مجله دندانپزشکی

در این تحقیق عملی، جداکننده های ارتدنسی (Seprator) از جنس و شکلهای مختلف انتخاب شدند و آزمایش های مفصل میکروبشناسی برای شناختن نوع میکروبهای تجمع یافته انجام شد. تعداد بیماران 12 نفر بودند که به علت حجم بسیار زیاد کارهای انجام شده امکان بررسی بیشتری از نظر تعداد بیماران نمی داد. از تحقیقات انجام شده چنین معلوم شد که جداکننده های از جنس الاستیک Elastic در درجه اول و جداکننده های از نوع Brass Wire در درجه دوم از نظر تجمع بیشتر میکروبهای هوازی و بی هوازی می شوند و در این امر شکل و جنس سپاراتورها و سرعت عمل جداکننده ها در هنگام جدا کردن دندانها و موقعیت و محل نصب سپاراتورها نیز موثر است. این پدیده در مشاهدات کلینیکی نیز کاملا مشهود است بدین ترتیب که در مجاورت محل نصب این دو سپاراتور بخصوص نوع الاستیک علائم آماس و تورم حاد لثه و درد کاملا واضح است. همچنین سپاراتور Brass Wire از این نظر بهترین شناخته شد که چون موجب تجمع کمتر میکروبها شده و علائم کلینیکی حادی را نیز در مجاورت محل نصب خود سبب نمی گردد. البته باید توجه داشت که از سطحی تقریبا صیقلی و سرعت جداکننده گی کم برخوردار است و این خود عاملی است. با توجه به جداول حاصل باید گفت که هیچ یک از جداکننده ها موجب تجمع میکروب بخصوصی نمی گردد. بلکه تفاوت موجود تنها در تعداد میکروبهای تجمع یافته است و کل نتایج بشرح زیر است: 1) Elastic Sep موجب بیشترین تجمع میکروبی شده و علائم حاد کلینیکی دارد. 2) Elastic Sep در درجه دوم از نظر تجمع میکروبی و علائم کلینیکی قرار دارد. 3) Crassline or Silk Lig در درجه سوم از نظر تجمع میکروبی و علائم کلینیکی قرار دارد. 4) Brass Wire بهترین جداکننده از نظر تجمع میکروبی و نداشتن علائم حاد کلینیکی است.

عکس العمل تغییرات لیگامان پریودنت و انساج اطراف دندان بستگی به مقدار و مدت و نوع نیروهای وارده دارد، حرکت دندان از ساعات اولیه بطرف فضای پریودنتال شروع می شود و لذا نواحی کشش و فشار ایجاد می شود که در طرف فشار الیاف فشرده شده ولی نباید از بین بروند و عروق خونی هم باید باز بماند. تحلیل مستقیم استخوان توسط استئوکلاستها انجام می شود. در فضای بافت اسفنجی رسوب استئوئید صورت میگیرد. در اثر نیروی سنگین الیاف پریودنتال له می شود و عروق خونی بسته میگردد و الیاف پریودنتال بدون سلول و هیالینیزه می گردد، الستئوسیت های استخوان زیرین هم از بین می رود و این نواحی اغلب لوکالیزه اند. در نواحی کشش ابتدا پرولیفراسیون فیبروبلاستها و طویل شدن الیافت پریودنتال وجود دارد، بافت استئوئیدی در سطح استخوان رسوب می کنید و بعد جای خود را به Bundle Bone (قسمتی ازلامینادورا که شامل دستجات الیاف کلاژن کلیسیفیه شده اند) می دهند. در اثر نیروهای زیاد وارده، ممکن است الیاف طرف کشش و عروق خونی هم پاره شود.

در حرکت کانین به طرف عقب که روی 19 بیمار انجام شد مقدار حرکت و میزان Tipping و چرخش دندان کانین و میزان حرکت اولین مولر با دو روش هوک لغزشی (Sliding Hook) و مکانیک لغزشی (Sliding Mechanics) روی سیم 16% و براکت Twin Edgewise 18% با یکدیگر مقایسه شد و نیروی بکار رفته 350 گرم و بوسیله چین الاستیک روی کانینها اعمال شد و اندازه گیریها هم در داخل دهان بیماران و هم روی تصویر Cast بیماران انجام گردید. اختلاف آماری معنی داری در مقدار حرکت دندان کانین و دندان مولر در دو روش دیده نشد. اختلاف Tipping دندان کانین در دو روش معنی دار بود و میزان Tipping دندان کانین در روش Sliding Hook کمتر از Sliding Mechanics بود و اختلاف میزان چرخش دندان کانین در دو روش معنی دار بود و چرخش دندان کانین در روش S.H بیشتر از روش S.M بود و با توجه به Tipping کمتر دندان در روش S.H، این روش برای عقب بردن بادیلی دندان کانین بهتر از روش S.M می باشد.

دوقلوهای منوزیگوت معمولا از نظر ژنتیکی یکسان هستند ممکن است Mirror Image هم بشوند. اختلاف دو عضو منوزیگوت ناشی از عوامل ژنتیک (محیط) است. در مطالعه حاضر، دوقلوهای منوزیگوت در دوره های مختلف تکامل دندانی شامل دندانهای شیری و شیری دائمی مورد بررسی قرار گرفتند. نتیجه اینکه با همه اهمیت عوامل ژنتیک، قدرت عوامل محیطی آنقدر زیاد می شود که حتی می تواند در مواردی نقش ژنتیک را پایمال نماید.

شب ادراری در کودکان عاملی آزار دهنده است و سبب بروز مسائل جسمانی و روانی برای کودک می شود و اعتماد به نفس را از کودک می گیرد که خود منشا صدمه های بزرگتری در زندگی خصوصی و اجتماعی فرد می شود. راههای درمانی مختلفی پیشنهاد و اجرا می شود که هیچ کدام راه قاطعی نیست و لذا هر راهی که بتواند کمکی در بهبود بنماید مسلما در آن شخص بخصوص راهی قاطع است؛ یکی از این راههای بهبودی، تغییر مسیر تنفس از دهان به بینی است. در این تحقیق تعداد 10 کودک 9-6 ساله (6 پسر و 4 دختر) انتخاب شدند که با تغییر مسیر تنفس از دهان به بینی، در تعدادی از آنها تغییرات مشخصی اتفاق افتاد. شب ادراری 6 بیمار از 10 بیمار کاملا برطرف شد و در 3 بیمار که تنفس دهانی آنها به تنفس دهانی-بینی تبدیل شده بود، تعداد دفعات شب ادراری تقریبا نصف گردید و در 1 بیمار هم که تنفس دهانی تغییری نکرد، شب ادراری هم تغییری پیدا نکرد. طور کلی می توان گفت که تغییر مسیر تنفس از دهان به بینی تا حدود زیادی باعث حل مشکل شب ادراری می شود.