مجله دندانپزشکی

زمینه و هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی کاربرد نانو ذرات در ارتودنسی بود.
روش بررسی: تحقیق به روش مروری صورت گرفت. با استفاده از واژگان کلیدی Nano silver، Nano ZnO،Nano Chitosan، Nano Crucumin, Nanoparticles  و Orthodontics مروری بر مقالات موجود در پایگاه‌های اطلاعاتی Scopous، Google Scholar،Web of science و PubMed صورت گرفت. محدوده جستجوی مقالات از سال 2010 به بعد بود.
نتیجه‌گیری: با توجه به مطالعات انجام شده همه نانو ذرات نقره، کروکومین، تیتانیوم اکساید، کیتوزان، زینک اکساید، مشتقات آمونیوم چهار ظرفیتی خواص ضد باکتریایی مناسبی از خود نشان می‌دهند. به منظور بررسی اثر هر کدام از این نانو ذرات بر استحکام باند مطالعات بیشتری توصیه می‌شود. در مورد اضافه کردن نانو ذراتACP ، نانو ذرات کلسیم- فسفات و فلوراید به منظور کاهش پوسیدگی شواهد حاضر ناکافی است بنابراین به منظور بررسی بیشتر، مطالعات جدیدی توصیه می‌شود. مطالعات نشان می‌دهند اضافه کردن نانو ذرات زینک اکساید به سیم‌های ارتودنسی، موجب کاهش اصطکاک بین سیم و براکت می‌شود، در حالی که اضافه کردن نانو ذرات تیتانیوم اکساید به براکت اصطکاک را افزایش می‌دهد. اگرچه شواهد در زمینه سمیت نانو ذرات ناکافی است اما به نظر می‌رسد، نانو ذرات حداقل سمیت بیشتری نسبت به مواد معمولی ندارند.

زمینه و هدف: پلی متیـل متاکریلات (Poly methyl methacrylate) (PMMA) هنـوز متـداول‌ترین ماده در پروتز به شمار می‌رود. با این حال مشکلاتی در رابطه با خصوصیات مکانیکی ماده از جمله استحکام خمشی پایین وجود دارد. افزودن نانو ذرات به پلیمر یکی از راه‌های بهبود خصوصیات مکانیکی رزین آکریلی به شمار می‌رود. در مطالعه حاضر، تأثیر افزودن نانو ذرات سیلیکون دی اکساید (SiO2) با غلظت‌های مختلف به رزین آکریلی گرماپخت بر روی استحکام خمشی مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به اینکه در مطالعات پیشین نتایج متناقضی در افزودن نانو ذرات SiO2 بر رزین‌های آکریلی با درصد‌های متفاوت مشاهده شد، هدف از مطالعه حاضر بررسی خصوصیت مکانیکی استحکام خمشی نانو ذرات PMMA/SiO2 حاصل از درصدهای مختلف SiO2 بود.
روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی، نمونه‌های رزین آکریلی حاوی 0، 1، 3 و 5 درصد سیلیکون دی اکساید (SiO2) تهیه شدند. نمونه‌ها داخل مفل‌های گچی گذاشته شده و سه بار تحت فشار قرار گرفتند. مفل‌ها به مدت 30 دقیقه در دمای جوش باقی ماندند. لبه‌های اضافی نمونه‌ها توسط تریمر گرفته شد.
جهت فینیش و پالیش نهایی نیز از ورقه سنباده با گرین‌های 180، 320 و 600 استفاده شد. در نهایت، استحکام خمشی با استفاده از دستگاه Universal Testing Machine اندازه‌ گیری شد و داده‌های به دست آمده در نهایت توسط نرم افزار SPSS ، آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) و آزمون تعقیبی Tukey در سطح معنی‌داری ۰۵/۰ تحلیل شد.
یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار استحکام خمشی در گروه‌های کنترل، فیلر 1%، فیلر 3% و فیلر 5% به ترتیب 30/8±24/57، 26/7±98/69، 18/9±16/60 و 28/59±9/61 مگاپاسکال (MPa) به دست آمد. بعد از محاسبه مقادیر معنی‌داری بین هرگروه با گروه کنترل، تفاوت معنی‌داری بین فیلر 1% و کنترل مشاهده شد (021/0=P). با این حال، تفاوت معنی‌داری بین گروه فیلرهای 3 و 5 درصد با گروه کنترل و یا با یکدیگر مشاهده نشد. به این صورت که مقدار P-value بین گروه کنترل و گروه فیلر 3% برابر ۸۹۲/۰ و همچنین این مقدار بین گروه کنترل و گروه فیلر 5% برابر با ۹۷۵/۰ محاسبه شد.
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد استفاده از نانو فیلر سیلیکون دی اکساید (SiO2) با درصد کم می‌تواند باعث بهبود استحکام خمشی رزین آکریلی پلی متیل متاکریلات گرماپخت شود.

زمینه و هدف: اخیراً، اضافه کردن نانو ذرات‌ به مواد ترمیمی و روش آماده سازی دندان با لیزر در مطالعات مختلفی جهت بررسی بهبود استحکام باند مورد توجه محققین قرار گرفته است. هدف از انجام این مطالعه بررسی استحکام باند برشی گلاس آیونومر بایواکتیو حاوی ذرات تیتانیوم و گلاس آیونومر معمولی با دو روش آماده سازی سطح با لیزر Er-YAG و کانونشنال بود.
روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی، ۶۴ دندان پرمولر سالم کشیده شده جمع آوری شد. در روش کانونشنال، آماده سازی نمونه‌ها به صورتی انجام گردید که سطوحی از عاج با عمق ۵/۰ میلی متر با فاصله ۲ میلی متر از محل اتصال CEJ در ریشه یا تاج ایجاد شود. در گروه لیزر، بعد از تراش دندان‌ها سطح ناحیه با لیزر Er-YAG مورد آماده سازی قرار گرفت. سپس در قسمت میانی سطح باکال مولد استوانه‌ای با ابعاد ۵/۳ میلی متر قطر و ارتفاع ۴ میلی متر گذاشته و هر گروه با گلاس آینومرهای خاص خود ساخته شدند. نمونه‌ها به روش تصادفی ساده در ۸ گروه تقسیم بندی شدند (8n=) :A (لیزر، گلاس آیونومر معمولی، عاج تاج)/B (لیزر، گلاس آیونومر حاوی نانو ذرات تیتانیوم، عاج تاج)/C  (کانونشنال، گلاس آیونومر معمولی، عاج تاج)/D (کانونشنال، گلاس آیونومر حاوی نانو ذرات تیتانیوم، عاج تاج)/E  (لیزر، گلاس آیونومر معمولی، عاج ریشه)/ F (لیزر، گلاس آیونومر حاوی نانو ذرات تیتانیوم، عاج ریشه)/ G (کانونشنال، گلاس آیونومر معمولی، عاج ریشه)/ H (کانوشنال، گلاس آیونومر حاوی نانو ذرات تیتانیوم، عاج ریشه) و در نهایت استحکام باند برشی در universal testing machine با سرعت ۱ میلی متر در دقیقه اندازه گیری شد. جهت آنالیز داده‌ها،  به منظور بررسی اثر هر متغیر و اثر متقابل آن‌ها روی استحکام باند برشی از آزمون Two-way ANOVA استفاده شد، و جهت مقایسه دو به دو گروه‌ها از آزمون Tukey استفاده شد.
یافته‌ها: تفاوت آماری معنی‌دار تنها بین گروه‌های B با C (۰۰۲/۰P=) و  E(۰۰۷/۰P=) و G (۰۰۱/۰P=) و H (۰۱/۰P=) وجود داشت. بیشترین استحکام باند مربوط به گروه B‌ (لیزر، گلاس آیونومر حاوی نانو ذرات تیتانیوم، عاج تاج) و کمترین مقدار مربوط به گروه G (کانونشنال، گلاس آیونومر معمولی، عاج ریشه) بود.
نتیجه گیری: هر سه عامل لیزر Er-YAG، گلاس آیونومر حاوی نانو ذرات تیتانیوم و عاج تاج در افزایش استحکام باند تأثیر مثبتی داشته‌اند.