بیان مسأله: یکی از مشکلات ترمیمهای ثابت متال- سرامیک، شکستن باند بین فلز و پرسلن می‌باشد. با تولید آلیاژهای دندانپزشکی در داخل کشور بررسی خصوصیات فیزیکی و کاری این مواد لازم به نظر میرسد.
هدف: با توجه به تولید آلیاژهای بیس‌متال در داخل کشور، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی باندینگ آلیاژ مینالوکس (ساخت ایران) به پرسلن به عنوان یک آلیاژ فاقد بریلیوم و مقایسه آن با یک آلیاژ بیس‌متال خارجی رایج (سوپرکست) به عنوان یک آلیاژ دارای بریلیوم انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی و آزمایشگاهی، از دو آلیاژ مینالوکس و سوپرکست ۱۰ نمونه به شکل میله استوانهای به طول ۵۰ و قطر ۲ میلیمتر تهیه گردید. به دنبال آمـادهسازی، سطح میلهها دگاز و سپس پرسلن‌گذاری (به صورت دیسکی به ضخامت ۲ و قطر ۸ میلمتر) انجام شد؛ سپس نمونهها به نحوی درون یک مولد ویژه قرار گرفتند و توسط گچ محصور شدند که با اعمال نیرو توسط دستگاه اینسترون، نیرو تنها بر دیسک پرسلنی وارد و موجب جدا شدن پرسلن از فلز گردد. نیروی شکست برای هر نمونه ثبت گردید. اطلاعات جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون آماری t مورد تحلیل قرار گرفتند. سطح معنی‌داری ۰۵/۰P< در نظر گرفته شد.
یافتهها: میانگین نیروی لازم برای شکست پرسلن نمونه‌های آلیاژ سوپرکست ۴/۶ ± ۵۸/۷۱ و برای آلیاژ مینالوکس ۴۸/۵±۳۴/۶۷ کیلوگرم نیرو و مقاومت باند پرسلن با آلیاژ مینالوکس ۲۷/۴±۵۴/۵۲ مگاپاسکال و با آلیاژ سوپرکست ۹۹/۴±۸۵/۵۵ مگاپاسکال به دست آمد که این اختلاف از نظر آماری معنیدار بود (۰۰۱/۰P<).
نتیجهگیری: نتایج این مطالعه، نشان داد که آلیاژ سوپرکست که یک آلیاژ نیکل کروم حاوی بریلیوم می‌باشد، نسبت به آلیاژ مینالوکس که فاقد بریلیوم می‌باشد، باند محکمتری با پرسلن ایجاد میکند.
