جستجو در مقالات منتشر شده


5 نتیجه برای قدسی
بررسی سفالومتریکی بیماران کلاس III درمان شده با فیس‌ماسک: پیگیری 12 ماهه (کارآزمایی بالینی)
سحر قدسی بوشهری، فرزانه خواجه، سمیه حیدری، شهلا مومنی دانایی،
دوره 26، شماره 2 - ( 2-1392 )
چکیده

  زمینه و هدف: تشخیص و درمان مال اکلوژن‌های اسکلتی کلاس III یکی از پیچیده‌ترین و سخت‌ترین موارد در ارتودنسی محسوب می‌شود. مشکلات مربوط به ظاهر صورت و اکلوژن باعث می‌شود که این بیماران خیلی زود در جستجوی درمان باشند. هدف از این مطالعه ارزیابی نتایج درمان زود هنگام این بیماران با فیس‌ماسک در مقایسه با بیمارانی که هیچگونه درمانی دریافت نکرده‌‌اند، بود.

  روش بررسی: این مطالعه گذشته‌نگر بر روی 38 بیمار در حال رشد با متوسط سنی 5/8 سال شامل مال اکلوژن دنتواسکلتال کلاس III انجام شده که به دو گروه تقسیم شدند. 23 بیمار که تحت درمان با فیس‌ماسک قرار گرفتند و 15 بیمار که هیچ درمانی دریافت نکرده بودند به عنوان گروه کنترل درنظر گرفته شد. سفالومتری لترال قبل و بعد از درمان بیماران جهت ارزیابی تغییرات دنتواسکلتال مورد بررسی قرار گرفت. نتایج توسط تست آماری
Wilcoxon signed ranks آنالیز شدند.

  یافته‌ها: نتایج مطالعه حرکت معنی‌دار به سمت جلو استخوان ماگزیلا و اینسیزورهای قدامی آن (001/0 P< ) و حرکت چرخشی به سمت پایین و عقب مندیبل (001/0 P< ) را در گروه تحت درمان با فیس‌ماسک نشان داد. افزایش ارتفاع تحتانی صورت در هر دو گروه درمان شده و درمان نشده دیده شد. به هر حال، در گروه کنترل بعضی اندازه‌گیری‌ها، حرکت به سمت جلو کمپلکس ماگزیلا را نشان داد.

  نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد در بیماران کلاس III درمان با فیس‌ماسک گزینه بهتری نسبت به چین کپ باشد و تصمیم‌گیری درمورد درمان زود هنگام بیماران کلاس III باید جدی تلقی شود. به هر حال، دقت خاص به نوع دیسکرپانسی اسکلتی بیمار ضروری است. به نظر می‌رسد که در بیماران کلاس III ، استفاده از فیس‌ماسک گزینه بهتری نسبت به سایر وسایل باشد.


فرآیند گام به گام درمان بیمار دچار شکاف دو طرفه لب و کام: گزارش مورد
ساسان رسایی پور، مهرو وجدانی، صفورا قدسی،
دوره 31، شماره 3 - ( 8-1397 )
چکیده
زمینه و هدف: شکاف کام و لب جزء مشکلات چالش‌ برانگیز دندانپزشکی است که درمانی چند ‌جانبه را می‌طلبد. روش‌های درمانی در بیماران بالغ با هدف بهبود عملکرد، ظاهر و شرایط روانی صورت می‌گیرد. هدف مقاله حاضر ارائه روش کاربرد پروتز متعارف جهت درمان بیمار بالغ مبتلا به شکاف دوطرفه کام و لب با تمرکز بر چالش‌های حین درمان بود.
روش بررسی: بیمار مرد ۵۲ ساله‌ای جهت اصلاح نقص فانکشنال ناشی از شکاف دو طرفه لب و کام ارجاع شد. پس از ساخت استنت جراحی و انجام وستیبولوپلاستی، پروتز موقت با روش شکر ذوب شده ساخته شد، پس از ۶ ماه، ریچموند کوپینگ ها و پروتزهای ثابت ساخته شدند و درمان با تحویل پروتز پارسیل مندیبل و آبچوراتور ماگزیلا به اتمام رسید. تعیین موقعیت صحیح کام سخت به نحوی که با تکلم نرمال تداخل نکند، توخالی ساختن آبچوراتور و تعیین ارتفاع عمودی صحیح بخشی از چالش‌های پیش رو بودند که ملاحظاتی خاصی را طلب می‌کردند.
نتیجه‌گیری: در صورت پیروی از فرآیند صحیح، درمان پروتز متعارف می‌تواند در بیماران دچار شکاف کام درمان نشده، که کاندید پروسه‌های درمانی پیچیده‌تر نیستند، گزینه درمانی قابل قبولی محسوب شود.

بررسی تطابق کوپینگ‌های ساخته شده به دنبال استفاده از اسکنر داخل دهانی در دو ختم تراش زیر و حد لثه در سطوح مختلف دندانی
سودابه کولیوند، حکیمه سیادت، صفورا قدسی، دکتر مرضیه علی خاصی،
دوره 31، شماره 4 - ( 11-1397 )
چکیده

زمینه و هدف: با وجود گسترش روز افزون اسکنرهای داخل دهانی، تأثیر محل قرار گیری فینیش لاین نسبت به مارجین لثه در تطابق رستوریشن‌های ساخته شده روش دیجیتال همچنان مورد بحث است. هدف از این مطالعه بررسی تطابق کوپینگ‌های ساخته شده به روش دیجیتال در دو ختم تراش زیر و حد لثه در سطوح مختلف دندانی بود.
روش بررسی: 30 دندان پرمولر تراش خورده جهت دریافت روکش متال- سرامیک وارد مطالعه شدند. 15 دندان ختم تراش بالای لثه و 15 دندان ختم تراش زیر لثه داشتند. اسکن دیجیتال توسط اسکنر داخل دهانی(Trios 3shape)  از دندان تراش خورده انجام گرفت .فریم ورک‌های کبالت کروم به روش CAD/CAM ساخته و در دهان امتحان شد. پس از تنظیمات لازم گپ داخلی و مارجینال رپلیکای سیلیکونی با استفاده از استریومیکروسکوپ اندازه‌ گیری شد. اطلاعات مربوط به گپ داخلی و مارجینال توسط روش Multivariate آنالیز شد (05/0P<).
یافته‌ها: میانگین گپ داخلی و مارجینال در گروه بالای لثه به ترتیب 1/52 و 27/56 میکرومتر و در گروه زیر لثه 72/49 و 98/62 میکرومتر محاسبه شد. موقعیت ختم تراش تأثیر معنی‌داری در نتایج به دست آمده نداشت (05/0P>).
نتیجه گیری: کوپینگ‌های کروم- کبالت ساخته شده به روش دیجیتال تطابق داخلی و مارجینال قابل قبولی نشان می‌دهند، هر چند محل ختم تراش در مقادیر گپ داخلی و مارجینال تأثیر معنی‌داری ندارد.
 

اندازه‌گیری ضخامت استخوان کورتیکال باکال ناحیه دندان‌های پرمولر فک بالا با استفاده از تکنیک توموگرافی کامپیوتری اشعه مخروطی
سارا مقربی، اسدالله احمدزاده، صفورا قدسی، دکتر فرزاد بزمی، سارا ولی زاده،
دوره 33، شماره 1 - ( 5-1399 )
چکیده
زمینه و هدف: قراردهی فوری ایمپلنت به دنبال کشیدن دندان، درمانی است که مزایای زیادی دارد. پیشنهاد شده است که جهت حفظ استخوان آلوئول، ضخامت استخوان پلیت باکال جهت ایمپلنت فوری، باید حداقل 2 میلی‌متر باشد. هدف از این پژوهش، اندازه‌گیری ضخامت استخوان کورتیکال باکال در ناحیه دندان‌های پرمولر فک بالا با استفاده از توموگرافی کامپیوتری اشعه مخروطی (Cone Beam Computed Tomography) بود.
روش بررسی: در این مطالعه اپیدمیولوژیک توصیفی، از 29 بیمار مراجعه کننده (زن و مرد) به بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی جندی شاپور اهواز که جهت جایگذاری ایمپلنت طی مهر ماه 93 تا شهریور 94 اقدام کرده بودند، تصویر توموگرافی کامپیوتری اشعه مخروطی تهیه شد. ضخامت استخوان کورتیکال باکال، عمود بر محور طولی ریشه‌ها در 3 و 5 میلی‌متر اپیکال‌تر از نقطهCEJ  و درمحل اپکس ریشه اندازه‌گیری شد. تمامی اندازه‌گیری‌ها توسط دو متخصص رادیولوژی فک و صورت به صورت جداگانه انجام شد. پس از جمع‌آوری تمام اطلاعات، داده‌ها با استفاده از نرم فزار SPSS نسخه 22 و با استفاده از آماری توصیفی و آزمون آماری T-test تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: میانگین ضخامت استخوان کورتیکال باکال در پرمولر دوم به میزان قابل ملاحظه بیشتر از 1 میلی‌متر بود (001/0P=). اما میانگین ضخامت استخوان کورتیکال در ناحیه باکال پرمولر اول نزدیک به 1 میلی‌متر بود و تفاوت آماری قابل ملاحظه‌ای نداشت (29/0P=).
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که استخوان باکال در ناحیه پرمولر دوم ضخامت کافی جهت قراردهی ایمپلنت فوری را با قابلیت پیش بینی پذیری بالاتری نسبت به پرمولر اول ماگزیلا دارد.
 
 

ارزیابی میزان آگاهی بیماران در مورد نحوه مراقبت از پروتز پارسیل متحرک
سارا مقربی، صفورا قدسی، ماجد کوتی، اسد الله احمدزاده، نشاط آفرین منوچهری،
دوره 33، شماره 3 - ( 7-1399 )
چکیده
زمینه و هدف: پروتز پارسیل متحرکRemovable Partial Denture (RPD)  همچنان روش درمانی متداولی برای بازسازی نواحی بی‌دندانی است. با این حال، مطالعات محدودی در مورد عادات بهداشت دهانی در میان افراد دارای RPD صورت گرفته است. هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان آگاهی بیماران دارای پروتز پارسیل متحرک از روش‌های مختلف تمیز کردن پروتز با هدف ارتقاء آگاهانه عادات بهداشتی بیماران بود.
روش بررسی: مطالعه حاضر یک مطالعه اپیدمیولوژیک مقطعی روی ۹۶ بیمار دارای پروتز پارسیل متحرک که به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه جندی شاپور از سال 95 تا 96 مراجعه کرده اند، بوده است. اطلاعات دموگرافیک بیماران از قبیل سن، جنس، سطح تحصیلات و اطلاعاتی نظیر وضعیت سلامت عمومی، طول مدت استفاده از دنچر و فرکانس تمیز کردن دنچر از طریق پرسشنامه دریافت شد و توسط آمار توصیفی و آزمون آماری Chi-squared و test T مورد تحلیل آماری قرار گرفت (05/0>P).
یافته‌ها: به طور کلی نحوه مراقبت پروتز با سن، جنسیت و استعمال سیگار ارتباط معنی‌دار داشت (05/0>P). افراد بالای 50 سال، زنان و افراد غیر سیگاری به میزان قابل توجه روش غوطه‌ور سازی را به سایر روشهای نگهداری پروتز ترجیح می‌دادند (05/0>P). همچنین تعداد دفعات تمیز کردن پروتز در مردان به طور معنی‌دار بیشتر از زنان بود (3/53% در مقابل 9/23%) (05/0>P).
نتیجه‌گیری: بر اساس مطالعه حاضر، اکثر بیماران دارای RPD، پروتزهای خود را به شیوه مناسب تمیز نمی‌کنند و آگاهی کمی از نحوه و روش‌های نگهداری و پاکسازی پروتز خود دارند. جلسات فراخوان منظم و دوره‌ای و راهنمای کتبی می‌توانند جهت افزایش آگاهی بیماران از روش نگهداری پروتزهای پارسیل مفید باشد.

صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دندانپزشکی می‌باشد.

طراحی و برنامه نویسی: یکتاوب افزار شرق

© 2024 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by: Yektaweb