جستجو در مقالات منتشر شده


۳ نتیجه برای ولی‌زاده
انقباض پلیمریزاسیون در کامپوزیت‌های حاوی سیلوران و متاکریلات با دستگاه‌های تابشی LED با شدت‌های مختلف
ایوب پهلوان، معصومه حسنی طباطبایی، سکینه آرامی، محمد عطایی، سارا ولی‌زاده،
دوره ۲۶، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۲ )
چکیده
زمینه و هدف: انقباض پلیمریزاسیون کامپوزیت‌های با بیس متاکریلات یکی از مهم‌ترین عوامل در شکست ترمیم‌های کامپوزیت می‌باشد. برای برطرف کردن این نقیصه، کامپوزیت‌های با بیس سیلوران معرفی شده‌اند. ادعا شده است که این کامپوزیت‌ها دارای حداقل انقباض می‌باشند. هدف از این مطالعه بررسی میزان انقباض پلیمریزاسیون این دو نوع کامپوزیت بود.

روش بررسی: در این مطالعه تجربی، ۵ نمونه دیسکی شکل از هر کامپوزیت رزین در مرکز یک رینگ فلزی باند شده به لام میکروسکوپ قرار گرفت. سطح رویی رینگ با لامل پوشانده شد. لام همراه نمونه کامپوزیتی روی پایه مخصوص دستگاه LVDT (linear variable differential transformer) طراحی شده برای این منظور قرار گرفت تا امکان تابش و کیورینگ نمونه‌ها از سطح تحتانی لام فراهم شود. در این آزمایش، برای بررسی تغییرات ابعادی نمونه حین پلیمریزاسیون، از روش Deflecting Disk و دستگاه LVDT استفاده شد. ضمناً در این مطالعه، از دو دستگاه تابشی LED با شدت‌های مختلف، برای پلیمریزاسیون کامپوزیت‌ها استفاده شد.

یافته‌‌ها: میزان انقباض پلیمریزاسیون درمورد کامپوزیت Z۲۵۰ کیور شده با LED وHigh Power LED  به ترتیب mµ۰۸/۰±۱۵/۱۱ و mµ۱۷/۰±۵۱/۱۱ و درمورد کامپوزیت P۹۰ کیور شده با LED و High Power LED به ترتیب mµ۰۶/۰±۰۸/۱ و mµ۱۲/۰±۱۶/۱ بود. تفاوت معنی‌داری بین دستگاه‌های تابشی LED و High Power LED در میزان انقباض پلیمریزاسیون هر دو نوع کامپوزیت دیده نشد (P-value در مورد Z۲۵۰ و P۹۰ به ترتیب ۰۹۴/۰ و ۰۱۹/۰ بود).

نتیجه‌گیری: مقدار انقباض پلیمریزاسیون در کامپوزیت‌های با بیس سیلوران با هر دو دستگاه تابشی، کمتر از کامپوزیت‌های با بیس متاکریلات بود.


بررسی آزمایشگاهی استحکام باند طولانی مدت دو نوع سمان رزینی به مینا و عاج دندان
زهرا جابری انصاری، مهدیه دانش منفرد، هاله ولی‌زاده حقی،
دوره ۲۷، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۳ )
چکیده

  زمینه و هدف: در این مطالعه آزمایشگاهی، استحکام باند طولانی مدت یک سمان رزینی سلف- ادهزیو به مینا و عاج انسانی با سمان رزینی معمولی مقایسه شد.

  روش بررسی: ۸۰ برش از مولر سوم انسانی سالم، برحسب نوع سمان مصرفی [Rely X Unicem (RXU), Rely X ARC (RXA)] ، نوع سوبسترا (مینا و عاج) و مدت زمان نگهداری در آب (۲۴ ساعت و ۱ سال) به ۸ گروه تقسیم شدند. با استفاده از Tygon tubes ، استوانه‌های سمان (۱×۷۵/۰ میلی‌متر) بر روی نمونه‌ها تهیه شد و مقادیر استحکام باند ریزبرشی توسط دستگاه Microtensile tester اندازه‌گیری گردید. آنالیز آماری توسط آزمون Wilcoxon signed ranks و Mann Whitney انجام گرفت.

  یافته‌ها: استحکام باند سمان‌های RXA و RXU به مینا، پس از ۲۴ ساعت به ترتیب MPa ۰۸/۴ ± ۵۶/۱۸ و MPa ۱۷/۴ ± ۹۹/۱۴ و پس از ۱ سال، MPa ۲۴/۶ ± ۴۱/۱۹ و ۱۷/۶ ± ۵۱/۱۵ بود. استحکام باند سمان‌ها به عاج، پس از ۲۴ ساعت به ترتیب MPa ۰۲/۴ ± ۳۶/۱۳ و MPa ۶۹/۴ ± ۱۶/۱۴ و پس از ۱ سال MPa ۹۶/۵ ± ۶۳/۱۴ و MPa ۷۲/۶ ± ۰۸/۱۴ بود. سوبسترای دندانی تنها بر استحکام باند سمان RXA پس از ۲۴ ساعت اثر معنی‌دار داشت (۰۱/۰ P= ) و تفاوت معنی‌دار دیگری در مطالعه به دست نیامد (۰۵/۰ < P ).

  نتیجه‌گیری: براساس نتایج این مطالعه سمان سلف- ادهزیو RXU و سمان معمولی RXA در اتصال به مینا و عاج پس از یک سال، یکسان عمل کردند.


مقایسه تأثیر دو روش آموزشی مختلف بر بهبود توانایی تعیین رنگ دندان، توسط دانشجویان دندانپزشکی
مهدی عباسی، عقیل رحمانی، لادن رنجبر عمرانی، زهره مرادی، معصومه حسنی طباطبایی، سارا ولی‌زاده،
دوره ۳۱، شماره ۳ - ( ۸-۱۳۹۷ )
چکیده
زمینه و هدف: رنگ یکی از مهم‌ترین و پیچیده‌ترین اجزا در دندانپزشکی زیبای است. تطابق رنگ دندان با ترمیم از سخت‌ترین کارها در دندانپزشکی ترمیمی محسوب می‌شود. یکی از جنبه‌های مهم آموزش دندانپزشکی آموزش و فراگیری تطابق رنگ است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر روش آموزش بر بهبود توانایی تعیین رنگ توسط دانشجویان دندانپزشکی بود.
روش بررسی: در این طرح ۴۰ نفر از دانشجویان دوره بالینی دندانپزشکی شرکت داشتند که به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. گروه اول به طور حضوری و عملی مورد آموزش روش‌های تطابق رنگ‌های دندانی قرار گرفتند. در گروه دوم از جزوه آموزشی جهت آموزش استفاده شد. از دانشجویان هر گروه قبل، بعد و همچنین پس از ۱ ماه خواسته شد که با استفاده از سری تعیین رنگ ویتا کلاسیک، به تعیین رنگ نمونه‌ها بپردازند. ارزیابی توانایی تعیین رنگ توسط دانشجویان، با آزمون Pearson Chi-Square با حجم نمونه ۱۸ یا ۲۰ و با سطح اطمینان ۹۵% انجام شد.
یافته‌ها: گروه آموزش با جزوه در تعیین رنگ نمونه چهارم، به طور معنی‌داری موفق‌تر عمل نمود (۰۰۳/۰P=). در هیچ یک از گروه‌های مورد مطالعه و در هیچ یک از نمونه‌های رنگی مورد استفاده، نتایج یک ماه بعد از آموزش بهتر از نتایج قبل از شروع آموزش نبود. همچنین درکل ارتباط معنی‌داری بین دقت تعیین رنگ با جنسیت دانشجویان و استفاده از عینک مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: آموزش با جزوه در بهبود دقت تعیین رنگ مؤثرتر از آموزش عملی برای دانشجویان دندانپزشکی بود. همچنین، استفاده از عینک و جنسیت تأثیری بر دقت تعیین رنگ نداشت.

صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دندانپزشکی می‌باشد.

طراحی و برنامه نویسی: یکتاوب افزار شرق

© 2025 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by: Yektaweb