زمینه و هدف: استئواسکلروزیس ایدیوپاتیک رشد موضعی استخوان کورتیکال بدون علامت است و در رادیوگرافی پانورامیک به طور اتفاقی کشف می‌شود. هدف این مطالعه ارزیابی فراوانی استئواسکلروزیس ایدیوپاتیک و ویژگی‌های رادیوگرافیک آن در تصاویر پانورامیک بیمشاران مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی اراک در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی ۴۶۰ تصویر پانورامیک از بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی اراک به صورت رندوم انتخاب شدند، بررسی شد. اطلاعات دموگرافیک بیمار، فراوانی استئواسکلروزیس ایدیوپاتیک، محل و همچنین ارتباط آن با دندان‌های مجاور از نظر مجاورت با لامینا دورا و لیگامان پریودنتال و ویژگی‌های رادیوگرافیک از نظر سایز و مورفولوژی ارزیابی شد. داده‌ها به کمک نرم افزار SPSS۲۴ مورد تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: تصاویر پانورامیک۴۶۰ بیمار (۲۶۶ مرد و ۱۹۴ زن) با میانگین (انحراف معیار) سنی ۱۲/۳۸ (۷۵/۱۱) سال بود. فراوانی استئواسکلروزیس ایدیوپاتیک ۱/۶ درصد (۲۸ تصویر) به دست آمد. ۹/۹۲ درصد ضایعات در فک پایین و ۴/۴۶ درصد آن‌ها در مجاورت دندان‌های پرمولر بودند. ضایعه در ۳/۳۹ درصد موارد در مجاورت با لیگامان پریودنتال و لامینادورای دندان بود و در ۶/۳ درصد با جابه جایی اندک دندان مجاور و
۹/۱۷ درصد با تحلیل ریشه دندان همراه بود. بر طبق نتایج، ارتباطی بین بروز این ضایعه با سن و جنسیت مشاهده نشد (۰۵/۰P>).
نتیجه گیری: فراوانی استئواسکلروزیس ایدیوپاتیک در بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی اراک ۱/ ۶ درصد بود. بیشتر ضایعات در خلف فک پایین مشاهده شدند. مهم است که بتوان این ضایعه را از ضایعات رادیواپک فکی که نیاز به درمان دارند، افتراق داد.
