کیمیا اکبری، فرشاد هاشمیان، مریم شیعه مرتضی، پرویز طوسی،
دوره 8، شماره 2 - ( 5-1396 )
چکیده
زمینه و هدف: پسوریازیس‌ولگاریس بیماری مزمن پوستی است که برای درمان آن از داروهای موضعی یا سیستمیک استفاده می‌گردد. با توجه به عدم درمان قطعی بیماران و نیاز به مصرف طولانی‌مدت داروها، شناخت عوارض دارویی می‌تواند کمک بسزایی به پیشگیری از ایجاد آن‌ها و نیز بهبود روند درمانی بیماران کند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی فراوانی عوارض جانبی داروهای سیستمیک غیربیولوژیک در درمان پسوریازیس بود.
روش اجرا: این مطالعه‌ی توصیفی، با استفاده از پرونده‌های 200 بیمار مبتلا به پسوریازیس متوسط تا شدید در بخش پوست بیمارستان شهدا و بیمارستان لقمان در تهران در سال‌های 96-1395 انجام گرفت. اطلاعات به‌دست‌آمده از پرونده‌ی بیماران ثبت‌شده و با کمک نرم‌افزار آماری SPSS مورد بررسی قرار گرفتند. از آزمون آماری مربع کای برای بررسی ارتباط عوارض با جنسیت و آزمون آماری student T-Test برای بررسی ارتباط عوارض با سن استفاده شد.
یافته‌ها: از 200 بیمار مبتلا به پسوریازیس 56% مذکر بودند. 5/26% از آن‌ها در سنین
34-25 سال قرار داشتند. میانگین سنی بیماران برابر 2/14±42 بود. 5/83% بیماران سابقه‌ی خانوادگی پسوریازیس نداشتند. سابقه‌ی ابتلا به فشارخون بالا در 11% بیماران وجود داشت. متوترکسات بیشترین میزان مصرف را داشت. افزایش آنزیم‌های کبدی بیشترین عارضه‌ی گزارش‌شده با آن بود که در فرم قرص این میزان 2/16% و در فرم آمپول 21% بود. شایع‌ترین عارضه سیکلوسپورین افزایش فشارخون بود که در 17 (3/15%) بیماران دیده شد. پوسته‌ریزی بیشترین عارضه‌ی مصرف آسیترتین بود (6/9%). اختلاف معنی‌داری بین شیوع عوارض، سن و جنس بیماران مشاهده نشد (05/0P<).
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان می‌دهد که داروهای خوراکی درمان پسوریازیس می‌توانند برخی بیومارکرهای آزمایشگاهی را تغییر دهند یا عوارضی در پوست ایجاد کنند.
