زمینه و هدف: خارش یکی از ناتوان‌کننده‌ترین عوارض در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه می‌باشد که بر کیفیت زندگی این بیماران اثر منفی دارد. هدف از این مطالعه تعیین میزان شیوع خارش اورمیک و عوامل مرتبط در بیماران همودیالیزی مراجعه‌کننده به مراکز دیالیز استان گلستان بود.
روش اجرا: در این مطالعه‌ی مقطعی، تمامی 375 نفر بیمار همودیالیزی مراجعه‌کننده به هشت مرکز همودیالیز استان گلستان در سال 1388، با استفاده از روش سرشماری انتخاب و وارد مطالعه شدند. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌های اطلاعات دموگرافیک و خارش یوسیپویچ جمع‌آوری شدند. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری tمستقل و مربع کای انجام شد.
یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار سن بیماران 13.27±48.36 سال بود و 51.2% از بیماران مرد بودند. شیوع کلی خارش اورمیک48.3 % (181 نفر) بود. کمترین و بیشترین میزان شیوع خارش در بین مراکز بررسی‌شده به‌ترتیب 37.9% و 57.1% بود. 60.2% از بیماران خارش محدود داشتند و شایع‌ترین محل خارش، ناحیه‌ی پشت بدن (68.8%) بود. میزان شیوع خارش اورمیک با تعداد جلسات دیالیز بیماران در هفته 0.003 و سطح سرمی فسفر (0.001) ارتباط معنادار داشت.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که خارش اورمیک هنوز یکی از مشکلات شایع در بیماران همودیالیزی می‌باشد. اتخاذ راه‌کارهایی برای رفع یا کاهش این مشکل، ضروری به‌نظر می‌رسد.
