زمینه و هدف: امروزه با توجه به پیشرفت‌های فراوان در مدیریت آسیب‌های تروماتیک، عفونت‌های ایجاد شده به دنبال این حوادث به عنوان یک چالش جدی مطرح و آنتی‌بیوتیک‌ها به منظور پروفیلاکسی، به طور شایع در راستای کاهش عفونت‌ها تجویز می‌گردد. علی‌رغم حضور باکتری‌ها در اغلب نواحی بدن، میزان عفونت‌های شدید پس از درمان در ناحیه سر و گردن در قیاس با سایر نواحی، در افراد سالم پایین می‌باشد. هدف از این مطالعه، مروری بر لزوم تجویز منطقی پروفیلاکسی آنتی‌بیوتیک‌ها در آسیب‌های تروماتیک ناحیه فک و صورت بود.
روش بررسی: این مطالعه به صورت مروری و با استناد به مقالات موجود در پایگاه‌های اطلاعاتی PubMed و Google Scholer از سال 2000 تا 2014 که فقط مرتبط با کاربرد پروفیلاکسی آنتی‌بیوتیک‌ها در آسیب‌های تروماتیک ناحیه فک و صورت بودند طرح‌ریزی گردید.
یافته‌ها: در ارتباط با زخم‌های دهان و صورت، برای پارگی‌ها و زخم‌های کوچک و تمیز آنتی‌بیوتیک توصیه نشده ولی برای زخم‌های دهانی وسیع که با پوست صورت ارتباط داشتند، پروفیلاکسی درنظر گرفته شد. در شکستگی‌های ناحیه فک و صورت، برای شکستگی‌های کامپاند فک پایین و شکستگی‌های پیچیده سایر نواحی صورت یک دوره آنتی‌بیوتیک به مدت حداقل 24 ساعت کافی و برای موارد ساده شکستگی‌ها آنتی‌بیوتیک ضرورت ندارد. با توجه به شدت و پیچیدگی آسیب به منطقه موردنظر در فک و صورت و ارتباط آن با محیط خارج یا داخل دهانی، پروفیلاکسی در یک دوره زمانی کوتاه قبل یا بعد از عمل توصیه و انجام مطالعات با جزییات دقیق جهت دسترسی به نتایج کامل‌تر پیشنهاد می‌شود.
