس مؤنث، سابقه‌ی خانوادگی مثبت و شروع بیماری از پوست سر در پسوریازیس کودکان بیش از بالغین است
