شراره رضائیان، حمیدرضا پوریانفر،
دوره 13، شماره 4 - ( 11-1401 )
چکیده
قارچ ریشی با نام علمی Ganoderma lucidum یک قارچ دارویی منحصربهفرد است که بیش از 4 هزار سال قدمت استفاده برای درمان بیماریهای مختلف در کشورهای آسیایی دارد. امروزه در اکثر نقاط دنیا از این قارچ در درمانهای مرتبط با طب سنتی استفاده میشود. اخیراً در میان فعالیتهای متنوع زیستی قارچ ریشی، اثرات مثبت آن در بهبود کیفیت پوست و درمان بیماریهای پوستی مورد توجه محققین قرار گرفته است. پلیساکاریدها و تریترپنها در زمره مهمترین متابولیتهای اثرگذار و اصلی این قارچ هستند که بهدلیل عملکرد آنتیاکسیدانی و ضدالتهابی خود در بحث درمان و بهداشت پوست حائز اهمیت است. این مقاله مروری به تجمیع آخرین دستاوردهای تحقیقاتی بر روی نقش این قارچ در بهداشت و درمان پوست میپردازد. تحقیقات متعدد نشان داده است که عصارههای قارچ ریشی در مواردی همچون تسریع ترمیم زخم، تسکین عفونتهای پس از سوختگی و پیشگیری از فلاپ پوست در اثر آسیب ایسکمی (خونرسانی مجدد) قابلیت دارد. تأثیر عصارههای قارچ ریشی بر جلوگیری و درمان چروکیدگی و تأثیر بر سفیدکردن پوست، آنها را به یک ماده طبیعی برای مراقبت از پوست تبدیل کرده است. همچنین مطالعات صورتگرفته بر روی اثرات قارچ ریشی در درمان برخی از بیماریهای پوستی نظیر آتوپیک (درماتیک و اگزما)، سارکوئیدوز جلدی و کاربرد بالقوه این قارچ در درمان سرطان پوستی در این مقاله مروری بررسی شدهاند.
بهاره نوروزی، محمد جباری، زینب یاسین،
دوره 15، شماره 1 - ( 2-1403 )
چکیده
روزانه در سراسر جهان، ۱۶۰۰۰ مرگ بهدلیل آسیبدیدگی ناشی از زخم رخ میدهد که این امر، منجر به افزایش نگرانی در کشورهای با درآمد کم و متوسط شده است. امروزه با افزایش تقاضای مصرفکنندگان برای استفاده از ترکیبات بیولوژی طبیعی بهجای استفاده از ترکیبات شیمیایی مضر و سرطانزا، جلبکها بهعنوان یک جایگزین مؤثر بالینی پوست به بازار معرفی شدند. در واقع سهولت کشت و نیازهای غذایی کم، پلیساکاریدهای جلبکی را به جایگزینی جذاب برای پانسمانهای پیشرفته زخم تبدیل کرده است. میکرو و ماکروجلبکها، منبع جدیدی از پلیمرهای ساکاریدی زیستی برای بهبود و ترمیم زخم هستند. ماهیت آبدوست این پلیمرها بهدلیل ظرفیت بهدامانداختن مولکولهای آب در ساختار خود، هیدروژلهایی را میسازد که توانایی جذب و آزادسازی مایع بالایی دارند.
در این مقاله مروری، با مطالعه آخرین مقالات به بررسی برخی از پلیساکاریدهای جلبکها که بهعنوان پانسمان ترمیم زخم بسیار پرکاربرد هستند پرداخته میشود؛ مانند آلژیناتها، فوکوئیدانها، کاراگینانها، لامینارین، آگار ـ آگار و اولوان. این ترکیبات نهتنها بهعنوان بیومواد کاربردی برای تحویل کنترلشده دارو کاربرد دارند، بلکه برای تثبیت سلولی و آمادهسازی داربست برای مهندسی بافت نیز استفاده میشوند.