زمینه و هدف: هدف از این مطالعه بررسی تأثیر افزودن رزین هیدروفوب پس از استفاده از دنتین باندینگ‌های نسل‌های مختلف بر میزان نانولیکیج بود.
روش بررسی: 20 دندان مولر سوم انسان انتخاب شد. دندان‌ها به صورت تصادفی به 4 گروه 5 تایی شامل دنتین باندینگ‌های نسل چهار، نسل پنج، نسل شش و نسل هفت تقسیم شدند. سپس تاج دندان‌ها از ناحیه CEJ قطع شد و هر یک از نمونه‌ها با برشی مزیو دیستالی به دو نیمه تقسیم شد، یک نیمه برای کاربرد دنتین باندینگ بدون افزودن رزین هیدروفوب و نیمه دیگر برای کاربرد همان دنتین باندینگ با افزودن رزین هیدروفوب به کار رفت. پس از آن کامپوزیت به سطح نمونه‌ها اضافه شد. پس از قرار دادن نمونه‌ها در نیترات نقره میزان نانولیکیج توسط SEM ارزیابی شد و نتایج با آزمون Repeated Measurement مورد تحلیل آماری قرار گرفتند (05/0=α).
یافته‌ها: در تمام گروه‌ها افزودن رزین هیدروفوب سبب کاهش میزان نانولیکیج شده بود. این کاهش در مورد دنتین باندینگ‌های توتال- اچ بیش از دنتین باندینگ‌های سلف- اچ بود (05/0P>). در بیشتر نواحی مورد مطالعه نانولیکیج مشاهده شده در ادهزیوهای توتال- اچ بیش از سلف- اچ‌ها بود. در کل نواحی مورد مطالعهClearfil S³ bond که یک ادهزیو سلف- اچ دو مرحله‌ای است پس از افزودن رزین هیدروفوب کمترین نانولیکیج را نشان داد.
نتیجه‌گیری: در تمام گروه‌ها افزودن رزین هیدروفوب سبب کاهش نانولیکیج در ضخامت لایه هایبرید شد که این کاهش در گروه‌های توتال- اچ بارز بود.
