مجله دندانپزشکی

  زمینه و هدف : آزاد شدن اجزاء شیمیایی رزین‌‌های کامپوزیتی به محیط دهان می‌تواند دارای اثرات سوء روی سلامت انسان داشته باشد و همچنین دوام کلینیکی ترمیم‌ها را تحت تأثیر قرار دهد. هدف از این تحقیق، بررسی اثر مایعات مشابه غذا بر روی میزان آزاد شدن مونومرهای BisGMA ، TEGDMA و UDMA از دو نوع رزین کامپوزیتی P۶۰ و Gradia در محیط‌های اتانول ۲۵% و ۵۰% و ۷۵% و هپتان ۵۰% به مدت ۲۴ ساعت و ۷ روز بود.

  روش بررسی : تعداد ۴۰ نمونه از هر کامپوزیت تهیه شد. تعداد ۵ نمونه از هر کامپوزیت در لوله‌هایی با حجم cc ۲ محتوی محلول‌های مورد آزمایش به مدت ۲۴ ساعت و ۷ روز قرار گرفتند. سپس محتویات لوله‌ها جهت بررسی منومرهای آزادشده به دستگاه GC/MS (Gas Chromatography/Mass Spectroscopy) تزریق شدند. نتایج توسط تست‌های آماری Three way ANOVA و One way بررسی شدند. ۰۵/۰ P< سطح معنی‌داری در نظرگرفته شد.

  یافته‌ها: نتایج نشان داد که تنها منومر TEGDMA از تمامی نمونه‌ها آزاد شد. Gradia به صورت معنی‌داری TEGDMA بیشتری آزاد می‌کند. غلظت‌های بالاتر اتانول (۷۵%) موجب آزادسازی بیشتر منومر نسبت به غلظت‌های پایین‌تر می‌شود. از سوی دیگر هپتان نسبت به اتانول به طور کلی موجب آزادسازی کمتر منومر TEGDMA می‌شود. باافزایش زمان از ۲۴ ساعت تا ۷ روز، میزان منومر بیشتری آزاد می‌شود.

  نتیجه‌گیری: اتانول بیش از هپتان باعث آزادسازی منومرها می‌شود، همچنان که غلظت بالاتر اتانول تأثیر بیشتری در رهاسازی منومرها دارد. از سوی دیگر کامپوزیت Gradia بیش از P۶۰ سبب آزادسازی منومرها می‌شود. افزایش زمان نگهداری منومرها نیز باعث ادامه روند آزادسازی منومرها می‌گردد.

  زمینه و هدف: هدف از این تحقیق آزمایشگاهی، بررسی مقاومت در مقابل شکستگی ترمیم‌های آمالگام با پوشش کاسپی تاج دندان‌های درمان ریشه شده در مقایسه با سایر روش‌های ترمیمی مستقیم بود.

  روش بررسی: در این تحقیق از ۴۰ دندان پری‌مولار اول ماگزیلای سالم در ۴ گروه آزمایشی استفاده شد (۱۰ دندان در هر گروه). بدین ترتیب که پس از درمان ریشه حفره‌های MOD تراش داده شده و فقط در گروه چهارم کوتاه کردن کاسپ‌ها در هر دو کاسپ انجام شد. گروه ۱ (S) : شامل دندان‌های سالم (شاهد). گروه ۲ (Co) : شامل ترمیم حفره‌های MOD توسط باندینگ و کامپوزیت. گروه ۳ (Am-B) : شامل ترمیم حفره‌های MOD توسط باندینگ و آمالگام و گروه۴ (Am-CC) : ترمیم دندان‌ها با آمالگام و پوشش کاسپی بود. پس از ترمیم دندان‌ها به مدت ۱۰۰ روز در آب معمولی و دمای محیط نگهداری شده، سپس Thermocycling به تعداد ۵۰۰ طسیکل بین دو دمای (۱ ± ۵/۵) و (۱ ± ۵۵) انجام شد. سپس نمونه‌ها در دستگاه سنجش خواص مکانیکی مواد
(Instron, ۱۱۹۵ UK) با اعمال تنش فشاری با سرعت ۵/۰ میلی‌متر در دقیقه و در محدوده نیروی N ۲۰۰۰ نیوتن، تحت آزمایش سنجش مقاومت در مقابل شکستگی قرار گرفتند. طرح شکستگی در ۴ گروه مورد بررسی توسط استریوسکوپ بررسی شد. پس از انجام آزمون توزیع نرمال میانگین انحراف معیار و ضریب تغییرات برای تمامی گروه‌ها محاسبه شده و آزمون آنالیز آماری واریانس یک طرفه و سپس آزمون مقایسه چندگانه داده‌ها (Scheffe) انجام شد.

  یافته‌ها: بیشترین مقاومت در مقابل شکستگی در گروه ۴ (Am-cc) N) ۲۷/۲۳ ± ۹۷۶) مشاهده شد که با دندان سالم تفاوت معنی‌داری نداشت (۰۵/۰ P> ). کمترین مقاومت در مقابل شکستگی در گروه ۲ (Co) N) ۴۰/۱۳۷ ± ۳۸۴) مشاهده شد که با گروه ۳ (Am-B) تفاوت معنی‌داری نداشت (۰۵/۰ P> ) میزان مقاومت در مقابل شکستگی در گروه آمالگام با پوشش کاسپی به صورت معنی‌داری از گروه‌های ۲ و ۳ بالاتر بود (۰۵/۰ P< ). طرح شکستگی در گروه ۱ (s) به صورت cohesive در دندان، در گروه ۲ (Co) به صورت adhesive و cohesive ، در گروه ۳ (Am-B) به صورت adhesive و cohesive ، در گروه ۴ (Am-cc) به صورت cohesive در ماده ترمیمی مشاهده شد.

  نتیجه‌گیری: بیشترین مقاومت در مقابل شکستگی در دندان‌های ترمیم شده با آمالگام به فرم پوشش کاسپی مشاهده شد.