عبدالحسین امامی سیگارودی، زینب حقدوست، محمدتقی مقدم‌نیا، احسان کاظم‌نژاد لیلی،
دوره 9، شماره 4 - ( 11-1397 )
چکیده
زمینه و هدف: سوختگی خطری است که همه روزه به اشکال مختلف انسان‌ها را تهدید می‌کند و یکی از مخرب‌ترین صدمات با عوارض مختلف جسمی و روانی است. سوختگی کیفیت و رضایت از زندگی افراد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. بررسی رضایت از زندگی به‌دلیل ارتباط تنگاتنگ آن با سلامت جسم و روان، امری حیاتی محسوب می‌شود. با توجه به بالابودن شیوع سوختگی در ایران و وجود چالش در درمان و توان‌بخشی این بیماران، لازم دیدیم مطالعه‌ی حاضر را با هدف بررسی رضایت از زندگی در بیماران مراجعه‌کننده به مرکز سوانح سوختگی و جراحی ترمیمی شهر رشت انجام دهیم.
روش اجرا: در این مطالعه‌ی توصیفی ـ تحلیلی، تعداد ۳۷۹ بیمار مبتلا به سوختگی ازطریق روش نمونه‌گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. پرسش‌نامه‌ی رضایت از زندگی داینر مورد استفاده قرار گرفت. داده‌ها به‌وسیله‌ی آزمون‌های آمار توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و سطح معنی‌داری هم 05/0 P<در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: اکثر واحدهای مورد پژوهش مرد (1/64%) و با مدرک دیپلم (6/34%) بودند و (4/83%) افراد پس از سوختگی به شغل قبلی خود بازگشتند. هم‌چنین نتایج نشان داد که بیشتر این بیماران (5/48%) از زندگی راضی بودند و متغیرهای محل سکونت (00۰۱/0P=) تحصیلات (0001/0P<)، وضعیت تأهل بعد از سوختگی (05/0P=)، شغل قبل از سوختگی (016/۰(P= شغل بعد از سوختگی (014/۰P=)، انجام گرافت پوستی (۰۰۰۱/0P<) و بیمه (۰۰۰۱/0P<) به‌عنوان متغیرهای پیش‌بینی‌کننده‌ی مرتبط با رضایت از زندگی تلقی گردیدند.
نتیجه‌گیری: انتظار می‌رفت سوختگی باعث نارضایتی این بیماران شود اما عوامل دیگری غیر از سوختگی (مانند نیروی ایمان و راضی‌بودن به تقدیر و مشیت الهی، امید به زندگی بالا و غیره) در بالارفتن میزان رضایت‌مندی نقش داشته‌اند، لذا پیشنهاد می‌شود مؤسسات حمایت‌کننده و خیریه جامعه (مانند بهزیستی، کمیته امداد، صداوسیما و ...) از این بیماران بیشتر حمایت کنند. هم‌چنین برنامه‌ها و کلاس‌هایی با محتوای مشاوره‌ای و آموزشی برای بیماران و خانواده‌ی آن‌ها برگزار شود.
