زمینه و هدف: بیماری‌های پری اپیکال، نتیجه نهایی پالپیت‌های درمان نشده و پالپ دندانی نکروتیک می‌باشند. هدف این مطالعه تعیین و مقایسه فراوانی کیست رادیکولار و پری اپیکال گرانولوما در بیماران بالغ جوان و مسن مراجعه کننده به بخش آسیب شناسی دهان دانشکده دندانپزشکی اصفهان بود.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی کلیه نمونه‌های ثبت شده با تشخیص کیست رادیکولار و پری اپیکال گرانولوما به روش سرشماری در یک دوره 14 ساله از ۱۳۸۵ تا ۱۳۹8 موجود در آرشیو بخش آسیب شناسی دهان دانشکده دندانپزشکی اصفهان مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات مورد بررسی شامل سن، جنسیت، مکان ضایعه و تشخیص هیستوپاتولوژی استخراج گردید. فراوانی نمونه‌ها از نظر دامنه سنی به دو دسته بالغین جوان
(20-35 سال) و مسن (بالاتر از 50 سال) طبقه بندی شد. سپس داده‌ها توسط نرم افزار SPSS24 تحت آزمون‌های Chi-square و t آنالیز شد. میزان 05/0P< معنی‌دار تلقی شد.
یافته‌ها: تعداد 4/49 درصد (430 مورد) از ضایعات در مردان و 5/50 درصد (439 مورد) در زنان مشاهده شد. 51 درصد (444 نمونه) از ضایعات پری اپیکال گرانولوما و 49 درصد (426 نمونه) کیست رادیکولار بود. آزمون Chi-square نشان داد که بین توزیع فراوانی دو ضایعه در دو جنس تفاوت معنی‌دار وجود داشت.
در مردان، کیست رادیکولار و در زنان، پری اپیکال گرانولوما بیشتر بود (001/0>P). طبق آزمون t بین میانگین سنی مبتلایان بر اساس جنسیت تفاوت معنی‌دار وجود نداشت (176/0=P). شیوع ضایعات در دهه سوم و چهارم بیشتر از سایر دهه‌ها بود. همچنین در دهه سوم و هشتم فراوانی ضایعات پری اپیکال گرانولوما بیشتر بود.
نتیجه‌گیری: شیوع کیست رادیکولار و پری اپیکال گرانولوما در بالغین جوان بیشتر از افراد مسن بوده است.
