سیالوپروتئین، یک گلیکوپروتئین اسکلتی فسفریله است که نقش آن بخوبی درک نشده است. ممکن است این گلیکوپروتئین در تمایز سلولی و تبدیل ماتریکس غیر معدنی به ساختمان معدنی در دندان موثر باشد. هدف از انجام این تحقیق، اندازه گیری مقدار سیالوپروتئین در سرم افراد سالم، که دندان پوسیده ندارند و در بیماران دارای حداقل دو دندان پوسیده و بررسی ارتباط آن با تغییرات ساختمانی مینا و عاج دندان می باشد. گروه مطالعه شامل 50 نفر (32 نفر مرد و 18 نفر زن) در سنین 17 تا 54 سال (با متوسط سنی 32.5 سال) بود. گروه کنترل شامل 50 نفر (26 نفر مرد و 24 نفر زن) در سنین 22 تا 51 سال (با متوسط سنی 39.6 سال) بود. نتایج آزمایشگاهی گروه اخیر به عنوان مرجع مورد استفاده قرار گرفته است. برای انجام پژوهش، نمونه خون از افراد مراجعه کننده به کلینیک دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل تهیه شد. نمونه خون تهیه شده از هر مورد در دور 3000 به مدت 20 دقیقه سانتریفوژ شد و محلول بالایی جدا گردید. نمونه های به دست آمده به مدت 20 دقیقه در دور10000 سانتریفوژ و سپس محلول رویی به ستون کروماتوگرافی حاوی ژل سفارز انتقال داده شد و گوانیدین-HCL با غلظت 4 مول در لیتر وتریس 0.1 مولار با 7.4= pH انتقال داده شد و با سرعت 5.0 میلی لیتر در دقیقه شسته شد. فراکشن های به دست آمده توسط کروماتوگرافی هر یک از نمونه ها به طور مجزا الکتروفورز گردید. نتایج این مطالعه نشان داد که مقدار سیالوپروتئین در سرم افراد دارای دندان پوسیده بیشتر و برابر با 3.21±18.45 میکروگرم در لیتر و در سرم گروه کنترل برابر با 2.45±11.37 میکروگرم در لیتر می باشد.
