مجله دندانپزشکی

تئوری پروتزهای پارسیل با مسیر چرخشی از سالها قبل در طراحی پروتزهای پارسیل عنوان شده است، ولی اغلب دندانپزشکان این روش درمان را مورد توجه و استفاده قرار نمی دهند. در پروتزهای پارسیل متداول تمام رست ها همزمان و با یک مسیر نشست (Path of Insertion) (P.O.I) مشترک در محل خود می نشینند، در صورتی که در پروتزهای پارسیل با مسیر چرخشی ابتدا قسمت اول که شامل مرکز چرخش است در محل خود نشسته، سپس بیمار پارسیل را چرخانیده و قسمت دوم را در محل نهایی خود قرار می دهد. برای تامین گیر در پارسیل های با مسیر چرخشی، علاوه بر کلاسپ متداول از یک نگهدارنده مستقیم سخت به نام Rigid Retainer استفاده می شود که این نگهدارنده سخت در فضای اندرکاتی که در روشهای معمول بنام اندرکات های غیر مفید و یا مزاحم خوانده می شود قرار می گیرد. در این مقاله سعی شده تکنیک و روش کار، مزایا و معایب آن بیان شود.