زمینه و هدف: تاکنون انواع مختلفی از داربست‌ها در مهندسی بافت‌های سخت معرفی شده‌اند و تحقیقات در جهت شناسایی بهترین داربست‌های ممکن همچنان ادامه دارد. هدف از این تحقیق بررسی اثر افزودن درصدهای مختلف ژلاتین به دو نوع داربست کیتوسان بتا تری کلسیم فسفات و کیتوسان بتا تری کلسیم فسفات هیدورکسی آپاتیت، بر روی مورفولوژی و میزان جذب آب داربست‌ها و همچنین چسبندگی و درصد حیات سلول‌های بنیادی پالپ دندان بر روی داربست‌ها بود.
روش بررسی: داربست‌های حاوی درصدهای مختلف ژلاتین به روش خشکاندن انجمادی تهیه شد. سپس به منظور تعیین میزان جذب آب در داربست‌ها از تست نسبت تورم استفاده شد. چسبندگی سلول‌ها و درصد حیات سلول‌ها بر روی داربست‌ها با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی و تست MTT (Dimethyl-thiazol-diphenyltetrazolium bromide) مورد بررسی قرار گرفت. از آزمون‌های آماری واریانس یک طرفه (ANOVA) و پس آزمون Tukey جهت مقایسه نتایج استفاده شد و 05/0 P< معنی‌دار درنظر گرفته شد.
یافتهها: داربست C/TCP و داربست‌های حاوی 20% ژلاتین میزان تورم خوبی را نشان دادند. ساختار تخلخل‌های متفاوتی در داربست‌ها مشاهده شد. چسبندگی، تکثیر و شکل سلول‌های بنیادی پالپ دندان بر روی داربست‌های C/TCP ، C/TCP حاوی 20% ژلاتین و C/TCPHA در مقایسه با سایر داربست‌ها به طور معنی‌داری بیشتر بود ) 05/0 (P< .
نتیجه‌گیری: براساس نتایج این مطالعه و با درنظر گرفتن محدودیت‌های مطالعات آزمایشگاهی، افزودن ژلاتین به داربست‌های C/TCP و C/TCPHA باعث افزایش چسبندگی و پرولیفراسیون سلول‌های بنیادی پالپ دندان بر روی این داربست‌ها نخواهد شد.
