جستجو در مقالات منتشر شده


5 نتیجه برای حلالیت
بررسی خواص فیزیکی سمان موقت ایرانی Tem Band و سمان موقت خارجی Temp Bond و مقایسه آنها با ISO 3107
وحید سلطان کریمی، سید مسعود   بیان زاده،
دوره 19، شماره 3 - ( 3-1385 )
چکیده

 زمینه و هدف: سمان موقت ایرانی Tem Band ساخت شرکت گلچای، به عنوان جایگزین مناسبی برای سمان‌های موقت خارجی، بدون گذراندن آزمایشهای کیفیت در یک مرکز دانشگاهی به بازار معرفی گردیده است که لازم است تحقیقات بیشتری در خصوص این سمان انجام شود. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی زمان سخت شدن (setting time)، ضخامت لایه‌ای (film thickness)، استحکام فشاری (compressive strength)، میزان حلالیت (solubility) و میزان آرسنیک سمان موقت ایرانی Temp Band ساخت شرکت گلچای و سمان موقت خارجی Temp Bond ساخت کارخانه Kerr و مقایسه آن دو با استاندارد انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، از هر سمان 12 نمونه تهیه گردید و آزمایشهای تعیین زمان سخت شدن، ضخامت لایه‌ای، استحکام فشاری، میزان حلالیت بر طبق استانداردISO 3107 و همچنین میزان آرسنیک براساس استاندارد ASTMD 6052، بر روی سمان‌ها انجام گرفت و میانگین آنها محاسبه شد. داده‌ها با استفاده از آزمون t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و 05/0p< به عنوان سطح معنی‌داری در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: میانگین زمان سخت شدن سمان ایرانی، 5 دقیقه و47 ثانیه و نمونه خارجی، 4 دقیقه و 17 ثانیه و میانگین ضخامت لایه‌ای سمان ایرانی 67/6 میکرون و نمونه خارجی 08/4 میکرون، بدون مشاهده اختلاف آماری معنی‌دار در هر دو مورد بود. استحکام فشاری سمان ایرانی، 67/5 مگاپاسکال و سمان خارجی، 5/8 مگاپاسکال بود که دارای اختلاف آماری معنی‌دار بودند (001/0p<). میزان حلالیت سمان ایرانی m/m 28/2% و میزان حلالیت سمان خارجی m/m 42/2% بود. نتایج به دست آمده در محدوده قابل قبول استاندارد ISO 3107 قرار داشت. میزان آرسنیک در هر دو سمان قابل مشاهده و تعیین نبود، ولی میزان سرب موجود در سمان ایرانی معادل حداکثر میزان مجاز استاندارد ASTMD 6052 بود.
نتیجه‌گیری: طبق نتایج این تحقیق امکان استفاده از هر یک از این سمان‌های موقت، در شرایط مختلف کلینکی تعریف شده براساس خواص فیزیکی آنها وجود دارد، ولی به منظور بررسی کاملتر سمان ایرانی، بررسی biocompatibility آن ضروری به نظر می‌رسد.


بررسی میزان حلالیت چند سیلر مورد استفاده در معالجه ریشه بصورت in-vitro
رحیم شکر آمیز، مهدی تبریزی زاده، محمد دانش اردکانی،
دوره 22، شماره 4 - ( 11-1388 )
چکیده
زمینه و هدف: عدم حلالیت، یکی از مهم‌ترین خصوصیات موادی است که به عنوان سیلر در درمان‌های اندودنتیک بکار می‌روند. هدف از انجام این مطالعه برسی حلالیت سیلرهای Dorifill, ZOE Tubliseal, AH26, در آب مقطر بود.

روش بررسی: جهت انجام این مطالعه آزمایشگاهی از هر نوع سیلر، 5 نمونه با ابعاد تقریباً برابر تهیه شد. نمونه‌ها پس از توزین اولیه به طور جداگانه در ظروف حاوی 50 سی‌سی آب مقطر در دمای 37 درجه سانتی‌گراد قرار گرفتند. پس از گذشت یک هفته تغییر وزن نمونه‌ها توسط ترازوی دیجیتالی ثبت گردید. نهایتاً نتایج بدست آمده با آزمون ANOVA و Post-hoc Tukey HSD مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.

یافته‌ها: طبق نتایج بدست آمده سیلر Dorifill طی مدت 7 روز 8/2% کاهش وزن داشته و بالاترین حلالیت در بین سیلرهای مطالعه شده را دارا بود. سیلرهای Tubliseal و ZOE به ترتیب 4/1% و 3/2% کاهش وزن نشان دادند. سیلر AH26 در طی 7 روز 9/1% افزایش وزن داشت. میانگین تغییر وزن سیلرها بین گروه‌های ZOE, Dorifill و Tubliseal ازلحاظ آماری اختلاف معنی‌داری نداشت (05/0P>). بین میانگین تغییر وزن سیلر AH26 و گروه‌های دیگر اختلاف معنی‌دار آماری مشاهده شد (001/0>P).

نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه درصد حلالیت کلیه سیلرهای مورد بررسی در محدوده استاندارد تعیین شده برای میزان حلالیت سیلرها قرار داشت، می‌توان آنها را از لحاظ این خاصیت فیزیکی، جهت استفاده کلینیکی مورد تأیید قرار داد.


بررسی جذب آب، حلالیت و ریزسختی سطحی سه نوع کامپوزیت رزینی نانوهیبرید در طول 60 روز ذخیره در آب
کیمیا نگهداری، مریم السادات توانگر، رفعت باقری،
دوره 30، شماره 4 - ( 11-1396 )
چکیده
زمینه و هدف: ریزسختی، حلالیت و جذب آب از عوامل پیش بینی کننده کارایی بالینی کامپوزیت‌های رزینی هستند. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات ریزسختی (microhardness) در محیط خشک و مرطوب، جذب آب و حلالیت در آب سه نوع کامپوزیت نانوهیبرید در سه بازه زمانی 24 ساعت، 7 روز و 60 روز بود.
روش بررسی: در این مطالعه از 3 کامپوزیت GC Kalore (GC)، aura (SDI) و (GC) G-ænial Universal Flo Universal Flo استفاده شد. برای هر ماده 10 نمونه دیسک شکل تهیه شد. نمونه‌ها پس از رسیدن به وزن ثابت، به مدت 60 روز در آب مقطر و سپس بلافاصله 60 روز در دسیکاتور نگهداری شدند. در طی این مدت وزن نمونه‌ها در زمان‌های 24 ساعت 7 روز و 60 روز اندازه‌گیری شد. برای تست ریزسختی برای هر ماده 24 نمونه تهیه شده و بر اساس محیط ذخیره (خشک یا مرطوب) و زمان ذخیره (24 ساعت، 7 روز یا 10 روز) در به 6 گروه تقسیم شد. نمونه‌ها پس از پایان مدت نگهداری در سه نقطه با دستگاه دیجیتال سنجش ریز سختی Vickers مورد آزمایش قرار گرفتند. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS و آنالیز‌های آماری Tukey و ANOVA مورد تحلیل آماری قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج مطالعه حاضر حاکی از این بود که ماده G-ænial Universal Flo بیشترین میزان جذب آب و حلالیت و هم چنین کمترین میزان ریزسختی را پس از دوره نگهداری 60 روزه داشت. ماده GC Kalore جذب آب و حلالیت کمتر نسبت به ماده aura نشان داد. همچنین GC Kalore پس از ذخیره 60 روزه در آب ریزسختی بیشتری نسبت به aura نشان داد. این در حالی بود که ماده aura ریزسختی بیشتری در محیط خشک داشت.
نتیجه‌گیری: مواد با جذب آب و حلالیت کمتر ریزسختی بیشتری را در محیط مرطوب نشان دادند. کمترین ریزسختی و بیشترین جذب آب و حلالیت مربوط به کامپوزیت flowable بود. بنابراین تأثیر منفی جذب آب بر ریزسختی باید در کاربردهای کلینیکی کامپوزیت‌های رزینی در نظر گرفته شود.

بررسی تأثیر پوشش‌های مختلف رزینی نانوفیلد در جذب آب و حلالیت مواد ترمیمی گوناگون با بیس گلاس آینومری
دانا جعفرپور، رفعت باقری،
دوره 31، شماره 4 - ( 11-1397 )
چکیده

زمینه و هدف: سمان‌های گلاس آینومر از جمله مواد ترمیمی مستقیمی هستند که در محیطی اشباع از رطوبت به کار برده می‌شوند. بنابراین، داشتن توانایی جلوگیری از آلوده شدن به آب ضروری است. این مطالعه با هدف تعیین جذب آب و حلالیت پنج نوع گلاس آینومر با و بدون دو نوع پوشش رزینی نانوفیلد انجام شد.
روش بررسی: پنج نوع سمان گلاس آینومر (Fuji BULK/GC, EQUIA Forte Fil/GC, Fuji II LC/GC, Riva self cure/SDI, و  riva light cure/SDI) و دو پوشش رزینی EQUIA Forte Coat/GC) و (G-COAT PLUS/ GC در این مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفت. جذب و حلالیت آب طبق 4049 ISO اندازه گیری شد. برای هر ماده، 15 نمونه دیسک شکل با استفاده از قالب پلی اتیلن تهیه شد. نمونه‌های هر ماده به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: 10 نمونه دارای پوشش و 5 نمونه بدون پوشش. برای گروه‌های پوشش داده شده از هر ماده، 5 نمونه با G-COAT PLUS و 5 نمونه با EQUIA Forte Coat پوشیده شد. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18(SPSS Inc., Chicago, IL, USA)  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. آنالیز واریانس دو طرفه برای بررسی هر گونه تعامل بین مواد و پوشش‌ها به کار گرفته شد. آنالیز واریانس یک طرفه برای مقایسه متغیرهای مختلف بین مواد و آزمون Tukey برای نشان دادن تفاوت‌های قابل توجه در مقایسه زیر گروه‌ها انجام شد.
یافته‌ها: آنالیز واریانس دو طرفه اثر متقابل معنی‌داری را بین مواد و پوشش‌ها نشان داد (05/0>P). گروه‌های بدون پوشش جذب آب و حلالیت بالاتری در مقایسه با گروه‌های دارای پوشش نشان دادند و گروه‌های پوشیده شده توسط G-COAT PLUS نسبت به EQUIA Forte Coat میانگین جذب و حلالیت کمتری داشتند. به طور کلی، GC Fuji Bulk جذب آب و حلالیت کمتری نسبت به سایر گلاس آینومر‌ها نشان داد.
نتیجه گیری: مقادیر جذب آب و حلالیت سمان‌های گلاس آینومر می‌تواند با استفاده از یک پوشش محافظتی کاهش یابد.
 

مقایسه آزمایشگاهی میزان حلالیت سه نوع سمان رزینی و یک سمان رزین مدیفاید گلاس آینومر: یک مطالعه in vitro
حسینعلی ماهگلی، رضوانه غضنفری، مهدی میرمحمدی، داوود زارع، مهناز ارشد،
دوره 32، شماره 3 - ( 8-1398 )
چکیده
زمینه و هدف: حلالیت یک ویژگی مهم در تعیین ماندگاری کلینیکی سمان‌ها می‌باشد. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه حلالیت سمان‌های رزینی Calibra، Panavia و Maxcem با سمان گلاس آینومر رزین مدیفاید GC Fuji PLUS در سه pH مختلف بود.
روش بررسی: 96 نمونه (با قطر 8 میلی‌متر و ضخامت 4 میلی‌متر) بر اساس دستور کارخانه سازنده ساخته شد. نمونه‌ها پس از ست شدن خشک شده و وزنشان اندازه‌گیری شد. نمونه‌ها برای مدت 30 روز در سه محیط شامل آب مقطر، اسید لاکتیک با 3 pH=و اسید لاکتیک با 5 pH=غوطه‌‌ور شدند و سپس خارج شده و مجدداً وزن شدند. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS18 و با تست two-way ANOVA آنالیز آماری شدند. P-value کمتر از 05/0 به عنوان سطح معنی‌داری در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: یافته‌های مطالعه بین سه محیط اختلاف معنی‌داری نشان نداد (08/0P=). سمان رزینی Calibra کمترین حلالیت در هر سه محیط (آب مقطر و اسید لاکتیک با pH‌ های 3 و 5) را داشت. سمان گلاس آینومر رزین مدیفاید، بیشترین میزان حلالیت در اسید لاکتیک و سمان رزینی Maxcem بیشترین میزان حلالیت در آب را دارا بود.
نتیجه‌گیری: ویژگی حلالیت سمان رزینی و سمان گلاس آینومر رزین مدیفاید به طور بارزی تحت تأثیر ترکیب ماده و محیط نگهداری است.
 

صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دندانپزشکی می‌باشد.

طراحی و برنامه نویسی: یکتاوب افزار شرق

© 2024 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by: Yektaweb