مجله دندانپزشکی

این مطالعه بر روی 25 دندان که در رادیوگرافی ضایعه پری اپیکال6-25) میلیمتری) داشتند صورت گرفت. دندانها در 7 گروه قرار داده شدند و تحت روت کانال تراپی و مداخله جراحی قرار گرفتند.  در این مطالعه، بررسی های هیستولوژیک ترمیم بافت پری آپیکال و ارزیابی رادیوگرافیک صورت گرفت  و نتایج به دست آمده نشان داد: ترمیم ضایعات پری آپیکال مدت کوتاهی پس از روت کانال( با یا بدون obturation) آغاز شد . این ترمیم شامل:
·         جایگزینی بافت گرانولاسیون با بافت همبندی و کاهش تعداد و تراکم سلول های التهابی
·         فعالیت فیبروبلاستیک و تمایز استئوبلاست ها،
·          تشکیل استئوئید و استخوان ترابکولار که این استخوان تازه تشکیل شده از اطراف ضایعه به طرف مرکز و سطوح ریشه کشیده می شود
·         رشته های نا منظم لیگامان پریودنتال بلافاصله بعد از اینکه استخوان ترابکولار به نواحی اپیکال می رسد به جهت اصلی خود بر می گردند و لامینا دورا را تشکیل می دهند.پاسخ های التهابی  ممکن است همزمان با تشکیل مجدد بافت های پری اپیکال و استخوان ادامه یابند. به نظر می رسد سلول های التهابی مزمن گاها در فضاهای مغز استخوان در استخوان تازه تشکیل یافته دیده می شوند.فعالیت سلولی و تشکیل استخوان در حضور اپیتلیوم پوشاننده مابین استخوان جدید و نوک ریشه  نشان داده شده است که میتواند نشانگر ترمیم کیست پری آپیکال باشد.

معالجات اندودنتیک بر مبنای تمیز ساختن کامل کانال ریشه و انسداد هرچه بهتر آن در کلیه ابعاد و به خصوص در ناحیه راس فورامن اپیکال استوار است. در این مطالعه عکس العمل بافت های پری اپیکال به مواد پرکننده رایج در درمان های اندودنتیک و ترمیم ضایعات علی رغم وجود مواد پرکننده اضافی در آن ناحیه نشان داده شده است. 25 دندان از بیماران 13-85 سال همراه با ضایعات نوک ریشه با منشا اندودنتال انتخاب شدند. دندان های بیماران به 7 گروه تقسیم شد (بر اساس زمان نمونه برداری از آپکس) و سپس دندانها روت کانال تراپی شدند. نمونه برداری از طریق جراحی انجام شد. نتایج: با آن که در 80% دندان های اندو شده ماده پرکردگی اضافی در ناحیه پری آپیکال وجود داشت در 100% آنها ترمیم و استخوان سازی ملاحظه گردید. کلاژن در اطراف ماده پرکردگی اضافی دیده شد. با وجود مواد پرکردگی اضافی در ناحیه پری آپیکال ترمیم با مشی طبیعی انجام ولی سلول های ژانت در اطراف خمیر سیلر و مواد رنگی هموسیدرین در آن نواحی دیده شد.

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA  

بمنظور بررسی کیفیت چند ماده مختلف بعنوان ماده پرکننده حفره نوک ریشه در جراحیهای اندودنتیکس مطالعاتی روی دندانهای بیرون آورده شده انجام گردید. دندانهای بیرون آورده شده انتخاب و پس از قطع قسمت تاج آنها معالجه رایج ریشه درمانی با استفاده از ماده گاتاپرگا و با تکنیک ساده صورت گرفت. نخست سه میلیمتر از نوک ریشه آنها قطع گردید، سپس نمونه ها به پنج گروه پانزده تائی (گروههای مطالعه) و دو گروه سه تائی (گروههای کنترل) تقسیم شدند. حفره ای به عمق سه سانتیمتر در نوک ریشه دندانهای مورد مطالعه در گروههای 2-3-4-5 ایجاد و با استفاده از مواد مورد مطالعه (آمالگام ویوادنت، آمالگام سینا، خمیر کاویت و خمیر کلتوسول) پر شدند. سپس گاتاپرکای موجود در محل قطع نمونه های گروه یک به کمک وسیله دستی نوک گرد فشرده و صاف گردید. نمونه ها بمدت 48 ساعت در ماده آبی رنگ متیلن قرار گرفتند و پس از سائیدن سطوح جانبی دندانها، میزان نفوذ ماده رنگی در طول مواد پرکردگی و فضای کانال از طریق استرئومیکروسکوپ مورد بررسی و سپس مورد ارزیابی آماری قرار گرفت. نتایج حاصله نشان داد که خمیر کولتوسول از دیگر مواد بهتر بوده اختلاف معنی داری را نسبت به آمالگام ویوادنت، آمالگام سینا و خمیر کاویت و ماده پر کننده گاتاپرکا آشکار می سازد (P<0.001).