مجله دندانپزشکی

  زمینه و هدف: طبقه‌بندی موضوعی اساسی در مطالعات کمی هر پدیده است و آن را یک ضرورت در تمام نتیجه‌گیری‌های علمی و به عنوان یک شرط لازم برای پیشرفت علم ذکر کرده‌اند، بنابراین استفاده از یک سیستم ثبت استاندارد برای بیماری‌ها جهت مقاصد پژوهشی حیاتی است و همچنین می‌تواند کیفیت خدمات بهداشتی درمانی را بهبود بخشد. در این تحقیق، پس از ارزیابی سیستم‌ها ی کددهی موجود در زمینه بیماری‌های دهان و فک و صورت، به منظور بهبود کیفیت خدمات درمانی جامعه‌نگر، نرم‌افزاری جهت کددهی و ثبت سیستماتیک بیماری‌های دهان و فک و صورت طراحی شد.

  روش بررسی: براساس آخرین به روزرسانی سیستم کددهی WHO ICD-10 در سال 2010 و با استفاده از نرم‌افزارهای Vb.net ، . Net framework ، SQL Server و Microsoft visual studio ، نرم‌افزار استاندارد کددهی و ثبت داده‌های بیماران بخش بیماری‌های دهان و فک و صورت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران طراحی شد. داده‌های تمام بیماران توسط این نرم‌افزار و براساس کدهای استاندارد ICD-10 کددهی و ثبت شد. همچنین پورتال آنلاینی جهت ثبت ضبط داده‌های بیماران طراحی شد که می‌تواند در سراسر کشور مورد استفاده قرار گیرد. با طراحی این نرم‌افزار روند تشکیل و ثبت پرونده بیماران و روند درمان آنها تسهیل شد. علاوه بر این آرشیوی از اطلاعات بیماران تهیه گردید.

  نتیجه‌گیری: این نرم‌افزار علاوه بر حفظ اطلاعات بیماران، انجام مطالعات و طرح‌های تحقیقاتی را به میزان زیادی تسهیل می‌کند. توصیه می‌شود که وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به عنوان صاحب امتیاز این نرم‌افزار، با توسعه آن به بهبود سیستم کددهی و ثبت بیماری‌های دهان در دانشکده‌های دندانپزشکی بپردازد.

زمینه و هدف: تحقیق حاضر با هدف بررسی ارتباط وضعیت تحصیلی با مهارت مطالعه دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام گرفت.

روش بررسی: در این مطالعه تحلیلی- توصیفی 195 نفر از دانشجویان دندانپزشکی شرکت کردند. به منظور جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه 6 قسمتی دنیس کانگاس استفاده شد و معدل آن‌ها به عنوان وضعیت تحصیلی مشخص گردید. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون ANOVA یک طرفه و آزمون تعقیبی Tukey استفاده شد.

یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار نمرات مهارت مطالعه دانشجویان 06/22±07/108 از200 بود. بین حیطه‌های مورد بررسی در پرسشنامه تنها حیطه
یادداشت برداری با معدل دانشجویان ارتباط معنی‌دار داشت (015/0=P).

نتیجه‌گیری: از آن جا که بین مهارت مطالعه و وضعیت تحصیلی دانشجویان ارتباط معنی‌داری یافت نشد، به نظر می رسد که علل مختلفی بر پیشرفت تحصیلی تأثیرگذار باشند که باید مورد بررسی قرار گیرند.

زمینه و هدف: هدف از این مطالعه طراحی چک لیست و تعیین میزان رضایتمندی اعضاء هیأت علمی و دانشجویان از این روش، در مقایسه با روش معمولی global rating برای ارزیابی مهارت‌های بالینی دانشجویان ترم 7 دندانپزشکی در درس بیماری‌های دهان و صورت عملی بوده است.

روش بررسی: ابتدا چک لیست، در جلسات بحث گروهی متخصصان طراحی شد. سپس روایی و پایایی آن به وسیله ضریب CVI و بازآزمایی ارزیابی شد. دانشجویان (66 نفر) در دو گروه، با یکی از دو روش چک لیست و روش معمول global rating ارزیابی شدند. در پایان دوره میزان رضایتمندی ارزیابان و دانشجویان با آزمون ویلکاکسون و من ویتنی و میانگین نمرات دانشجویان با آزمون Paired T test تحلیل گردید.

یافته‌ها: روایی محتوایی کل چک لیست براساس ضریب CVI 88/0 و ضریب پایایی ان 9/0 بود. میزان رضایتمندی ارزیابان از دو روش مورد مطالعه تفاوت معنی‌داری نداشت (Wilcoxon P=0.06). علیرغم فقدان اختلاف معنی‌دار در میزان رضایتمندی دانشجویان، روش چک لیست بیشتر مورد پذیرش آن‌ها بود. میانگین نمرات دانشجویان در روش چک لیست برابر 61/9±69/89 و در روش global rating برابر 85/10±27/86 بود ولی این اختلاف معنی‌دار نبود (06/0P≤).

نتیجه‌گیری: باتوجه به رضایت بالاتر دانشجویان از روش چک لیست و توجه بیشتر به اجزای مورد ارزیابی و عینی‌تر بودن این روش و همچنین با توجه به عدم اختلاف معنی‌دار نمرات در دو روش به نظر می‌رسد که روش چک لیست روش مناسبی برای ارزیابی عملکرد دانشجویان می‌باشد.

درد عضلات جونده بعد از دندان درد شایع‌ترین درد در ناحیه دهانی صورتی می‌باشد. سندرم اختلال درد عضلانی صورت (MPDS) شایع‌ترین شکل اختلالات گیجگاهی فکی است. این سندرم شامل دردی است که از نقاطی در عضلات و فاسیاها شروع شده و همراه با اسپاسم و حساسیت به لمس و محدودیت در حرکت و خستگی و برخی اوقات دیسفانکشن می‌باشد. از طریق یک بررسی انتقادی مبتنی بر شواهد در منابع موجود مولفان قصد داشتند که اطلاعات جامعی درباره مداخلات درمانی برای درد عضلات صورت مهیا کنند. تعداد 51 مقاله انگلیسی زبان از سال 1981 تا 2013 از طریق منابع اینترنتی pubmed, Medline, Ovid, Scholar google برای این منظور بررسی شدند. مطالعات انجام شده در دو دسته کلی درمان‌های دارویی و غیر دارویی به تفصیل بررسی شده بودند. درمان MPDS ابتدا باید بر شناسایی و تصحیح علت زمینه‌ای متمرکز شود. از بین روش‌های دارویی Thiocolchicoside (TCC)، مهارکننده‌های NSAIDs و COX-2 و از بین روش‌های غیر دارویی اولتراسوند و لیزر نوید بخش هستند. مکانیسم پیچیده MPDS با مکانیسم‌های عصبی محیطی و مرکزی زمینه‌ای آن ممکن است به دشواری درمان MPDS، علی الخصوص در حالت مزمن منجر شود.