مجله دندانپزشکی

تاکنون مطالعه جامعی درباره گرانولوم پری اپیکال و کیست رادیکولر در ایران از نظر علائم کلینیکی (درد، تورم و فیستول)، متغیرهای زمینه ای و محل ضایعه انجام نشده است؛ در این مطالعه موارد فوق از پرونده های موجود در بایگانی بخش آسیب شناسی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران استخراج گردید تا بدین ترتیب اطلاعات نسبتا کاملی از روشهای درمانی به کار برده شده و انتخاب مناسب ترین روش در اختیار قرار دهد. در بررسی ۳۲۴ مورد از این ضایعات ۵۹,۳% کیست رادیکولر و ۴۵.۷% گرانولوم بود؛ بیشترین درصد وقوع این ضایعات در گروه سنی میانسال (۲۵-۲۴ سالگی) دیده شد و بیشترین محل وقوع در قست قدام فک بالا گزارش شد. در کل ۷۴ نمونه دارای فیستول بودند که در ۴۷.۳% از این موارد قبلا درمان کانال ریشه انجام شده بود و در بقیه نمونه ها، این درمان انجام نشده بود؛ نکته قابل توجه این که تنها در ۲۴% از بیماران، قبل از جراحی، درمان ریشه انجام شده بود. در ضایعات با اندازه های کوچکتر درصد گرانولوم و در ضایعات با اندازه های بزرگتر میزان کیست بیشتر بود. از ۳۲۴ مورد ۲۳۲ نمونه یکی از علائم درد، فیستول و یا تورم (درد ۱۶%، تورم ۳۵.۸%، فیستول ۲۲.۸%) را داشتند و تنها ۹۲ نمونه هیچگونه علامتی نشان ندادند.

بیان مسأله: پریودنتیت‌مزمن از شایعترین بیماریهای‌پریودنتال در جهان است که با استفاده از روشهای‌جراحی و غیرجراحی درمان‌می‌شود.
هدف: مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر داکسی‌سایکلین و دارونما بعد از انجام جرمگیری و صاف‌کردن سطح ریشه (SRP: Scaling & Root Planning) در پریودنتیت مزمن به روش غیر جراحی انجام شد.
روش‌ بررسی: در این مطالعه مداخله‌ای دو سویه‌کور, بیماران مراجعه‌کننده به بخش پریو دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران مورد بررسی قرار گرفتند. بعد از انجام SRP برای ۲۲ بیمار به طور تصادفی داکسی‌سایکلین ۲۰ میلیگرمی دو بار در روز به مدت ۳ ماه و برای ۲۳ بیمار با همان روش دارونما تجویز گردید. شاخصهای مورد بررسی خونریزی حین پروب‌کردن (BOP), پاکت‌های کمتر یا مساوی ۶ میلیمتر، پاکت‌های بیشتر یا مساوی ۷ میلیمتر و چسبندگی کلینیکی در ۲ گروه کمتر از ۶ و بیشتر از ۷ میلیمتر بود. دو گروه پس از ۳ و ۶ ماه با استفاده از آزمون t با هم مقایسه شدند.
یافته‌ها: میزان خونریزی در حین پروب‌کردن در گروه مورد و به دنبال SRP پس از ۳ ماه (۰۰۷/۰P) و ۶ ماه (۰۴۵/۰ P) نسبت به گروه شاهد کاهش بیشتری داشت. کاهش عمق پاکت (PD) در هر گروه کمتر از ۶ و بیشتر از ۷ میلیمتر نسبت به گروه مورد کاهش قابل توجهی داشت (۰۵/۰P<). در مورد چسبندگی کلینیکی (CAL) نیز مقایسه دو گروه کمتر از ۶ و بیش از ۷ میلیمتر بعد از ۳ ماه (۱۱/۰P=) و ۶ ماه (۰۳۵/۰P=) با برتری گروه مورد همراه بود.
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که تجویز داکسی‌سایکلین بعد از SRP به مدت ۳ ماه در بهبود شاخصهای کلینیکی اثرات بسیار بهتری نسبت به SRP بدون تجویز این دارو دارد. پیشنهاد می‌شود داکسی‌سایکلین برای درمان پریودنتیت مزمن بعد از SRP تجویز شود.

  زمینه و هدف: آپوپتوز یا مرگ برنامه‌ریزی شده سلول نقش مهمی در پاتوژنز بیماری‌های متعدد ایفا می‌کند. مطالعات پیشین پیشنهاد کننده نقش آپوپتوز در پاتوژنز بیماری پریودنتال می‌باشند؛ از طرف دیگر دیابت ملیتوس می‌تواند آپوپتوز سلول‌های بافت‌های همبندی را افزایش دهد. هدف از این مطالعه مقایسه میزان بیان پروتئین‌های دخیل در آپوپتوز در بافت لثه افراد دیابتیک و غیردیابتیک مبتلا به پریودنتیت مزمن بود.

  روش بررسی: ۲۵ بیمار مبتلا به دیابت و پریودنتیت مزمن و ۱۶ فرد غیردیابتیک مبتلا به پریودنتیت مزمن در این مطالعه شرکت کردند. ۴ هفته پس از جرم‌گیری و تسطیح ریشه به همراه آموزش روش‌های بهداشت دهان، به منظور درمان پریودنتیت جراحی پریودنتال برای بیماران انجام شد و بافت‌های لثه‌ای به دست آمده حین جراحی به آزمایشگاه فرستاده شد تا به کمک روش real-time PCR میزان بیان پروتئین‌های Fas ، P۵۳ ، Bcl-۲ و Survivin بررسی گردد. داده‌ها توسط تست Mann-Whitney و Chi-squared آنالیز شدند.

  یافته‌ها: پروتئین‌های پیش آپوپتوزی Fas) و (P۵۳ به شکل معنی‌داری در بافت لثه بیماران دیابتیک (به ترتیب ^۶-۱۰×۵/۹ و ^۶-۱۰×۴/۲) بیشتر از افراد غیردیابتیک (به ترتیب ^۷-۱۰×۴/۹ و ^۷-۱۰×۶/۵) بیان شده بود (۰۵/۰ P< )، درحالیکه تفاوت در میزان بیان پروتئین‌های ضدآپوپتوزی Bcl-۲) و (Survivin معنی‌دار نبود (به ترتیب ^۸-۱۰×۷/۹ و ^۷-۱۰×۵/۳ در مقابل ^۷-۱۰×۴/۱ و ^۷-۱۰×۱/۳) (به ترتیب ۹۱/۰ P= و ۲۹/۰ P= ).

  نتیجه‌گیری: میزان آپوپتوز در بافت همبند لثه افراد دیابتیک مبتلا به پریودنتیت مزمن بیشتر از افراد غیردیابتیک با شرایط پریودنتال یکسان بود. بنابراین تداخل در بیان یا عملکرد پروتئین‌های پیش آپوپتوزی Fas) و (P۵۳ می‌تواند هدف جدیدی در درمان بیماری پریودنتال مبتلایان به دیابت باشد.