زمینه و هدف: پوسیدگی دندان بیماری شایعی است که منجر به کاهش کیفیت زندگی افراد می‌شود. تحقیق حاضر با هدف بررسی رابطه بین میانگین ویتامین D سرم و پوسیدگی دندانی در دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی- مقطعی بر روی ۱۲۳ نفر از دانشجویان دندان پزشکی سال سوم تا آخر انجام شد. اطلاعات دموگرافیک و سلامت آن‌ها از طریق چک لیست تکمیل گردید. سطح سرمی ویتامین D افراد از طریق نمونه‌گیری خونی تعیین شد. بررسی پوسیدگی توسط شاخص ICDAS
(international caries detection and assessment system) در دو سطح شامل D(۱-۶)MFT (مجموع دندان‌های پوسیده، پر شده و از دست رفته) و D(۳-۶)MFT (مجموع دندان‌های با پوسیدگی پیشرفته، پر شده و از دست رفته) گزارش شد. برای آنالیز داده‌ها از نرم‌افزار آماری SPSS (statistical package for social sciences)نسخه ۰/۲۵ و آزمون‌های همبستگی و رگرسیون استفاده شد.
یافته‌ها: ضریب همبستگی بین سطح سرمی ویتامین D و شاخص پوسیدگی D(۱-۶)MFT برابر ۰۸۹/۰- با P-Value معادل ۳۲۸/۰ بود که از نظر آماری معنی‌دار نبود. آزمون رگرسیون به روش backward نشان داد متغیر D(۳-۶)MFT با متغیر‌های مستقل شامل کمبود ویتامین D (۰۰۱/۰>P)، وزن (۰۱۲/۰P=)، ویزیت سالیانه دندان پزشکی (۰۲۳/۰P=) و تعداد میان وعده شیرین در روز (۰۳/۰P=) رابطه آماری معنی‌دار و مستقیم و با مصرف شیر در هفته (۰۲۶/۰P=) رابطه آماری معنی‌دار و عکس داشت.
نتیجه‌گیری: در دانشجویان دندانپزشکی، اگرچه رابطه‌ای بین کمبود ویتامین D سرم و مراحل اولیه پوسیدگی دندان به دست نیامد، اما این رابطه در مراحل پیشرفت پوسیدگی دیده شد.
