فصلنامه

زمینه و هدف: در سالهای اخیر، بیمارستان هاشمی‏نژاد بعضی از خدمات غیردرمانی خود را یا برون‏سپاری کرده ویا تصمیم بر برون‏سپاری آن به بخش خصوصی دارد. انتخاب و ارزیابی تامین‏کننده موضوع بحرانی و اصلی در برون‏سپاری خدمات بیمارستانی می‏باشد. لذا در این پژوهش به انتخاب و ارزیابی تامین‏کنندگان برای خدمات برون‏سپاری شده در بیمارستانها پرداخته شد.
مواد و روش ها: جهت نیل به این هدف ابتدا با بررسی مطالعات و با استفاده از نظرات خبرگان و کارشناسان بیمارستانی متشکل از مدیریت بیمارستان، مدیر کیفیت، مدیر منابع انسانی، مسئولان بخشهای برون‏سپاری شده و سایر خبرگان و متخصصان مرتبط با این حوزه، معیارهای ارزیابی و انتخاب تامین‏کنندگان خدمات برون‏سپاری شده شناسایی شد که شامل 14 معیار بود. معیارهای شناسایی شده در سه حوزه ویژگی‏های خدمت، ویژگی‏های تامین‏کننده و معیارهای ارتباطات در زنجیره‏تامین دسته‏بندی شدند. مساله انتخاب تامین‏کننده جز مسائل تصمیم‏گیری چند معیاره می‏باشد. ‌بنابراین با استفاده از رویکرد تحلیل سلسله مراتبی و با کمک نرم افزار Expert choice 11 معیارها وزن‏دهی و رتبه‏بندی شدند.
نتایج: ‌بر اساس نتایج حاصل شده، زیر معیارهای کیفیت خدمات، سیستم‏های مدیریتی، ‌مشتری‏مداری، ‌امنیت اطلاعات تاثیر بیشتری بر انتخاب تامین‏کنندگان داشتند و زیر معیارهای،‌ موقعیت جغرافیایی، انعطاف‏پذیری و توانایی حل مساله کمترین اولویت را به خود اختصاص دادند.
نتیجه گیری: تامین‏کننده C در معیار ارتباطات دارای بالاترین اولویت و تامین کننده A  در دو معیار دیگر یعنی ویژگی‏های خدمت و ویژگی‏های تامین‏کننده دارای اولویت بالاتری برای انتخاب تامین کننده دارا بود. تامین کننده A در رتبه اول،‌ تامین کننده C در رتبه دوم و تامین کننده B در رتبه بعد قرار گرفت. 

زمینه و هدف: مشارکت بخش دولتی و خصوصی در تأسیس و راه‌اندازی بیمارستان، استراتژی مناسبی برای ارائه خدمات با کیفیت سلامت به مردم با هزینه کم برای دولت است. با این وجود، چالش­هایی در مسیر مشارکت بخش دولتی و خصوصی در تأسیس و راه‌اندازی بیمارستان‌های ایران وجود دارد. این پژوهش با هدف شناسایی و تبیین چالش­های تأسیس و تجهیز بیمارستان جامع زنان محب یاس انجام شد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه کیفی با منطق استقرایی و به صورت مورد پژوهی با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاریافته و بررسی اسناد در سال 1397 انجام شد. تعداد 24 نفر از ذی­نفعان کلیدی، مدیران و کارکنان مشارکت‌کننده در تأسیس و تجهیز بیمارستان جامع زنان محب یاس به صورت هدفمند و گلوله برفی انتخاب شدند. از روش تحلیل موضوعی برای تحلیل داده­های پژوهش استفاده شد.
نتایج: چالش‌های مشارکت عمومی- خصوصی در ساخت و تجهیز بیمارستان جامع زنان محب یاس عبارت بودند از مدل نامناسب مشارکت عمومی- خصوصی، فراهم نبودن بستر مشارکت عمومی- خصوصی، اعتماد کم به بخش خصوصی، مشکلات تأمین مالی پروژه ساخت بیمارستان، تخریب ساختمان نیمه­ساخته بیمارستان، افزایش هزینه‌ ساخت بیمارستان، ادغام و انتزاع دانشگاه علوم پزشکی تهران و ایران، مشکلات دریافت پروانه تأسیس بیمارستان، ادغام بیمارستان محب یاس با بیمارستان میرزا کوچک خان، تغییر کاربری بیمارستان و مشکلات تأمین و مدیریت تجهیزات و کارکنان بیمارستان.
نتیجه­گیری: اگرچه مشارکت عمومی- خصوصی مزایایی برای نظام سلامت به دنبال دارد، ولیکن، به دلیل اهداف، انگیزه‌ها و سبک مدیریت متفاوت بخش دولتی و خصوصی با چالش‌های متعددی همراه است. نتایج این پژوهش اطلاعات ارزشمندی را در اختیار سیاستگذاران و مدیران ارشد نظام سلامت در مورد عوامل کلیدی موفقیت و موانع اجرایی مشارکت بخش دولتی و خصوصی در بخش سلامت ارائه می‌کند.