۱۵ نتیجه برای ملانوم
بیژن دولتی، علی کازرونی تیمسار،
دوره ۱، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۸۹ )
چکیده
برای درمان ملانوم بدخیم روشهای جراحی مختلفی وجود دارد. این روش‌ها غالباً با محدودیت‌هایی در به‌دست آوردن حاشیه غیردرگیر در عین دستیابی به نتیجه‌ای مناسب از نظر زیبایی همراه‌اند. این مقاله، مروری کوتاه بر استفاده از تکنیک‌های ساده و هم‌چنین روش میکروگرافیک Mohs در درمان جراحی ملانوم بدخیم است.
امید زرگری، کامبیز کیانی‌فر،
دوره ۱، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۸۹ )
چکیده
ان ـ استیل سیستئین NAC) N-acetylcyctein) متابولیت استیله سیستئین بوده و توسط FDA برای درمان مسمومیت با استامینوفن مجوز گرفته است. NAC از یک‌سو با افزایش گلوتاتیون بهعنوان آنتی‌اکسیدان عمل می‌کند و هم‌چنین ازطریق تأمین گلوتاتیون از مسمومیت ناشی از پاراستامول جلوگیری می‌کند. ازسویی دیگر، NAC موکولیتیک، ضدالتهاب و پیش‌ساز گلوتامات نیز هست و از این طریق در بیماری‌های مختلفی کاربرد پیدا می‌کند.با توجه به اثرات مختلف فارماکولوژیک NAC و بی‌ضرری نسبی آن، طی سالیان اخیر تمایل به استفاده از NAC برای مصارف گوناگون افزایش یافته است. در این مقاله، کاربردهای احتمالی این ماده در درماتولوژی مرور خواهد شد.
آمنه یزدان‌فر، الهام قاسمی،
دوره ۲، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۰ )
چکیده
زمینه و هدف: شایعترین بدخیمی در کل دنیا سرطان پوست است که با ایجاد ناتوانی بالا و مرگ‌ومیر نسبتاً پایین همراه است (به‌جز برای ملانوم که مرگ‌ومیر بالایی دارد). در دهههای اخیر بروز سرطان پوست افزایش یافته است که مهم‌ترین عوامل خطر آن نور خورشید و نوع پوست است. هدف این مطالعه بررسی فراوانی انواع مختلف سرطان‌های پوست در بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان سینای همدان طی ۱۷ سال است.
روش اجرا: در یک مطالعهی مقطعی، ۹۵۱ بیمار مبتلا به انواع مختلف سرطان‌های پوست، وارد مطالعه شدند. برای هر بیمار مشخصات مربوط به سن، جنس، محل سکونت، شغل، نوع پاتولوژیک سرطان پوست و محل بروز تومور از پرونده‌ی بیمار استخراج شد.
یافته‌ها: در این مطالعه میانگین سنی بیماران مبتلا به سرطان پوست، ۱۵,۳±۶۱.۶ سال (حداقل ۲ و حداکثر ۱۰۰سال) بود و اکثر آن‌ها (۶۷.۲%) مرد و کارگر (۳۸%) بودند. شایعترین انواع پاتولوژیک سرطان‌های پوست، سرطان سلول بازال ((BCC) (۵۹% و سرطان سلول سنگفرشی ((SCC) (۲۹% بودند. صورت با ۶۱,۲% شایعترین محل درگیری و ناحیه‌ی تناسلی با ۰.۴% نادرترین محل بروز تومور بود.
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان‌گر آن بود که سرطان پوست در مردان سنین بالا و کارگران شایع‌تر است. توصیه می‌شود برنامه‌های غربالگری جهت تشخیص این بیماری در مراحل اولیه‌ی آن، در مردان مسن، بهویژه آنان که به‌واسطه‌ی شغل‌شان در مواجهه‌ی زیاد با نور آفتاب قرار دارند، انجام شود.
آزیتا نیکو، کامبیز کامیاب‌حصاری،
دوره ۲، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۹۰ )
چکیده
زمینه و هدف: (consumption of the epidermis (COE با نازک‌شدن اپی‌درم و از دست دادن رت‌ریج‌های مجاور با دسته‌های سلول‌های بدخیم ملانوسیتی مشخص می‌شود. هدف از این مطالعه، بررسی اهمیت COE بهعنوان یک معیار تشخیصی برای ملانوم بدخیم و ارزیابی ارتباط آن با یافته‌های clinicopathological بوده است.
روش اجرا: در این پژوهش سن، جنسیت، محل ضایعه و پارامترهای آسیب‌شناسی مانند نوع تومور، ضخامت Breslow، وجود زخم، سطح Clark و COE در ۹۰ مورد ملانوم مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: برخلاف دیگر مطالعات، COE در بیماران با acral lentiginous melanoma و در نواحی آکرال شایع‌تر بود.
نتیجه‌گیری: گرچه COE می‌تواند بهعنوان یک معیار آسیب‌شناختی در تشخیص ملانوم بدخیم استفاده شود، اما همبستگی COE با وجود زخم و سایر عوامل پیشآگهی در ملانوم وجود ندارد.
پدرام نورمحمدپور، امیرهوشنگ احسانی، مصطفی میرشمس‌شهشهانی، فاطمه شاه‌محمدی، فاطمه غلامعلی،
دوره ۵، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۳ )
چکیده
مقدمه: ملانوم بدخیم از کشنده‌ترین تومورهای پوستی به‌شمار می‌رود. میزان بروز، نمای آسیب‌شناختی و مرگ‌ومیر این تومور در کشورهای غربی با کشورهای آسیایی و خاورمیانه تفاوت‌های بسیاری دارد. با توجه به اهمیت تشخیص زودرس در شناسایی و درمان تومور در مراحل اولیه‌ی اطلاع از یافته‌های دموگرافیک آن کمک‌کننده به‌شمار می‌رود. هدف از مطالعهی حاضر بررسی ویژگی‌های دموگرافیک بیماران مبتلا به ملانوم بدخیم مراجعه‌کننده به درمانگاه تومورهای پوستی بیمارستان رازی است.
روش اجرا: در قالب مطالعهای مقطعی، اطلاعات دموگرافیک مورد نیاز، مشخصات بالینی و یافته‌های آسیب‌شناسی کلیه‌ی بیماران با تشخیص ملانوم بدخیم وارد مطالعه شده، هم‌زمان با پرونده، در پرسش‌نامه‌های ویژه درج و در پایان مطالعه، توصیف و تحلیل آماری دادهها انجام شد.
یافته‌ها: در کل تعداد ۲۵۰۰ پرونده مورد بررسی قرار گرفت که از میان آن‌ها ۱۶۶ مورد ملانوم مشتمل بر ۸۹ زن (۶/۵۳%) و ۷۷ مرد (۴/۴۶%) با نسبت جنسیتی ۱۵/۱ به ۱ مورد شناسایی قرار گرفت (فراوانی نسبی برابر ۵/۶%). میانگین سنی افراد مورد مطالعه ۵/۶۰ سال بوده است. ۶۵ نفر (۲/۳۹%) سابقه‌ی تماس مزمن با نور آفتاب را داشتند. متوسط زمان مراجعه از لحظه آگاهی بیمار از وجود ضایعه تا تشخیص در حدود ۹ ماه بود. شایعترین نوع آسیب‌شناختی تومور نوع آکرال لنتیگویی بود. شایعترین مرحله‌ی کشف تومورها، مرحله‌ی Clark ۳ بود (۰/۴۶%). شایعترین محل تومورها، سر و گردن بود.
نتیجه‌گیری: به‌طور کلی ملانوم بدخیم درصد قابل‌ملاحظه‌ای از تومورهای پوستی را در ایران شامل می‌شود. با توجه به سابقه‌ی تماس طولانی با نورآفتاب، مرحله‌ی بالای تومور در هنگام مراجعه و متوسط ۹ ماه تأخیر از زمان بروز ضایعه تا مراجعه به نظر می‌رسد انجام فعالیت غربالگری و افزایش آگاهی عموم مردم از اهمیت زیادی برخوردار باشد. برخی نتایج مطالعه مانند سابقه‌ی خانوادگی، شیوع خال‌های ملانوسیتیک و محل شایع بروز تومورها نیاز به مطالعات با حجم نمونهی بزرگ‌تر دارند.
فاطمه ولیپوری گودرزی، جواد حدادنیا، مریم هاشمیان،
دوره ۵، شماره ۲ - ( ۵-۱۳۹۳ )
چکیده
زﻣﻴﻨﻪ و ﻫﺪف: سرطان پوست شایعترین نوع سرطان بوده و ۷۵% کل موارد سرطان را در جهان تشکیل میدهد. ملانوم بدخیم، تهاجمیترین نوع سرطان پوست است که بسیار بدخیم و کشنده است. هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی الگوی حرارتی تصاویر فروسرخ در افتراق ضایعات خوشخیم و بدخیم پوستی بود.
روش اﺟﺮا: مطالعهی حاضر برروی ۱۲۰ نفر (۶۰ نفر زن و ۶۰ نفر مرد) دارای ضایعهی مشکوک به ملانوم بدخیم صورت گرفت و تشخیص نوع ضایعه (خوشخیمی یا بدخیمی) براساس الگوی حرارتی و با استفاده از روش کلاستربندی Fuzzy C-Means (FCM) انجام شد. در این تصویربرداری، تفاوت در پاسخهای حرارتی بین بافت سالم و ضایعه مقایسه و دادههای بهدستآمده با نتایج بیوپسی مقایسه شد.
ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎ: در ۱۲۰ نمونهی مورد مطالعه، ۳ مورد سرطان پوست (۲ مرد و ۱ زن) وجود داشت که با الگوی حرارتی تصاویر فروسرخ نیز قابل شناسایی بودند.
ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮی: در حال حاضر روشهای جدیدی برای تشخیص سرطان پوست بهویژه ابزارهای تشخیصی غیرتهاجمی، در آزمایشگاههای متعدد کشف شده است. روش ارائهشده در این مقاله بهعنوان یک روش غیرتهاجمی و مقرونبهصرفه برای تشخیص سرطان پوست مورد توجه قرار میگیرد.
محمد ابراهیم‌زاده اردکانی، محمد اخوان تفتی، نجمه دهقانی‌زاده،
دوره ۵، شماره ۳ - ( ۸-۱۳۹۳ )
چکیده
توانایی انتشار به ارگان‌های داخلی را دارد و می‌تواند منجر به مرگ شود. هدف از انجام این مطالعه، بررسی میزان بقای بیماران مبتلا به ملانوم بدخیم برحسب سن، جنس، تعداد میتوز، ضخامت تومور، میزان ارتشاح لنفوسیت، محل تومور و مرحله می‌باشد.
روش اجرا: مطالعهی حاضر یک مطالعهای توصیفی ـ تحلیلی است که روی دادههای ۶۱ بیمار مبتلا به ملانوم بدخیم ثبت‌شده در آزمایشگاه آسیب‌شناسی بیمارستان شهید صدوقی یزد انجام شد. ابزار مطالعه پرسش‌نامه بود و اطلاعات پرسش‌نامه با تماس تلفنی، بررسی اسلاید آسیب‌شناسی و پرونده‌ی بیماران تکمیل شد.
یافته‌ها: میانگین مدت بقای بیماران موردمطالعه ۱۲/۶±۰۹/۶۱ ماه به‌دست آمد. میانگین سنی افراد موردمطالعه ۶±۹/۶۷ سال با محدوده‌ی سنی ۱۸ تا ۸۹ سال بود. بیشترین میزان بقا مربوط به مرحله‌ی I و کمترین میزان بقا مربوط به مراحل IV و III بود. بیشترین میزان بقا مربوط به ملانوم تنه، سر و گردن و کمترین میزان بقا مربوط به ملانوم اندام‌ها بود. در این مطالعه مدت بقا ارتباط معناداری با مرحله (۰۳۳/۰=P) و محل تومور (۰۴۲۱/۰=P) داشت.
نتیجه‌گیری: بقای بیماران مبتلا به ملانوم بدخیم در یزد ارتباط معناداری با مرحله و محل تومور داشت ولی با تعداد میتوز، جنس، سن، عمق تومور و ارتشاح لنفوسیت‌ها این ارتباط معنادار نشد.
فاطمه ولیپوری گودرزی، جواد حدادنیا، مریم هاشمیان،
دوره ۶، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۳۹۴ )
چکیده
فروغ‌السادات قاسم‌زاده، کبری اطمینانی، علی عرب خردمند، سیدمهدی محمدی، سیدبنیامین حسینی معینی،
دوره ۸، شماره ۱ - ( ۲-۱۳۹۶ )
چکیده
زمینه و هدف: سرطان پوست غیرملانومایی (NMSC) شامل سرطان سلول‌های سنگفرشی (SCC) و بازال (BCC) شایعترین سرطان در ایران است. مطالعهی حاضر با هدف استنتاج اطلاعات مستتر در پرونده‌ی بیماران NMSC ارجاع‌شده به انستیتو کانسر تهران انجام شد.
روش اجرا: ۸۶۵ پرونده NMSC از سال‌های ۹۴-۱۳۸۶ به روش نمونهگیری تصادفی ساده از بایگانی انستیتو کانسر انتخاب شدند. ابتدا متغیرهای اپیدمیولوژیک استخراج و پس از پیش‌پردازش دادهها، از آمار توصیفی برای طبقه‌بندی و نمایش ترسیمی یافته‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: میانگین سنی برای بیماران ۶۵ سال و بیشترین و کمترین تعداد موارد در گروه‌های سنی ۶۹-۶۰ و ۱۹-۱۰ سال مشخص شدند. در چهار دههی اول زندگی میزان ابتلا به SCC بیشتر از BCC بود و در دهههای بعدی این روند عکس میشد. حدود ۵۶% موارد BCC و ۴۴% SCC بودند و فراوانی NMSC در مردان ۳۳/۲ برابر زنان بود. بیشترین و کمترین موضع درگیر سر، گردن و تنه بودند. در ۳۲% افراد، بیماری حداقل دوبار عود کرده بود. ازنظر سابقه‌ی بیماری، بیشتر افراد به نوعی از سرطان، بیماری‌های قلبی ـ عروقی یا متابولیک مبتلا بودند. شغل ۱۱۴ نفر پرخطر شناخته شد. بیشتر بیماران از بخش‌های شمالی و غربی کشور به این مرکز ارجاع‌شده بودند.
نتیجه‌گیری: ابتلای بیشتر به BCC، درگیری دههی سنی بالای ۶۰ سال در ناحیه‌ی سر، گردن و سابقه‌ی قبلی سرطان، هم‌راستا با سایر مطالعات بودند اما ابتلای بیشتر به SCC نسبت به BCC در چهار دههی اول زندگی، درگیری بیشتر پاها نسبت به دست‌ها، زندگی در عرض‌های جغرافیایی بالا، متفاوت با سایر مطالعات بود. پروندههای بیماران منابع بالقوهای هستند که میتوانند به مدیریت بیماری کمک نمایند.
کیوان عزیمند، عطاءلله عبداللهی کاکرودی، محمد جوان‌بخت،
دوره ۹، شماره ۱ - ( ۲-۱۳۹۷ )
چکیده
زمینه و هدف: شرایط محیطی و اقلیمی در مناطق مختلف جغرافیایی زمینه را برای برخی از بیماری‌ها فراهم می‌کند. سرطان پوست نیز یکی از سرطان‌های شایع است که نرخ بروز آن در نواحی جغرافیایی متفاوت است. هدف از این مطالعه مشخص‌کردن تأثیر پارامترهای اقلیمی و محیطی در بروز بیماری سرطان پوست و تهیه‌ی نقشه‌ی توزیع جغرافیایی سرطان پوست در ایران است.
روش اجرا: مطالعهی حاضر با استفاده از دادههای بیماران سرطان پوست، دادههای جمعیت کل کشور، دادههای اقلیمی و محیطی مؤثر بر بروز سرطان پوست انجام‌گرفته است. در این مطالعه پس از محاسبه‌ی نرخ بروز سرطان پوست برای کل کشور، از مدل رگرسیون وزن‌دار جغرافیایی برای برقراری رابطه‌ی رگرسیونی بین دادههای اقلیمی و محیطی با نرخ بروز سرطان پوست استفاده‌شده است. هم‌چنین در این مطالعه میزان ضریب تشخیص بین نقشه‌ی واقعیت نرخ بروز سرطان پوست و نقشه‌ی مدل‌شده‌ی آن محاسبه گردیده است.
یافته‌ها: نتایج ضریب همبستگی نشان داده است که پارامترهای UV خورشید و رطوبت نسبی به‌ترتیب بیشترین همبستگی مثبت و منفی با نرخ بروز سرطان پوست داشته‌اند. بخش‌های جنوب، شرق و مرکز ایران از بیشترین نرخ بروز سرطان پوست و سواحل شمالی و شمال غرب ایران از کمترین نرخ بروز بیماری برخوردار بوده‌اند. اعتبارسنجی نقشه‌ی واقعیت نرخ بروز بیماری و نقشه‌ی مدل‌شده‌ی نرخ بروز بیماری حاکی از ضریب تشخیص ۷۱/۰ بوده است.
نتیجه‌گیری: تمامی پارامترهای اقلیمی و محیطی موردنظر در این مطالعه در نرخ بروز سرطان پوست مؤثر بوده‌اند.
علی صادقی ارومیه، بابک براتی، جاوید تقی‌نژاد،
دوره ۹، شماره ۲ - ( ۵-۱۳۹۷ )
چکیده
سرطان نوعی بیماری ژنتیکی است. برخی از سرطان‌ها به ارث می‌رسند اما بیشتر آن‌ها، به‌علت جهش در سلول‌های سوماتیک به‌وجود می‌آیند. علت این جهش‌ها یا خطای ذاتی در رونوشت از DNA یا قرارگرفتن در معرض کارسینوژن‌ها است. ملانوم جدی‌ترین سرطان پوست، در ملانوسیتها رشد می‌کند. ملانوسیتها به ساخت ملانین یا همان رنگ‌دانه‌ی پوست می‌پردازند. قوی‌ترین فاکتور خطر برای ملانوم، وجود خال‌های خوشخیم یا غیرطبیعی متعدد و سابقه‌ی خانوادگی از ملانوم است. متاستاز یک فرآیند چندمرحله‌ای پیچیده است که از گسترش سلول‌های سرطانی به مناطق دیگر بدن ایجاد می‌شود و اغلب منجر به مرگ بیمار می‌گردد. متاستاز ملانوما عمدتاً به گره‌های لنفاوی، کبد، ریه‌ها و دستگاه عصبی مرکزی صورت میگیرد. هدف از مطالعهی حاضر مروری بر متاستاز و مکانیسم ملانوم بدخیم با جست‌وجوی پایگاه‌های علمی SID، Google ScholarSpringer، American Electronic Library و PubMed است.
پگاه عباسی، مریم پیمانی، داریوش فرهود، حمیدرضا محمودی، کامران قائدی،
دوره ۱۳، شماره ۲ - ( ۵-۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به آمار بالای ابتلای جهانی به سرطان پوست و مرگ‌ومیر بالای ناشی از ملانوم، شناسایی ژنهای درگیر در این بیماری و پیش‌بینی داروهای مؤثر حائز اهمیت است ازاین‌رو، در این مطالعه به شناسایی و بررسی سطح بیان ژنهای مؤثر و کلیدی در متاستاز ملانوما و هم‌چنین بررسی پتانسیل تشخیصی آن‌ها، بهعنوان مارکرهای زیستی و یافتن داروهای مؤثر بر بیان این ژن‌ها پرداخته‌شده است.
روش اجرا: در این مطالعه، از پایگاه داده GEO و از مطالعه GSE۱۵۶۰۵ با ۷۴ نمونه شامل ۱۶ نمونه نرمال، ۴۶ نمونه سرطانی فاقد متاستاز و ۱۲ نمونه سرطانی با متاستاز استفاده شده است. پروفایل بیان ژن‌ها در این مطالعه توسط پلتفرم GPL۵۷۰، حاوی ۵۴۶۷۵ پروب تولیدشده است. آخرین فایل انوتیشن GPL۵۷۰ بارگیری و پردازشهای اولیه انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد سطح بیان ژنهای کاندید در نمونه‌های متاستازی نسبت به نمونه‌های نرمال نیز، تغییر بیان معناداری داشته است. نتایج حاصل از آنالیز دادههای مرتبط با ژنهای کاندید در این مطالعه نشان داد داروهای Glucosamine، Ad-E۲F-۱ plus doxorubicn، GSI، torcetrapib، Ribavirin و NSC۳۱۹۷۲۶ میتوانند به‌ترتیب بر بیان ژنهای MYH۱۰، SPRR۳ و TOP۲A مؤثر باشند. ازطرفی نتایج حاصل از پایگاه بانک دارو نشان داد داروهای مختلفی مانند Amsacrine، Dexrazoxane، Valrubicin و Teniposide، میتوانند نقش مهارکننده ژن TOP۲A را داشته باشند.
نتیجه‌گیری: از پایگاه GEO جهت شناسایی ژنهای کلیدی در متاستاز ملانوما و از DRUGBANK، برای شناسایی داروهایی که بر بیان این ژن‌ها تأثیر دارند، استفاده شد.
فاطمه یزدانی حمید،
دوره ۱۳، شماره ۲ - ( ۵-۱۴۰۱ )
چکیده
سرطان‌های پوستی، بدخیمی‌های بسیار شایعی هستند که میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهند و شامل انواع ملانوم‌ها و سرطان‌های پوست غیرملانومایی می‌شود. ملانوم‌ها جزو خطرناک‌ترین سرطان‌ها هستند، درحالی که سرطان‌های پوست غیرملانوما به‌طور کلی، الگوی بالینی خوش‌خیم‌تری را نشان می‌دهند. با ایﻦ ﺣﺎل، ﮔﺎﻫﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺗﻬﺎﺟﻤﯽ و متاستاتیک باشند. ﻣﻼﻧﻮمﻫﺎ ﻣﻌﻤﻮﻻً در ﻧﻮاﺣﯽ از ﺑﺪن ﮐﻪ در ﻣﻌﺮض ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻫﺴـﺘﻨﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، اﮔﺮﭼﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ در ﻣﻨﺎﻃﻘﯽ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً در ﻣﻌﺮض ﻧﻮر ﺧﻮرﺷـﯿﺪ ﻗﺮار ﻧﻤﯽﮔﯿﺮﻧﺪ ﻧﯿﺰ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮایﻦ، ﺗﻮﺳـﻌﻪ آﻧﻬﺎ ﭼﻨـﺪﻋﺎﻣﻠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻋﻮاﻣﻞ ﺧﻄﺮ درون‌زا و ﺑﺮون‌زا اﺳﺖ. ﻣﺪیﺮیﺖ سرﻃﺎن ﭘﻮﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﻮع آن ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد و ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻣﺒﺘﻨﯽﺑﺮ ﺟﺮاﺣﯽ، ﺷﯿﻤﯽدرﻣﺎﻧﯽ، ایﻤﻮﻧﻮﺗﺮاﭘﯽ و درﻣﺎن ﻫﺪف‌مند اﺳﺖ. در ایﻦ راﺳﺘﺎ، درﻣﺎن‌های انکولوژیک پیشرفت‌هایی را در سال‌های گذشته نشان داده‌اند. با این حال درمانهای کنونی هنوز معایب مختلفی مانند ویژگی کم سلولی، عودهای مکرر، سمیت بالا و افزایش هزینه‌ها دارند.
علاوه‌بر این، پیگیری داروهای جدید پرهزینه است و مجوز برای استفاده بالینی آن‌ها، ممکن است ۱۵-۱۰ سال طول بکشد بنابراین، جابه‌جایی داروهایی که قبلاً تأیید شده‌اند و برای سایر بیماری‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفتند، بهعنوان یک جایگزین عالی ظاهر شده است. در این بررسی کوچک، هدف ما ارائه یک نمای کلی و به‌روز از استفاده مجدد داروها برای درمان سرطان پوست و بحث در مورد دیدگاه‌های آینده آن‌هاست.
فرناز ولی‌زاده،
دوره ۱۴، شماره ۳ - ( ۸-۱۴۰۲ )
چکیده
تقریباً هر مرگ‌ومیر در بیماران جوان مبتلا به تومور پوستی پیشرفته، ناشی از ملانوما است. امروزه با کمک درمانهای مدرن، این بیماران بیشتر زنده میمانند یا حتی میتوانند به درمان برسند. ملانوما در مرحله پیشرفته، اغلب با پیشآگهی ضعیف مرتبط است و پزشکان، هنوز مدیریت این بیماری را به دلیل عدم پاسخ پایدار به رژیمهای درمانی اولیه و فقدان کارآزمایی‌های بالینی تصادفی در محیطهای پس از ایمونوتراپی/درمانی مولکولی هدفمند، دشوار میدانند. ظهور اهداف درمانی جدید، برگرفته از دادههای بالینی در مورد مشخصات ژنتیکی ملانوسیتها و شناسایی عوامل مولکولی دخیل در پاتوژنز عامل بدخیمی است. در مقاله حاضر، چالش‌های تشخیصی، بیولوژی مولکولی و ژنتیک ملانومای بدخیم و هم‌چنین گزینه‌های درمانی فعلی برای بیماران مبتلا به این تشخیص را ارائه می‌کنیم.
پگاه تمیمی، پرهام تمیمی، علی‌اصغر قادری،
دوره ۱۴، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۴۰۲ )
چکیده
اختلال در تنظیم RNA بلند غیرکدکننده ممکن است منجر به بیماری‌های مختلفی ازجمله سرطان شود. اخیراً بسیاری از lincRNAها به‌دلیل نقش مهم‌شان در ملانوم، Cutaneous Squamous Cell Carcinoma (CSCC) و Basal Cell Carcinoma (BCC) کشف شده‌اند. این RNA بلند غیرکدکننده در تکثیر سلول‌های سرطانی پوست، رگ‌زایی، تهاجم و متاستاز نقش دارند.
برخی از RNAهای بلند غیرکدکننده وجود دارند که در Nonmelanoma Skin Cancer (NMSC) تنظیم مثبتی دارند؛ از جمله PICSAR، PRECSIT، LINC۰۱۰۴۸، MALAT۱، LINC۰۰۳۱۹، AK۱۴۴۸۴۱ در SCC و H۱۹، CASC۱۵ و SPRY۴-IT در BCC. در مقابل، برخی از RNA بلند غیرکدکننده وجود دارند که در SCC تنظیم منفی می‌کنند؛ ازجمله TINCR، SMRT-۲ و LINC۰۰۵۲۰.
بسیاری از RNA غیرکد‌کننده‌ها به‌طور خاص در برخی بافت‌ها یا سلول‌ها بیان می‌شوند و برخی دیگر با مرحله‌بندی تومور، مقاومت دارویی و پیشآگهی ارتباط دارند ازاین‌رو، RNA غیرکدکننده می‌تواند بهعنوان ابزارهای تشخیصی و پیشآگهی در سرطان‌های پوست استفاده شود.
