مجله دندانپزشکی

  زمینه و هدف: روکش کردن دندان‌ها همراه با تغییرات در شاخص‌‌های پریودنتال می‌‌باشد. هدف از این مطالعه مقایسه تأثیر رستوریشن‌های PFM با رستوریشن‌های All-Ceramic بر تجمع پلاک و التهاب لثه بود.

  روش بررسی: این مطالعه کارآزمایی بالینی به صورت قبل و بعد است و بر روی ۱۰۲ دندان با روکش‌های PFM و یا All ceramic انجام شد. شاخص‌‌های پلاک (PI) و شاخص لثه‌ای (MGI) قبل و بعد از روکش اندازه‌گیری شد و داده‌‌ها توسط آزمون تحلیل کواریانس (ANCOVA) ارزیابی شدند.

  یافته‌ها: در گروه PFM (قبل از روکش) میانگین شاخص لثه‌ای ۴۸/۰ ± ۴۵/۱ (MGI) و میانگین پلاک ۳۸/۰ ± ۹۶/۱ (PI) به دست آمد. در گروه PFM
(۶ ماه بعد از روکش) میانگین شاخص لثه‌ای ۶۱/۰ ± ۸۲/۱ (MGI) و میانگین پلاک ۴۹/۰ ± ۲۲/۱ (PI) به دست آمد . در گروه ) (All-Ceramic) قبل از روکش) میانگین شاخص لثه‌ای ۲۹/۰ ± ۲۵/۱ (MGI) و میانگین پلاک (PI) ۵۲/۰ ± ۲۲/۱ به دست آمد. در گروه All-Ceramic (۶ ماه بعد از روکش) میانگین شاخص لثه‌ای ۵۰/۰ ± ۴۳/۱ (MGI) و میانگین پلاک (PI) ۵۱۶/۰ ± ۸۸/۱ به دست آمد و آزمون آماری ANCOVA اختلاف دو گروه را از نظر شاخص لثه‌ای و پلاک معنی‌دار نشان داد (۰۰۱/۰ P< ).

  نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد وجود کراون All-Ceramic و PFM روی دندان‌‌ها به نحو معنی‌داری در بروز تظاهرات التهابی در لثه موثر است و این تظاهرات در رستوریشن‌های PFM نسبت به All-Ceramic به صورت معنی‌داری بیشتر اتفاق افتاد.