زمینه و هدف: پوسیدگی‌های دندانی بر کیفیت زندگی کودکان و والدین، سلامت دهان و سلامت کلی تأثیر گذار هستند و می‌توانند با فعالیت‌های روزانه و رشد کودکان تداخل کنند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط میان شدت پوسیدگی‌های دندانی با کیفیت زندگی کودکان پیش دبستانی بود.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی، اپیدمیولوژیک توصیفی بر روی 145 نفر از والدین و کودکان پیش دبستانی 5-2 ساله ساکن شهر اهواز انجام گرفت. روش نمونه گیری در دسترس و از میان مراجعه کنندگان به دانشکده دندانپزشکی و مطب متخصص دندانپزشکی کودکان اهواز بود. ﺍﺯ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ Early Childhood Oral Health Impact Scale (ECOHIS) ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻲ کیفیت زندگی ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺩﻫﺎﻥ ﻭ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﺍﺳـﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪ. ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺩﻣﻮﮔﺮﺍﻓﻴﮏ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻭ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﻭ ﺷﺎﺧﺺ dmft (decayed, missing, filled teeth) ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ تعیین ﺷﺪ. آنالیزهای آماری شامل آمارهای توصیفی و ضریب همبستگی اسپیرمن و پیرسون بود.
یافته‌ها: میانگین سنی کودکان مورد مطالعه، 2/1±12/4 سال بود. 72 کودک (65/49%) پسر و 73 کودک (34/%50)، دختر بودند. در مجموع بر اساس نتایج مطالعه ما میانگین ECOHIS برابر با 95/18±69/39 به دست آمد. میان کیفیت پایین‌تر زندگی و سن کمتر کودکان (۰۴۷/۰=P)، تحصیلات کمتر والدین (۰۱۸/۰=P) و تعداد دندان‌های پوسیده بیشتر (۰۰۰/۰=P) رابطه معنی‌دار وجود داشت.
نتیجه گیری: شدت پوسیدگی دندانی بر کیفیت زندگی کودکان مؤثر است و با افزایش تعداد دندان‌های پوسیده، وضعیت اجتماعی اقتصادی پایین‌تر والدین و سن بیشتر والدین کیفیت زندگی کودکان کاهش می‌یابد.
