مجله دندانپزشکی

هدف: مطالعه حاضر با هدف اندازه‌گیری‌ مقاومت‌ فشاری‌، زمان‌ سخت‌شدن‌ و ارزیابی قابلیت‌ انحلال‌ و تجزیه‌پذیری‌ سیمان‌های‌ اوژنول‌- اکسید روی‌، فسفات‌ روی‌ و پلی‌کربوکسیلات‌ محصولات تولید داخل‌ انجام شد.

روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی، نمونه‌‌های مورد استفاده از تولیدات یک‌ شرکت‌ داخلی به عنوان نمونه‌های آزمون و نمونه‌های شرکت Harvard آلمان به عنوان شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. برای‌ اندازه‌گیری‌ مقاومت‌ فشاری‌ هر سه‌ نوع‌ سیمان‌، با استفاده‌ از محاسبات‌ آماری‌ از یازده نمونه‌ استفاده‌ شد. برای‌ اندازه‌گیری‌ زمان‌ سخت‌ شدن‌ سیمان‌ اوژنول- اکسید روی‌، از شانزده نمونه‌ و برای‌ دو نوع‌ سیمان‌ دیگر از یازده نمونه‌ استفاده‌ شد. اندازه‌گیری‌ قابلیت‌ انحلال‌ و تجزیه‌پذیری‌ فقط‌ برای‌ سیمان‌ اوژنول‌- اکسید روی‌ و با استفاده‌ از یازده نمونه‌ انجام‌ شد.  نتایج حاصل با مقادیراستاندارد مربوطه مقایسه گردید.

یافته‌ها: میانگین‌ مقاومت‌ فشاری‌ سیمان‌های‌ اوژنول- اکسید روی‌، فسفات‌ روی‌ و پلی‌ کربوکسیلات‌ روی‌ به‌ ترتیب 3/1± 58/12،
5±21/37 و1/2± 86/35 مگاپاسکال‌ حاصل گردید که‌ هیچ‌یک‌ با مقادیر استاندارد مطابقت‌ نداشت. زمان‌ سخت‌شدن‌ سیمان‌های‌ مذکور به‌ ترتیب‌ 71/0±04/29، 55/0±41/5 و 06/0±50/2 دقیقه‌ بود که‌ فقط‌ دو نوع‌ آخر با مقادیر استاندارد مطابقت‌ داشتند. قابلیت‌ انحلال‌ و تجزیه‌پذیری‌ سیمان‌ اوژنول‌- اکسید روی 1/1±‌ 44/8%  بود؛‌ این‌ ویژگی‌ نیز حائز شرایط‌ استاندارد نبود.

نتیجه‌گیری: با توجه‌ به‌ مقادیر به دست‌ آمده‌ و مقایسه‌ با مقادیر شاهد و استاندارد، نتایج حاصل بیانگر آن است که هیچ‌ یک‌ از سیمان‌های‌ مورد آزمایش‌ دارای‌ شرایط‌ استاندارد نمی‌باشند؛ بنابراین استفاده‌ از آنها توصیه‌ نمی‌شود.

  زمینه و هدف: علت اصلی اروژن قرار گرفتن در معرض اسید است. عوارض ناشی از اروژن کاربرد عوامل درمانی را ضروری می‌گرداند. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر محلول نانو هیدروکسی آپاتیت در رمینرالیزه شدن دندان متعاقب دمینرالیزه شدن آن با دلستر بود.

  روش بررسی: این مطالعه به روش تجربی آزمایشگاهی انجام شد. ریزسختی 18 دندان مولر سوم دایمی‌نهفته که به روش جراحی خارج شده بودند، اندازه‌گیری شد. سپس دندان‌ها در معرض دلستر قرار گرفته و میکروهاردنس ثانویه آن‌ها اندازه‌گیری شد. سپس دندان‌ها به 2 گروه، آب و محلول نانو هیدروکسی آپاتیت تقسیم شدند و 9 جفت دندان در 9 پلاک قرار داده شدند و هر پلاک در دهان 1 داوطلب قرار گرفت . داوطلبان دندان‌ها را در یک طرف 5 دقیقه در آب و در طرف مقابل 5 دقیقه در محلول نانو هیدروکسی آپاتیت برای 6 بار در روز به مدت 10 روز قرار دادند و میزان میکروهاردنس دندان‌ها اندازه‌گیری شد و تغییرات میکروهاردنس دندان‌ها در داخل و بین هر گروه با آزمون Paired t test آنالیز گردید.

  یافته‌ها: کاهش میکروهاردنس مینای دندان‌ها بعد از قرار گرفتن در معرض ماالشعیر معنی‌دار بود (04/0 P= ). ریزسختی 9 دندان بعد از قرار گرفتن در آب تغییر معنی‌داری نشان داد (012/0 P= ). ریزسختی 9 دندان بعد از قرار گرفتن در معرض محلول نانوهیدروکسی آپاتیت به طور معنی‌داری تغییر کرد (001/0 P= ).

  نتیجه‌گیری: براساس نتایج این مطالعه محلول 10 ٪ نانوهیدروکسی آپاتیت می‌تواند ضایعات اروزیو را ترمیم نماید.

  زمینه و هدف: هدف از این مطالعه، مروری بر تحقیقات انجام یافته در زمینه وضعیت اکسیدان/ آنتی اکسیدانی در سرم و بزاق بیماران مبتلا به آفت راجعه دهانی (RAS) بود.

  روش بررسی: با استفاده از واژه‌های کلیدی استوماتیت آفتی راجعه، آنتی اکسیدان، بزاق، هماتینیک و هماتینیک اسید، مقالات 10 سال گذشته و به طور عمده 3 سال اخیر (2010 تا 2013) استخراج شدند. از مجموع 37 مطالعه کلینیکی مورد بررسی، 18 مقاله موردی شاهدی بر روی بیماران مبتلا به RAS که حداقل 3 بار در سال دچار حملات آفتی می‌شدند، انتخاب گردیدند. مقالات مربوط به بیماری‌های سیستمیک و پریودنتال، کم خونی فقر آهن، مصرف داروها و استعمال دخانیات از مطالعه خارج گردیدند.

  بحث و نتیجه‌گیری: تقریباً در تمامی تحقیقاتی که پراکسیداسیون چربی‌ها را بررسی نموده‌اند، غلظت‌های سرولوژیکی و بزاقی MDA در بیماران آفتی نسبت به افراد سالم، افزایش مشهودی داشته و نقش ROS در اتیولوژی بیماری را نشان می‌دهند. از بین عناصر کمیاب خون، کاهش عناصر روی و سلنیوم و افزایش عنصر مس در بیماران در مقایسه با موارد کنترل مشاهده شده است. تحقیقات همگی حاکی از کاهش میزان SOD در سرم و افزایش این شاخص در بزاق بیماران مبتلا به RAS بوده است. تغییرات میزان کاتالاز و اسید اوریک در بیماران متناقض بوده، شاخص‌های آنتی اکسیدانی پاراکسوناز، آریل استراز و نیز ویتامین‌های A, E, C در سرم بیماران RAS نسبت به موارد کنترل پایین‌تر بوده است.

زمینه و هدف: مشخص کردن جنسیت از اهمیت اساسی در تعیین هویت برخوردار است. جمجمه شناسی نیز جزیی از این مقوله است و هدف از این مطالعه، اندازه‌گیری حجم سینوس اسفنویید با استفاده از تصاویر سی تی مولتی اسلایس به منظور تفکیک هویت جنسی بود.

روش بررسی: برای اندازه‌گیری حجم سینوس از تصاویر سی تی اگزیال سینوس‌های پارانازال با ضخامت اسلایس 3 میلی‌متر استفاده شد. برای این مطالعه 80 تصویر (40 مرد و 40 زن مسن‌تر از 18 سال) انتخاب شد. برای سنجش حجم سینوس اسفنوئید بیماران، از نرم‌افزار Digimizer که مخصوص آنالیز تصاویر دیجیتال است استفاده شد. حجم سینوس با استفاده از فرمول ]حجم= مجموع (ضخامت هر مقطع × مساحت هر مقطع)[ محاسبه شد و از آزمون آماری
Indipendant T-test برای تجزیه و تحلیل آماری استفاده شد.

یافته‌ها: میانگین حجم سینوس اسفنویید در مردان به صورت معنی‌داری بیشتر از زنان بود (001/0P=). نقطه برش cm³ 35/9 به دست آمد، به این معنا که 4/%63 حجم‌های اندازه‌گیری شده بیشتر از نقطه برش، مرد و 1/64% حجم‌های محاسبه شده کمتر از این مقدار، زن هستند.

نتیجه‌گیری: باتوجه به سطح زیر منحنی راک که 1/65% محاسبه شد حجم سینوس اسفنویید نمی‌تواند معیار مناسبی برای تفکیک مرد و زن از یکدیگر باشد. به عبارتی پیشگویی از روی نقطه برش  cm³35/9 درحد 1/65% به واقعیت نزدیک‌تر است.