مجله دندانپزشکی

زمینه و هدف: ترمیم ضایعات غیر پوسیده سرویکالی (NCCLs) به دلیل دشواری ادهیژن مواد دندانی چالش برانگیز است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر سه روش آماده سازی سطح دندان در NCCLs با استفاده از لیزر Er:YAG، فرز الماسی و سند بلاست بر روی استحکام باند ریزکششی بین کامپوزیت و عاج غیر پوسیده در ضایعات سرویکالی بود.
روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی ۴۸ دندان کانین و پرمولر کشیده شده انسانی که دارای NCCLs در سطح باکال بودند، انتخاب و به صورت تصادفی به ۴ گروه ۱۲ تایی تقسیم شدند: گروه کنترل بدون هیچ گونه آماده سازی، گروه آماده سازی با لیزر Er:YAG، گروه آماده سازی با فرز و گروه آماده سازی با سند بلاست. باندینگ برای همه گروه‌ها توسط Clearfil SE Bond انجام و سپس حفرات با کامپوزیت رزین Filtek Z۲۵۰ ترمیم شدند. نمونه‌ها برش داده شده و تحت آزمون استحکام باند ریزکششی قرار گرفتند. نتایج مطالعه با استفاده از آزمون کروسکال والیس آنالیز شد.
یافته‌ها: با توجه به نتایج بدست آمده، استحکام باند ریزکششی به ترتیب از بیشترین به کمترین مقدار در گروه سند بلاست (MPa ۲۴/۵۷±۱۰/۲۴)، گروه فرز الماسی (MPa ۰۸/۱۹±۱۰/۱۹)، گروه لیزر (MPa ۰۵/۵۹±۹/۱۸) و گروه کنترل (MPa ۲۷/۵۶±۹/۱۸) مشاهده گردید، اگرچه این مقادیر از نظر آماری بین گروه‌ها معنی‌دار نبود (۲۶۶/۰P=).
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد در دندان‌های دارای NCCLs آماده سازی سطح دندان به وسیله سند بلاست تأثیر نسبتا" بهتری در ترمیم ضایعات دارد، اگرچه تفاوت آماری بین انواع روش های آماده سازی مورد استفاده در این مطالعه مشاهده نشد.

زمینه و هدف: عوامل مختلفی در ایجاد پوسیدگی دندان نقش دارند، دندانپزشکی مدرن به دنبال راهی برای بهبود پوسیدگی دندان و راه‌های مختلفی برای افزایش رمینرالیزاسیون است. هدف از این مطالعه بررسی اثر خمیردندان و دهانشویه نانوهیدروکسی آپاتیت بر رمینرالیزاسیون ضایعات اولیه مینایی و انسداد توبول‌ها بود.
روش بررسی: در این مطالعه تعداد ۹۰ دندان سانترال کشیده شده انسانی استفاده شد. پوسیدگی مصنوعی به وسیله قرار دادن نمونه‌ها به مدت ۷۲ ساعت در محلول دمینرالیزاسیون در انکوباتور با دمای ۳۷ درجه سانتی‌گراد ایجاد گردید. سختی نمونه‌ها قبل از شروع آزمایش توسط تست میکروهاردنس انجام شد. نمونه‌ها با توجه به جدول اعداد تصادفی به ۶ گروه ۱۵ تایی تقسیم شدند. برای گروه ۶-۱ نمونه‌ها به مدت ۱۴ روز تحت سیکل pH قرار گرفتند که شامل ۳ ساعت دمینرالیزاسیون و ۲۱ ساعت رمینرالیزاسیون بود. هم زمان گروه‌های ۱-۳ دو بار در روز در تماس با خمیردندان رقیق شده به نسبت ۱:۳ با آب دیونیزه به میزان ۵ میلی لیتر به مدت دو دقیقه قرار گرفتند. نمونه‌های گروه‌های ۶-۴ به میزان ۵ میلی لیتر برای هر نمونه در تماس با سه نوع دهانشویه به مدت یک دقیقه قرار گرفت. سپس نمونه‌ها در جهت باکولینگوال به منظور ارزیابی هم زمان توبول‌های عاجی برش خوردند و مجدداً تست میکروهاردنس ویکرز انجام و نتایج قبل و بعد مقایسه و میزان درصد رسوب روی سطح و انسداد توبولی توسط SEM گزارش گردید (۰۰۶/۰P=). سپس داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS۲۴ و آمار توصیفی و تحلیل واریانس ANOVA و مقایسه‌های چندگانه Tukey تجزیه و تحلیل گردید.
یافته‌ها: آزمون آماری نشان داد که بین گروه‌های مورد مطالعه اختلاف آماری معنی‌داری در تغییرات میکروهاردنس وجود دارد (۰۰۶/۰P=). همچنین آنالیز درون گروهی تغییرات میکروهاردنس در گروه‌های مورد مطالعه نشان داد که اختلاف معنی‌داری وجود دارد (۰۰۰۱/۰P<). همچنین در بررسی میکروسکوپ الکترونی توبول‌های عاجی تنها در گروه حاوی خمیردندان نانوهیدروکسی آپاتایت ۵/۰% انسداد و رسوب توبول‌ها بیش از %۵۰ مشاهده گردید (۰۵/۰P<).
نتیجه گیری: با توجه به مطالعه حاضر، نانوهیدروکسی آپاتیت می‌تواند یکی از استراتژی‌های درمانی جهت بازسازی ضایعات پوسیدگی اولیه باشد و اضافه شدن نانوهیدروکسی آپاتیت ترجیحاً به خمیردندان سبب افزایش میکروهاردنس دندان می‌گردد.
 

زمینه و هدف: اخیراً، اضافه کردن نانو ذرات‌ به مواد ترمیمی و روش آماده سازی دندان با لیزر در مطالعات مختلفی جهت بررسی بهبود استحکام باند مورد توجه محققین قرار گرفته است. هدف از انجام این مطالعه بررسی استحکام باند برشی گلاس آیونومر بایواکتیو حاوی ذرات تیتانیوم و گلاس آیونومر معمولی با دو روش آماده سازی سطح با لیزر Er-YAG و کانونشنال بود.
روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی، ۶۴ دندان پرمولر سالم کشیده شده جمع آوری شد. در روش کانونشنال، آماده سازی نمونه‌ها به صورتی انجام گردید که سطوحی از عاج با عمق ۵/۰ میلی متر با فاصله ۲ میلی متر از محل اتصال CEJ در ریشه یا تاج ایجاد شود. در گروه لیزر، بعد از تراش دندان‌ها سطح ناحیه با لیزر Er-YAG مورد آماده سازی قرار گرفت. سپس در قسمت میانی سطح باکال مولد استوانه‌ای با ابعاد ۵/۳ میلی متر قطر و ارتفاع ۴ میلی متر گذاشته و هر گروه با گلاس آینومرهای خاص خود ساخته شدند. نمونه‌ها به روش تصادفی ساده در ۸ گروه تقسیم بندی شدند (۸n=) :A (لیزر، گلاس آیونومر معمولی، عاج تاج)/B (لیزر، گلاس آیونومر حاوی نانو ذرات تیتانیوم، عاج تاج)/C  (کانونشنال، گلاس آیونومر معمولی، عاج تاج)/D (کانونشنال، گلاس آیونومر حاوی نانو ذرات تیتانیوم، عاج تاج)/E  (لیزر، گلاس آیونومر معمولی، عاج ریشه)/ F (لیزر، گلاس آیونومر حاوی نانو ذرات تیتانیوم، عاج ریشه)/ G (کانونشنال، گلاس آیونومر معمولی، عاج ریشه)/ H (کانوشنال، گلاس آیونومر حاوی نانو ذرات تیتانیوم، عاج ریشه) و در نهایت استحکام باند برشی در universal testing machine با سرعت ۱ میلی متر در دقیقه اندازه گیری شد. جهت آنالیز داده‌ها،  به منظور بررسی اثر هر متغیر و اثر متقابل آن‌ها روی استحکام باند برشی از آزمون Two-way ANOVA استفاده شد، و جهت مقایسه دو به دو گروه‌ها از آزمون Tukey استفاده شد.
یافته‌ها: تفاوت آماری معنی‌دار تنها بین گروه‌های B با C (۰۰۲/۰P=) و  E(۰۰۷/۰P=) و G (۰۰۱/۰P=) و H (۰۱/۰P=) وجود داشت. بیشترین استحکام باند مربوط به گروه B‌ (لیزر، گلاس آیونومر حاوی نانو ذرات تیتانیوم، عاج تاج) و کمترین مقدار مربوط به گروه G (کانونشنال، گلاس آیونومر معمولی، عاج ریشه) بود.
نتیجه گیری: هر سه عامل لیزر Er-YAG، گلاس آیونومر حاوی نانو ذرات تیتانیوم و عاج تاج در افزایش استحکام باند تأثیر مثبتی داشته‌اند.

زمینه و هدف: هدف از این مطالعه بررسی آگاهی، نگرش و عملکرد دانشجویان دانشکده دندانپزشکی ارومیه از اصول ارگونومی حین درمان دندانپزشکی در سال ۱۳۹۹ بود.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی که در سال ۱۳۹۹ انجام گرفت، پرسشنامه خود ساخته بسته، در اختیار ۷۸ نفر از دانشجویان دندانپزشکی ارومیه قرار گرفت و سطح آگاهی، نگرش و عملکرد دانشجویان ارزیابی شد. اطلاعات دموگرافیک دانشجویان اعم از سن، جنسیت و سال تحصیلی دانشجویان نیز از آنان خواسته شد. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS۲۴ و با آزمون‌های T-test و آنالیز واریاس یک طرفه با سطح معنی‌داری ۰۵/۰P< بود.
یافته‌ها: در این مطالعه ۷۸ دانشجو (۴۴ مرد و ۳۴ زن) با میانگین سنی ۱۲/۲±۹/۲۳ سال وارد مطالعه شدند. تفاوت بین سطح نگرش گروه‌های سنی شرکت کننده اختلاف معنی‌داری نشان داد (۰۰۰۶/۰P=). در این متغیر، گروه سنی ۲۰ تا ۲۴ سال، نگرش مثبت‌تری نسبت به سایر گروه‌های سنی داشتند. با این حال نتایج این مطالعه ارتباط معنی‌داری بین آگاهی و عملکرد شرکت کنندگان با سن آن‌ها گزارش نکرد (۰۵/۰P>).
نتیجه گیری: یافته‌های این مطالعه نشان داد که سطح آگاهی، نگرش و عملکرد دانشجویان دندانپزشکی ارومیه در حد مطلوب است. گروه ۲۰ تا ۲۴ ساله به طور قابل توجهی سطح نگرش بالاتری نسبت به سایرین داشتند، بنابراین باید برای بهبود این پارامترها در ارگونومی تلاش بیشتری صورت گیرد.

زمینه و هدف: امروزه اضطراب آزمون یکی از مهم‌ترین مشکلات دانش آموزان سال آخر دبیرستان می‌باشد. اضطراب علاوه بر تأثیرات سیستمیک، می‌تواند با ایجاد اخلال در رفتارهای بهداشتی دهان و دندان، بر روی سطح سلامت دهان و دندان تأثیرگذار باشد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی ارتباط اضطراب با متغیرهای مرتبط با سلامت دهان در دانش آموزان سال آخر دبیرستان پیش از آزمون کنکور بود.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، سطح اضطراب و متغیرهای مرتبط با سلامت دهان در ۱۸۰ دانش آموز سال آخر دبیرستان، در سه مقطع زمانی در طول سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۷ در شهر تهران، توسط پرسشنامه و یک بار معاینه بالینی اندازه گیری شد. دو پرسشنامه اضطراب آزمون فریدمن و پرسشنامه استاندارد شده رفتارها و عادات سلامت دهان و دندان توسط آزمون‌های Friedman Bonferroni و Generalized estimating Equations با نرم افزار SPSS تحلیل شدند.
یافته‌ها: با نزدیک شدن به کنکور، برخی متغیرهای مرتبط با سلامت دهان مانند: الگوی استفاده از مسواک، خواب روزانه، دفعات مصرف غذای فوری (فست فود) و مصرف میان وعده‌های شیرین تغییر می‌کنند (۰۵/۰>P) تغییرات خواب روزانه با تغییرات اضطراب ارتباط معنی‌دار دارد (۰۲۲/۰=P). با توجه به نتایج تحلیل اندازه‎های تکرار شونده (Repeated Measures Analysis)، تغییرات معنی‌داری بین میانگین نمره جنبه خطای شناختی سه زمان مشاهده شد (۰۰۱/۰>P)، همچنینن با توجه به نتایج آزمون بنفرونی (Bonferroni Test) این تغییرات معنی‌دار مربوط به تفاوت میانگین نمره خطای شناختی ۶ ماه قبل از کنکور و ۳ ماه قبل از کنکور (۰۰۱/۰>P))، ۶ ماه قبل از کنکور و ۱ ماه قبل از کنکور (۰۰۱/۰>P) و ۳ ماه قبل از کنکور و ۱ ماه قبل از کنکور (۰۰۱/۰>P) می‎باشد که در هر سه حالت با نزدیک شدن به زمان کنکور نمره خطای شناخت به طور معنی‌داری کاهش یافته است و با توجه به اینکه نمره پایین‌تر در این شاخص نشان دهنده سطح اضطراب آزمون بالاتر است، هرچه به کنکور نزدیک‌تر شویم سطح اضطراب آزمون در بعد خطای شناختی بیشتر می‌شود.
نتیجه گیری: اضطراب تحصیلی کنکور سراسری می‌تواند بر روی برخی از متغیر‌های سلامت دهان مانند خواب روزانه تأثیر گذار باشد، اما با سایر متغیر‌ها ارتباط ندارد.

زمینه و هدف: پوسیدگی‌های دندانی بر کیفیت زندگی کودکان و والدین، سلامت دهان و سلامت کلی تأثیر گذار هستند و می‌توانند با فعالیت‌های روزانه و رشد کودکان تداخل کنند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط میان شدت پوسیدگی‌های دندانی با کیفیت زندگی کودکان پیش دبستانی بود.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی، اپیدمیولوژیک توصیفی بر روی ۱۴۵ نفر از والدین و کودکان پیش دبستانی ۵-۲ ساله ساکن شهر اهواز انجام گرفت. روش نمونه گیری در دسترس و از میان مراجعه کنندگان به دانشکده دندانپزشکی و مطب متخصص دندانپزشکی کودکان اهواز بود. ﺍﺯ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ Early Childhood Oral Health Impact Scale (ECOHIS) ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻲ کیفیت زندگی ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺩﻫﺎﻥ ﻭ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﺍﺳـﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪ. ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺩﻣﻮﮔﺮﺍﻓﻴﮏ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻭ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﻭ ﺷﺎﺧﺺ dmft (decayed, missing, filled teeth) ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ تعیین ﺷﺪ. آنالیزهای آماری شامل آمارهای توصیفی و ضریب همبستگی اسپیرمن و پیرسون بود.
یافته‌ها: میانگین سنی کودکان مورد مطالعه، ۲/۱±۱۲/۴ سال بود. ۷۲ کودک (۶۵/۴۹%) پسر و ۷۳ کودک (۳۴/%۵۰)، دختر بودند. در مجموع بر اساس نتایج مطالعه ما میانگین ECOHIS  برابر با ۹۵/۱۸±۶۹/۳۹ به دست آمد. میان کیفیت پایین‌تر زندگی و سن کمتر کودکان (۰۴۷/۰=P)، تحصیلات کمتر والدین (۰۱۸/۰=P) و تعداد دندان‌های پوسیده بیشتر (۰۰۰/۰=P) رابطه معنی‌دار وجود داشت.
نتیجه گیری: شدت پوسیدگی دندانی بر کیفیت زندگی کودکان مؤثر است و با افزایش تعداد دندان‌های پوسیده، وضعیت اجتماعی اقتصادی پایین‌تر والدین و سن بیشتر والدین کیفیت زندگی کودکان کاهش می‌یابد.

زمینه و هدف: دستیابی به روش‌های غیر تهاجمی جهت تشخیص مناسب پوسیدگی ثانویه در مجاورت ترمیم‌های دندانی از اهمیت بالایی برخوردار است. باتوجه به اینکه تغییر زوایای افقی و عمودی تابش اشعه ایکس در تصاویر رادیوگرافی، می‌تواند تشخیص پوسیدگی‌های دندانی را تحت تأثیر قرار دهد، این مطالعه با هدف ارزیابی تأثیر تغییر زاویه افقی تابش اشعه ایکس بر تشخیص پوسیدگی‌های دندانی در مجاورت ترمیم‌های آمالگام کلاس II دندان‌های خلفی در تصاویر رادیوگرافی پری اپیکال طراحی شد.
روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی، ضایعات پوسیدگی مصنوعی در دیواره اگزیال حفره ترمیم آمالگام در سطوح اینترپروگزیمال ۲۷ دندان پره مولر کشیده شده انسان ایجاد شد. رادیوگرافی‌های پری اپیکال با زوایای افقی متفاوت از دندان‌ها تهیه و توسط ۵ مشاهده‌گر ارزیابی و نمره دهی شد. برای هر مشاهده‌گر میزان حساسیت، ویژگی، دقت، تشخیص مثبت کاذب و منفی کاذب تصاویر رادیوگرافی در هر کدام از زوایای افقی محاسبه و شاخص‌های ذکر شده توسط آزمون ناپارامتری کروسکال والیس بین زوایای مختلف رادیوگرافی مقایسه شدند. جهت بررسی میزان توافق کلی بین مشاهده‌گرها از ضریب توافق کاپای فلایز استفاده شد.
یافته‌ها: بالاترین دقت تشخیص رادیوگرافیک پوسیدگی ثانویه در سطوح مزیال دندان‌ها، مربوط به تابش اشعه ایکس با زاویه ۵ درجه مزیالی و دیستالی (۶۶/۸۶%) و در سطوح دیستال دندان‌ها نیز به زوایه ۱۰ درجه از سمت دیستال (۹۰/۸۵%) اختصاص یافت. همچنین، بین زاویه‌های افقی مختلف (۰، ۵، ۱۰ و ۱۵ درجه مزیال و دیستال) در میزان دقت تفاوت معنی‌داری وجود داشت (۰۱/۰P=)، بالاترین میزان توافق بین مشاهده‌گرها، در تشخیص ضایعات پوسیدگی سطوح مزیال دندان‌ها، در زاویه ۱۰ درجه دیستالی (۸۶/۰) و در سطوح دیستال دندان‌ها، در زاویه ۵ درجه دیستالی (۸۹/۰) بود.
نتیجه گیری: در موارد شک به وجود پوسیدگی ثانویه در ناحیه پروگزیمال دندانی، در صورتیکه در رادیوگرافی استاندارد با زاویه مستقیم، پوسیدگی ثانویه قابل مشاهده نباشد تغییر زاویه افقی به میزان ۵-۱۰ درجه می‌تواند شانس مشاهده پوسیدگی زیر ترمیم‌های دندانی را افزایش دهد.

زمینه و هدف: مهارت‌های ارتباطی برای دانشجویان دندانپزشکی از اهمیت اساسی برخوردار است که باعث انتقال مؤثر اطلاعات لازم به بیمار و برآورده کردن نیازها و انتظارات بیمار می‌شود. بنابراین، این مطالعه با هدف تعیین مهارت‌های ارتباط با بیمار در دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه آزاد اصفهان درسال ۱۳۹۹ انجام شد.
روش بررسی: در مطالعه تحلیلی مقطعی حاضر، پرسشنامه استاندارد DCCC
(Dental consultation communication checklist) به صورت آنلاین و به روش نمونه گیری سرشماری در اختیار کلیه دانشجویان دوره بالینی دانشکده قرار گرفت. در مجموع، ۲۳۰ نفر از ۲۴۸ دانشجوی دوره بالینی حاضر به همکاری در مطالعه شدند (درصد پاسخ= ۷/۹۲%). پرسشنامه مذکور شامل پنج بعد ﻣﻌﺎرﻓﻪ، تاریخچه، معاینه، خاتمه و ﺑﻴﻤﺎر می‌باشد. برای تعیین مهارت‌های ارتباط با بیمار و ابعاد آن و نیز ارتباط مهارت‌های ارتباطی با ویژگی‌های دموگرافیک شرکت کنندگان، داده‌ها توسط آزمون‌های فریدمن، آنالیز واریانس، آزمون t مستقل و رگرسیون خطی تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: میانگین نمره کل مهارت‌های ارتباطی دانشجویان ۶/۱۵±۱۶/۱۱۷ از حداکثر نمره ۱۵۵ به دست آمد که بیش از حد متوسط بود. تفاوت معنی‌داری بین ابعاد مهارت‌های ارتباطی وجود داشت (۰۰۱/۰P<). بیشترین نمره به ترتیب به بعد معاینه کلینیکی، بیمار، تاریخچه پزشکی، معارفه و خاتمه اختصاص داشت. ارتباط معنی‌داری بین نمره مهارت‌های ارتباطی دانشجویان با جنسیت (۰۸/۰P=)، سن (۱۷/۰P=)، وضعیت تأهل (۱۹/۰P=) و سابقه‌ تحصیل در دوره روانشناسی (۰۷/۰P=) وجود نداشت. بین نمره کل مهارت‌های ارتباطی (۹۲/۰P=) و نیز ابعاد آن (بعد معارفه ۷۹/۰P=، بعد تاریخچه ۹۰/۰P=، بعد معاینه کلینیکی ۷۷/۰P=، بعد خاتمه ۳۵/۰P= و بعد بیمار ۸۵/۰P=) با سال‌‌ تحصیلی دانشجویان ارتباط معنی‌داری دیده نشد.
نتیجه گیری: نمره کل مهارت‌های ارتباطی دانشجویان دندانپزشکی و کلیه ابعاد آن بیش از حد متوسط بود اما درکل دانشجویان در بعد معارفه و خاتمه نسبت به سایر ابعاد عملکرد ضعیف‌تری داشتند. بنابراین توصیه می‌شود، مداخلات آموزشی خصوصاً جهت بهبود ابعاد معارفه و خاتمه طراحی شود.

زمینه و هدف: از آنجا که در فرهنگ رایج بین مردم مخصوصاً قشر متوسط این طرز تفکر در اکثر والدین وجود دارد که دندان شیری عضوی جایگزین شونده است و از دست دادن آن اهمیتی ندارد. این پژوهش با هدف ارزیابی میزان آگاهی نگرش و عملکرد والدین کودکان پیش دبستانی و دبستانی مراجعه کننده به کلینیک ویژه دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و بیمارستان کودکان امام حسین اصفهان درباره اهمیت حفظ دندان‌های شیری و عوامل مرتبط با آن انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی- مقطعی روی ۳۲۳ نفر از والدین کودکان پیش دبستانی و دبستانی مراجعه کننده به کلینیک ویژه دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و بیمارستان کودکان امام حسین اصفهان انجام شد. روش جمع آوری داده‌ها، پرسشنامه و مصاحبه حضوری بود. پرسشنامه ساخته شده دارای ۲۱ سؤال چند گزینه‌ای و سؤالات توصیفی بود. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آمار توصیفی و آزمون‌های تحلیلی نظیر t و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: میانگین نمره آگاهی والدین ۵/۳۷ با انحراف معیار ۹/۱۶، میانگین نمره نگرش ۸/۵۵ با انحراف معیار ۱/۱۱ و میانگین نمره عملکرد ۸/۴۱ با انحراف معیار ۶/۱۵ از ۱۰۰ به دست آمد و ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین نمرات آگاهی، نگرش و عملکرد با هم رابطه معنی‌داری وجود دارد (۰۰۱/۰P<). همچنین بین نمره آگاهی و نگرش والدین با سن مادران و سن پدران رابطه معنی‌داری وجود دارد (۰۰۱/۰P<).
نتیجه گیری: طبق یافته‌ها، آگاهی والدین در مورد اهمیت حفظ دندان‌های شیری و عوامل مرتبط با آن در حد ضعیف، نگرش آن‌ها در حد خنثی و عملکرد آن‌ها در حد ضعیف تا متوسط است. در دسترس قرار دادن امکانات درمانی بیشتر برای کودکان در خانواده و آموزش به والدین در زمینه حفظ دندان‌های شیری پیشنهاد می‌گردد.

زمینه و هدف: با پردازش تصاویر در توموگرافی کامپیوتری اشعه مخروطی (CBCT)، می‌توان اطلاعات را بهبود بخشید. هدف مطالعه حاضر، بررسی تأثیر فیلتر پردازش تصویر شارپن در تعیین تحلیل خارجی ناحیه آپیکال ریشه در دندان‌های تک ریشه ناشی از مجاورت دندان نهفته در تصاویر CBCTبود.
روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی، در سطح جانبی ناحیه آپیکال ریشه در ۴۰ عدد دندان کشیده شده سالم، به صورت مصنوعی و با فرز تراش ایجاد شد و دندان‌ها به ۴ گروه کنترل، تحلیل کم، متوسط و زیاد تقسیم شدند. پس از تهیه CBCT دندان‌ها، نمونه‌ها با و بدون فیلتر شارپن، پردازش و توسط ۲ مشاهده‌گر بررسی گردیدند. نتایج با استفاده از نرم افزارهای SPSS۲۲ وMedcalc  نسخه ۱۴ تجزیه و تحلیل شد. حد معنی‌داری برای آزمون‌های آماری ۰۵/۰P≤ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: ویژگی (۱۰۰%) و حساسیت (۶۶%>) برای هر دو حالت بدون فیلتر شارپن و با فیلتر شارپن یا کامل یا بسیار بالا بود. صحت کلی در هر دو حالت بالا بوده (۸۳/۰>) و اختلاف معنی‌دار بین دو صحت کلی مشاهده نشد (۰۵/۰P>). تحلیل آماری مشاهده هر دو حالت تصاویر توسط مشاهده‌گران نشان داد که حساسیت و صحت کلی در گروه‌های تحلیل متوسط و زیاد از گروه تحلیل کم بسیار بیشتر  ولی ویژگی در همه گروه‌ها برابر ۱۰۰% بود.
نتیجه گیری: تصاویر با فیلتر شارپن قدرت تشخیص را نسبت به تصاویر بدون فیلتر افزایش نداد ولی از آنجایی که افت دقت با این فیلتر مشاهده نشد، می‌تواند به عنوان یک فیلتر پردازش مورد پذیرش قرار گیرد.

زمینه و هدف: همه گیری کرو ناویروس ۲۰۱۹ فشار زیادی بر سیستم‌های بهداشتی سراسر جهان وارد کرده است. خطر انتقال عفونت در دندانپزشکی به طور قابل توجهی زیاد است. هدف از این مطالعه بررسی آگاهی و عملکرد حافظتی دندانپزشکان عمومی و متخصص شهر اصفهان در مقابل کووید-۱۹ در محیط درمان بود.
روش بررسی: در این مطالعه که در فروردین ماه ۱۴۰۰و به روش نمونه گیری در دسترس انجام شد، از پرسشنامه آنلاین به عنوان ابزار جمع آوری داده‌ها استفاده شد. سؤالات شامل مشخصات زمینه‌ای، آگاهی از انجام صحیح اقدامات حفاظتی، اقدامات حفاظتی انجام شده در مقابل کووید-۱۹ و فراوانی ابتلا به کووید-۱۹ بود. آنالیزهای توصیفی و تحلیلی با استفاده از نرم افزار SPSS۲۶ شامل تهیه جداول توزیع فراوانی، رسم نمودارها، محاسبه آزمون T مستقل و ضرایب همبستگی پیرسون و اسپیرمن انجام شد.
یافته‌ها: تعداد ۳۱۰ پرسشنامه با پاسخ کامل جمع آوری گردید. ۴/۸۷% دندانپزشکان آگاهی متوسط و بالاتر از عملکرد صحیح حفاظتی در مقابل کووید-۱۹ داشتند. میانگین نمره آگاهی با شاخصه‌های زمینه‌ای سن (۵۹/۰=P)، جنسیت (۳۱/۰=P و ۰۵/۰r=)، سابقه کار (۱۶/۰=P و ۰۷/۰r=) و مدرک تحصیلی (۳۳/۰=P) ارتباط معنی‌داری نداشت. در دوره پاندمی ۸۷% دندانپزشکان درمان‌های اورژانس دندانپزشکی را انجام دادند و ۴۰% درمان‌های دندانپزشکی را برای بیماران با ریسک بالا ابتلا، به تعویق انداختند. دندانپزشکان به درستی از لوازم حفاظت شخصی استفاده کردند. از بین همه دندانپزشکان شرکت کننده ۷۵% از ماسک با محافظت بالا برای همه درمان‌ها، ۷۵% از محافظ صورت برای همه درمان‌ها، ۶۷% از کلاه و۶۰% از روپوش‌های استریل استفاده کردند. محیط بالینی برای جلوگیری از گسترش کووید-۱۹ به خوبی مجهز شده بود. نتایج نشان داد که ۸/%۵۵ از شرکت کنندگان یک یا چند علامت/نشانه مشابه کووید-۱۹ داشتند و ۹% از شرکت کنندگان دارای تست SARS-CoV-۲ مثبت بودند.
نتیجه گیری: در حال حاضراکثریت دندانپزشکان آگاهی لازم در مورد نحوه حفاظت در مقابل کووید-۱۹ را دارند و به صورت کارآمد از کلیه اقدامات احتیاطی برای انجام اعمال دندانپزشکی استفاده می‌کنند.

زمینه و هدف: با توجه به کاربرد پیشگیرانه و درمانی اینفیلترانت رزین و ناشناخته بودن اثرات بلیچینگ بر مینای درمان شده با اینفیلترانت‌های رزینی هدف از این مطالعه آزمایشگاهی بررسی اثر بلیچینگ برثبات رنگ ضایعات مینایی درمان شده با اینفیلترانت رزینی می‌‌باشد.
روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی از۳۰ عدد دندان مولر سوم کشیده شده انسان که فاقد پوسیدگی، ترک و یا نقایص مینایی بودند، نمونه‌های مینا- عاج در ابعاد ۳×۵×۵ میلی متر از سطح باکال و لینگوال توسط دستگاه میکروتوم قطع گردید. نمونه‌ها به ۳ گروه ۱۰ تایی ۱- مینای سالم ۲- مینای دمینرالیزه ۳- مینای دمینرالیزه + اینفیلترانت رزینی تقسیم شدند. ضایعات لکه سفید به صورت مصنوعی با قرار دادن نمونه‌ها به مدت ۴ روز در ژل دمینرالیزه هیدروکسی اتیل سلولز اسیدی با ۵/۴pH= ایجاد شدند و سپس نمونه‌ها در گروه ۳ تحت درمان ICON RI قرار گرفتند. رنگ اولیه با استفاده از اسپکتروفتومتر ارزیابی و سپس ژل هیدروژن پراکساید ۳۵% در سه سیکل و هر بازه زمانی ۱۰ دقیقه روی نمونه‌ها قرار گرفت. پس از پایان آخرین سیکل نمونه‌ها به مدت ۱ دقیقه کاملاً شستشو شده و پس از رنگ سنجی یافته‌ها با استفاده از آزمون  One way ANOVAمورد ارزیابی قرار گرفتند.
یافته‌ها: بیشترین میزان تغییر رنگ در گروه دمینرالیزه به میزان ۰۰۳/۲±۳/۶ΔE= بود، در حالی که کمترین میزان تغییر رنگ در گروه ضایعات مینایی درمان شده با اینفیلترانت‌های رزینی به میزان ۹۸/۰±۵۴/۳ΔE= و در گروه مینای سالم ۱۴/۱±۱۳/۴ΔE= بود. بین گروه دمینرالیزه و ضایعات مینایی درمان شده با رزین انفیلترانت اختلاف معنی‌دار وجود دارد (۰۰۵/۰P=)، در حالی که بین گروه کنترل و گروه با ضایعات مینایی درمان شده با رزین اینفیلترانت اختلاف معنی‌دار دیده نشد (۵۴/۰P=).
نتیجه گیری: بلیچینگ باعث تغییر رنگ کمتری در ضایعات اینفیلتره در مقایسه با گروه دندان‌های دمینرالیزه می‌شود.

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت ثبات اولیه در موفقیت درمان ایمپلنت‌های دندانی و ایجاد استئواینتگریشن، این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه ثبات ایمپلنت و میزان تحلیل کرستال استخوان در تکنیک استئوتوم و تکنیک رایج قراردهی ایمپلنت بود.
روش بررسی: در این مطالعه ۲۶ ایمپلنت در ناحیه قدامی ماگزیلا در ۱۳ بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. ایمپلنت‌های TBR (Toulouse, France) با قطر ۵/۳ و طول ۵/۱۰ یا ۱۲ میلی متر قرارداده شد. بلافاصله بعد از قرارگیری ایمپلنت‌ها و سه ماه بعد میزان ثبات ایمپلنت با استفاده از Ostell mentor ثبت شد. بلافاصله در روز جراحی، سه ماه و شش ماه بعد از آن رادیوگرافی پری اپیکال برای بررسی میزان تحلیل استخوان تهیه شد. از تست‌های آماری P‏aired t-test و Wilcoxon signed Rank test جهت آنالیز آماری داده‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: تفاوت آماری قابل ملاحظه‌ای در میزان ثبات در بین دو روش درمانی وجود نداشت. میزان تحلیل استخوان در گروه استئوتوم در سه ماه بعد از جراحی بیشتر از روش درمان رایج بود (۰۰۱/۰P<)  اما بعد از شش ماه تفاوتی بین دو گروه وجود نداشت. (۶۷۸/۰P=)
نتیجه گیری: با در نظر گرفتن محدودیت‌های این مطالعه، تکنیک استئوتوم می‌تواند در نواحی دارای ضخامت ناکافی استخوان به عنوان یک روش درمانی در نظر گرفته شود.

زمینه و هدف: هدف از این مطالعه، طراحی و اعتبارسنجی پرسشنامه سنجش باورهای شبه‌ علمی و نا معتبر ایرانیان درباره سلامت دهان بود.
روش بررسی: فهرست ۱۶۹ باور شبه‌ علمی و نا معتبر ایرانیان در مورد سلامت دهان که در فاز قبلی مطالعه جمع‌آوری شده بود به یک نمونه هدفمند شامل ۱۳ نفر از اساتید دانشکده دندانپزشکی مشهد ارسال شد. ۳۴ گزاره شبه ‌علمی که در بین ایرانیان شایع‌تر دانسته می‌شد، استخراج شد. سپس با دریافت نظرات یک نمونه ۲۱ نفره اساتید دندانپزشکی در مورد نامعتبر و شبه‌ علمی بودن گزاره‌ها و بازبینی نگارشی آن‌ها، فهرستی شامل ۲۱ باور شبه‌ علمی برای تهیه پرسشنامه نهایی به‌ دست آمد. نهایتاً پرسشنامه را ۴۴ نفر جهت سنجش راحتی و واضح بودن متن و محاسبه آلفای کرونباخ و سنجه Kuder Richardson به عنوان شاخص پایایی همگنی و ۱۵ شرکت کننده با فاصله زمانی یک ماه جهت ارزیابی آزمون باز آزمون و پایایی ثبات تکمیل کردند.
یافته‌ها: پرسشنامه شامل ۲۱ باور با طیف لیکرت سه، یا چهار گزینه‌ای یا سنجه دو حالتی طراحی شد. آلفای کرونباخ استاندارد‌شده معادل ۶۴۱/۰ و سنجه Kuder Richardson معادل ۵۱۴/۰ به ‌دست آمد که نشانه پایایی همگنی متوسط تا خوب پرسشنامه است. شاخص Interclass Correlation Coefficient (ICC) معادل ۸۶۳/۰ به‌دست آمد که نشان‌دهنده پایایی ثبات خیلی خوب پرسشنامه بود. همچنین ضریب کاپای هر ۲۱ گزاره با صفر اختلاف معنی‌دار داشت (۰۵/۰P<) و از ۶۰۵/۰ تا ۱ را شامل می‌شد.
نتیجه گیری: نتیجه پژوهش حاضر پرسشنامه‌ای است جهت سنجش میزان باورمندی مردم ایران به گزاره‌های شبه‌ علمی و نا معتبر درباره سلامت دهان. این پرسشنامه، جامعه متخصصان سلامت دهان و دندانپزشکی را یاری خواهد رساند تا سطح آگاهی مردم ایران درباره سلامت دهان را ارتقاء بخشند.

زمینه و هدف: هزینه یابی مبتنی بر فعالیت به محاسبه ورودی‌های مصرفی در درمان می‌پردازد. همه‌ گیری کووید-۱۹ سبب تغییراتی در پروتکل‌های درمان معمول دندانپزشکی و شرایط دریافت کنندگان خدمات دندانپزشکی شد. هدف از این مطالعه هزینه یابی و مقایسه سه خدمت رایج دندانپزشکی در ایران، از دیدگاه ارائه ‌دهنده و دریافت‌کننده خدمات پیش از همه گیری (سال ۱۳۹۸) و در زمان همه گیری (سال ۱۴۰۰) بود.
روش بررسی: هزینه‌های مستقیم درمانی و غیر درمانی در هزینه یابی از دیدگاه ارائه دهنده خدمت در نظر گرفته‌ شدند. هزینه‌های مستقیم درمانی، هزینه‌های مستقیم غیر درمانی، هزینه‌های غیر مستقیم و هزینه‌های محسوس از دیدگاه گیرنده در نظر گرفته ‌شدند. برای محاسبه هزینه‌های معادل، سال ۱۴۰۰ به عنوان مبنا و هزینه‌های سال ۱۳۹۸ با نرخ تنزیل ۱۶% محاسبه شدند.
یافته‌ها: از دیدگاه ارائه ‌دهنده‌ خدمات پیش از همه‌ گیری هزینه‌ ترمیم آمالگام دندان ۲,۸۵۱.۲۳۵ ریال، درمان ریشه ۶.۳۵۱.۵۸۰ ریال و کشیدن دندان ۱.۸۸۷.۲۹۵ ریال بوده و هزینه خدمات مذکور در سال ۱۴۰۰ به ترتیب ۵,۵۶۲,۱۵۰ ریال، ۸.۰۷۰.۵۹۱ ریال و ۴.۸۶۵.۵۶۳ ریال بوده ‌است. از دیدگاه گیرنده، قبل از همه‌ گیری هزینه‌ ترمیم دندان ۷۱۵.۴۶۶ ریال، درمان ریشه ۲.۸۸۳.۰۰۱ ریال و کشیدن دندان ۳.۲۶۷.۳۵۹ ریال بوده‌است. هزینه خدمات مذکور در سال ۱۴۰۰ به ترتیب ۱,۲۱۲,۵۲۸ ریال، ۳,۹۷۱,۶۴۰ و ۳,۶۸۰,۸۸۰ ریال بوده ‌است.
نتیجه گیری: همه ‌گیری کووید-۱۹ در افزایش هزینه خدمات دندانپزشکی از دیدگاه ارائه‌ دهنده خدمات و دریافت ‌کننده خدمات تأثیر داشته ‌است، اما نوسانات اقتصادی نقش حیاتی در افزایش هزینه‌های برآورد شده در کشور دارد. احتمالاً بخشی از افزایش هزینه‌ها به دلیل نقش واسطه گران در تأمین مواد و تجهیزات دندانپزشکی است.

زمینه و هدف: با رشد جمعیت سالمند، توجه به وضعیت سلامت دهان آنان از اهمیت روز افزونی برخوردار شده است. اکثر مطالعات موجود در جمعیت سالمندان وابسته صورت گرفته است که دارای سطح سلامت دهان و نیازهای درمانی متفاوت از سالمندان مستقل هستند، به همین منظور هدف از مطالعه حاضر تعیین وضعیت سلامت دهان سالمندان مستقل مراجعه کننده در سطوح پارک‌ها و مکان‌های عمومی تحت پوشش شهرداری شهر اصفهان در سال ۱۳۹۹ بود.
روش بررسی: مطالعه حاضر، مطالعه‌ای توصیفی- تحلیلی مقطعی است که بر روی ۱۹۵ سالمند مراجعه کننده به مراکز شهرداری شهر اصفهان در سال ۱۳۹۹ انجام شده است. وضعیت سلامت دهان و کیفیت زندگی سالمندان با استفاده از شاخص ارزیابی سلامت دهان سالمندان (GOHAI) و معاینات بالینی بررسی شد. داده‌های به دست آمده با استفاده از آماره‌های توصیفی (میانگین و انحراف معیار)، همبستگی، آزمون تی مستقل، مجذورکای و ANOVA در SPSS۲۲ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (α=۰/۰۵).
یافته‌ها: ۶۹ درصد از معاینه شوندگان (۱۳۳ نفر) مرد بودند و میانگین سنی شرکت کنندگان ۵/۳± ۹/۶۸ بود. در حدود ۲۰ درصد (۳۹ نفر) از سالمندان هیچ یک از دندان‌های طبیعی خود را نداشتند. ۶۳ درصد (۱۲۳ نفر) حداقل دو بیماری مزمن و ۵/۳۸ درصد افراد (۷۵ نفر) اکلوژن فانکشنال داشتند. میانگین نمره کیفیت زندگی سالمندان و میانگین DMFT به ترتیب ۴/۶±۷/۵۱ و ۳/۶±۵/۲۰ بود. ارتباط معنی‌دار و معکوسی بین میانگین DMFT و GOHAI دیده شد (۰۰۱/۰P< و ۳۶/۰-r=). کیفیت زند گی به طور معنی‌داری در افراد بدون دنچر بالاتر از افراد دارای دنچر بود (۰۰۱/۰P<). ارتباط معنی‌داری بین تعداد دفعات مسواک زدن و میانگین DMFT مشاهده شد (۰۰۱/۰P<). در افرادی که اذعان داشتند مسواک نمی‌زنند نمره DMFT  بالاتر از افرادی بود که حداقل یک بار در روز یا بعضی اوقات در هفته مسواک می‌زدند.
نتیجه گیری: نتایج به دست آمده نشان داد که وضعیت سلامت دهانی سالمندان مناسب نیست و این
بیان کننده نیاز به توجه بیشتر برای انجام اقدامات بیشتر هم در پیشگیری از مشکلات دهانی و هم ارتقاء سلامت دهانی است.

زمینه و هدف: درد آتیپیک صورت (atypical facial pain) (AFP) بیماری مزمنی است که با درد موضعی در ناحیه جمجمه‌ای- صورتی همراه است. طیف گسترده‌ای از درمان ها شامل درمان دارویی، روش‌های روانشناختی و عمل جراحی باز برای درمان آن استفاده می‌شود. اپیورفین یک پنتا پپتید است که می‌تواند مانع از درد شود و همچنین اثرات ضد افسردگی ثابت شده دارد. این مطالعه با هدف بررسی غلظت اپیورفین در بیمارانAFP و مقایسه آن با افراد سالم انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه بر روی ۳۰ بیمار AFP و ۴۰ نفر فرد سالم انجام شد. از هر دو گروه بزاق غیر تحریکی به روش spitting (تف کردن) تهیه شد. برای کلیه بیماران و افراد گروه شاهد پرسشنامه HAD-A (Hamilton Anxiety Test) و(Hamilton Depression Test) HAD-D  تکمیل شده و مصاحبه و آنالیز روانشناختی بیماران جهت تعیین درجه اضطراب و افسردگی آنان انجام شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS  (نسخه ۲۴) انجام شد.
یافته‌ها: بیماران دو گروه از نظر متغیر سن و جنس همگن بودند. میانگین غلظت اپیورفین بزاق در کل بیماران گروه مورد و گروه شاهد،  به ترتیب ۲۹۲۳/۰±۸۰۵۰/۱ و ۳۶۸۲/۰±۸۰۳۲/۱ نانو گرم در میلی لیتر بود. با توجه به نتیجه T-test در میانگین غلظت اپیورفین بین گروه AFP و شاهد اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد (۰۰۰/۱P=). آزمون پیرسون نشان داد که ارتباط معنی‌داری بین سن، جنس، نمره اضطراب و افسردگی در گروه بیماران و افراد شاهد وجود ندارد (۰۵/۰P>). همچنین ارتباط معنی‌داری بین VAS اولیه، مدت ابتلا به بیماری و انجام درمان قبلی در گروه بیماران با غلظت اپیورفین وجود ندارد (۰۵/۰P>). ارتباط معنی‌داری بین شروع دوره یائسگی زنان در گروه بیماران و افراد شاهد با غلظت اپیورفین اولیه نیز یافت نشد (۰۵/۰P>).
نتیجه گیری: نتایج نشان داد اکثر بیماران AFP درجاتی از اضطراب و افسردگی داشتند، هر چند غلظت اپیورفین بزاقی در مبتلایان به AFP افزایش معنی‌داری نداشت.

زمینه و هدف: هدف از این مطالعه بررسی تغییر رنگ دندان ناشی از تماس با سرامیک سرد در مقایسه با MTA Angelus در مجاورت با محلول‌های شستشو دهنده مانند هیپوکلریت سدیم و نرمال سالین بود.
روش بررسی: تعداد ۵۰ نمونه دندان قدامی ماگزیلا کشیده شده انسانی انتخاب شد. پس از تهیه حفره دسترسی به ۴ گروه آزمایشی و ۱ گروه کنترل (۱۰ عدد در هر گروه) تقسیم شدند. قبل از قرار دادن مواد داخل تاج، حفره دسترسی دندان‌های گروه ۲ و ۴ با هیپوکلریت سدیم ۲۵/۵% و دندان‌های گروه ۱ و۳ با سالین شستشو داده شده و پس از خشک شدن، ضخامت ۳ میلی ‌متری از سرامیک سرد (گروه ۱ و ۲) و MTA Angelus (گروه ۳ و ۴) درون حفره دسترسی دندان‌ها قرار داده شد. بعداز ست شدن مواد، تمام نمونه‌ها با رزین مودیفاید گلس آینومر ترمیم شدند. بر اساس سیستم CIE Lab، تغییر رنگ کل E)Δ( هر نمونه در بازه زمانی قبل از کار، ۱ و ۹۰ روز بعد از کار به دست آمد و با استفاده از تست ویلکاکسون مورد آنالیز آماری قرار گرفت.
یافته‌ها: طبق نتایج این پژوهش اختلاف میانگین تغییر رنگ در گروه‌های پر شده با سرامیک سرد و در بازه‌های زمانی مختلف تفاوت آماری معنی‌داری نداشت (۰۵/۰P>)، در حالی که در گروه‌های پر شده با MTA Angelus مقادیر آماری برای این معیار (اختلاف میانگین تغییر رنگ) در ۹۰ روز پس از کار به طور معنی‌داری بالاتر از یک روزه بعد از کار بود (۰۵/۰P<).
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که سرامیک سرد نسبت به MTA Angelus تغییر رنگ کمتری با گذشت زمان در دندان‌ ایجاد می‌کند، در نتیجه می‌توان آن ‌را به عنوان جایگزین مناسب‌تری نسبت به MTA Angelus پیشنهاد داد.

زمینه و هدف: مال اکلوژن در ارتودنسی از جمله ناهنجاری‌های دندانی- فکی می‌باشد که می‌تواند مشکلات روانی- اجتماعی ایجاد کند. ویژگی‌های شخصیت، تصویر بدن و خود پنداره به دلیل تأثیرات مختلف مال اکلوژن‌ها روی ظاهر و بهزیستی روانشناختی در متقاضیان ارتودنسی متفاوت است. هدف پژوهش حاضر بررسی ویژگی‌های شخصیتی، تصویر بدن و خود پنداره در بیماران متقاضی درمان ارتودنسی در شهر تبریز در سال ۱۴۰۰ بود.
روش بررسی: جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران متقاضی درمان ارتودنسی مراجعه کننده به یکی از کلینیک‌های ارتودنسی شهر تبریز در طی سال‌های ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بوده است. این مطالعه بر روی ۱۴۹ بیمار متقاضی درمان ارتودنسی (۱۲۷ زن و ۲۲ مرد) به روش نمونه گیری در دسترس انجام شد. پرسشنامه ویژگی شخصیتی نئو، پرسشنامه نارضایتی از تصویر بدن و پرسشنامه خود پنداره بدنی مارش استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم افزار SPSS استفاده شد.
یافته‌ها: طبق نتایج پژوهش در بیماران متقاضی ارتودنسی روان رنجور خویی، توافق گرایی، وجدان گرایی، برون گرایی و گشودگی به تجربه بالا بود (۰۵/۰>P). میانگین نارضایتی از تصویر بدن بالابود (۰۵/۰>P). همچنین خود پنداره ظاهری بدن پایین و عزت نفس بالا بود (۰۵/۰>P).
نتیجه گیری: عوامل شخصیتی، تصویر تن و خود پنداره سه ویژگی روانشناختی مؤثر در بیماران متقاضی درمان ارتودنسی است. بنابراین درخواست درمان ارتودنسی، به میزان زیادی در اثر عوامل روانشناختی همانند تفاوت ویژگی‌های شخصیتی، تصویر بدن و خود پنداره است.