جستجو در مقالات منتشر شده


3 نتیجه برای جذب آب
مقایسه جذب آب و قابلیت انحلال اکریل گرما سخت آکروپارس و ملیودنت
فریبا گلبیدی، علی طاهریان،
دوره 19، شماره 1 - ( 1-1385 )
چکیده

ازمینه و هدف:کریل‌ها یکی از پر‌استفاده‌ترین مواد در دندانپزشکی هستند که از خصوصیات مهم آنها قابلیت انحلال و جذب آب می‌باشد. با توجه به اینکه تاکنون در مورد این دو خصوصیت اکریل ایرانی تحقیقی صورت نگرفته، مطالعه حاضر با هدف اندازه‌گیری و مقایسه میزان قابلیت انحلال و جذب آب اکریل گرما سخت ایرانی اکروپارس با اکریل گرماسخت ملیودنت (مورد تأیید ADA)، انجام شد.
روش بررسی: مطالعه آزمایشگاهی حاضر، مطابق با استاندارد شماره 2571 مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران و استاندارد شماره 12 ADA و استاندارد شماره 1567 ISO انجام گرفت. از هر نوع اکریل 6 نمونه به شکل دیسک با ابعاد 5/0×50 میلیمتر تهیه گردید. نمونه‌ها ابتدا در دسیکاتور و سپس داخل oven به مدت 24 ساعت نگهداری شده و پس از آن توزین گردید؛ سپس در داخل آب غوطه‌ور شده و 7 روز در oven نگهداری و دوباره توزین گردیدند. نمونه‌ها به مدت 24 ساعت در دسیکاتور و داخل oven قرار داده شدند تا مجدداً خشک شوند و سپس دوباره وزن آنها اندازه‌گیری شد. پس از جمع‌آوری اطلاعات در رابطه با میزان جذب آب و قابلیت انحلال، داده‌ها با استفاده از آزمون من ویتنی و One sample t مورد تجزیه و تحلیل آماری قرارگرفت و 05/0P< به عنوان سطح معنی‌داری در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: میانگین جذب آب در اکریل ملیودنت mg/cm2 01/0±76/0 یا µg/mm31/±5/30 و در اکریل اکروپارس mg/cm2 009/0±77/0 یا µg/mm3 87/0±7/30 بود. همچنین میانگین قابلیت انحلال در اکریل اکروپارس mg/cm2001/0±062/0 یا µg/mm3 13/0±5/2 و در اکریل ملیودنت mg/cm2 001/0±042/0 یا µg/mm3 097/0±7/1 بود. بررسیهای آماری نشان داد که میانگین جذب آب آکریل‌های اکروپارس وملیودنت با یکدیگر تفاوت معنی‌داری نداشت (9/0P=)؛ ولی میانگین قابلیت انحلال این دو نوع اکریل تفاوت معنی داری نشان داد (002/0P=).
نتیجه‌گیری: میزان جذب آب اکریل اکروپارس مطابق با استاندارد‌های موجود می‌باشد، در صورتی که قابلیت انحلال آن بیشتر از حد استاندارد‌های موجود است. این مسئله احتمالاً ناشی از بیشتر بودن میزان مونومر باقیمانده بعد از پخت، نوع و میزان عوامل cross linking و پلاستی‌سایزرها و یا بیشتر بودن مواد افزودنی محلول در آب موجود در ترکیب اکریل اکروپارس می‌باشد. در خصوص آکریل ملیودنت نیز میزان جذب آب مطابق با استانداردهای موجود و میزان قابلیت انحلال کمی بیشتر از حد استاندارد است.


بررسی جذب آب، حلالیت و ریزسختی سطحی سه نوع کامپوزیت رزینی نانوهیبرید در طول 60 روز ذخیره در آب
کیمیا نگهداری، مریم السادات توانگر، رفعت باقری،
دوره 30، شماره 4 - ( 11-1396 )
چکیده
زمینه و هدف: ریزسختی، حلالیت و جذب آب از عوامل پیش بینی کننده کارایی بالینی کامپوزیت‌های رزینی هستند. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات ریزسختی (microhardness) در محیط خشک و مرطوب، جذب آب و حلالیت در آب سه نوع کامپوزیت نانوهیبرید در سه بازه زمانی 24 ساعت، 7 روز و 60 روز بود.
روش بررسی: در این مطالعه از 3 کامپوزیت GC Kalore (GC)، aura (SDI) و (GC) G-ænial Universal Flo Universal Flo استفاده شد. برای هر ماده 10 نمونه دیسک شکل تهیه شد. نمونه‌ها پس از رسیدن به وزن ثابت، به مدت 60 روز در آب مقطر و سپس بلافاصله 60 روز در دسیکاتور نگهداری شدند. در طی این مدت وزن نمونه‌ها در زمان‌های 24 ساعت 7 روز و 60 روز اندازه‌گیری شد. برای تست ریزسختی برای هر ماده 24 نمونه تهیه شده و بر اساس محیط ذخیره (خشک یا مرطوب) و زمان ذخیره (24 ساعت، 7 روز یا 10 روز) در به 6 گروه تقسیم شد. نمونه‌ها پس از پایان مدت نگهداری در سه نقطه با دستگاه دیجیتال سنجش ریز سختی Vickers مورد آزمایش قرار گرفتند. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS و آنالیز‌های آماری Tukey و ANOVA مورد تحلیل آماری قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج مطالعه حاضر حاکی از این بود که ماده G-ænial Universal Flo بیشترین میزان جذب آب و حلالیت و هم چنین کمترین میزان ریزسختی را پس از دوره نگهداری 60 روزه داشت. ماده GC Kalore جذب آب و حلالیت کمتر نسبت به ماده aura نشان داد. همچنین GC Kalore پس از ذخیره 60 روزه در آب ریزسختی بیشتری نسبت به aura نشان داد. این در حالی بود که ماده aura ریزسختی بیشتری در محیط خشک داشت.
نتیجه‌گیری: مواد با جذب آب و حلالیت کمتر ریزسختی بیشتری را در محیط مرطوب نشان دادند. کمترین ریزسختی و بیشترین جذب آب و حلالیت مربوط به کامپوزیت flowable بود. بنابراین تأثیر منفی جذب آب بر ریزسختی باید در کاربردهای کلینیکی کامپوزیت‌های رزینی در نظر گرفته شود.

بررسی تأثیر پوشش‌های مختلف رزینی نانوفیلد در جذب آب و حلالیت مواد ترمیمی گوناگون با بیس گلاس آینومری
دانا جعفرپور، رفعت باقری،
دوره 31، شماره 4 - ( 11-1397 )
چکیده

زمینه و هدف: سمان‌های گلاس آینومر از جمله مواد ترمیمی مستقیمی هستند که در محیطی اشباع از رطوبت به کار برده می‌شوند. بنابراین، داشتن توانایی جلوگیری از آلوده شدن به آب ضروری است. این مطالعه با هدف تعیین جذب آب و حلالیت پنج نوع گلاس آینومر با و بدون دو نوع پوشش رزینی نانوفیلد انجام شد.
روش بررسی: پنج نوع سمان گلاس آینومر (Fuji BULK/GC, EQUIA Forte Fil/GC, Fuji II LC/GC, Riva self cure/SDI, و  riva light cure/SDI) و دو پوشش رزینی EQUIA Forte Coat/GC) و (G-COAT PLUS/ GC در این مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفت. جذب و حلالیت آب طبق 4049 ISO اندازه گیری شد. برای هر ماده، 15 نمونه دیسک شکل با استفاده از قالب پلی اتیلن تهیه شد. نمونه‌های هر ماده به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: 10 نمونه دارای پوشش و 5 نمونه بدون پوشش. برای گروه‌های پوشش داده شده از هر ماده، 5 نمونه با G-COAT PLUS و 5 نمونه با EQUIA Forte Coat پوشیده شد. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18(SPSS Inc., Chicago, IL, USA)  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. آنالیز واریانس دو طرفه برای بررسی هر گونه تعامل بین مواد و پوشش‌ها به کار گرفته شد. آنالیز واریانس یک طرفه برای مقایسه متغیرهای مختلف بین مواد و آزمون Tukey برای نشان دادن تفاوت‌های قابل توجه در مقایسه زیر گروه‌ها انجام شد.
یافته‌ها: آنالیز واریانس دو طرفه اثر متقابل معنی‌داری را بین مواد و پوشش‌ها نشان داد (05/0>P). گروه‌های بدون پوشش جذب آب و حلالیت بالاتری در مقایسه با گروه‌های دارای پوشش نشان دادند و گروه‌های پوشیده شده توسط G-COAT PLUS نسبت به EQUIA Forte Coat میانگین جذب و حلالیت کمتری داشتند. به طور کلی، GC Fuji Bulk جذب آب و حلالیت کمتری نسبت به سایر گلاس آینومر‌ها نشان داد.
نتیجه گیری: مقادیر جذب آب و حلالیت سمان‌های گلاس آینومر می‌تواند با استفاده از یک پوشش محافظتی کاهش یابد.
 

صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دندانپزشکی می‌باشد.

طراحی و برنامه نویسی: یکتاوب افزار شرق

© 2024 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by: Yektaweb