اوریون بیماری حاد مسری، خودبخود محدود شونده، خوش خیم و با درصد بسیار بالا و نهایتا مرگ و میر بسیار اندک است. با نمای کلاسیک و بالینی در اکثر موارد بیماری همراه با ازدیاد حجم دردناک غده بزاقی پاروتید (بناگوشی) است. زمانی طولانی، بیماری به عنوان بیماری اختصاصی غده بزاقی شناخته می شد و بر همین اساس آن را پاروتیت اپیدمیک ابتلای محدود و لوکال غده پاروتید می نامیدند. عامل مولد ویروس است که بیشتر کودکان و نوجوانان را مبتلا می کند، علاوه بر غده بزاقی اعضای مختلف بدن، نظیر بیضه ها، تخمدانها، سیستم اعصاب مرکزی، پانکراس، قلب، کلیه، تیروئید و غیره را نیز آلوده می کند. نهایتا در تحقیقات انجام یافته مشخص شد که این بیماری محدود به غدد بزاقی نبوده بلکه عکس العملهای عمومی و ژنرالیزه در بدن می باشد که پاروتیت فقط نمای شایع کلینیکی بیماری این عفونت می باشد. در بررسی و تحقیق انجام یافته بر روی 21 مورد بیمار که در بیمارستان امام تحت نظر بودند نتایج حاصله با یافته های مختلف مراکز علمی بین المللی مطابقت دارد مگر در مورد درصد مبتلایان که احتمالا ناشی از عدم واکسیناسیون همه گیر در ایران می باشد.
