زمینه و هدف: گوشی تلفن همراه به عنوان یک ابزار عمومی نقش قابل توجهی در انتقال آلودگی‌های میکروبی پیدا کرده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان آلودگی تلفن‌های همراه دانشجویان و کارکنان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد.
روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی، از 60 گوشی تلفن همراه متعلق به دانشجویان، کارکنان و اعضای هیأت علمی دانشکده دندانپزشکی اصفهان، به صورت تصادفی نمونه تهیه شده و جهت تعیین آلودگی میکروبی گوشی، نمونه‌ها در محیط آزمایشگاه کشت داده شد. همچنین خصوصیات رفتاری افراد مورد مطالعه در مورد استفاده از تلفن همراه، با استفاده از پرسشنامه تعیین شد. داده‌های مطالعه بعد از جمع آوری وارد نرم افزار SPSS نسخه 24 شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. داده‌های توصیفی به صورت و تحلیل داده‌ها با آزمون‌های آماری کای اسکویر، T-test و آنالیز واریانس یک طرفه، انجام گرفت.
یافته‌ها: از 60 نمونه کشت داده شده، در 11 نمونه (3/18%) هیچ باکتری رشد نکرد. در 31 مورد (7/51%) استاف اپیدرمیدیس، در 14 مورد (3/23%) استاف اورئوس حساس به متی سیلین و در 4 مورد (7/6%) استاف اورئوس مقاوم به پنی سیلین رشد نمود. میانگین تعداد کلنی در نمونه‌های مورد بررسی 2/12±18 عدد بود و میانگین تعداد کلنی بر حسب نوع باکتری (78/0=P) و گروه مطالعه (43/0=P) اختلاف معنی‌دار نداشت. بین رعایت موازین بهداشتی و نوع باکتری رشد کرده در محیط کشت اختلاف معنی‌دار وجود داشت (04/0=P).
نتیجه‌گیری: برابر نتایج به دست آمده از مطالعه ما، تلفن همراه دانشجویان، هیئت علمی و کارکنان دارای باکتری‌های مضری مانند استافیلوکوک اپیدرمیدیس، استاف اورئوس و MRSA هستند که از مهم‌ترین عوامل عفونت‌های با منشاء محیط‌های درمانی می‌باشند و می‌توانند گستره وسیعی از عفونت‌های ساده تا عفونت‌های تهدید کننده حیات را شامل شوند.
