زمینه و هدف: تصمیمگیری در مورد تغییر تعداد تختهای بیمارستان یکی از چالشهای پیش روی مدیران بیمارستانها است، زیرا با افزایش تعداد تختها، هزینه جاری بیمارستان افزوده می‌شود و از طرف دیگر با کاهش تعداد تختها، جریان بیماران با اختلال مواجه می‌شود. از این رو هدف اصلی این تحقیق، کمینهسازی هزینهها و بیشینهسازی جریان بیماران در شبکه، با در نظر گرفتن محدودیتهای عملی بیمارستان است.
مواد و روش ها: گامهای اصلی مطالعه عبارت است از: شناسایی محدودیتهای موجود در تغییر ظرفیت هر بخش به کمک مصاحبه با مدیران و پرسنل بیمارستان، تحلیل و بررسی شبکه جریان بیمار قلبی در بیمارستان مدرس تهران، شبیهسازی جریان فعلی، تعیین سناریوهای قابل اجرا و انتخاب بهترین سناریوها به کمک مدل سازی ریاضی با هدف کمینهسازی هزینه و بیشینهسازی جریان بیماران
نتایج: از میان تعداد زیادی سناریو موجود، با بررسی محدودیتها تعداد 31 سناریو قابل اجرا شناسایی و مورد تحلیل قرار گرفت. در نهایت، 8 سناریو برتر مشخص شد. نتایج نشان داد که به طور کلی کاهش تخت در سیسییو و افزایش تخت در پستسیسییو می تواند با در نظر گرفتن محدودیتهای هزینهای، جریان بیماران را بهبود بخشد.
نتیجه گیری: رویکرد پیشنهادی می‌تواند یک راهنمای کلی برای برنامهریزی ظرفیت بیمارستان با در نظر گرفتن محدودیتهای عملی باشد. از آنجایی که برخی از مدیران سلامت، با ایجاد بخش پستسیسییو (Post Coronary Care Unit (Post CCU) مخالفت میکنند. با این رویکرد میتوان وضعیت جریان بیماران را در شرایط وجود و عدم وجود این بخش با هم مقایسه نمود.
