مجله دندانپزشکی

با توجه به نقش موثر باکتریهای موضعی موجود در دهان در اتیولوژی بیماریهای پریودنتال تلاشهای متعددی جهت استفاده از داروهای آنتی میکروبیال جهت کنترل میکروبهای عامل بیماریهای پریودنتال انجام شده است. یکی از موارد ضدمیکروبی که مورد تائید ADA بوده و بصورت دهان شویه جهت درمان ژنژیویت و کاهش پلاک میکروبی استفاده می شود، کلروهگزیدین می باشد. کلروهگزیدین با اتصال و چسبندگی قوی به غالب نواحی دهان و آزاد شدن بطور آهسته باعث ایجاد محیطی ضدمیکروبی مداومی می گردد که از طریق خاصیت باکتریوسیدال که بلافاصله بعد ازاستفاده دارو ایجاد می شود و خاصیت باکتریواستاتیک که در دراز مدت به وقوع می پیوندد منجربه کاهش پلاک و ساده شدن ساختار پلاک شده و در نتیجه منجر به کاهش ژنژیویت و کنترل بیماریهای پریودنتال می شود.

بیماری لیکن پلان دهانی (OLP) یک بیماری مزمن شایع مخاط دهان می باشد که اتیولوژی، پاتوژنز و درمان قطعی آن تاکنون کاملا تثبیت نشده است. بیشترین توجه در پاتوژنز این بیماری به ایمنی با واسطه سلول T معطوف است. از آنجا که تومور نکروزیس فاکتور آلفا سیتوکائینی است که به طور اولیه در واکنشهای ایمونوپاتولوژیک با واسطه سلول T دخالت می نماید. می تواند در پاتوژنز OLP دخالت داشته باشد. به منظور اندازه گیری سرمی TNF-? در بیماران OLP کراتوتیک و مقایسه آن با همین میزان در افراد سالم، مطالعه ای از نوع مشاهده ای غیرمداخله ای و تحلیلی به روش مورد-شاهدی روی 30 بیمار OLP و 30 شخص سالم با استفاده از تکنیک ELISA طراحی گردید. پس از تجزیه و تحلیل داده ها، میانگین غلظت TNF-? در دو گروه مورد و شاهد به ترتیب 26.2 و 7.9 پیکوگرم در میلی لیتر محاسبه گردید که با P<0.005، اختلاف معنی دار تلقی گردید؛ به علاوه، بررسی ارتباط TNF-? با سن و جنس نشان داد که در سنین بالاتر میزان کمتری از TNF-? وجود دارد و همچنین در زنان میانگین TNF-? بالاتری مشاهده شد ولی در هر دو مورد اختلاف معنی داری از جهت آماری وجود نداشت. به طور خلاصه بیشتر بودن میانگین TNF-? در بیماران OLP کراتوتیک نسبت به گروه شاهد به عنوان مدرکی از دخالت این فاکتور در OLP مورد توجه قرار گرفت و چند درمان جدید نیز پیشنهاد گردیده است.