مجله دندانپزشکی

اخیرا با کاربرد ترمیمهای همرنگ غیرمستقیم، تحقیقات جهت یافتن ماده مناسب جهت چسباندن این ترمیمها وسعت زیادی یافته است. سیمانهای رزینی به لحاظ استحکام، زیبایی، و ضخامت لایه ای مطلوب، کاربرد مناسبی در این زمینه دارند و انواع آنها با سیستمهای مختلف پلیمریزاسیون (شیمیایی، نوری، Dual) بدین منظور توصیه شده اند؛ لیکن سیمانهای Dual cure به دلیل ادعای کارخانه ها مبنی بر این که پس از قطع نور، پلیمریزاسیون ادامه می یابد و در مناطقی که نور با شدت کافی نرسیده است، پلیمریزاسیون قادر به انجام است، توجه بیشتری را به خود جلب نموده است. استحکام و دوام ترمیمهای زیبایی غیرمستقیم تا حد زیادی به پلیمریزاسیون کافی سیمان چسباننده اش بستگی دارد و در صورتی که سیمان نوری و یا Dual cure مصرف شده، پلیمریزاسیون کافی نیابد، دوام ترمیم به خطر می افتد؛ لذا بررسی روند پلیمریزاسیون این سیمان در زمانهای پس از قطع نور و مقایسه آن با سیستمهای Self cure حائز اهمیت است. در این مطالعه روند پلیمریزاسیون سیمان Dual cure در دو حالت تحت تابش نور و بدون تابش نور مورد بررسی قرار گرفت و با رزینهای Self cure و Light cure مقایسه شد. نمونه هایی از سه ماده به ابعاد 1×5×10 میلیمتر ساخته شد. از هر گروه 3 نمونه و در مجموع 12 نمونه تهیه گردید. نمونه های Dual cure با تابش نور و Light cure به مدت 60 ثانیه تحت تابش نور از ورای بلوک پرسلنی به ابعاد 2×6×12 میلیمتر قرار گرفتند. نمونه ها در زمانهای مشخص Post mixing شامل 5، 10، 20، 30، 45 و 60 دقیقه و نیز 24 ساعت با روش طیف سنجی مادون قرمز (FTIR) مورد بررسی قرار گرفتند؛ سپس میانگین DC) Degree of Conversion) هر گروه محاسبه شد. با استفاده از آزمون آنالیز واریانس و آزمون Tukey-HSD با P<0.05 نتایج زیر به دست آمد: پلیمریزاسیون رزین Light cure پس از قطع نور بطور معنی دار ادامه پیدا نکرد، سیمان Dual cure پس از قطع نور به واکنش پلیمریزاسیون ادامه داد و روند آن با رزین Light cure و Self cure متفاوت بود. سیمان Dual cure بدون تابش نور به میزان محدودی پلیمریزه شد؛ ولی با نمونه Dual cure با تابش نور تفاوت معنی دار داشت. روند پلیمریزاسیون سیمان Dual cure با تابش نور با نمونه بدون تابش نور متفاوت بود؛ بنابراین رسیدن مقدار کافی نور برای پلیمریزه شدن سیمان Dual cure لازم است.