مجله دندانپزشکی

---

آماس حاد اصلی ترین علت دردهای پس از درمان ریشه است و داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) سبب کاهش این آماس می شوند. هدف از این مطالعه بررسی هیستوپاتولوژیک تجویز سیستمک ایبوپروفن بر روند آماس حاد بافت پری آپیکال به دنبال درمان ریشه در گربه بود. در این مطالعه از 56 دندان کانین 14 گربه استفاده شد که نمونه ها به سه گروه آزمایش، کنترل مثبت و کنترل منفی تقسیم شدند. در گروه آزمایش از 24 دندان 6 گربه استفاده شد که حیوانات از 36 ساعت قبل از درمان ریشه، بروفن را به صورت خوراکی دریافت کرده بودند. گروه کنترل مثبت نیز شامل 24 دندان از 6 گربه با دندانهای درمان ریشه شده، بدون دریافت دارو بود. گروه کنترل منفی شامل 8 دندان از 2 گربه با دندانهای دست نخورده بود. حیوانات در فواصل زمانی 6، 12 و 24 ساعت وایتال پروفیوژن شدند و پس از انجام مراحل دکلسیفیکاسیون و رنگ آمیزی، مقاطع هیستولوژیک 6 میکرونی آماده شد. ناحیه پری اپیکال نمونه ها از نظر شدت ارتشاح سلولهای آماسی، ادم، وازودیلاتاسیون و میزان گسترش آماس در بافت اطراف مورد بررسی قرار گرفت. نمونه کنترل منفی جهت مقایسه بافت پری اپیکال دست نخورده مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون غیر پارامتری Mann Whitney تجزیه و تحلیل نتایج زیر حاصل شد: در نمونه های 6 ساعته بین گروه آزمایش و کنترل مثبت از نظر کاهش شدت ادم، ارتشاح سلولهای آماسی و دیلاتاسیون عروقی تفاوت معنی دار بود. در نمونه های 12 ساعته تفاوت متغیرها بین دو گروه آزمایش و کنترل مثبت معنی دار نبود؛ هر چند که دارو موجب کاهش آماس شده بود. در نمونه های 24 ساعته نیز در گروه آزمایش تغییرات عروقی و گسترش آماس در بافت اطراف به طور معنی داری کاهش یافته بود. طبق نتایج حاصل از این مطالعه تغییرات عروقی و ادم و گسترش آماس در فضاهای اطراف بدون توجه به زمان با تجویز دارو کاهش قابل توجهی داشت.

---

زمینه و هدف: تغییر رنگ ترمیم‌های کامپوزیتی عمده‌ترین عامل در تعویض این ترمیم‌ها است. هدف از این مطالعه ‌ارزیابی ثبات رنگ کامپوزیت پس از Rebonding با استفاده از دو ماده چسبنده مختلف بود.

روش بررسی: تعداد 45 نمونه دیسک کامپوزیتی تهیه و سطح نمونه‌ها با استفاده از دیسک و لاستیک پرداخت شدند. سپس نمونه‌ها به سه گروه تقسیم شدند (15=n). در گروه اول: هیچ مرحله دیگری انجام نشد. در گروه 2: دیسک‌های کامپوزیتی با ارتوفسفریک اسید 37% اچ شدند، سپس از عامل باندینگ Margin-bond جهت Rebonding استفاده شد. در گروه 3: مراحل کار مانند گروه 2 بود، اما بعد از اچ، در سطح دیسک از ماده Permaseal استفاده شد. بعد از اندازه‌گیری اولیه اسپکتروفتومتریک، نمونه‌ها جهت aging به مدت 3 هفته در قهوه قرار گرفتند. سپس اندازه‌گیری مجدد اسپکتروفتومتریک انجام شد. جهت آنالیز آماری داده‌ها از تست ANOVA و تست Tukey با سطح معنی‌داری 05/0P< استفاده شد.

یافته‌‌ها: طبق نتایج به دست آمده، میانگین تغییرات کلی رنگ E)Δ( در گروه 1: (34/0±4/1)، گروه 2: ( 51/1±24/5) و گروه 3: (34/1±44/7) بود. در مقایسه دو دویی گروه‌ها با همدیگر (001/0>P) اختلاف کاملاً معنی‌دار بود.

نتیجه‌گیری: درصورتیکه از مواد چسبنده ذکر شده جهت Rebonding نمونه‌ها استفاده شود، باعث افزایش ثبات رنگ ترمیم‌های کامپوزیتی نمی‌گردد.