فصلنامه

زمینه و هدف: آلوپسی آندروژنتیک شایع‌ترین شکل ریزش مو در مردان است و مینوکسیدیل موضعی یکی از دو نوع درمان دارویی رایج برای آن است که مورد تأیید اداره‌ی غذا و داروی ایالات متحده می‌باشد. ارزیابی بی‌خطری ترکیبات موضعی مینوکسیدیل با بررسی میزان حساسیت پوستی بر روی داوطلبین انسانی انجام می‌پذیرد. شاخص‌های بیوفیزیکی به‌عنوان یک روش سریع و غیرتهاجمی جهت بررسی بی‌خطری استعمال محصولات پوستی موضعی کاربرد دارد.

روش اجرا: این مطالعه برروی 15 داوطلب سالم انجام شد. داروی مورد مطالعه نوعی فرمولاسیون موضعی مینوکسیدیل 5% در ترکیب با بابونه‌ی 7% است. در این مطالعه پس از استعمال داروی موردنظر برروی پوست ساعد افراد شرکت‌کننده، میزان تغییرات رخ‌داده بر شاخص‌های میزان تبخیر آب از اپی‌درم، رطوبت لایه‌ی شاخی، pH، محتوای ملانین و محتوای هموگلوبین (قرمزی) به کمک آزمون‌های بیومتری پوست و با استفاده از دستگاه MPA 580Cutometer®، مورد بررسی قرار گرفت.

یافته‌ها: تفاوت آماری معنی‌داری در شاخص‌های میزان تبخیر آب از اپی‌درم (191_/0=P)، رطوبت لایه‌ی شاخی (692_/0=P)، pH (613_/0=P)، محتوای ملانین (533_/0=P) و محتوای هموگلوبین (579_/0=P) پوست قبل و بعد از مصرف محلول موضعی مینوکسیدیل 5% +  بابونه‌ی 7% مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری: مصرف موضعی محلول مینوکسیدیل 5% در ترکیب با بابونه‌ی 7% سبب افزایش قرمزی (اریتم) و تغییر در سایر شاخص‌های اندازه‌گیری‌شده در پوست نگردید؛ بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که محلول موردنظر ایمن است و می‌توان آن‌را برای مصرف توصیه نمود.

زمینه و هدف: ریزش مو یکی از بیماری‌های شایع مزمن پوستی می‌باشد که شیوع و بروز فراوانی دارد. ریزش مو تأثیر منفی در وضعیت روان‌شناختی، روابط اجتماعی و فعالیت‌های روزمره‌ی افراد مبتلا دارد به همین ‌دلیل، این مطالعه با هدف بررسی فراوانی افسردگی در زنان مبتلا به ریزش مو مراجعه‌کننده به درمانگاه شهید صدوقی یزد انجام شد.

روش اجرا: این مطالعه‌ی مقطعی در بهار سال 1394 برروی 54 نفر از زنان مبتلا به ریزش مو مراجعه‌کننده به درمانگاه شهید صدوقی یزد انجام شد. جهت سنجش افسردگی از پرسش‌نامه‌ی Beck استفاده و سپس داده‌ها با استفاده از نسخه‌ی 18 نرم‌افزار 
PASW (IBM Corp., Armonk, NY, USA) تحلیل شدند.

یافته‌ها: میانگین±انحراف معیار نمره‌ی افسردگی شرکت‌کنندگان در این مطالعه 13/5±16/1 بود. این مطالعه نشان داد که 67% افراد مراجعه‌کننده از درجاتی از افسردگی رنج می بردند. گرچه فراوانی افسردگی برحسب تحصیلات متفاوت بود ولی این اختلاف معنی‌دار نشد (0/05>P). فراوانی افسردگی برحسب سن، وضعیت تأهل، سابقه‌ی بیماری قبلی و مصرف دارو و هم‌چنین نوع ریزش مو اختلاف معناداری مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد افسردگی در زنان مبتلا به ریزش مو فراوانی بالایی دارد. از آنجایی که زیبایی برای زنان بسیار مهم است و عدم احساس زیبایی و جذابیت در آنان باعث کاهش روابط اجتماعی و به‌دنبال آن افسردگی می‌شود، بنابراین درمان مناسب ریزش مو می‌تواند باعث بهبود ارتباطات اجتماعی و درنتیجه بهبود کیفیت زندگی این بیماران شود.

زمینه و هدف: ریزش مو یکی از مشکلات رایج در بین مردان و زنان است. مطالعات نشان داده‏اند که 1 و 25 هیدروکسی ویتامین D ازطریق تأثیر در بیان بعضی ژن‏ها در تمایز طبیعی فولیکول‏ها و رشد مو تأثیر می‏گذارد. هدف از این مطالعه، بررسی سطح ویتامین ₃D در مبتلایان به ریزش مو در بیماران 18 تا 50 ساله می‏باشد.

روش اجرا: در این مطالعه‏ی مشاهده‏ای که به‌صورت مقطعی انجام ‏شد، 100 نفر شامل 27 مرد و 73 زن از بیماران مبتلا به ریزش مو مراجعه‌کننده به یکی از بیمارستان‏های آموزشی دانشگاه آزاد واحد تهران، وارد طرح شدند. از این بیماران نمونه خون وریدی گرفته و به‌منظور تعیین سطح سرمی ویتامین ₃D به یک آزمایشگاه معتبر ارسال شدند.

یافته‌ها: میانگین سنی بیماران 5_/8±75_/29 سال بود. میانگین سطح ویتامین D در بیماران mL/ng 14_/5±17_/26 بود. شصت و شش درصد از بیماران دچار ریزش مو دچار کمبود ویتامین D نیز بودند. شیوع کمبود ویتامین D در بین زنان به‌طور قابل توجهی بیشتر از مردان بود (001_/0=P).

نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که شیوع کمبود سطح سرمی ویتامین ₃D در میان افراد مبتلا به ریزش مو قابل توجه است.

پلاسمای غنی از پلاکت (Platelet-Rich Plasma [PRP])، محصولی مشتق از خون می‌باشد که از نظر پلاکتی غنی شده است. پلاکت‌ها مجموعه ای از فاکتورهای رشد و سیتوکین‌ها را ایجاد می‌کنند. زمانی که پلاکت‌ها در شرایط درون تنی (in vivo) فعال می‌شوند، مولکول‌های سیگنال‌دهنده را به‌سرعت در محیط پیرامونی آزاد کرده و گیرنده‌های چرخه‌های مختلف را فعال می‌سازند. در این مقاله مروری، روی چرخه‌های سلولی و مولکولی بیش تنظیم‌شده توسط PRP که در ساخت فولیکول مو اهمیت دارند و شواهد بالینی حاصل از مطالعات انجام‌شده با استفاده از روش PRP و فاکتورهای رشدی مرتبط با آن، جهت درمان ریزش مو و طاسی آندروژنتیک بحث می شود.

یک جستجوی الکترونیک در پایگاه‌های اطلاعاتی PubMed و EMBASE از سال 2006 الی 2016 انجام شد. کلیدواژه‌های ذیل برای جست‌وجو انتخاب گردید: «پلاسمای غنی از پلاکت»، «ژل پلاسمایی غنی از پلاکت»، «ماتریکس فیبرینی غنی از پلاکت»، «فاکتور رشد غنی از پلاسما»، «مزوتراپی»، «آلوپسی با ماهیت مردانه»، «الگوی ریزش موی مردانه» و «الگوی ریزش موی زنانه».

در پایان فرآیند بررسی مقالات حاصل از جستجو، 25 مقاله جهت نگارش مقاله انتخاب گردید. نتایج حاصل از مطالعات بررسی‌شده در این مقاله مروری نشان داد که استفاده از پلاسمای غنی از پلاکت می‌تواند روش بالینی مفیدی را برای درمان بیماری ریزش موی اندروژنتیک با الگوی مردانه یا زنانه به ویژه در مراحل اولیه ریزش ایجاد نماید.