جستجو در مقالات منتشر شده


3 نتیجه برای مردان
ارزیابی بی‌خطری محلول موضعی مینوکسیدیل 5% + بابونه‌ی 7%
انیسه صمدی، سامان احمدنصرالهی، علیرضا فیروز،
دوره 6، شماره 4 - ( 11-1394 )
چکیده

زمینه و هدف: آلوپسی آندروژنتیک شایع‌ترین شکل ریزش مو در مردان است و مینوکسیدیل موضعی یکی از دو نوع درمان دارویی رایج برای آن است که مورد تأیید اداره‌ی غذا و داروی ایالات متحده می‌باشد. ارزیابی بی‌خطری ترکیبات موضعی مینوکسیدیل با بررسی میزان حساسیت پوستی بر روی داوطلبین انسانی انجام می‌پذیرد. شاخص‌های بیوفیزیکی به‌عنوان یک روش سریع و غیرتهاجمی جهت بررسی بی‌خطری استعمال محصولات پوستی موضعی کاربرد دارد.

روش اجرا: این مطالعه برروی 15 داوطلب سالم انجام شد. داروی مورد مطالعه نوعی فرمولاسیون موضعی مینوکسیدیل 5% در ترکیب با بابونه‌ی 7% است. در این مطالعه پس از استعمال داروی موردنظر برروی پوست ساعد افراد شرکت‌کننده، میزان تغییرات رخ‌داده بر شاخص‌های میزان تبخیر آب از اپی‌درم، رطوبت لایه‌ی شاخی، pH، محتوای ملانین و محتوای هموگلوبین (قرمزی) به کمک آزمون‌های بیومتری پوست و با استفاده از دستگاه MPA 580Cutometer®، مورد بررسی قرار گرفت.

یافته‌ها: تفاوت آماری معنی‌داری در شاخص‌های میزان تبخیر آب از اپی‌درم (191/0=P)، رطوبت لایه‌ی شاخی (692/0=P)، pH (613/0=P)، محتوای ملانین (533/0=P) و محتوای هموگلوبین (579/0=P) پوست قبل و بعد از مصرف محلول موضعی مینوکسیدیل 5% +  بابونه‌ی 7% مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری: مصرف موضعی محلول مینوکسیدیل 5% در ترکیب با بابونه‌ی 7% سبب افزایش قرمزی (اریتم) و تغییر در سایر شاخص‌های اندازه‌گیری‌شده در پوست نگردید؛ بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که محلول موردنظر ایمن است و می‌توان آن‌را برای مصرف توصیه نمود.


مقایسه اثربخشی محلول‌های موضعی والپروئیک اسید 8/3% و ماینوکسیدیل 5% در درمان ریزش موی آندروژنتیک
آذین آیت‌الهی، ترانه یزدان‌پرست، سامان احمدنصرالهی، مهسا فتاحی، مهدیه امام‌بخش، علیرضا فیروز،
دوره 13، شماره 1 - ( 2-1401 )
چکیده
زمینه و هدف: ریزش مو یکی از درگیری‌ها و مشکلات رایج بین بیماری‌های مرتبط با پوست و مو است. ریزش مو ممکن است منجربه اضطراب، افسردگی، کاهش عزت‌نفس و نارضایتی از ظاهر گردد.

روش اجرا: بیماران با ریزش موی آندروژنتیک، درصورت داشتن شرایط، وارد مطالعه شدند. سپس این افراد به‌صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. از شرکت‌کنندگان در تحقیق خواسته شد طبق پروتکل درمانی (روزی دو بار) به‌طور تصادفی محلول والپروئیک اسید 3/8% یا محلول ماینوکسیدیل 5% را روی موضع دچار ریزش استعمال نمایند. بررسی موها در شروع مطالعه و ‌2 ماه بعد از درمان با استفاده از دستگاه FotoFinder_trichoscale صورت گرفت.

یافته‌ها: 2 ماه بعد از درمان در گروه والپروئیک اسید در مقایسه با قبل از درمان، شاخص anagen hair count (02/0P=)، شاخص general hair count (03/0P=) و شاخص terminal hair count (012/0P=) تغییر معنی‌دار نشان دادند، درحالی که شاخص
telogen hair count (059/0P=) و vellus hair count (097/0P=) تغییر معنی‌داری نشان نداد. این تغییرات در گروه مانوکسیدیل بیشتر بود.

نتیجه‌گیری: محلول والپروئیک اسید 3/8 درصد می‌تواند در افزایش تعداد مو و کاهش درصد موهای تلوژن اثرات مثبتی نشان دهد. به‌علت مکانیسم تأخیری والپروئیک اسید، طول مدت درمان با این ترکیب می‌بایست بیشتر از ماینوکسیدیل به‌عنوان کنترل مثبت درنظر گرفته شود.
شیوع شکایت‌های پوستی در جامعه مردان میانسال و سالمند
پرویز طوسی، سیدحسن اعتمادزاده، محمدرضا صدیقی‌مقدم، بتول موسوی، سیده‌فاطمه نوری رحیم‌آبادی، فهیمه عبداللهی‌مجد، محمد روستانژاد عربانی، علی‌اکبر بابایی، شهرام آریایی‌نژاد،
دوره 13، شماره 3 - ( 8-1401 )
چکیده
زمینه و هدف: مطالعات ملی شیوع مشکلات پوستی در جامعه ایرانی بسیار محدود است. هدف این مطالعه، تعیین شکایات پوستی مردان میانسال/سالمند بود.

روش اجرا: در این مطالعه مقطعی، 1419 مرد بالای 35 سال از 32 استان به‌صورت فراخوان شرکت کردند. اطلاعات جمعیت‌شناختی، سابقه بیماری زمینه‌ای و وجود مشکل/بیماری پوستی، توسط متخصصین پوست جمع‌آوری شد. شرکت‌کنندگان ازنظر وجود شکایت پوستی (خارش، سوزش، خشکی پوست، قرمزی، پوسته‌ریزی و تغییر رنگ پوست)، نوع شکایت، شدت و محل آن در زمان معاینه، ارزیابی شدند.

یافته‌ها: حدود یک‌سوم جامعه (6/31%) بیماری زمینه‌ای داشتند (449n=). فشارخون بالا، دیابت و اختلال اعصاب و روان، شایع‌ترین بیماری‌ها بودند (7/79%). شیوع شکایات پوستی در مردان میانسال/سالمند 2/24% بود (344n=). شایع‌ترین شکایات پوستی به‌ترتیب مربوط به خارش 207 نفر (2/60%) (6/14% کل) و خشکی پوست 80 نفر (3/23%) (6/5% کل) ابراز شد و اکثراً بیش از یک شکایت پوستی 6/75% را گزارش کردند (260n=). مصرف کورتیکواستروئیدها در 3/7% جامعه موردمطالعه ابراز شد (103n=) و مصرف نوع خوراکی 5/4% بیشتر بود (64n=). اکثر شکایات پوستی از نوع خفیف 3/59% (204 مورد) و موضعی 4/58% (201 مورد) بود. شکایات پوستی به‌طور معناداری با مواجهه شغلی (01/0=P)، سطح تحصیلات پایین‌تر (05/0=P) و مصرف کورتیکواسترویید در کل (001/0>P) و هر دو نوع خوراکی (02/0=P) و موضعی (001/0>P) در ارتباط بودند.

نتیجه‌گیری: شکایت پوستی یک شکایت شایع بین جامعه مردان میانسال و سالمند ایرانی بود. شایع‌ترین شکایت پوستی در این جامعه، خارش و خشکی پوست و از نوع خفیف و موضعی بود.
صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به فصلنامه پوست و زیبایی می‌باشد.

طراحی و برنامه نویسی: یکتاوب افزار شرق

© 2025 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by : Yektaweb