زمینه و هدف: اختلالات گیجگاهی- فکی از علل شایع مراجعه بیمار به مراکز دندانپزشکی است و با توجه به نقش عوامل مرتبط در ایجاد آن، هدف از مطالعه حاضر، بررسی فراوانی نسبی فاکتورهای مرتبط با اختلالات گیجگاهی- فکی در مراجعین 20 تا 50 سال به درمانگاه‌های دندانپزشکی شهر اصفهان در سال 1397بود.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، 324 بیمار مراجعه کننده به درمانگاه‌های شهر اصفهان در سال 1397 به صورت تصادفی انتخاب شدند. فاکتورهای مرتبط با اختلال مفصل گیجگاهی- فکی و فاکتورهای دموگرافیک بیماران با معاینه کلینیکی توسط یک دندانپزشک آموزش دیده و خود اظهاری بیماران در فرم جمع آوری اطلاعات ثبت گردید و فراوانی و ارتباط آن‌ها به وسیله نرم افزار آماری SPSS 22 و آزمون‌های chi-square و Fisher و logistic regression سنجیده شد.
یافته‌ها: حداقل یکی از علائم اختلال مفصل گیجگاهی- فکی در 7/40% از افراد مطالعه وجود داشت که بیشترین فراوانی مربوط به دندان‌های خلفی از دست رفته (7/49%) بود. سابقه در رفتگی فک در مردها (014/0=P) و فراوانی بی‌دندانی خلفی در زن‌ها بیشتر بود (003/0=P). با افزایش سن، فراوانی بی‌دندانی خلفی (000/0=P) و گوش درد (009/0=P) افزایش یافت. فراوانی دندان‌های خلفی از دست رفته در افراد خانه‌‌دار (000/0=P) و فراوانی گوش درد در کارمندان (005/0=P) و سابقه در رفتگی فک در افراد دارای شغل آزاد (047/0=P) به طور معنی‌داری بیشتر از سایرین بود.
نتیجه گیری: شیوع بالای اختلالات مفصل گیجگاهی- فکی و عوامل مرتبط با آن مثل سابقه در رفتگی فک، بی‌دندانی خلفی، گوش درد و دندان قروچه، نیاز به توجه جهت شناسایی و درمان این مشکلات را می‌طلبد.
