زمینه و هدف: تفاوت ساختاری دندانهای شیری در مقایسه با دندانهای دائمی موجب رسیدن سریع‌تر پوسیدگی به پالپ می‌شود و در نتیجه اقدام به درمان مؤثر را ضروری می‌سازد. هدف از مطالعه حاضر، تعیین میزان موفقیت انجام پالپوتومی دندانهای مولر شیری و عوامل مؤثر بر آن با استفاده از فرموکروزول توسط دانشجویان و دستیاران در بخش کودکان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهر همدان بود.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 113 کودک که قبلاً دندانهای مولر شیری آن‌ها پالپوتومی شده بود (30 کودک توسط دستیاران و 83 کودک توسط دانشجویان) به طور تصادفی و بر اساس زمان مراجعه (حداقل 12 ماه پس از انجام درمان) از نظر معیارهای موفقیت کلینیکی و رادیوگرافی مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند. اطلاعات به دست آمده به وسیله نرم‌افزار SPSS20 و آزمون‌های مجذور کای و آمار توصیفی مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: موفقیت انجام پالپوتومی دندانهای مولر شیری 7/81 درصد، موفقیت دانشجویان دوره عمومی 3/79 درصد و دستیاران تخصصی 3/87 درصد بود. درصد موفقیت پالپوتومی به وسیله دانشجویان دوره عمومی در صورت استفاده از روکش استیل زنگ نزن (Stainless Steel Crown, S.S.C) در دندان مولر دوم و ماگزیلا به طور معنی‌دار بیشتر بود (05/0>P)، اما با سن و جنس ارتباط معنی‌داری نداشت (05/0<P). درصد موفقیت پالپوتومی به وسیله دستیاران تخصصی با جنس، سن، نوع ترمیم، نوع دندان و فک بیماران ارتباط معنی‌داری نداشت (05/0<P). در کل نیز درصد موفقیت در S.S.C، دندان مولر دوم و در ماگزیلا بیشتر بود. همچنین، میزان موفقیت پالپوتومی به وسیله دستیاران تخصصی به طور معنی‌داری بیشتر از دانشجویان دوره عمومی بود (05/0>P). بیشترین معیارهای عدم موفقیت پالپوتومی مربوط به تحلیل داخلی بود.
نتیجه‌گیری: پالپوتومی به وسیله فرموکروزول با استفاده از S.S.C در دندانهای مولر دوم و در ماگزیلا درصد موفقیت بیشتری دارد.
