3 نتیجه برای داروهای ضدقارچ
صبا مهراندیش، شهلا میرزایی،
دوره 9، شماره 4 - ( 11-1397 )
چکیده
قارچ‌ها ارگانیسم‌هایی یوکاریوتی هستند که به‌صورت بالقوه توانایی ایجاد بیماری در انسان‌ها و حیوانات را دارند. عفونت‌های قارچی را مایکوزیس می‌نامند که براساس محلی از بدن که درگیر می‌کنند به چهار دسته‌ی سطحی، پوستی، زیرپوستی و سیستمیک تقسیم می‌شوند. مایکوزیس‌های پوستی با اینکه عفونت‌های تهدیدکننده‌ی حیات نیستند، به‌دلیل ایجاد بدشکلی‌های ظاهری می‌توانند بیمار را ازلحاظ اجتماعی منزوی کنند، درنتیجه درمان آن‌ها همواره مسأله‌ای مهم بوده است. ازطرف دیگر شباهت قارچ‌ها به سلول‌های پستانداران، ارائه و گسترش داروهای جدید برای آن‌ها را با محدودیت روبرو کرده است درنتیجه در سال‌های اخیر تلاش‌های گسترده‌ای جهت طراحی و گسترش سیستم‌های جدید دارورسانی با کارایی بهتر برای دارورسانی داروهای مرسوم ضدقارچ صورت گرفته است. در این مطالعه به مرور مقایسات صورت‌گرفته میان دارورسانی موضعی اشکال مرسوم و سیستم‌های نوین دارورسانی تعدادی از داروهای ضد قارچ پرداخته شده است. تمامی مطالعات برتری نسبی سیستم‌های دارورسانی نوین را نسبت به فرم‌های مرسوم ازلحاظ نفوذ، رهایش و اثرات ضدقارچی تأیید می‌کنند.
اعظم فتاحی، انسیه لطفعلی، ساینا ایران‌پناه، یاسمن رضایی، رضا قاسمی،
دوره 11، شماره 1 - ( 2-1399 )
چکیده
عفونت‌های قارچی سطحی، شایع‌ترین شکل عفونت‌های انسانی هستند. متداول‌ترین داروهای ضد قارچی عبارتند از آزول‌ها، پلی‌ان‌ها و اکینوکاندین‌ها. به دلیل تعداد محدود داروهای ضدقارچ موجود، سمیت آن‌ها و ظهور سویه‌های مقاوم (ذاتی یا اکتسابی) جهت توسعه‌ی استراتژی‌های ضدقارچی نیاز می‌باشد. اخیراً محققین در پی یافتن داروهای ضدقارچی جایگزین هستند. این مطالعه، مروری بر عملکرد و مکانیسم‌های مقاومت در برابر داروهای ضدقارچی، جست‌وجوی داروهای جدید، ژن‌های مقاوم به دارو، استفاده از درمان ترکیبی و تعدیل سیستم ایمنی (با استفاده از سایتوکاین‌ها و گاما اینترفرون که می‌تواند بینش تازه‌ای در مبارزه با عفونت‌های قارچی ایجاد کند) دارد. تحقیق به روش مروری انجام شد و مطالعه‌ی وسیعی در مورد مکانیسم عملکرد و مقاومت ضدقارچی با استفاده از کلیدواژه‌های antifungal drugs، drug resistance و pathogenic fungi در پایگاه‌های اطلاعاتی معتبر پزشکی به‌طور عمده PubMed انجام شد. مقاله‌هایی که بیشترین ارتباط را با اهداف نگارش این مقاله داشتند انتخاب و مطالعه شدند. مشکلات مربوط به مقاومت در برابر داروهای ضدقارچ و ظهور گونه‌های قارچی مقاوم، تقاضای زیادی برای داروهای قارچی جدید ایجاد کرده است. پیچیدگی شرایط بالینی بیماران مبتلا به عفونت قارچی مقاوم مانع از یک رویکرد آسان در تشخیص، پیشگیری و مقاومت به داروهای ضدقارچ است. ادامه‌ی تحقیقات، نقش تست‌های حساسیت دارویی برای عفونت‌های قارچی مقاوم و راهکارهای بالینی مورداستفاده برای مبارزه با مقاومت را نشان خواهد داد.
افسرالملوک حدادیان، آذین آیت‌اللهی، اکرم میرامین‌محمدی، مهشید شهرزادکاوکانی، علیرضا فیروز، انسیه لطفعلی، مهسا فتاحی،
دوره 12، شماره 3 - ( 8-1400 )
چکیده
مقدمه: قارچ‌ها از میکروارگانیسم‌هایی هستند که در پوست می‌توانند بیماری‌هایی ایجاد کنند. به‌ندرت ممکن است تظاهراتی غیرمعمول و تعریف‌شده ایجاد نمایند که می‌تواند منجر به تأخیر در تشخیص گردد.
گزارش مورد: بیمار یک مرد 20 ساله می‌باشد که با سابقه پنج ماهه ضایعات قرینه کروی، قرمز پوسته‌دار همراه با خارش فراوان در ناحیه کشاله ران تا مچ پا به مرکز ما مراجعه کرده بود. آزمایش میکروسکوپی با استفاده از هیدروکسید پتاسیم 10%، کشت و واکنش زنجیره پلیمراز انجام شد و عامل ضایعات ترایکوفایتون ایندوتینه‌آ شناسایی شد. براساس نتایج تست حساسیت دارویی، درمان پالس‌تراپی ایتراکونازول (100 میلی‌گرم روزی دوبار به مدت یک هفته) همراه با پماد موضعی کلوتریمازول (روزانه دوبار به مدت 4 هفته) صورت گرفت. پس از یک دوره دریافت دارو، ضایعات بیمار ازنظر بالینی و قارچ‌شناسی بهبود کامل یافت.
نتیجه‌گیری: این گزارش موردی به‌دلیل ایجاد اشکال غیرشایع توسط ت.ایندوتینه‌آ که موارد مقاومت به درمان نشان داده است، اهمیت دارد.
