مجله دندانپزشکی

بنظر می رسد تا چگونگی گرفتن پیوند استخوان حل نگردد و یا به عبارت ساده تر پیش بینی گرفتن پیوند 100% مسجل نشود، که این بررسی خود تا سال 2000 و یا شاید بیشتر به درازا خواهد کشید، حل اشکالات عارضه بین ریشه ای مسئله غامضی بوده و به فراخور شدت و ضعف آن درمانهائی پیشنهاد می گردد. ولی بخاطر آنکه ذهن خواننده بیشتر روشن شده و بتواند جدولی برای ارزیابی عوارض موجود داشته باشد، دانستن نکات زیرضروری بنظر می رسد. درمان عوارض بین ریشه ای استخوانی بستگی به نوع دندان مبتلا (کرسیهای پائین دارای پروگنوزیس بهتری هستند تا کرسیهای بالا) میزان تحلیل استخوان بین ریشه ای، میزان تحلیل استخوان دو سطوح مزیالی و دیستالی، بوکالی و لینگوالی و دسترسی عارضه بدرمان و بهداشت دارد. عوارض زیر را باید در پروگنوزیس دندانهائیکه دچار عارضه در سطوح بین ریشه ای هستند، دخالت دارند: 1) میزان تخریب استخوان- آیا عارضه قسمتی از استخوان بین ریشه ای را در برگرفته و با تمامی آنرا و یا به عبارت ساده تر عارضه نسبی است یا کلی، عمق آپیکالی عارضه چقدر است، بهتر است معاینات کلینیکی و هماهنگ کردن آن با کلیشه رادیوگرافی تواما صورت گیرد. 2) وضعیت استخوان در سطوح بوکالی، لینگوالی یا مزیالی و دیستالی. اگر استخوان در این سطوح بالنسبه سالم و یا قابل درمان باشد، کوشش به منظور نجات دندان مجاز است. 3) میزان لقی دندان- لقی درجه 2 و 3 دارای پروگنوزیس خوبی نمی باشد مگر آنکه لقی برطرف گردد، همچنین به طول ریشه و نسبت تاج به ریشه باید توجه داشت. 4) زاویه انحراف ریشه دندان باید مدنظر قرار گیرد، هر قدر ریشه ها نسبت بهم تباین داشته باشند، پروگنوزیس نگاهداری آنها بهتر، و بالعکس هر قدر ریشه ها بیکدیگر نزدیکتر باشد شانس نگاهداری آنها کمتر می گردد. اگر ریشه ها در طول مسیر و یا در انتهای آپکس با یکدیگر یکی شده باشند، پروگنوزیس نگاهداری آنها بدتر است. 5) وضع سلامتی دندانهای مجاور وقتیکه دندانهای مجاور دندان مورد نظر از نقطه نظر پریو، دارای وضع خوبی باشند میبایست کشیدن دندان مبتلا را مورد توجه قرار داد. 6) قرارگیری دندان در قوس فکی می توان دندانهای مجزا و یا به عبارت دیگر دندانهائیکه دارای مجاورت دندانی نمی باشند و یا دندانهائیکه در قسمت عقب فک قرار گرفته و از نقطه نظر پایه پروتز دارای اهمیت اند بعلاوه بیمار دارای بهداشت خوبی است نگاهداشت. 7) سن و سلامتی بیمار- در سنین بالا، که معمولا عمر بیمار کوتاهتر است، کشیدن دندان باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد. 8) بهداشت دهان و میزان ابتلا پوسیدگی، درمان در مواردی جایز است که بهداشت بسیار خوب و میزان ابتلا پوسیدگی بالا نباشد. بطور کلی دندانهای دو ریشه ای بهتر از دندانهای 3 ریشه ای به درمان جواب می دهند البته استثنائاتی نیز وجود دارد، مثلا در پرمولرهای اول بالا، با وجود آنکه دارای دو ریشه هستند، مع الوصف وضع چندان روشنی از نقطه نظر درمانی، به خاطر گیر پلاک ندارند. بامید موفقیتهای بیشتر و درمان این قبیل عوارض در سالهای آینده باید بود.