مجله دندانپزشکی

---

تارنیش یکی از معایب آمالگام های دندانپزشکی است که آن را نسبت به کروژن مستعد می کند و در نتیجه موجب تخریب ترمیم می شود. دو نوع آمالگام با مس بالا در ایران تولید می شود (سینالوی با ذرات تراشه ای و سینالوکس با ذرات کروی). هدف از این مطالعه بررسی میزان و مقایسه تارنیش این دو نوع آمالگام می باشد. تعداد ۳۲ بیمار مراجعه کننده به بخش ترمیمی که حداقل دارای دو دندان پوسیده یا دارای پرکردگی معیوب بودند، انتخاب گردیدند. اطلاعات مربوط به بیماران در پرونده تنظیمی ثبت گردید که در قسمتی از آن محلی مربوط به نتایج بررسی نهایی بیماران می باشد. پس از انجام مراحل بی حسی و تهیه حفره و برقراری ایزولاسیون مناسب توسط رابردم یک دندان بیمار با آمالگام سینالوکس و دندان دیگر با آمالگام سینالوی ترمیم گردید. ترمیمها پس از ۲۴ ساعت از نظر اکلوژن بررسی شدند و سپس پرداخت گردیدند. پس از گذشت ۹ ماه بیماران جهت بررسی نهایی فراخوانده شدند و میزان تارنیش توسط ایندکس تهیه شد و به وسیله نرم افزار Photoshop بررسی گردید. نتایج نشان داد میزان تارنیش آمالگام سینالوکس کمتر از سینالوی می باشد. درخشندگی سطح آمالگام سینالوکس نسبت به سینالوی دوام بیشتری دارد؛ میانگین تارنیش آمالگام سینالوی ۰,۵۹±۲.۰۹ و مقدار مربوط به سینالوکس ۰.۶۸±۱.۷۲ به دست آمد. بین میزان تارنیش دو نوع آمالگام وسطح بهداشت، مصرف سیگار، تعداد سطوح ترمیم، موقعیت مکانی ترمیم و شخص عمل کننده تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

---

آمالگام دندانی یکی از قدیمی ترین مواد ترمیمی در دندانپزشکی است که از زمان معرفی تاکنون تغییرات زیادی در ترکیبات آن به منظور بهبود کیفیت انجام شده است. یکی از عناصر اصلی آمالگام، مس می باشد. طبقه بندی امروزی آمالگامها نیز براساس همین عنصر انجام شده است. آمالگامها به دو گروه با مس بالا و با مس پایین تقسیم بندی شده اند. ادعا شده است آمالگام سینالوکس (محصول شرکت شهید فقیهی) جزو آمالگامهای کروی با مس بالا و فاقد عنصر روی و فاز گامادو می باشد. هدف از این تحقیق پی بردن به نوع و درصد اجزای تشکیل دهنده آن و آنالیز، توسط راکتور هسته ای بود. محصولات کارخانه در دو زمان مختلف از نظر اجزای ترکیبی با هم و با درصدهای داده شده از طرف کارخانه و دو نوع آمالگام استاندارد سیبرالوی (Sybralloy) و تایتن (Tytin) مورد مقایسه قرار گرفتند. در این بررسی سه کپسول یکسان آمالگام سینالوکس، تولید شده در تاریخهای متفاوت، انتخاب شدند و سپس پودر داخل کپسول خارج و در بسته های پلاستیکی آب بندی گردید. سه بسته داخل راکتور مینیاتوری قرار گرفتند و به مدت ۱۰ روز به آنها پرتوهای رادیواکتیو تابانده شد. بعد از این زمان عناصر موجود در آمالگام فعال (Active) و به رادیوایزوتوپهای همان عنصر تبدیل شدند و از خود پرتو ساطع کردند؛ سپس سیستم اسپکترومتر گاما این پرتوها را جمع آوری و به نرم آفزار Span منتقل کرد. این نرم افزار به کمک استانداردهای مرجع و شدت و طول موج اشعه دریافتی، نوع و درصد عناصر موجود در آمالگام را مشخص می کند. نتایج نشان داد که آمالگام سینالوکس از نظر درصد و نوع عناصر تشکیل دهنده با یکدیگر و با درصدهای داده شده از طرف کارخانه یکسان است و در این خصوص تفاوت معنی داری مشاهده نشد؛ همچنین آمالگام سینالوکس از نظر درصد عناصر تشکیل دهنده با آمالگام استاندارد سیبرالوی تفاوت معنی داری را نشان نداد؛ اما در مقایسه با آمالگام استاندارد تایتن، بین این دو آمالگام در دو عنصر تفاوت معنی داری مشاهده نگردید.

---

زمینه و هدف: هیپوکلریت سدیم قادر به برداشت فاز آلی عاج دمینرالیزه بوده و باعث ایجاد اتصال مستقیم رزین با کریستال‌های هیدروکسی آپاتیت موجود در عاج می‌شود و در نتیجه پدیده تخریب هیدرولیتیک این الیاف که ممکن است دوام باند را تحت تاثیر قرار دهد وجود نخواهد داشت. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر استفاده از محلول هیپوکلریت سدیم ۱۰% بر استحکام باند برشی عاج در دو سیستم باندینگ سلف اچ و توتال اچ است.
روش بررسی: ۶۰ دندان پره مولر انسانی کشیده شده مورد استفاده قرار گرفت. سطوح باکال دندان‌ها تا موقع اکسپوز شدن عاج توسط فرز الماسی تراشیده شدند. سپس دندان‌ها بطور تصادفی در ۴ گروه تقسیم شد و مراحل آماده‌سازی سطحی عاج بصورت زیر انجام شد؛ گروه۱: (۳M) Single Bond مطابق دستور کارخانه سازنده استفاده شد. گروه۲: پس از آماده‌سازی عاج محلول ۱۰%NaOCl به مدت ۱ دقیقه استفاده شد، پس از شستشو و خشک کردن از سیستم باندینگ (Single Bond (۳M ESPE استفاده گردید. گروه۳: (Kuraray) Clearfil SE Bond مطابق دستور کارخانه سازنده استفاده شد. گروه۴: پس از کاربرد پرایمر مطابق دستور کارخانه سازنده نمونه‌ها جهت برداشت مونومر اضافی در استون ۵۰% غوطه‌ور شدند. نمونه‌ها پس از شستشو خشک گردیدند و بعد از محلول۱۰% NaOCl بر روی سطح عاج استفاده شد و بعد از شستشو و خشک کردن ادهزیو سیستم Clearfil SE Bond بکار رفت. بعد از آماده‌سازی سطوح عاجی استوانه‌های کامپوزیتی با ابعاد mm۲×۴ بر روی سطوح عاجی باند گردید. نمونه‌ها در معرض ۵۰۰ سیکل حرارتی ۵-۵۵ درجه قرار داده شد. سپس تست استحکام باند برشی توسط دستگاه اینسترون با سرعت mm/min ۱ انجام شد. داده‌های بدست آمده توسط آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و دو طرفه و آزمون مقایسه چندگانه توکی مورد بررسی آماری قرار گرفت.
یافته‌ها: میانگین استحکام باند برشی به عاج در گروه Single Bond برابر با MPa۲/۴ ±۸/۱۶ و در گروه Single Bond همراه با NaOCl برابر با MPa ۳۴/۴±۵۲/۱۰ بود. در گروه Clearfil SE Bond میانگین استحکام باند MPa ۰۷/۴±۷/۲۳ و در گروه Clearfil SE Bond همراه با NaOCl برابر ب اMpa ۶۵/۳±۳/۲۳ بود. آنالیزهای آماری نشان داد که استفاده از ۱۰% NaOCl در Single Bond باعث کاهش استحکام باند شد (۰۰۱/۰>P) ولی در Clearfil SE Bond تغییری در استحکام باند ایجاد نکرد(۹۹/۰>P).
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این مطالعه استفاده از هیپوکلریت سدیم ۱۰% در سیستم چسباننده توتال اچ (Single Bond) باعث کاهش استحکام باند برشی شد و در سیستم چسباننده سلف اچ (Clearfil SE Bond) تاثیری بر روی استحکام باند برشی نداشت.

---

زمینه و هدف: مواد ترمیمی کامپوزیت و ادهزیوهای دندانی به طور معمول با منابع نوری سخت می‌شوند. جهت نوردهی ممکن است روی استحکام باند ادهزیوهای دندانی تاثیر داشته باشد. هدف از انجام این مطالعه مقایسه تاثیر جهت نوردهی روی استحکام باند ریز کششی ادهزیوهای نسل پنجم و ششم بود.

روش بررسی: در این مطلعه ادهزیو‌های Prime & Bond NT وClearfil SE Bond و جهت‌های مختلف نوردهی استفاده شد. ۶۰ دندان انسیزور انسان به ۴ گروه ۱۵ تایی تقسیم شد که در گروه A و C ادهزیو Clearfil SE Bond و جهت نور از سمت دندان و در گروه B و D ادهزیو Prime & Bond NT و جهت نور از سمت کامپوزیت بود. بعد از انجام فرایند سیکل حرارتی، نمونه‌ها تحت نیروی کششی قرار گرفتند و داده‌های استحکام باند ریز کششی نمونه‌ها ثبت شد. داده‌های ثبت شده توسط آزمون ANOVA دوطرفه و توکی Post hoc test آنالیز شدند.

یافته‌ها: ۱- آزمون‌های آماری نشان داد استحکام باند ریز کششی بدست آمده برای ادهزیو Clearfil SE Bond به طور معنی‌داری بالاتر از ادهزیو Prime & Bond NT بود (۰۰۱/۰P<). ۲- اختلاف معنی‌داری در جهت‌های مختلف نوردهی وجود نداشت (۱۳۲/۰=P).

نتیجه‌گیری: جهت نوردهی به تنهایی تاثیر معنی‌داری روی استحکام باند ندارد. در چهارچوب این مطالعه در اتصال به عاج، ادهزیو‌های نسل ششم موفقیت بیشتری نسبت به ادهزیوهای نسل پنجم نشان دادند.

---

زمینه و هدف: استفاده مجدد از میکروبراش ممکن است بر روی استحکام باند ریزکششی ادهزیو به عاج تاثیر بگذارد. هدف از این مطالعه ارزیابی استفاده مجدد از میکروبراش روی استحکام باند ریزکششی ادهزیو به عاج بود.

روش بررسی: ۳۰ دندان مولر انسان جمع‌آوری و مینای سطح اکلوزال آن‌ها حذف شد، تا عاج سطحی اکسپوز شود. عاج سطحی اچ، شسته و با پوار هوا خشک شد به طوریکه عاج کاملاً خشک نشود. سپس دندان‌ها براساس تعداد دفعات استفاده از میکروبراش به دو گروه تقسیم شدند: گروه اول: استفاده از میکروبراشی که قبلأ استفاده نشده بود. گروه دوم: استفاده از میکروبراشی که قبلأ دو بار استفاده شده بود.  باندینگ (FGM, Brazil) Ambar طبق دستور کارخانه و با استفاده از میکروبراش‌هایی که در بالا ذکر شد روی سطح عاج اچ شده به کار برده شد و تاج دندان‌ها با استفاده از کامپوزیت (FGM, Brazil) Llis بازسازی شد. سپس دندان‌ها در جهت باکولینگوال و در مقاطع ۱ میلی‌متر برش داده شدند و سپس ۵۰ نمونه به شکل ساعت شنی از۳۰ دندان تهیه شد،به طوریکه هر گروه شامل ۲۵ نمونه بود نمونه‌ها توسط دستگاه  MTD۵۰۰ (SD Mechatronic, Germany) تحــت آزمون استحکام باند ریزکششی قرار گرفتند. نتایج توسط آزمون آماری T-test بررسی شد.

یافته‌ها: میانگین استحکام باند ریزکششی در گروه دوم برابر ۰۶/۹±۶۱/۲۳ مگاپاسکال و در گروه اول ۱۸/۷±۴۹/۳۰ مگاپاسکال بود که اختلاف معنی‌داری بین این دو گروه وجود داشت (۰۰۵/۰=P).

نتیجه‌گیری: هر میکروبراش نباید جهت ترمیم بیش از یک حفره استفاده شود.

---

  زمینه و هدف: امروزه استفاده از سیستم‌‌های چسباننده، بخش عمده‌ای از اعمال دندانپزشکی ترمیمی را تشکیل می‌دهند. حلال باقی‌مانده در روی عاج بر روند باند مؤثر است. هدف از این مطالعه ارزیابی اثر زمان‌‌های مختلف خشک کردن ادهزیو با هوا بر استحکام باند ریزکششی Singlebond و کامپوزیت به عاج بود.

  روش بررسی: ۱۵ دندان مولر سوم سالم انتخاب شدند. سطح اکلوزال دندان‌ها تا رسیدن به سطح صاف از عاج تراشیده شد. پس از آن براساس تبخیر حلال دندان‌ها به ۵ گروه تقسیم شدند. پس از اچ نمودن به مدت ۵ ثانیه و شستشو به مدت ۱۵ ثانیه، دندان‌‌ها به مدت ۳ ثانیه خشک شدند. سپس
Singlebond (۳M) با زمان تبخیر حلال (۰ و ۲ و ۵ و ۱۰ و ۳۰ ثانیه) استفاده و کیور شد. پس از قرار دادن و کیورینگ کامپوزیت Saremco
(Microhybrid low shrinkage /Switzerland) و ۵۰۰ مرتبه ترموسایکل، دندان‌‌ها به مقاطع mm^۲ ۱ بریده و شکل ساعت شنی ایجاد شد. سپس نمونه‌ها تحت تأثیر آزمون استحکام باند ریزکششی تا زمان شکست قرار گرفته و یافته‌ها توسط آزمون‌‌های آماری ANOVA و Bonferroni بررسی شد.

  یافته‌‌‌ها: آزمون‌‌های آماری حاکی از اختلاف معنی‌دار بین قدرت اتصال باند بین گروه‌ها بود (۰۰۲/۰ P = ). میانگین استحکام باند ریزکششی برای گروهی که در آن ۲ ثانیه تبخیر حلال صورت گرفت بیشترین و برای گروه ۳۰ ثانیه کمترین مقدار بود.

  نتیجه‌گیری: در باندینگ Singlebond مناسب‌ترین زمان برای تبخیر حلال، کمترین زمان توصیه شده توسط کارخانه سازنده است که در آن استحکام باند ریزکششی حداکثر می‌باشد و با تبخیر بیشتر و یا کمتر استحکام باند به طور معنی‌داری کاهش می‌یابد.