زمینه و هدف: با توجه به کاربرد براکت‌های بازیافت شده در درمان‌های ارتودنسی و احتمال بالاتر بودن میزان آزاد سازی یون‌های فلزی در این نوع براکت‌ها و عوارض شناخته شده حاصل ازآن؛ این مطالعه به منظور بررسی تأثیر فرآیند بازیافت بر میزان یون‌های فلزی آزاد شده از براکت‌های ارتودنسی انجام گرفت.
روش بررسی: این تحقیق به روش تجربی و بر روی ۸۰ براکت از نوع Discovery باند مستقیم ساخت شرکت Dentarum آلمان انجام گرفت. تمام نمونه‌ها به ۲ گروه ۴۰ تایی شامل ۴۰ براکت نو (۲۰ عدد برای یک هفته و ۲۰ عدد برای ۶ ماه) و ۴۰ براکت بازیافتی (۲۰ عدد برای یک هفته و ۲۰ عدد برای
۶ ماه) تقسیم شدند، سپس تعداد ۲۰ عدد براکت از هر گروه به مدت یک هفته و شش ماه در بزاق مصنوعی ساخته شده، حاوی یک میکرون NaNHNO۳ بافری با ۷=pH درون تیوپ‌های پلی پروپیلن، در انکوباتور با دمایْ۳۷ درجه سانتی‌گراد نگهداری شدند. ابتدا بعد از گذشت یک هفته، نیم میلی لیتر از محلول تیوپ‌های حاوی ۲۰ براکت نو و ۲۰ براکت بازیافتی (گروه‌های یک هفته‌ای) خارج و پنج مرتبه توسط دستگاه اسپکتروفتومتری؛ میزان عناصر نیکل، کروم وکبالت آنها بر حسب واحد ppb، اندازه‌گیری شد و سپس همین کاردر مورد ۴۰ براکت نو و بازیافتی بعدی (گروه‌های ۶ ماهه) بعد از گذشت ۶ ماه انجام شد. در انتها داده‌های بدست آمده توسط دو آزمون Two way ANOVA مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
یافته‌‌ها: آنالیز داده‌ها بعد از گذشت یک هفته، میزان یون‌های فلزی آزاد شده نیکل، کروم و کبـــالت را به ترتیب در بــراکت‌های نو و بازیافـــت شده برابر با ۶۵/۰، ۴۰/۱ و ۷۵/۰ ppb (Part per billion) و ۱۴۲، ۶۱/۲، ۴۳/۱ ppb نشان داد، که اختلاف بین دو گروه نو و بازیافتی در مورد هر سه یون فلزی از نظر آماری معنی‌دار بود (۰۰۱/۰P<). بعد از ۶ ماه، میزان یون‌های فلزی آزاد شده نیکل، کروم و کبالت به ترتیب در براکت‌های نو و بازیافت شده ۱۲۰۰، ۴/۳، ۴/۲ ppb و۲۳۳۰، ۹/۶، ۸/۱۰ ppb بود که اختلاف معنی‌داری بین دو گروه وجود داشت (۰۰۱/۰P<).
نتیجه‌گیری: استفاده از براکت‌های بازیافت شده در درمان‌های طولانی مدت ارتودنسی باعث افزایش آزادسازی یون‌های فلزی و (به خصوص نیکل) می‌شود. استفاده از این براکت‌ها در درمان‌های طولانی مدت ارتودنسی پیشنهاد نمی‌شود.
