جستجو در مقالات منتشر شده


6 نتیجه برای روحانی
بررسی ریزنشت و فاصله مواد چسبنده عاجی متفاوت در ترمیم های آمالگام پر مس
مرجانه قوام نصیری، فاطمه ملک نژاد، آرمیتا روحانی، مجید اکبری،
دوره 16، شماره 2 - ( 2-1382 )
چکیده
بیان مساله: در زمینه ایجاد تطابق کامل بین دندان و آمالگام تلاشهای زیادی انجام شده است. هدف: این مطالعه با هدف ارزیابی ریزنشت و فاصله ترمیم های آمالگام با استفاده از مواد چسبنده عاجی Syntac و One Coat Bond و Excite به عنوان لاینر در زیر آمالگام انجام شد.
 روش بررسی: تعداد 144 عدد دندان کانین انسانی سالم انتخاب و سپس در آنها حفره های کلاس 5 با لبه مینایی و عاجی تهیه شد؛ از مواد چسبنده عاجی Syntac و One Coat Bond و Excite طبق دستور کارخانه سازنده به عنوان لاینر استفاده گردید. جهت ترمیم از آمالگام های Oralloy و Cinalloy بدون فاز گاما 2 پرمس اسفریکال و Aristaloy بدون فاز گاما 2 Amixed استفاده گردید. از لاینر Copalite در گروه کنترل استفاده شد. بعد از 30 روز نگهداری در بزاق مصنوعی در 37 درجه سانتیگراد، نمونه ها به میزان 4000 مرتبه سیکل حرارتی شد. میزان ریزنشت توسط نفوذ رنگ فوشین بازی ارزیابی سپس طبقه بندی شد. میزان فاصله با میکروسکوپ الکترونی بررسی گردید. برای تحلیل نتایج از آزمونهای آماری پیرسون و X² استفاده شد.
یافته ها: هیچ کدام از سیستم های ادهزیو حذف کامل ریزنشت را نشان ندادند. بین فاصله و ریزنشت ارتباط مثبت وجود داشت (P<0.05)؛ همچنین بین لاینرها از نظر میزان فاصله و ریزنشت اختلاف معنی داری (P<0.05) وجود داشت. One Coat Bond و Syntac کمترین میزان ریزنشت را نسبت به دیگر گروهها نشان دادند. عرض فاصله توسط One Coat Bond و Syntac به ترتیب 0.35 و 0.3 میکرون در عاج و 0.2 و 0.1 میکرون در مینا بود. عرض فاصله توسط Excite و Copalite به ترتیب 1.3 و 1.36 میکرون در عاج و 0.3 و 0.6 در مینا بود. نوع آمالگام بر ریزنشت و فاصله تاثیر معنی داری نداشت (P>0.05).
نتیجه گیری: One Coat Bond و Syntac میزان نشت کمتر و فاصله کمتری را نسبت به Excite و Copalite نشان دادند.

ساخت پروتز کامل Sectional با استفاده از طراحی فریم فلزی جهت درمان بیمار مبتلا به میکروستومیا
احمد روحانیان، قاسم امتی شبستری،
دوره 23، شماره 1 - ( 4-1389 )
چکیده
میکروستومیا به عنوان کوچکی غیرطبیعی مدخل دهان شناخته می‌شود. این حالت می‌تواند از عواملی همچون ترومای ناشی از سوختگی شیمیایی، الکتریکی و ترومای ناشی از جراحی ایجاد شود. درمان پروتزی بیماران مبتلا به میکروستومیا در تمام مراحل درمان از قالب‌گیری اولیه تا طراحی نهایی پروتز به علت محدودیت بار نمودن دهان با مشکلاتی همراه است. با مرور مقالات گذشته می‌توان دریافت که روش‌های گوناگونی جهت ایجاد اجزا چند قطعه‌ای در مراحل قالب‌گیری و رکورد گیری ارائه شده است. همچنین طرح‌هایی مانند پروتزهای Swing hinge و یاCollapsible  در ساخت پروتز نهایی برای مقابله با این مشکلات ارائه شده که با مشکلاتی از جمله هزینه بالا، مراحل ساخت پیچیده‌تر و شرایط استفاده و نگهداری مخصوص به خود مواجه‌اند. مقالاتی در ارتباط با ساخت پروتز‌های چند قطعه‌ای با طرح‌های گوناگون ارائه شده‌اند. هدف این مطالعه ارائه روشی جدید و در دسترس جهت ساخت پروتز دو قطعه‌ای در بیماران مبتلا به محدودیت باز نمودن دهان است. در این مطالعه با استفاده از ترکیب طراحی پروتز پارسیل فلزی کروم کبالت همراه با طرح پروتز کامل، تکنیکی جهت ساخت پروتز دو قطعه‌ای (Sectional) در درمان یک بیمار مبتلا به محدودیت باز نمودن دهان ناشی از ترومای جراحی ارائه شده است. استفاده از طرح ترکیبی پروتز کامل و پارسیل، روشی مؤثر و در دسترس برای درمان بیماران بی‌دندان مبتلا به میکروستومیا می‌باشد.


بررسی اثر تغییرات دمایی محیط د‌هان در جریان مصرف مواد نوشیدنی سرد و گرم بر دمای ایمپلنت
محمود کاظمی، سعید نوکار، احمد روحانیان، عادل پژو‌هان،
دوره 26، شماره 4 - ( 11-1392 )
چکیده

  زمینه و هدف: تغییرات دمایی قابل توجه در محیط د‌هان می‌تواند به ایمپلنت‌‌های قرار گرفته در درون استخوان نیز منتقل و پیش‌آگهی درمان را تحت تأثیر قرار دهد. تا بدان جا که برخی محققان، تصحیح عادات تغذیه افراد بعد از دریافت درمان ایمپلنت را توصیه کرده‌اند. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر تغییرات دمایی محیط د‌هان به دنبال مصرف مواد غذایی مختلف بر دمای ایمپلنت انجام شد.

  روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی، 3 بیمار واجد شرایط برای دریافت ایمپلنت انتخاب و 2 ماه بعد از جراحی قرار دادن ایمپلنت، مورد آزمایش قرار گرفتند. دمای داخلی ایمپلنت‌‌ها در بیماران و به دنبال مصرف مایعات سرد و گرم با استفاده از سنسور متصل به ترمومتر اندازه‌گیری شد. سپس تغییرات دمایی اندازه‌گیری شده در طول زمان با استفاده از آزمون ناپارامتری Friedman مورد قضاوت آماری قرار گرفت.

  یافته‌‌‌ها: به دنبال مصرف مایعات گرم، دمای ایمپلنت‌‌ها به صورت معنی‌دار و صعودی در طول زمان افزایش پیدا کرده بود (009/0 P= ). همچنین، بعد از مصرف نوشیدنی‌‌های سرد، دمای ایمپلنت‌‌ها به صورت معنی‌دار و نزولی در طول زمان کاهش یافته بود (004/0 P= ). بیشترین دمای ثبت شده در ایمپلنت‌‌ها بعد از نوشیدن مایعات گرم برابر 57/41 درجه سانتی‌گراد و حداقل آن برابر 77/36 درجه سانتی‌گراد گزارش شد. همچنین، حداکثر دمای ایمپلنت‌‌ها بعد از نوشیدن مایعات سرد برابر 13/34 درجه سانتی‌گراد و حداقل آن نیز برابر 83/26 درجه سانتی‌گراد بود.

  نتیجه‌گیری: به نظر نمی‌رسد دما‌‌های ثبت شده در تحقیق حاضر بتواند پیش‌آگهی درمان‌‌های ایمپلنت را تضعیف نماید، هرچند نوشیدن مایعات خیلی داغ و سرد ممکن است یکی از عوامل تضعیف کننده پیش‌آگهی درمان ایمپلنت بوده و درنتیجه، باید هشدار‌‌های لازم به بیماران داده شود.


مقایسه استحکام باند ریزبرشی سرامیک‌های Cercon و Zirkonzahn با دو نوع سمان رزینی
سعید نوکار، امیر عزیزی، احمد روحانیان،
دوره 27، شماره 1 - ( 1-1393 )
چکیده

  زمینه و هدف: امروزه استفاده از رستوریشن‌های تمام سرامیک به علت خواص فیزیکی آن‌ها همچون ترانسلوسنسی و ظاهری زیبا افزایش یافته است. مطالعات زیادی اثر روش‌های متنوع آماده‌سازی سطح را بر روی استحکام باند زیرکونیا با سمان‌های رزینی بررسی کرده‌اند. هدف مطالعه حاضر مقایسه میزان استحکام باند ریزبرشی دو نوع کور زیرکونیایی Cercon و Zirkonzahn با دو نوع سمان رزینی Panavia F2 و Rely x unicem2 پس از انجام ترموسایکلینگ، بود.

  روش بررسی: در این مطالعه، 24 نمونه مستطیل شکل از هر یک از دو گروه زیرکونیای Cercon و Zirkonzahn تهیه شد. پس از سندبلاست، توسط دو سمان رزینی Panavia F2 و Rely x unicem2 به استوانه‌های کامپوزیتی با ابعاد mm2 3×1 متصل شدند. نمونه‌ها به میزان 5000 سیکل تحت ترموسایکلینگ قرار گرفتند. سپس استحکام باند ریزبرشی آن‌ها با دستگاه Universal testing machine اندازه‌گیری شد. پس از اندازه‌گیری استحکام باند ریزبرشی برای تعیین نوع شکست نمونه‌ها توسط استریومیکروسکوپ مشاهده شدند. از روش Two-way ANOVA برای تحلیل و آنالیز داده‌ها استفاده شد.

  یافته‌ها: نوع سرامیک تأثیر معنی‌داری بر روی استحکام باند ریزبرشی نداشت (317/0= P ). بالاترین استحکام باند در هر دو نوع کور زیرکونیایی مربوط به سمان Rely x unicem2 بود (035/0= P ). نوع شکست در تمامی نمونه‌ها از نوع Adhesive بین سمان و سرامیک بود.

  نتیجه‌گیری: انتخاب سمان مناسب تأثیر مستقیم بر روی موفقیت رستوریشن دارد.


مقایسه مقاومت به سایش سه نوع دندان مصنوعی کامپوزیتی با یک نمونه از دندان‌های مصنوعی آکریلی
علیرضا ‌هاشمی آشتیانی، علی روحانی، سارا خلقی،
دوره 31، شماره 1 - ( 3-1397 )
چکیده
زمینه و هدف: مقاومت دندان‌های مصنوعی در برابر سایش ، تأثیر زیادی در دوام و طول عمر دست دندان دارد. هدف از این پژوهش ارزیابی و مقایسه میزان سایش سه نوع دندان مصنوعی کامپوزیتی با نمونه آکریلی بود.
روش بررسی: در این پژوهش از چهار نوع دندان مصنوعی شامل یک نوع آکریلی (ایوکلار) و سه نمونه کامپوزیتی (ایوکلار، اپل و یاماهاچیتا) استفاده شد. 10 دندان مصنوعی پره مولر فک بالا از هر نوع دندان مصنوعی ، در آکریل خود سخت شونده ثابت شدند و آزمون سایش به تعداد 1000 و 2000 چرخه انجام شد. ارتفاع و وزن دندان‌ها قبل و بعد از هر سری سایش توسط یک میکروسکوپ نوری و ترازوی دیجیتال با دقت 001/0 گرم اندازه‌گیری شد. داده‌ها به وسیله آزمون آماری ANOVA و آزمون تکمیلی Duncan مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند (05/0=P).
یافته‌ها: در در تعداد چرخه‌های 1000 و 2000 دور تفاوت معنی‌داری بین میانگین سایش دندان‌های کامپوزیتی و آکریلی ایوکلار از نظر ارتفاع وجود نداشت (05/0<P) ولی این تفاوت بین سایر دندان‌ها معنی‌دار بود (05/0P<). در 1000 و 2000 دور تفاوت معنی‌داری بین میانگین کاهش وزن نمونه‌ها بین هر چهار گروه دندانی وجود داشت (05/0P<). همچنین در این بررسی مشخص شد که دندان کامپوزیتی و آکریلی ایوکلار به طور معنی‌داری کمترین سایش را نسبت به سایر دندان‌ها داشتند و بیشترین سایش مربوط به دندان کامپوزیتی یاماهاچیتا بود.
نتیجه گیری: یافته‌های حاصل از این مطالعه پیشنهاد می‌کند که دندان‌های مصنوعی کامپوزیتی یا آکریلی ایوکلار می‌توانند گزینه‌های مناسب‌تری نسبت به سایر دندان‌های استفاده شده در این تحقیق برای کاربرد در کیس‌های با احتمال سایش بیشتر باشند.
 

بررسی تأثیر استفاده از رزین هیدروفوب به دنبال کاربرد انواع مختلف سیستم‌های باندینگ عاجی بر نانولیکیج ترمیم‌های کامپوزیتی
محمد جواد مقدس، احسان روحانی، سارا مجیدی نیا، نجمه اجرتی، نگین وطن پرست،
دوره 31، شماره 4 - ( 11-1397 )
چکیده

زمینه و هدف: هدف از این مطالعه بررسی تأثیر افزودن رزین هیدروفوب پس از استفاده از دنتین باندینگ‌های نسل‌های مختلف بر میزان نانولیکیج بود.
روش بررسی: 20 دندان مولر سوم انسان انتخاب شد. دندان‌ها به صورت تصادفی به 4 گروه 5 تایی شامل دنتین باندینگ‌های نسل چهار، نسل پنج، نسل شش و نسل هفت تقسیم شدند. سپس تاج دندان‌ها از ناحیه CEJ قطع شد و هر یک از نمونه‌ها با برشی مزیو دیستالی به دو نیمه تقسیم شد، یک نیمه برای کاربرد دنتین باندینگ بدون افزودن رزین هیدروفوب و نیمه دیگر برای کاربرد همان دنتین باندینگ با افزودن رزین هیدروفوب به کار رفت. پس از آن کامپوزیت به سطح نمونه‌ها اضافه شد. پس از قرار دادن نمونه‌ها در نیترات نقره میزان نانولیکیج توسط SEM ارزیابی شد و نتایج با آزمون Repeated Measurement مورد تحلیل آماری قرار گرفتند (05/0=α).
یافته‌ها: در تمام گروه‌ها افزودن رزین هیدروفوب سبب کاهش میزان نانولیکیج شده بود. این کاهش در مورد دنتین باندینگ‌های توتال- اچ بیش از دنتین باندینگ‌های سلف- اچ بود (05/0P>). در بیشتر نواحی مورد مطالعه نانولیکیج مشاهده شده در ادهزیوهای توتال- اچ بیش از سلف- اچ‌ها بود. در کل نواحی مورد مطالعهClearfil S³ bond  که یک ادهزیو سلف- اچ دو مرحله‌ای است پس از افزودن رزین هیدروفوب کمترین نانولیکیج را نشان داد.
نتیجه‌گیری: در تمام گروه‌ها افزودن رزین هیدروفوب سبب کاهش نانولیکیج در ضخامت لایه ‌هایبرید شد که این کاهش در گروه‌های توتال- اچ بارز بود.
 

صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دندانپزشکی می‌باشد.

طراحی و برنامه نویسی: یکتاوب افزار شرق

© 2024 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by: Yektaweb